5.สถานการณ์ไม่ดี

Chapter05.สถานการณ์ไม่ดี

ฟู่ว~

ฉันถอนหายใจออกมา เมื่อมองตามแผ่นหลังของอดีตเพื่อนสนิทออกไปจนลับสายตา แม้จะเตรียมใจมาแล้วตั้งแต่เนิ่นๆ แต่ก็ไม่คิดว่าหัวใจจะรู้สึกหวิวขนาดนี้ สิ่งที่ฉันทำ ฉันคิดว่ามันถูกที่สุดแล้ว เพราะถ้าหากวันหนึ่งฉันมีแฟนขึ้นมาจริงๆ ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้แฟนของฉันมีปัญหากับเพื่อนของตัวเอง

ถ้าแอนดริวทำตัวเฉยเมยเหมือนเรนเดลก็คงดี ทุกครั้งที่มีคนเข้ามาจีบฉัน หมอนั่นก็มักจะชอบเข้ามายุ่งตลอด บางครั้งฉันก็รู้สึกอึดอัด

แต่ไอ้ท่าทางยอมรับระยะห่างง่ายๆ แบบนั้นก็ทำเอาฉันแอบรู้สึกผิดอยู่เหมือนกันนะ ด้วยความที่เราสองคนสนิทกันมานาน ดูเหมือนแอนดริวจะเข้าใจฉันผิดอยู่นิดหน่อยด้วย ฉันแค่ขอมีระยะห่าง ไม่ได้อยากเลิกเป็นเพื่อนสักหน่อย

“เฮ้อ....หวังว่าวันนึงนายจะเข้าใจฉันนะ”

หลายวันผ่านไป~

@ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง

” นี่มึงกูได้ตั๋วมาแล้ว “เสียงโบว์วี่เอ่ยขึ้นพร้อมกับโชว์ตั๋วหนังสยองขวัญเรื่องใหม่ล่าสุดที่เพิ่งเข้าฉายวันนี้วันแรกขึ้นมาโชว์ให้เหล่าเพื่อนๆ ดู

วันนี้ทั้งสี่คนนัดกันมาที่ห้างดังเพื่อรับชมหนังสยองขวัญอย่างเช่นทุกครั้งที่เคยทำด้วยกันในสมัยที่เรียนมัธยมปลาย ซึ่งตอนนี้เหลือเวลาที่สิบนาทีหนังจะเริ่มฉาย แต่ดูเหมือนแอนดริวจะยังมาไม่ถึง

“แล้วทำไมวันนี้มึงไม่มากับไอ้ดริวอะ มึงเรียนห้องเดียวกันไม่ใช่เหรอ” โบว์วี่เอ่ยถามจีจี้ออกไปอย่างไม่ได้รับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่ไม่เหมือนเคยของเพื่อนสนิท

หลังจากวันนั้น สถานการณ์นะหว่างแอนดริวกับจีจี้ก็เกิดระยะห่างต่อกันขึ้นมาอย่างชัดเจน หรือเรียกง่ายๆ ว่าเธอกับเขาแทบจะไม่ได้ปริปากพูดคุยกันออกมาเลยสักคำ ถึงแม้จะเรียนด้วยกันอยู่ทุกวันก็ตาม

“เรียนห้องเดียวกันก็ไม่จำเป็นต้องมาด้วยกันปะวะ “ในขณะที่จีจี้กำลังตอบกลับเพื่อนอยู่นั้น

” นั่นไงมันมาละ “เรนเดลเอ่ยขึ้นมาเมื่อหันไปเห็นว่าแอนดริวกำลังเดินเข้ามาทางนี้พร้อมกับผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งที่เดินควงแขนแกร่งเอาไว้

” ไง....กูนึกว่ามึงจะมาคนเดียว “โบว์วี่ที่ถือตั๋วสี่ใบอยู่ในมือจ้องมองคนที่เดินเข้ามาใหม่ด้วยท่าทางงุนงงเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าเพื่อนในกลุ่มควงผู้หญิงคนอื่นมาด้วย

