รอยยิ้มเขาไม่ได้ถูกใช้มาเพื่อเธอ

คฤหาสน์ภิรมย์พักษ์ดี

หนุ่มชุดสูทสีกรมท่าโบกไม่โบกมือให้กับมังกรที่หน้าบ้านทันทีมี่เขาปรากฏตัว มังกรมึนงงเล็กน้อยเพร่ะเขาไม่เคย เห็นหน้าค่าตากับชายหนุ่มผู้นี้มาก่อน แต่เขาทำราวกับว่าสนิทสนมกันมานาน

“ไอ้มังกร ทางนี้”

“มาเร็วเหมือนกันนะเนี่ย ป่ะ เดี๋ยวกูพาเข้าไปพบนาย”

“อืม” อาร์มรีบโอบไหล่มังกรทันทีเมื่อเขาเดินมาถึงพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างๆให้ด้วยความเป็นมิตร ด้วยความที่หน้าตาดีอย่างกับพระเอกซีรี่ย์เนื่องจากใบหน้ามีความอ่อนเยาว์มันยิ่งทำให้ภายนอกของอาร์มดูไม่มีพิษมีภัยเลย

ตอนนี้อาร์มได้พามังกรไปพบกับไพศาลที่กำลังนั่งจิบไวน์อย่างสบายใจอยู่ที่สวนหลังบ้าน แต่กลับมีบอดี้การ์ดชายชกรรจ์ทั้งสิบนายเรียงแถวหน้ากระดานวางตาขวางใส่เขาเมื่อแรกพบ มังกรรับรู้ได้ถึงความปกติเมื่อเห็นพวกนี้

“นายครับ ไอ้มังกรมาแล้วครับ” ไพศาลวางแก้วไวน์ไว้บนโต๊ะเบาๆก่อนที่จะละสิ่งทีาทำอยู่เพื่อมาสนใจชายหนุ่มตรงหน้า เขาพิจารณาด้วยการไล่ระดับสายตามองมังกรตั้งแต่หัวจรดเท้า เหมือนกับว่าไพศาลกำลังจะจับผิดเขาอยู่ แต่ชายหนุ่มก็ได้แต่ยืนนิ่งให้เขาพิจารณาอยู่อย่างนั้นไม่แสดงพิรุธออกมาเลยสักนิด

“หึ ได้ข่าวว่ามึงเก่งนักเก่งหนานี่หว่า นายเก่ามึงฝึกเข้มหรอวะ”

“ครับ” เจ้าของเสียงทุ้มตอบ และก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมาเพิ่มเติมอีก

“หึ ไหนมึงแสดงฝีมือให้กูดูเป็นบุญตาหน่อยสิวะ สิบต่อหนึ่ง มือเปล่า”

“พวกมึง ใครทำให้มันนอนจมกองเลือดได้ กูมีรางวัลให้อย่างงาม!”

ตุบ! ผั๊วะ!

ชายชกรรจ์เหล่านั้นไม่รอให้มังกรตั้งตัวรีบชกเข้าไปที่ใบหน้าของเขาพร้อมกับยันร่างเขาสูงให้ลงไปนอนกองกับพื้น ในขณะที่ชายอีกคนกำลังกำลังจะเหยียบซ้ำ มังกรก็ใช้ไหวพริบของตนเองจนหลบทันและก็ไม่ลืมที่จะให้วิชาที่ร่ำเรียนมาต่อสู้กับคนพวกนี้จนสลบไปหลายคน

ผั๊วะ! ผลั่ก! ตุบ!

“เหี้ย! โคตรโหด” อาร์มหลุดปากชมมังกรไม่ขาดปากเพราะทุกท่าและลีลาการต่อสู้ของมังกรมันดูลื่นไหลเป็นมืออาชีพแค่ดูก็รู้ว่าเขาเป็นคนฉลาดมากแค่ไหน เพราะน้อยคนนักที่จะใช้สมองมากกว่าอารมณ์ในการต่อสู้ และในที่สุดเล่าบอดี้การ์ดร่างกำยำพวกนั้นก็ลงไปนอนกองกับพื้นจนครบทุกคน

“โคตรเท่เลยว่ะลูกพี่!” อาร์มรีบเข้าไปกระโดดกอดคอของมังกรอีกครั้งด้วยแววตาเปร่งประกายทึ่งในการต่อสู้ของมังกรที่เขาเองก็ทำไม่ได้ แต่คนที่ดูถูกใจในตัวมังกรก็คงจะไม่ใช่แค่อาร์มคนเดียว แต่ไพศาลก็ดูชอบอกชอบใจเขาไม่น้อย

“หึๆๆๆ บ๊ะไอ้นี่! มันเก่งกาจจริงๆ ลูกน้องกูสู้ไม่ได้สักคน เลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆ”

“วันเสาร์นี้กูจะให้มึงเป็นหัวหน้าควบคุมคนงานส่งสินค้าให้กับมาเฟียฝรั่งเศส อย่าทำให้กูผิดหวังนะมังกร”

“ครับ...นาย!”

