ตอนที่ 1 เพราะฉันคือเด็กหญิงดวงสวาท

LOVE SHOP ร้านลับซ่อนสเน่หา

บทที่ ๑

เพราฉันคือเด็กหญิงดวงสวาท

เด็กหญิงตัวน้อยหัวฟูที่อายุปีนี้ก็ย่างเข้าสิบสองปีแล้วกำลังก้มหน้าก้มตาล้างจานอยู่อย่างขมักเขม้น

"อีดวง อีดวงเอ้ย หายหัวไปไหนอีกวะเนี่ย" เสียงของผู้เป็นมารดาก่นเรียกจากมุมใดมุมหนึ่งของบ้าน

"จ๋าแม่ ฉันล้างจานอยู่ในครัว" จะว่าเป็นครัวก็คงไม่ได้ เป็นเพียงพื้นที่ที่ถูกเทปูนซีเมนต์อย่างลวกๆ ให้พอไม่เฉอะแฉะเท่านั้น มันถูกทำไว้เพื่อเป็นที่ล้างจานเนื่องจากใกล้บ่อน้ำบาดาลที่สุดแล้ว

"เออ รู้จักทำงานบ้านบ้างก็ดี ไม่ใช่รอให้แม่บ่นแม่ว่าค่อยกระดิกทำ แล้วนี่พ่อเอ็งไปไหนอีกล่ะ" คนเป็นมารดาก็ยังคงบ่นตามประสา ก่อนจะถามหาสามีที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมา ความจริงคำว่าร่วมสุขคงหาไม่ได้จากครอบครัวเธอเท่าไหร่นัก เพราะจากสภาพความเป็นอยู่แทบจะหาความสุขไม่เจอเลย

"ไปร้านยายศรีจ้ะ"เด็กหญิงตัวน้อยตอบตามความเป็นจริง เธอก็อยากจะไปเล่นกับเพื่อนในวัยเดียวกัน เมื่อกลับมาจากโรงเรียนเธอจึงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า เตรียมตัวทำงานบ้านให้เรียบร้อยจะได้ไม่โดนแม่ว่าเวลากลับมาถึงบ้านแล้วอะไรบังไม่เรียบร้อย แต่บิดาของเธอกลับบอกว่า

"อีดวง เดี๋ยวมึงล้างจาน หุงข้าว แล้วก็ซักผ้าด้วยนะ กูจะไปร้านยายศรีสักประเดี๋ยว แล้วเฝ้าบ้านด้วยอย่าออกไปเถลไถลที่ไหน คอกูแห้งผากหมดแล้ว ไปหาเหล่าล้างปากเสียหน่อย" นั่นแหละถึงทำให้ดวงสวาทมายืนตอบคำถามมารดาอยู่ตอนนี้

"ไอ้ชาติหมานี่มันคงไปหาเหล้ากินอีกสินะ" พ่อเธอชื่อชาติชาย ชาวบ้านเรียกติดปากกันว่าชาติ แม่ของเธอจะชอบเรียกพ่อว่าชาติหมาทุกครั้งที่พ่อหนีไปกินเหล้าร้านยายศรี เธอเคยชินกับเรื่องแบบนี้ อีกสักประเดี๋ยวคงมีมวยคู่เอกในบ้านเป็นแน่

"แล้วเอ็งล้างจานเสร็จหรือยังล่ะ " ผู้เป็นมารดาอดที่จะเอ่ยปากถามเด็กหญิงตัวน้อยตรงหน้าไม่ได้

"เสร็จหมดแล้วจ้ะแม่ ฉันว่าจะขอแม่ออกไปเล่นกับเพื่อนเสียหน่อย" เด็กหญิงตัวน้อยรวบรวมความกล้าเอ่ยปากขออนุญาตไปเล่นสนุกกับเพื่อนตามประสา

"เอะอะจะเล่นอย่างเดียวเลย หนังสิอหนังหาหัดหยิบมาอ่านเสียบ้าง ดูสารรูปเอ็งแล้วหวังให้หาผัวรวยคงยาก ฉะนั้นเอ็งต้องตั้งใจเรียน อนาคตจะได้ดูแลพ่อแม่ให้สุขสบาย เดี๋ยวแม่จะไปตามพ่อเอ็งที่ร้านยายศรี แล้วจะหาซื้อกับข้าวสำเร็จรูปเข้ามาเลย วันนี้เหนื่อยกับงานเสียเหลือเกิน เอ็งอยากกินอะไรไหมล่ะ" 

"อะไรก็ได้จ้ะแม่ ฉันกินได้หมดนั่นแหละ" ดวงสวาทจำใจตอบรับ เพราะรู้อยู่แล้วว่าการขออนุญาตออกไปเล่นกับเพื่อนนั้นถูกมารดาปฏิเสธและพับเก็บคำร้องขอของเธอเป็นที่เรียบร้อย

