Lone night คืนนั้นที่ฉันฝันถึง

.......พี่เก้า สะดวกคุยมั้ยคะ เสียงนุ่มกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ เมื่อปลายสาย เงียบไปหลังจากรับสายหล่อนเมื่อ 2 นาทีก่อน อืม..ฟังอยู่ พูดต่อสิ ปลายสายตอบมาอย่างเย็นชา หลายเดือนมานี้ แฟนหนุ่มรุ่นพี่แทบจะไม่เป็นคนเริ่มติดต่อมาหาหล่อนเลย เป็นหญิงสาวเพียงฝ่ายเดียวที่ทั้งส่งข้อความ โทรหา ทั้งโทรธรรมดา และวีดีโอคอล โพสท์หวานๆ แชร์รูปคู่เก่า ถ่ายรูปติดแท็กในเฟสบุ๊ค(ซึ่งเค้าก็ไม่รับแท็กของหล่อนมาซักระยะแล้ว)

พี่เก้าคุยบ้างสิคะ เชอรี่ ชวนคุยฝ่ายเดียว จนไม่รู้จะคุยอะไรต่อละ เสียงน้อยตัดพ้อแกมหยอก ไม่มีอะไรจะคุย พี่ขอวางสายนะ ถ้ายังไงจะโทรกลับละกัน ติ้ด.