17:40 น.

“ทำไมพี่มาช้าจัง” ทันทีที่ชายหนุ่มเปิดประตูรถ เจ้านายของเขาก็รีบยิงคำถามไปยังเขาทันทีมิหนำซ้ำยังทำหน้าหงิกหน้างอไม่พอใจเนื่องด้วยตอนนี้เวลาได้ล่วงเลยเกินไปจากเวลาที่นัดไว้สี่สิบนาที

“มีธุระ” เขาตอบออกมาสั้นๆด้วยน้ำเสียงเย็นชาเป็นเอกลักษณ์ดังเดิม สีหน้าไร้อารมณ์ของมังกรในตอนนี้มันทำให้หญิงสาวโมโหมาก โมโหจนควันออกหู เขาเป็นแค่ลูกน้องแต่กลับทำเสียมารยาทกับเธอตลอดเวลา

“ธุระ? ”

“ใช่ ธุระ”

“พี่เขาเป็นใครหรอฝันหวาน” ออยถามผู้เป็นเพื่อนด้วยความอยากรู้ว่าชายคนตรงหน้าที่ขับรถของฝันหวานในวันนี้คือใครเพราะปกติฝันหวานไม่เคยควงผู้ชายคนไหนเลย และก็ไม่มีทางที่ฝันหวานนั้นจะยอมให้คนอื่นนั้นขับรถคนโปรดของเธอได้ เพราะฝันหวานเป็นคนที่หวงสมบัติตัวเองมาก สิ่งของทุกชิ้นที่เธอได้มา มันก็มาจากหยาดเหงื่อหรือน้ำพักน้ำแรงของเธอทั้งนั้น

“คนของฉันเอง”

“อ๋อ ฉันชื่อออยนะคะเป็นเพื่อนฝันหวาน”

“มังกรครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” คนตัวสูงยื่นมือออกไปข้างหน้าเพื่อทำความรู้จักกับออย ใบหน้าคมคายมีรอยยิ้มอ่อนๆผุดขึ้นมาทำให้ฝันหวานนั้นแทบปรี๊ดแตก เพราะเธอนั้นยังไม่ได้ยิ้มจากมังกรเลยสักครั้ง แต่กับเพื่อนคนสนิทเธอกับได้รอยยิ้มของเขาไปทั้งๆที่เพิ่งเจอกัน

“นี่! ฉันไม่อนุญาตให้พี่จับมือเพื่อนฉันนะ”

“แล้วแต่เธอสิ ขึ้นรถ” คนเย็นชาออกคำสั่งเจ้านายให้ขึ้นรถ ฝันหวานถึงกับพูดอะไรไม่ออกนอกจากทำเนียนเอ่ยปากชวนออยกับบ้านด้วย

“ออยกลับด้วยกันไหม”

“อื้ม ขอติดรถกลับด้วยคนนะคะ”

“ด้วยความยินดีครับ”

“รถฉันเถอะย่ะ”

“แต่ฉันขับ เชิญครับคุณออย” มังกรรีบเปิดประตูท้ายคนขับพร้อมกับผายมือเพื่อเชิญออยเข้าไปนั่งข้างๆเขา ออยก็รีบเข้าไปในรถแต่โดยดีเพราะกลัวเสียมารยาทถ้าไม่เข้าไป ฝันหวานจ้องตาเขียวปั๊ดขมับเต้นตุบๆ กำหมัดแน่นจนเปียกชุ่ม เธอโกรธเขาแทบจะฉีกเนื้อเขาออกเป็นชิ้นๆ เขาไม่เพียงแต่ไม่เปิดประตูให้เธอแถมยังหันหน้ามาทำหน้ากวนประสาทแล้วเดินขึ้นรถไป

“อื๊อไอ้บ้าเอ้ย!!”