"ถ้าอย่างนั้นเอ็งอยู่เฝ้าบ้านไปก่อน เดี๋ยวข้าจะกลับมาพร้อมไอ้ชาติหมาพ่อของเอ็ง" พูดจบหญิงวัยกลางคนก็เดินหันหลังออกไป สายตาของเด็กน้อยมองตามมารดาของตนอย่างน้อยใจ มีบ้างที่เธอจะรู้สึกว่าน้อยใจมารดา ถึงแม่ของเธอจะไม่มีเงินซื้อของเล่นแพงๆเหมือนลูกบ้านอื่นให้เธอเล่น แต่เธอก็เข้าใจเพราะแม่ต้องทำงานหนัก ครอบครัวยากจน แต่ถึงกับไม่ให้เธอออกไปเล่นกับเพื่อนเลยมันก็อดทำให้เธอน้อยใจไม่ได้

ดวงสวาท ตั้งใจผูกรัก เด็กน้อยผิวคล้ำ รูปร่างผอมบาง หัวโต เหมือนเด็กขาดสารอาหาร พวกผู้ใหญ่หมู่บ้านชอบล้อว่าเธอเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ เพราะเธอเกิดในครอบครัวค่อนข้างยากจนในจังหวัดหนึ่งทางภาคอีสาน แม่ของเธอชื่อดวงศนีเป็นลูกจ้างร้านค้าในตลาดที่อยู่ในตัวเมืองห่างออกไปหลายกิโลเมตร ส่วนพ่อชื่อชาติชายไม่มีอาชีพเป็นหลักแหล่ง ใครจ้างให้ไปทำอะไรก็ไป ความเป็นอยู่ของเธอและคนรอบครัวจึงเป็นไปตามมีตามเกิด คนเราเลือกเกิดไม่ได้ เพราะถ้าเธอเลือกได้ เธอคงเลือกเกิดในครอบครัวที่มีฐานะร่ำรวย มีความพร้อมมากกว่านี้ ในเมื่อเลือกเกิดไม่ได้เธอก็ทำได้แค่ยอมรับมันเท่านั้น

"ดวง ดวงอยู่ไหม?" เสียงตะโกนเรียกอยู่หน้าบ้านทำให้เด็กหญิงออกไปเปิดประตูบ้านก่อนจะเจอเด็กหญิงรุ่นราวคราวเดียวกันกับเธอยืนชะเง้อคอยาวอยู่ด้านหน้า

"มีอะไรหรออีแดง" แดง หรือกรกมล เพื่อนห้องเดียวกันกับเธอ ถือว่าเป็นเพื่อนสนิทคนนึงเลยก็ว่าได้

"กูจะมาชวนมึงไปเล่น ตรงสนามนู้นพวกไอ้ปืนกำลังเตะฟุตบอลกัน ไปดูพวกมันกันไหม" กรกมลจัดเป็นเด็กแก่แดดแก่ลม จริตจะก้านโตเกินเด็ก ตัวแค่นี้รู้จักเล่นหูเล่นตากับพวกผู้ชายเสียแล้ว บ้านของกรกมลก็มีสภาพไม่ต่างกับดวงสวาทนัก ทั้งสองจึงเป็นเพื่อนสนิทกันได้ไม่ยาก เพราะเข้าใจกันดีที่สุด

"มึงไปเหอะ กูไปไม่ได้ แม่ให้เฝ้าบ้าน " ดวงสวาทบอกเสียงเศร้า ไม่ใช่ว่าเธอเสียใจที่ไม่ได้ไปดูเด็กผู้ชายเตะฟุตบอล แต่เธอเสียดายที่อดออกไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ

"แม่มึงนี่นะ จะไม่ให้ลูกมีผัวเลยหรือไงถึงขังไว้แต่ในบ้าน" กรกมลบ่นอุบ

"มึงก็จะรีบมีไปไหน ยังไม่จบป.หกเลยนะ"

"โอ๊ย ใครๆก็อยากมีผัวกันทั้งนั้นแหละ มีตอนนี้หรือมีตอนไหนก็ต้องมีเหมือนกัน สู้มีให้มันจบๆไป จะมานั่งเสียเวลาเรียนทำไม เรียนไปชีวิตกูกับมึงก็ไม่พ้นจากสภาพนี้หรอก " ที่กรกมลพูดก็ไม่ผิดสักนิด สุดท้ายแล้วการมีลูกมีสามีมันก็คือวิถีทางของชีวิต

"สรุปมึงไม่ไปใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นกูไปล่ะ จะไปดูอนาคตผัวกูเตะบอล" พูดจบเด็กหญิงในร่างอวบอัดเกินวัยก็สะบัดก้นเดินจากไป ดวงสวาททำได้แต่มองตามก่อนจะหันหลังกลับเข้าบ้าน อีกสักพักพ่อกับเเม่เธอก็จะกลับมาแล้ว แล้วก็มีมวยคู่เอกของบ้านให้เธอดู ดังนั้นการอยู่บ้านจะเป็นทางออกที่ดีที่เธอจะไม่ต้องเป็นอีกเรื่องให้มานดาของเธอพาลมาอารมณ์เสียใส่ได้