Chapter 5

หลังจากที่เดินเล่นจนเบื่อ พีพีก็ได้ทั้งเสื้อผ้าเครื่องประดับ รองเท้าในราคาแค่หนึ่งพันบาทเท่านั้นตอนนี้เธออยู่ในรถของบอสนาย เขามองหญิงสาวข้างๆลองตุ้มหูเล่นอย่างตื่นเต้น

"ทำอย่างไม่เคยซื้อแหนะ"

"พีพีไม่ได้โกหกค่ะ ไม่เคยซื้อจริงๆ"

เธอเอ่ยอย่างใสซื่อก่อนจะเก็บของใส่ถุงตามเดิม เมื่อมาถึงที่หน้าคอนโดเขาก็ช่วยเธอถือของไปส่งที่ห้องโดยผู้ช่วยของเขารออยู่ที่รถ

"รออยู่ที่นี่เหรอ... ขึ้นไปด้วยกันมั้ย"

"ไม่ดีกว่าครับ ผมไม่อยากเป็นกขค"

"กขคอะไรล่ะเลอะเทอะ"

บอสนายถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินตามพีพีขึ้นไปข้างบน หญิงสาวแสกนนิ้วเข้าไปในห้องก่อนจะเดินไปหยิบน้ำเย็นมาให้บอสนายแล้วเอ่ยขอบคุณทีวันนี้เขาซื้อของให้เยอะแยะเลย

"น้ำเย็นค่ะ ขอบคุณนะคะที่วันนี้ซื้อของให้ด้วย หนึ่งพันบาทได้ของเยอะมากเลยค่ะ"

"เงินเดือนสองหมื่นห้าถ้าใช้กินและซื้อของประมาณนี้เหลือเก็บด้วยนะ"

"ไม่พอค่าเครื่องสำอางเลยอ่ะ"

หญิงสาวบ่นออกมา ตอนแรกไปเดินดูที่ตลาดนัดคิดไปคิดมาไม่กล้าใช้เท่าไหร่เกรงว่าหน้าเธอจะพัง สำหรับคนอื่นคงใช้ดีแหละแต่เธอเป็นคนแพ้ง่ายต้องใช้ที่เคยใช้เท่านั้นซึ่งราคาตอนนี้คงเอื้อมไม่ถึง

"ก็ซื้อไม่ต้องแพงสิ สองสามพันก็คงพอแล้วมั่ง"

"ไม่พอหรอกค่ะ หน้าพีพีแพ้ง่ายมากถ้าซื้ออะไรใส่มั่วไปหมดหน้าสวยๆของพีพีพังพอดี บอสนายไม่เข้าใจผู้หญิงอย่างพีพีหรอก ว่าแต่วันนี้บอสนายใจดีมากพีพีอยากตอบแทนค่ะ"

เขามองเธออย่างระแวง รอยยิ้มแบบนี้น่ากลัวแหะไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ แต่ดูแล้วไม่น่าใช่เรื่องดี

"วันนี้พีพีจะทำอาหารเย็นให้บอสนายค่ะ"

แค่กๆๆๆๆ

เขาสำลักน้ำเย็นที่กำลังดื่มทันที พีพีตกใจวิ่งไปลูบแผ่นหลังให้เขาอย่างเป็นห่วง

"ตกใจทำไมคะแค่ทำอาหารเองนะ"

เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะมองหญิงสาวอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เมื่อวานบอกทำอาหารไม่เป็นวันนี้จะทำให้กิน คิดว่าเขาจะเอาตัวเองไปเสี่ยงมั้ยล่ะ

"ไหนบอกทำไม่เป็นไง"

"ก็บอสนายบอกว่าให้พีพีเปิดในyoutubeเอาไงคะ ง่ายจะตายไปพีพีคิดว่าตัวเองทำได้"

หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ ไม่มีอะไรที่เธออยากทำแล้วทำไม่ได้หรอก ก็แค่ไม่ได้สนใจจะทำตั้งแต่แรกก็เลยทำไม่เป็นก็เท่านั้น

"เอางี้ วันนี้ผมสอนพีพีทำก่อนดีมั้ย เกิดฝึกทำเองแล้วห้องครัวพังขึ้นมาจะแย่เอา"

"จริงเหรอคะ โอเคเลยค่ะงั้นบอสนายสอนพีพีนะ"

เขาพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะวางขวดน้ำลงแล้วเดินไปยังห้องครัว เขาส่งหม้อข้าวไปให้เธอลองหุงดู หญิงสาวรับไว้ก่อนจะทำหน้างงๆ

"เอามาทำไมคะ"

"หุงข้าวให้ดูหน่อย ทำได้ป่ะ"

"อ่อ สบายมากค่ะพีพีเคยเห็นคุณแม่ทำ"

หญิงสาวเดินไปยังอ่างล้างจานก่อนจะเดินไปหยิบข้าวมาใส่ไว้จากนั้นก็เทน้ำลงไปครึ่งหม้อ

"ไม่ล้างก่อนเหรอ"

