Last Love รักสุดท้ายขอเพียงเธอ

"อย่าทำแบบนี้ได้ไหมเจนรักธีนะ ธีลืมสัญญาของเราแล้วเหรอ เจนไม่เชื่อหรอกว่าเพราะผู้หญิงคนนั้นจะทำให้ธีหมดรักเจนไป"

"ธีไม่ได้ลืม แต่เจนเราสองคน…"

"ไม่ ๆ ไม่มีแต่ เจนไม่ฟัง ถ้าธีแต่งงานกับเจน คุณพ่อบอกแล้วว่าจะยกโรงพยบาลให้ ธีจะเอาอนาคตมาทิ้งเพราะคนไร้ค่าคนหนึ่งเองเหรอ"

...

ร่มคันเล็กถูกเจ้าของปล่อยหล่นลงมา สายฝนกระหน่ำสาดซัดชำระล้างคราบน้ำตา ชาลิสาเข้าใจแล้ว ทำไมเขาถึงไม่มาตามนัด เธอเข้าใจแล้ว สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดกับเธอเป็นจริงทุกคำ เธอมันเป็นมือที่สาม เป็นส่วนเกินของชีวิตคนอื่น ริมฝีปากบางแสยะยิ้มออกมาอย่างเจ็บปวด เธอช่างไร้เดียงสานัก ไร้เดียงสาจนโง่งม ก็สมน้ำหน้าตัวเองแล้ว

ชาลิสาจ้องมองผ่านกระจกเข้าไปในร้านอาหาร ภาพชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนั่งหันหน้าเข้าหากัน ผู้หญิงคนนั้นยิ้มแย้ม หัวเราะออกมาเหมือนกับว่ากำลังล่องลอยอยู่ในความสุข เธอไม่รู้ว่าผู้ชายตรงข้ามกำลังพูดอะไรอยู่ เห็นเพียงว่ามือทั้งคู่กำลังกุมกันอยู่ ภาพเหล่านั้นพร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำตา เธอสูดลมหายใจเข้าอย่างปวดร้าว

"ทำไมพี่หมอถึงทำกับชาแบบนี้ อึก… อึก… ชาโง่มากเลยใช่ไหม"

ธีระเดชเหมือนได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นมาจากทางหน้ากระจก ชายหนุ่มหันหน้ากลับไปมอง ทว่าก็เห็นเพียงร่มสีชมพูคันหนึ่งตั้งหงายอยู่บนพื้น ไร้วี่แววของเจ้าของมัน คิ้วหนาขมวดเข้าหากันแน่น หรือเขาจะหูฝาดกัน