Chapter 4

ระหว่างเดินทางไปตรวจงานที่ห้าง หญิงสาวก็ถามคำถามที่อยากรู้จนบางทีเขาก็เริ่มเหนื่อยที่จะตอบคำถามเหมือนกัน

"แล้วบอสนายจะไปสาขาไหนเหรอคะ"

"ราชเทวี"

"โอ๊ะโอ... พีพีชอบไปช็อปปิ้งที่สาขานั้นนะคะ ของแบรนด์เนมเยอะมากเครื่องสำอางก็ครบครัน อ่อ มีตลาดนัดหน้าห้างด้วยใช่มั้ยคะ"

"อืม มีสิ"

เขาเอ่ยออกมาก่อนจะกดไอแพดดูอีเมลเข้ามาใหม่ พีพีมองซ้ายมองขวาก่อนจะเอ่ยถามอีก

"แล้วตรวจงานนี้ตรวจยังไงเหรอคะ"

"ก็ไปดูในออฟฟิศว่าเป็นยังไงบ้าง ยอดขายถึงเป้ามั้ย ร้านค้าให้เช่าเต็มรึเปล่าว่างตรงไหน จะรับอะไรมาลง"

"อ่อ อย่างนี้นี่เอง แล้ว..."

"พอก่อนมั้ยฉันปวดหัว"

พีพีทำหน้าสลดลงก่อนจะหันไปชวนมาร์ชคุยแทน ไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบคุยกับคนอื่นก็ได้

"พีพีถามคุณมาร์ชก็ได้ เนาะ"

"ครับ แล้วอยากรู้อะไรเหรอ"

"ก็..."

"ผมอยากอยู่เงียบๆ"

พีพีหันมามองหน้าบอสนายก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ คนอะไรก็ไม่รู้ไม่คิดจะปฏิสัมพันธ์กับใครเลยหรือไง คนอุตส่าห์ชวนคุยน่าเบื่อชะมัดเลย จากนั้นเธอก็เงียบตลอดทางจนมาถึงที่ห้าง ทั้งสามคนเดินเข้าไปในออฟฟิศผู้จัดการสาขามาต้อนรับบอสนายก่อนจะพาเดินตรวจในออฟฟิศแล้วพาออกมาเดินดูความเรียบร้อยในห้าง

"มีแบรนด์ช็อปมาเปิดใหม่ครับ แล้วก็จะเปิดเพิ่มอีกหลายสาขาตอนนี้ทางผมติดต่อไปยังผู้จัดการสาขาอื่นเพื่อดิวงานต่อแล้วครับ"

"เยี่ยมเลยครับ ถ้างั้นผมขอเดินดูอีกหน่อยเดี๋ยวคงกลับแล้ว ยังไงฝากสาขาด้วยนะครับ"

"ยินดีเลยครับบอสนาย มีอะไรสั่งมาได้เลยนะครับ"

"ครับ คุณไปทำงานต่อเถอะ"

เขายิ้มออกมาก่อนจะเดินเข้าไปแบรนด์ช็อปเปิดใหม่สงสัยจะเป็นแบรนด์ดังจากฝรั่งเศสเคยเห็นแต่ว่าไม่มีแบรนด์ช็อปในไทยมาก่อน

"ว้าว แบรนด์ดังจากฝรั่งเศส"

พีพีวิ่งไปทั่วร้านอย่างตื่นเต้น เหมือนเธอจะรู้จักของพวกนี้ดีมากรู้ด้วยว่าเป็นแบรนด์มาจากประเทศไหน

"รู้ได้ยังไงว่ามาจากฝรั่งเศส"

"ก็ตอนไปฝรั่งสะ.. เอ่อ หมายถึงพีพีเคยเห็นในอินเตอร์เน็ตน่ะค่ะ แบรนด์ดังมากแต่ว่าไม่ค่อยฮิตในประเทศเรา แต่ว่าช่วงนี้มาแรงค่ะน่าจะกระตุ้นยอดขายได้เยอะเลย ดีไซน์สวยราคาไม่แพงเอื้อมถึงได้ อย่างกระเป๋าใบนี้ราคาสามหมื่น เบาๆค่ะถ้าเป็นแบรนด์อื่นวัสดุเทียบเท่าราคาไปห้าหมื่นกว่าแล้ว"

พีพีเอ่ยออกมาอย่างเชี่ยวชาญ เจ้าของร้านยิ้มออกมาทันทียังทึ่งในความรู้ละเอียดของเธอเป็นอย่างมาก

"เก่งมากเลยค่ะ ข้อมูลแน่นมาก"

"แหะๆ พอศึกษามาบ้างน่ะค่ะ"

"รับซักใบมั้ยคะ ราคาช็อปของเราไม่แพงจากพรีออเดอร์มากนักค่ะเรารับมาจากโรงงานโดยตรงราคาเทียบแบรนด์ช็อปในเมืองนอกเลยค่ะ"

พีพียิ้มแห้งออกมาทันที มีเงินอยู่หมื่นเดียวเนี่ยจะเอาไหนมาซื้อกระเป๋าราคาแพงขนาดนี้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงเหมาไปหลายใบแต่ตอนนี้เงินไม่มีเพิ่งทำงานได้วันเดียวจะเอาจากไหนมาซื้อ

"พีพีไม่มีเงินค่ะ โดนที่บ้านยึดบัตรเครดิต พูดแล้วเศร้า"

หญิงสาวทำหน้าสลดลงก่อนจะเดินคอตกออกไปนอกร้าน บอสนายมองตามเธอก่อนจะเดินตามออกไปทันที

"พีพี"

"คะ..."