"ต้องล้างด้วยเหรอคะ อ่อ โอเคค่ะ"

หญิงสาวยิ้มกว้างออกมาก่อนจะล้างข้าวในหม้อสองรอบ จากนั้นก็เติมน้ำไปครึ่งหม้อแล้วถือไปใส่หม้อหุงข้าวเสียบปลั๊กเรียบร้อย บอสนายเห็นดังนั้นก็ร้องออกมาเสียงหลง

"เดี๋ยวๆทำไมใส่น้ำขนาดนั้น"

"ก็พีพีเห็นคุณแม่ใส่น้ำครึ่งหม้อนี่คะ"

"แล้วครึ่งหม้อที่ว่าใส่ข้าวประมาณไหน"

พีพีทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะส่ายหน้าทันที จะรู้มั้ยว่าใส่ข้าวประมาณไหนรู้แค่ว่าใส่น้ำประมาณนี้แหละ

"ไม่รู้ค่ะ เห็นใส่น้ำประมาณนี้นึกว่าใส่เท่ากัน"

บอสนายถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจก่อนจะสอนเธอหุงข้าวใหม่อย่างถูกวิธี เห็นเขาเป็นผู้ชายแบบนี้แต่ว่าทำอาหารเป็นนะชอบทำมาก แต่ช่วงหลังทำงานไม่มีเวลาเท่านั้นเอง

"ใส่ซักข้อมือก็ได้วิธีง่ายๆเลยจุ่มลงไปแบบนี้"

"อ่อ แบบนี้นี่เอง แล้วถ้าเกิดข้าวมากกว่านี้ก็ใส่น้ำประมาณนี้เหรอคะ"

"มันก็ต้องลองปรับตามความเคยชิน อย่างข้าวชนิดนี้ผมใช้ตลอดก็เลยรู้แต่ถ้าเปลี่ยนยี่ห้อก็ต้องลองดูว่าใส่ประมาณไหนถึงจะพอดี"

"ยุ่งยากจังซื้อเอาไม่ดีกว่าเหรอคะ"

เขาหันมองหน้าพีพีไม่พูดอะไร หญิงสาวยิ้มแห้งก่อนจะเอาหม้อไปใส่ตามเดิมแล้วกดสวิตช์แค่นั้นก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย

"เรียบร้อย แล้วว่าแต่บอสนายจะสอนพีพีทำอะไรเหรอคะ"

"ข้าวผัดไปก่อนง่ายๆ เอาหมูมาล้างแล้วก็หั่นผักเท่าที่มีก็พอ"

"ได้ค่ะ ข้าวผัดเหรอเค้าใส่อะไรกันบ้างนะ"

พีพีหยิบหมูในตู้เย็นออกมา ก่อนจะหยิบผักออกมาทุกชนิด เขามองเธอก่อนจะเอ่ยถามอย่างสงสัย

"ข้าวผัดใส่ข้าวโพดอ่อนด้วยเหรอ แล้วกะหล่ำก็จะใส่... บล็อกเคอรี่ด้วย"

"ทำไมอ่ะก็พีพีชอบกินอ่ะ ชอบก็ใส่ได้ไม่ใช่เหรอคะ"

เขาเงียไปไม่พูดอะไร ก็จริงของเธอทำกินเองไม่ได้ทำขายชอบอะไรก็ใส่ตามนั้นแหละ

"ตามใจแล้วกัน อยากใส่อะไรก็หั่นใส่จานรวมกันไว้ เดี๋ยวจะสอนทำรอข้าวสุกก่อน"

เขามองหญิงสาวหั่นผักแล้วอดขำออกมาไม่ได้ ชิ้นใหญ่มากบางอันก็เล็กจนแทบจะเรียกว่าเละเลยก็ได้

"เอาชิ้นพอดีสิพีพี นั่นใหญ่ไปเรากินได้หรือไง"

"จริงด้วย แหะๆ"

หญิงสาวหยิบมาหั่นใหม่ไม่ลืมที่จะเอาแครอท ผักคะน้ามาหั่นด้วย อะไรที่ชอบเธอจะใส่ให้หมดเลย

"ไหนลองทอดไข่ให้ดูหน่อย ไข่ดาวอ่ะไว้กินกับข้าวผัด"

"ทอดไข่ดาวเหรอคะ ไม่เอาอ่ะพีพีกลัวน้ำมันกระเด็นใส่ ถ้าโดนผิวสวยๆของพีพีขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ"

หญิงสาวส่ายหน้าทันที เคยลองทอดครั้งหนึ่งน้ำมันแตกกระเด็นไปทั่วจากนั้นเธอก็ไม่อยากจะทำอีกเลยตอนนั้นยังเด็กอยู่

"มันไม่กระเด็นหรอกอย่าเปิดไฟแรงสิ มานี่เดี๋ยวสอน"

เขาตั้งกระทะใส่น้ำมันแล้วใส่ไข่ลงไปเมื่อเตาร้อน พีพีมองเขาตั้งใจทำอย่างตั้งใจก่อนจะยิ้มออกมาทันที