พี่เก้า พี่เก้าคะ เชอรี่ล้อเล่น ระร่ำระลักท้วง แต่ปลายสายได้วางไปแล้วเรียบร้อย ฟู่...ถอนหายใจยาว พร้อนเอนหลังพิงพนักเก้าอี้อย่างเหนื่อยล้า น้องเชอรี่ ถอนหายใจแรงขนาดนั้น ไม่กลัวปอดหลุดเหรอค๊า.... เสียงแซวแว่วมาจาก โต๊ะข้างๆ แหม พี่กิ่งก็ว่าไปเรื่อย ฮ่าฮ่า หญิงสาวหัวเราะกลบเกลื่อน พลางแอบเช็ดหยดน้ำตาเม็ดเล็กที่เอ่อออกมา จากความน้อยใจในตัวคนรัก เมื่อรุ่นพี่คนสนิทเอ่ยแซวอย่างคุ้นเคย เห็นเชอรี่โทรหาแฟนตอนพักเที่ยงทุกวัน หวานชื่นกันจริงๆ หนุ่มสาวสมัยนี้ เจรจาเจื้อยแจ้วเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ สิ่งที่หล่อนทำไม่ได้รอดพ้นสายตาพี่กิ่งไปได้ เพราะนั่งกันอยู่ไม่กี่คนในห้องทำงาน จึงทำให้สนิทสนมกันได้รวดเร็ว แม้วัยจะต่างกันบ้าง เช่นพี่กิ่งผู้ร่าเริง ตำแหน่งหัวหน้างานแผนกธุรการ ควบด้วย ศิราณี ผู้เป็นที่ปรึกษา ที่ระบายเรื่องความรัก ให้กับน้องๆ ในสำนักงาน เอริกา ย้ายมาทำงานที่เชียงใหม่เกือบครึ่งปีแล้ว ซึ่งแต่แรกที่ตั้งใจไว้คือ ไปทำงานไกล้ๆ แฟนหนุ่มรุ่นพี่ ที่เป็นวิศกรคุมงานโปรเจคใหญ่ที่เชียงใหม่ แต่เมื่อหล่อนตามเขาขึ้นมาเพื่อเซอร์ไพรซ์เขา และหางานที่อยู่ในจังหวัดเดียวกัน กลับทำให้หล่อนฉงนใจนัก พี่เก้าที่เคยพูดว่าคิดถึงๆ หล่อนทุกวันทางโทรศัพท์ กลับดูไม่ดีใจเลยที่หล่อนย้ายมาอยู่ไกล้ๆ ขนาดที่พักในเชียงใหม่ของเขา หล่อนยังไม่ทราบเลย เขาอ้างว่าห้องหนุ่มโสดมันคับแคบ และอยู่คนละฝั่งกับที่พักของหล่อน ไกลจากที่ทำงานมากด้วย ไม่สะดวกให้ไปเยี่ยม เพียงเดือนเดียวหลังจากที่หล่อนขึ้นมา เขาก็ขอย้ายตัวเองกลับลงไปคุมงานที่กรุงเทพ อ้างความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน เอริกาเคว้งมากในช่วง 2-3 เดือนแรก ทั้งงานใหม่ สังคมใหม่ แต่ด้วยความรับผิดชอบ และการเปลี่ยนงานบ่อย คงดูไม่ดีสักเท่าไหร่กับคนอายุน้อยๆเช่นหล่อน ประกอบกับเหตุผลที่ พี่เก้าบอกหล่อนให้อยู่ที่เชียงใหม่ต่อ เพราะงานที่หล่อนทำดูมีอานาคตที่ดี ได้ประสบการณ์ เผื่อต่อยอด และเลื่อนตำแหน่งได้ง่าย เอริกาจึงทำงานที่นี่ต่อ อันที่จริงหญิงสาวเองก็ไม่ได้มีครอบครัวที่ใหนให้กลับไปหาหรือยึดติด พ่อเสียชีวิตไปตั้งแต่ยังแบเบาะ แม่แต่งงานมีครอบครัวใหม่ตอนเธอเรียนมัธยมปลาย ช่วงเรียน ป.ตรี ก็เรียนไปทำงานไป ไม่มีเวลาติดต่อกับแม่สักเท่าไหร่ อย่างมากก็ไปกินข้าวกับแม่ตอนวันเกิดของเอริกา หรือของแม่เท่านั้น แม่แอดเฟรนด์มาในเฟสบุ๊ค นานๆทักมาในข้อความบ้าง แต่ทุกวัน เอริกาจะเข้าไปดูโพสท์ของแม่ ที่มีความสุขกับครอบครัวใหม่ มีลูกชาย วัยซน ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้องชายต่างบิดาของเธอ เธอกับน้องห่างกันเกือบ 16 ปี ทั้งการเรียนที่หนักหนากับงานพาร์ทไทม์ทำให้เอริกายุ่งวุ่นวาย จนไม่มีเพื่อนสนิท และไม่มีแฟน เอริกาเจอพี่เก้าตอนไปฝึกงาน อาจเป็นเพราะไม่เคยมีใครมาใส่ใจ มาจีบมาก่อน เอริกาจึงตกลงคบหากับพี่เก้าที่ทำงานเป็นวิศกรของบริษัทที่เธอไปฝึกงาน พี่เก้า ชายหนุ่มหน้าตาดี อนาคตไกล ที่อยู่ๆก็มาสนใจในตัวเด็กกะโปโล ใส่แว่นสายตา หน้าตาเรียบๆ ซื่อๆแบบเธอ จนทุกคนในบริษัทยังแปลกใจ เอริกาหวั่นไหวจากความไกล้ชิดและความใส่ใจของเขา ตามประสาสาวน้อยที่ยังไม่เคยสัมผัสโลกของความรัก แต่การคบกันของทั้งสองก็ไม่ได้มีอะไรที่ลึกซึ้ง เนื่องด้วยเวลาทำงาน และเวลาเรียนของพี่เก้าและหล่อนเองไม่ตรงกัน ระหว่างนั้น ก็เอริกายังทำงานพาร์ทไทม์อื่นอีก พี่เก้าแก่กว่า 5 ปี หนุ่มเมืองกรุงวัย 28 ที่พึ่งกลับมาโสดอีกครั้ง พี่เก้าเล่าว่า แฟนเก่าขอเลิกเพราะพี่เก้าไม่มีเวลาให้ เขาไม่ชอบคนงอแง ทำตัวเหมือนเด็ก เขาได้เข้ามาในช่วงที่เอริกาไกล้จะจบจากการฝึกงานแล้ว คอยใส่ใจ โทรหาติดต่อกันเสมอ แม้จะจบจากการฝึกงานแล้ว หากแต่เอริกาไม่เคยได้ไปเจอครอบครัวของพี่เก้า หรือเพื่อนที่ใหนเลย พี่เก้าพูดอะไร เธอก็เออออ เห็นเห็นด้วยไปทุกอย่าง เอริกาเข้าใจว่า นี่คือการคบกันแบบผู้ใหญ่ ตามที่เขาได้บอกเธอ ไม่ต้องเจอกันบ่อย โทรหากันเป็นเวลา ห้ามโทรคุยเกินเวลานี้ นั้น ความสัมพันธ์ดำเนินมา 3 ปีกว่า เอริกามักจะอยู่คนเดียวเสมอ เมื่อเธอป่วย พี่เก้าให้ไปหาหมอ โดยเรียกแทกซี่ให้ (ซึ่งเธอเองก็เรียกเป็นมั้ย เอริกาได้แต่คิดในใจ) เอริกาเคยนอนโรงพยาบาลเพราะเป็นไข้หวัดใหญ่ พี่เก้ามารับเธออกจากโรงพยาบาลในวันสุดท้าย พร้อมกับบ่นเธอใหญ่ว่าไม่ดูแลตัวเองให้ดี ทำให้ต้องเดือร้อนเข้าโรงพยาบาล แนะนำให้เธอสมัครสมาชิกฟิตเนต และเขาจะไปเล่นเป็นเพื่อน เอริกาจึงได้เป็นเมมเบอร์ของฟิตเนตแห่งหนึ่งไกล้ๆที่ทำงาน แรกๆพี่เก้าก็มาด้วยเกือบทุกวัน แต่พอมีงานเร่งก็หายไปเลย เอริกาเสียดายค่าสมาชิก จึงพยายามไปยิมทุกวัน เป็นปี จนครบอายุสมาชิก และผลพลอยได้คือ รูปร่างที่สวยกระชับไปทุกสัดส่วนงาม ที่ซ่อนไว้ภายใต้เสื้อผ้าเก่าๆตัวหลวมโคร่งคบกันได้ 2 ปี พี่เก้าก็ย้ายไปคุมงานที่เชียงใหม่ จึงเป็นเหตุให้เอริกาอยากย้ายตามไป