หญิงสาวหันมามองชายหนุ่ม เขาชี้นิ้วไปยังกระเป๋าของเธอก่อนจะยิ้มออกมา

"เอาใบนี้ไปขายสิน่าจะได้ใบใหม่ในร้านหลายใบนะ"

พีพีตาโตมองกระเป๋าของตัวเองก่อนจะกอดแน่นไม่ยอมปล่อย

"พีพีไม่มีทางขายกระเป๋าในนี้หรอกนะคะ คอลเลคชั่นหายากมีแค่ร้อยใบในโลก ราคาไม่ต้องพูดถึงมันมีคุณค่าทางจิตใจมากบอสนายไม่เข้าใจหรอก"

"จะอดตายอยู่ล่ะยังหวงของในตัวอีก นาฬิกาก็น่าจะขายได้ กระเป๋าก็น่าจะขายได้ ตุ้มหูก็น่าจะขายได้แพงอยู่นะ"

"อร๊ายอย่าพูดแบบนั้นนะ ต่อให้อดตายพีพีก็ไม่มีทางขายหรอก ชิ!"

"ตามใจ งั้นก็อดข้าวไปแล้วกัน"

เขาอมยิ้มก่อนจะเดินหน้าห้างเพื่อเดินเล่นตรงตลาดนัด หญิงสาวดูนั่นดูนี่อย่างสนุกปกติไม่เคยมาเดินดูอะไรแบบนี้หรอก แต่พอได้มาเดินเล่นก็มีของสวยงามให้เลือกเยอะเลยถึงแม้ว่ามันจะไม่ราคาแพงเหมือนที่เคยใช้แต่ว่าก็ไม่ได้แย่

"ไม่ซื้อชุดทำงานเหรอ"

"ไม่เอาอ่ะ พีพีไม่เคยใส่แบบนี้"

"ไม่เคยก็ลองใส่สิ มันก็เสื้อผ้าเหมือนกันต่างกันแค่แบรนด์เนมกับตลาดนัดทั่วไป แต่ว่ามันก็คือเสื้อผ้าสวมใส่ได้เหมือนกัน อย่าไปมองว่าชิ้นไหนคือของตลาดนัดชิ้นไหนคือของแบรนด์เนมสิ"

หญิงสาวมองชายหนุ่มก่อนจะนิ่งคิดซักพักแล้วลองไปเดินดูตามราวเสื้อผ้า มันก็ไม่ได้แย่นะบางตัวก็ดีไซน์หรูอยู่ถ้าเทียบกับราคาตัวละร้อยสองร้อยถือว่าผ่านเลยนะ

"ตัวนี้มาใหม่เลยนะคะใส่ทำงานได้ด้วย เหมาะกับคุณน้องมากเลยค่ะ"

เจ้าของร้านยื่นชุดเดรสทำงานมาให้เธอดู หญิงสาวรับมาถือไว้ในมือหมุนไปรอบๆแล้วยิ้มออกมา

"ก็สวยดีนะคะ ตัวล่ะเท่าไหร่เหรอ"

"ตัวนี้พี่ให้ราคาพิเศษเลยค่ะ สองร้อยห้าสิบบาท"

"ห๊ะ! สองร้อยห้าสิบบาท"

พีพีตาโตอย่างตกใจก่อนจะลองไปดูตัวอื่นบ้าง แล้วก็มีสวยหลายตัวแถมยังราคาไม่แพงอีก ที่เลือกมาได้สี่ตัวราคาเจ็ดร้อยบาทเอง

"ทำไมพี่ขายถูกจังเลยคะ เอากำไรมาจากไหนกัน"

พีพีเอ่ยถามอย่างสงสัยก่อนนะหยิบแบงค์พันมาจ่ายเงินแต่ว่าบอสนายจ่ายให้เธอซะก่อน

"ผมจ่ายให้"

"ไม่ต้องหรอกค่ะเดี๋ยวมาหักเงินเดือนพีพีอีก สองหมื่นห้านี่ก็ไม่รู้จะพอใช้รึเปล่าเลย"

พีพีบ่นออกมาทันที บอสนายยิ้มออกมาก่อนจะยื่นเงินจ่ายให้แล้วรับเงินทอนมาใส่ไว้ในมือเธอ

"เอาไปซื้ออย่างอื่น อยากได้อะไรอีกมั้ย"

"สามร้อยจะซื้ออะไรได้คะ"

พีพีมองเงินแบงค์ร้อยในมือก่อนจะทำหน้าสงสัย เขาดึงมือเธอไปตรงโซนขายเครื่องประดับตุ้มหูก่อนจะดันตัวเธอให้ไปเลือกดู

"ลองดูสิใส่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ ไม่เห็นจำเป็นต้องใส่ตุ้มหูคู่ละเป็นหมื่นเลย ของถูกๆสวยก็เยอะแยะนะ"

หญิงสาวยืนมองของประดับตรงหน้าก่อนจะถูกใจตุ้มหูลายน่ารักคู่หนึ่ง เธอหยิบขึ้นมาดูก่อนจะถามราคาจากคนขาย

"คู่นี้กี่บาทคะ"

"ยี่สิบบาทค่ะสามคู่ห้าสิบบาท"

"ทำไมถูกจังเลยคะ งั้นพีพีเอาสามคู่เลยค่ะ อร๊าย บอสนายคะอันนี้สวยมั้ย"

"อืม สวยดี"

พีพียิ้มออกมาก่อนจะหันไปเลือกต่อ เขามองหญิงสาวก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู แบบนี้ค่อยดูน่ารักหน่อย เงินหนึ่งพันได้ตั้งหลายอย่าง อย่างน้อยวันนี้เธอรู้จักใช้เงินขึ้นเยอะเลย ไว้ค่อยๆสอนทีละนิดแล้วกัน...