ตอนที่2

เชอรี่...น้องเชอรี่ขา ใจลอยไปกรุงเทพละมังคะ พี่กิ่งแซว เมื่อเอริกาเงียบไป พี่กิ่งคะ เย็นนี้เราไปกินหมูกนะทะกันมั้ย เดี๋ยวเชอรี่เลี้ยงเอง เอริกายิ้ม เปลี่ยนเรื่อง สะบัดหน้าขับไล่ความคิดที่ช่วงนี้มักจะเข้ามาให้ระลึกถึงเสมอ ว้าย ตั่ย ล้าว...นี่พี่ไม่ได้ฝันไปใช่มั้ย น้องเชอรี่ชวนพี่ไปกินข้าวนอกบ้าน หญิงสาวรุ่นพี่เดินเข้ามาไกล้ ทำท่าให้หล่อนช่วยหยิก หัวเราะคิกคัก เป็นอันตกลงนะคะ เดี๋ยวเลิกงานแล้ว เชอรี่จะไปรอก่อนนะคะ ร้านแรกที่เลยออฟฟิศเรา พี่กิ่งเลิกช้าใช่มั้ยคะ เห็นมีประชุมหัวหน้างานบ่ายนี้ เอริกาสรุปเสร็จสรรพ เชอรี่ไปก่อนเลย บอกพี่เจ ด้วย ว่าเก็บกุ้งไว้ให้หน่อย ไม่รู้เป็นไง ไปไม่ทันกุ้งซะที ร้านนี้ พี่กิ่งกับคนอื่นๆในสำนักงานเป็นลูกค้าประจำของร้านหมูกระทะที่ หญิงสาวตั้งใจจะไป งั้นเชอรี่ลากิจบ่ายนี้นะคะ เย็นนี้เจอกัน เอริกาหยิบกระเป๋าเดินออกไปสแกนนิ้ว พี่กิ่งมองตามอย่างเป็นห่วง แม้จะพึ่งรู้จักกัน แต่เธอก็ถูกชะตากับเอริกา ด้วยความที่เอริกาเป็นเด็กซื่อๆ ตรงๆ เข้ากับคนอื่นได้ง่าย เอริกาเป็นคนตั้งใจทำงานมาก เรียนรู้งานเร็ว และสนิทกับเธอที่สุด กิ่งกะรัตรู้มาบ้างว่าเอริกามีคนรักอยู่ แต่อยู่ๆก็ผลุนผลันย้ายกลับกรุงเทพ สวนกับเอริกาที่ย้ายมาเชียงใหม่ และก็รู้ว่าเอริกาอาศัยอยู่คนเดียว จึงให้ความสนิทสนมกับเอริกาเป็นพิเศษด้วยความเอ็นดู

เฮ้อ จบซักที ชั่วโมงห้องเย็น กิ่งกะรัต วางกระเป๋าบนเก้าอี้ตัวข้างๆ ฝั่งตรงข้ามกับเอริกา ใหน เชอรี่ อิ่มรึยัง รอนานมั้ย? กิ่งกะรัต ชะโงกดูจานของสดที่เอริกาตักมาในจานเล็กๆ สองสามจาน ทำไมตักมานิดเดียว? กระทะก็เกลี้ยงเชียว นี่อย่าบอกนะว่าเปลี่ยนกระทะใหม่ กิ่งกะรัตประหลาดใจ กับร่องรอยที่สะอาดสะอ้านของกระทะบนเตา เอริกายิ้ม เชอรี่รอไม่นานค่ะพี่ ไม่ค่อยหิวเลยรอพี่กิ่ง กิ่งกะรัตสังเกตเห็นขอบตาบวมแดงที่ดูก็รู้ว่าผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก เชอรี่ โอเคมั้ย เดี๋ยวไปคุยกันที่อื่นดีกว่า ที่นี่เสียงดัง พี่จะไปบอกพี่เจก่อน กิ่งกะรัตลุกขึ้น เอริกาไม่ปฎิเสธ สองสาวเดินออกจากร้านหมูกระทะ กิ่งกะรัตให้เอริกาซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ วิ่งฝ่าการจราจรที่เริ่มจะเบาบาง ตอนเวลา 1 ทุ่ม ระหว่างนั้นกิ่งกะรัตได้ยินเสียงสูดน้ำมูกเป็นพักๆ จากคนที่นั่งซ้อนท้ายเธอ มอเตอร์ไซค์จอดเลียบริมน้ำปิง มีคนมาตกปลา และออกกำลังกายในลานที่เทศบาลจัดสรรให้ ประปราย เอริกาทรุดตัวลงนั่งที่ม้าหินอ่อนริมสวน เชอรี่ พี่ว่าเชอรี่ต้องคุยกับ เก่งให้เข้าใจแล้วมั้ง กิ่งกะรัตพูดเปิดประเด็นตรงไปตรงมา พลางยื่นทิชชู่ห่อเล็กให้ เอริการับมาแกะห่อ กระชากสองสามแผ่นจากซอง บรรจงซับหยาดน้ำตาที่หางตาคู่สวย เชอรี่ยังไหวค่ะ แต่เชอรี่เหงาเหลือเกิน เชอรี่เหมือนของที่เค้ามีไว้เฉยๆ เหมือนเชอรี่เป็นฝ่ายพยายามรักษาความสัมพันธ์อยู่ฝ่ายเดียว เสียงหยุดไป พร้อมสูดน้ำมูกอีกครั้ง เอริกาพรั่งพรูความรู้สึกที่ ทั้งน้อยใจ เสียใจ ผิดหวัง และความว้าเหว่ของตัวเอง กิ่งกะรัตได้แต่รับฟังอย่างเวทนาหญิงสาวที่ช่างดูเปราะบางเหลือเกิน กิ่งกะรัตรู้ว่า เอริกามีคนรักเหมือนเป็นญาติ เป็นคนคนเดียวที่เอริกามี แต่คนรักก็ช่างเย็นชากับสาวน้อยเพื่อนร่วมงานของเธอคนนี้เหลือเกิน แต่ครั้งนี้ดูเกินไปจริงๆ เอริกาไม่สามารถติดต่อคนรักได้เกือบเดือน และวันนี้เป็นวันเกิดของเอริกา หล่อนดีใจมากที่สามารถโทรหาคนรักได้แล้ว แต่คนรักกลับวางสายหล่อนอย่างเย็นชา

....อืม...อ๊า..า..าา

...โอว...เสียว...เพ็ญ เพ็ญเร่งหน่อย เสียงชายหนุ่มเร่งเร้าเสียงกระเส่า ในขนะที่มือหนาบีบเคล้น สะโพกงอนงามของ เพ็ญศิริ หญิงสานผู้เจนจัดในเรื่องกามารมณ

เก่ง นี่เก่งสมชื่อเลยนะคะ หญิงสาวโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู พร้อมกับเม้มใบหูของชายหนุ่ม อย่างหมั่นเขี้ยว

สองร่างผลัดกันรุกรับ อย่างกระหายหา อกอวบเด้งขึ้นลงเป็นจังหวะ ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะ เลื่อนมือขึ้นไป