ปกติแอนดริวไม่เคยพาใครมา

” ...../..... “สองสายตาหันไปจ้องมองกันก่อนที่จีจี้จะเป็นฝ่ายเบือนสายตาหนีไปก่อน

แอนดริวก็คือแอนดริว เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน

” มึงซื้อตั๋วแล้วใช่ไหม “แอนดริวเลิกสนใจอดีตเพื่อนสนิทของตัวเองก่อนจะหันไปถามโบว์วี่

” อืม แต่กูซื้อมาแค่สี่ใบนะ “

” นี่พี่ชมพู่ ดาวเอกกูปีที่แล้ว “ปากหนาแนะนำคนข้างๆ ด้วยถ้อยคำสั้นๆ ก่อนที่ทุกคนจะยิ้มทักทายกันไปตามธรรมชาติ ยกเว้นจีจี้ที่ดูจะหันไปสนใจอย่างอื่นมากกว่า

เพราะเธอรู้สึกอึดอัดเวลาได้เผชิญหน้ากับสายตาคมนั่น มันทำให้เธอรู้สึกจี๊ดอยู่ในใจตลอดเวลา แอนดริวพยายามตีตัวออกห่างจากเธออย่างชัดเจน ซึ่งมันไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ เธอต้องการแค่ระยะห่าง ไม่ใช่ทำเหมือนคนไม่รู้จักกันแบบนี้

” สวัสดีนะคะ^^” ชมพูเอ่ยทักเพื่อนของร่างสูงด้วยน้ำเสียงหวานหยด

แวบแรกที่อีกคนชวนเธอมาดูหนัง เธอดีใจจนเนื้อแทบเต้น ถึงแม้จะมารู้ทีหลังว่าไม่ได้มาดูกันแบบสองต่อสองก็เถอะ แต่ด้วยความที่เป็นแอนดริว ลูกชายเจ้าของโรงพยาบาลชื่อดังใครๆ ก็อยากจะได้มีโอกาสใกล้ชิดกับเขากันทั้งนั้น

“เดี๋ยวกูไปซื้อบัตรเพิ่ม พวกมึงเข้าไปกันก่อนได้เลย” เขาว่าก่อนจะเหลือบไปมองหน้าหญิงสาวที่หลบสายตาตัวเองไปก่อนหน้านี้แวบหนึ่งก่อนจะเดินพาชมพู่ไปซื้อตั๋วหนังกับพนักงาน

“มันบอกมึงปะว่าจะพาผู้หญิงมา “ลับหลังแอนดริวไป โบว์วี่อดไม่ได้ที่จะหันมาถามเพื่อนที่เหลืออยู่

” ไม่นะ มันไม่ได้พูดอะไรเลย “มีเรนเดลคนเดียวที่ตอบ เพราะจีจี้ตอนนี้....เธอนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าตัวเองควรจะพูดอะไรออกไป เพราะความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแอนดริวตอนนี้มันไม่ได้เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว

“........”

สองชั่วต่อมา

“ก็สนุกดีนะแต่กูนึกว่ามันจะน่ากลัวกว่านี้หน่อย “โบว์วี่เอ่ยขึ้นหลังจากที่หนังจบและทุกคนกำลังเดินออกมาจากโรงภาพยนตร์

” จริงเหรอ....แต่เมื่อกี้กูเห็นมีมึงนะที่กรี๊ดเสียงดังอยู่คนเดียว “จีจี้อดไม่ได้ที่จะยิ้มมุมปากเอ่ยเเซวโบว์วี่

“บ้า! หุบปากไปเลยจ้า มึงก็กรี๊ดไม่ต่างจากกูหรอก”

ในระหว่างที่สองสาวกำลังถกเถียงกันอยู่นั้น

“หิวว่ะ ไปกินชาบูร้านโปรดไหม” เรนเดลที่เริ่มรู้สึกหิวก็โพล่งออกมา

“อ่า อีเดลความคิดดี” จีจี้เสนอความคิดเห็นอย่างพึงพอใจกับข้อเสนอกัน

“เลิศ กูเอาด้วย”