บรืนนนนนนนนนนนน

“พี่มังกรเรียนจบอะไรมาหรอคะ”

“บริหารธุรกิจที่อเมริกาครับ”

“ว้าว อย่างนี้บ้านพี่ก็รวยน่ะสิ ทำไมถึงมาเป็นบอดี้การ์ดให้ฝันหวานล่ะ”

“ก็รวยไม่จริงน่ะสิ” ฝันหวานแทรกกลางวงสนทนาระหว่างออยและมังกรด้วยความหมั่นไส้ ตลอดทางพวกเขาสองคนเอาแต่คุยกันอย่างสนุกสนานโดยไม่สนใจเธอเลย

“บ้านผมล้มละลายผมก็เลยได้ไปเป็นบอดี้การ์ดที่ฮ่องกง แล้วก็มาเป็นบอดี้การ์ดให้ยัยนี่”

“ยัยนี่หรอ! พี่กล้าแทนฉันว่ายัยนี่หรอ”

“ใช่” ฝันหวานถึงกับอ้าปากค้างแล้วค้างเล่าเพราะไม่รู้ว่าจะสรรหาคำไหนมาเถียงความกับเขาได้ ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรออกมามันก็ทำให้เธอนั้นเถียงไม่ชนะทุกครั้ง

“หึ่ย ฝากไว้ก่อนเถอะ”

“หึ”

มังกรทำการเลี้ยวเข้าคอนโดนของหญิงสาวทันทีเมื่อถึงคอนโดของเธอจากนั้นรถสปอร์ตคันหรูก็หยุดแล่น คนตัวเล็กเลิ่กลั่กเล็กน้อยเมื่อจู่ๆเขาก็มาส่งเธอก่อน เพราะในตอนแรกบอกว่าจะไปส่งออยที่คอนโดแล้วจะกลับมาพร้อมกัน

“ถึงแล้วลงสิ”

“ท...ทำไมพี่ไม่ไปส่งเพื่อนฉันก่อนล่ะ”

“จะไปก็ต่อเมื่อเธอลงไปจากรถคันนี้”

“เออ ลงก็ได้อย่ามาง้อก็แล้วกัน”

“ข้างคอนโดของออยมีร้านก๋วยเตี๋ยวน้ำตกเจ้าเด็ด ซื้อมาให้ด้วยสองถุง เช๊อะ!”

ปัง!

ด้านฝันหวาน

“หึ ป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย สงสัยจะไปส่งออยถึงโคราชเลยมั้ง ก๋วยเตี๋ยวฉันคงอืดหมดแล้ว” คนตัวเล็กบ่นพึมพำคนเดียวด้วยความเจ็บใจ แต่ก็แอบอิจฉาออยอยู่บ้างที่เพื่อนได้รอยยิ้มและการกระทำดีๆจากเขาไป แต่เธอทั้งพูดดีด้วย ทั้งช่วยชีวิตแต่กลับไม่ได้อะไรแม้แต่คำขอบคุณ สายตาอ่อนโยนที่ควรจะได้ก็ไม่ได้ รอยยิ้นนั่นมันคงไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อเธอ ภายในใจของฝันหวานมันปั่นป่วนไปหมดยิ่งนึกถึงภาพตอนนั่งในรถกลับมา ชายหญิงคู่นี้คุยกันหัวเราะคิกคักสนุกสนานเหมือนกับว่าพวกเขาไม่เห็นหัวเธอเลย

“แล้วฉันจะหงุดหงิดทำไมเนี่ย ไลฟ์สดขายสินค้าดีกว่า” ฝันหวานเคลียร์ความรู้สึกต่างๆออกไปจากหัวให้โล่ง เพราะต่อจากนี้มันถึงเวลาที่ต้องทำงานของเธอแล้ว

“อะแฮ่ม เข้ามาดูแม่ค้าสุดสวยเร็วๆ เร่เข้ามาเร่เข้ามา เข้ามาไม่ถึงหมื่นคนไม่เริ่มขายนะจ๊ะ”

“โฟลี่คอลลาเจน กินแล้วผมขาวกระจ่างใส ดำกรรมพันธุ์ก็ขาวออร่าได้ วันนี้มีโปรโมทชั่นสุดพิเศษสำหรับลูกค้าทั้งหลาย ซื้อโฟลี่คอลลาเจนหนึ่งกล่องแถม!”

ก๊อกๆๆ

“แป๊บนะสาวๆ”

__________________________________________

หึงแหละลูกเอ้ย ความรู้สึกหึงที่แสดงออกไปไม่ได้ ToT

กดไลค์ เม้น เพื่อเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะคะ คริๆ