"บอสนายเก่งจัง แสดงว่าทำอาหารเป็นใช่มั้ยคะ"

"เป็นสิผมชอบทำอาหาร ว่างๆก็ทำแต่งานเยอะช่วงนี้เลยไม่ได้ทำ"

"อ่อ ว่าแต่บอสนายมีแฟนยังอ่ะ"

เขาหันไปมองหญิงสาวก่อนจะส่ายหน้าเล็กน้อย หลายปีมานี้เขาพิสูจน์ตัวเองให้สมกับตำแหน่งท่านประธานจึงไม่มีเวลาคบหาผู้หญิงคนไหนจริงจัง พอคุยได้ซักพักก็หายคงเพราะเขาไม่มีเวลาให้มากกว่า

"ไม่มี"

"งั้นมาเป็นแฟนพีพีป่ะ พีพีชอบผู้ชายทำอาหารเก่งเพราะพีพีชอบกิน คิคิ"

หญิงสาวเอ่ยออกมาอย่างตรงไปตรงมาแถมยังยิ้มแก้มปริมองเขาตาแป๋ว บอสนายส่ายหน้าอย่างปลงๆกับความคิดของเด็กน้อย

"เอาแต่ใจตัวเองที่หนึ่ง เถียงทุกคำที่บอกหรือสอน แถมยังไม่รู้จักใช้เงินอีก ใครจะเอาไปทำเมียกัน"

พีพีทำหน้างอง้ำเมื่อเห็นชายหนุ่มพูดว่าให้เธอพร้อมกับอมยิ้มเจ้าเล่ห์ ทำไมอ่ะเธอแย่ตรงไหนกันนิสัยพวกนั้นใครก็เป็นนี่ใช่มะ...

"พีพีสวยนะ เรียนเก่งด้วย"

"ข้อเสียเยอะกว่าข้อดีอีก..."

"ชิ! ผู้ชายอะไรเล่นตัวจัง ได้พีพีเป็นแฟนโชคดีจะตายใครก็บอกแบบนั้น"

"มีแฟนแล้วเหรอไงถึงรู้"

เขามองเด็กสาวอย่างสงสัย เด็กสมัยนี้มีแฟนเร็วจังเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง เฮ้อ!

"ไม่มีค่ะพีพีไม่เคยมีแฟนเพราะพี่ชายไม่ให้มี แต่ว่ามีคนมาจีบพีพีเยอะนะ บอสนายไม่รู้อะไรซะแล้วพีพีเป็นดาวมหาลัยนะสวยมากเลยด้วย"

"จ้ะ ทอดไข่ให้เป็นก่อนเถอะค่อยคิดมีแฟนนะยัยเด็กจอมยุ่ง"

เขาส่งจานไข่ทอดไปให้หญิงสาว พีพีรับมาก่อนจะร้องว้าวออกมาทันที

"ทอดไข่สวยจังเลย พีพีชอบแบบไม่สุก"

"ไหนเอาหมูมาดูหน่อยหั่นชิ้นพอดีรึเปล่า"

"นี่ค่ะ"

"ใช้ได้แล้ว มานี่เดี๋ยวสอนทำข้าวผัด"

บอสนายสอนหญิงสาวเบื้องต้นว่าขั้นตอนทำยังไงบ้าง หญิงสาวตั้งใจฟังมากเพราะมันดูน่าสนุกเวลาได้ทำอาหารที่ชอบกิน

"หยิบน้ำตาลมาด้วย"

พีพีมองขวดตรงหน้าก่อนจะเพ่งมองอย่างประหลาดใจ ทำไมมีสีขาวตั้งสองขวดแล้วอันไหนคือน้ำตาล อันนี้แหละมั่ง หญิงสาวหยิบขึ้นมาก่อนจะส่งให้ชายหนุ่ม เขาหยิบมาดูก่อนจะหลุดขำออกมาทันที

"ผมบอกว่าหยิบน้ำตาลมา"

"นี่ไงคะน้ำตาล"

"นี่มันเกลือ"

"เอ้า คราวหลังบอสนายก็เขียนชื่อไว้สิคะ สีขาวเหมือนกันพีพีก็นึกว่าน้ำตาล"

เขาส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะหยิบทั้งสองขึ้นมาคู่กัน

"น้ำตาลจะละเอียดกว่า เกลือมันไม่ละเอียดขนาดนั้นเห็นป่ะว่าต่างกัน"

พีพีพยักหน้าอย่างเข้าใจ บอกแบบนี้แต่แรกก็เข้าใจแล้วมั้ย

"รับทราบค่ะเข้าใจแล้ว"

"ถ้าทำเองแล้วหยิบผิด เตรียมไปตรวจไตที่โรงพยาบาลได้เลยนะ"

เขาหัวเราะออกมาก่อนจะเดินไปดูข้าวว่าสุกดีหรือยัง พีพีมองตามชายหนุ่มก่อนจะจิ๊ปากอย่างขัดใจ

'แค่เกลือเองไม่ถึงขั้นไปโรงพยาบาลหรอก พูดซะเวอร์เชียว ชิ'