“แล้วมึงล่ะไอ้ดริว จะไปกินชาบูกับพวกกูปะ” โบว์วี่ไม่รอช้าที่จะหันไปถามเเอนดริวที่เดินตามหลังมากับสาวคนนั้นที่เป็นรุ่นพี่

” จะไปกินชาบูกันเหรอ “ชมพู่หันไปถามเจ้าของใบหน้าหล่อ

” อืม อยากไปด้วยกันไหม “

” อยากไปสิ แต่พี่มีเรียนอะ เสียดาย “ชมพู่เอ่ยปากบอกด้วยสีหน้าเสียดายอย่างที่พูด

“อยากให้ไปส่งหรือเปล่า” แอนดริวเอ่ยถาม

“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวพี่ไปเอง แอนดริวอยู่กับเพื่อนเถอะ”

“......ไว้เจอกันคืนนี้นะ” รุ่นพี่สาวกระซิบบอกข้าวหูหนาทำเอาแอนดริวยกยิ้มมุมปากขึ้นมาเล็กน้อย โดยการกระทำทุกอย่างของทั้งคู่ตกอยู่ในสายตาของเพื่อนๆ ทั้งหมด

“หึ โอเค”

“งั้นพี่ไปก่อนนะคะ ไว้เจอกันคราวหน้านะ” ชมพูโบกมือลาทุกคน ท่ามดลางสีหน้ายิ้มตามมารยาทของโบว์วี่กับจีจี้

“งั้นเราไปกันเถอะพวกมึงกูหิวละ”

“อืม”

@ร้านชาบู

พรึ่บ!

“มึงนั่งกับกู” จีจี้รีบคว้าแขนเสื้อของโบว์วี่ที่กำลังจะเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว ทำเอาเพื่อนรักอย่างสาวนิเทศน์รู้สึกงุนงงอยู่ไม่น้อย

โดยปกติถ้ามาร้านนี้แอนดริวจะนั่งข้างจีจี้ตลอด ร่างสูงเห็นแบบนั้นก็ได้แต่จ้องหน้าอีกคนนิ่ง ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายตัดสินใจเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามข้างเรนเดลอย่างรวดเร็ว

“อะไรของมึงอะ ปกติพวกมึงตัวติดกันจะตาย” โบว์วี่เอ่ยถามออกมาอย่างนึกสงสัยในความผิดปกติของเพื่อนทั้งสอง

เธอไม่ได้คิดไปเองว่าระหว่างแอนดริวกับจีจี้นั้นมีอะไรแปลกๆ ตั้งแต่ขึ้นมหาลัยมา เวลาพูดคุยกันในแชทกลุ่มสองคนนี้ก็ไม่หยอกล้อกันเหมือนเคย พอวันนี้ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง เธอก็ยิ่งรู้สึกมั่นใจว่าสองคนนี้ต้องมีปัญหากันแน่ๆ ตั้งแต่มาถึงยังไม่เห็นจะพูดคุยกันสักคำ

“กินอะไรดี มึงเลือกดิ้” จีจี้เมื่อโดนยิงคำถามก็ไม่รอช้าที่จะเปลี่ยนเรื่องเพราะเธอยังไม่พร้อมที่จะตอบหรืออธิบายอะไรในตอนนี้

“อะไรของมะ....”

“พี่คะเอาบุพเฟ่พรีเมี่ยมค่ะ”

“เอออะ กูละปวดหัวกับพวกมึงจริง” เมื่อเห็นว่าเพื่อนพยายามเบี่ยงประเด็น โบว์วี่จึงเลิกที่จะเซ้าซี้ ใช่ว่ามันสองคนไม่เคยทะเลาะกันมาก่อนเสียหน่อย ครั้งนี้ก็คงเหมือนกับที่ผ่านมานั่นแหละ