1.เลิกยุ่งกับเพื่อนฉัน

Chapter01.เลิกยุ่งกับเพื่อนฉัน

หลังห้องน้ำชาย

” ฟู่ว~ “เสียงปากหนาพ่นควันสีขาวคละคลุ้งออกมาจากปากด้วยใบหน้าผ่อนคลายผลังจากได้รับสารนิโคตินผ่านเข้าสู่ร่างกายไปแล้ว

แม้กฎของโรงเรียนจะห้ามไม่ให้นักเรียนทำแบบนี้ แต่แอนดริวก็ไม่เคยทำให้พวกอาจารย์จับได้เลยสักครั้ง รวมไปถึงไม่ได้มีแค่พวกเขาสองคนที่แอบมาหลบมุมสูบบุหรี่บริเวณนี้ คนอื่นๆ ก็ทำเช่นกัน

” มึงคิดว่าจะคอยกันท่าไปได้ตลอดเหรอ “

จู่ๆ เรนเดลก็เอ่ยถามออกมา เพราะเขาคือคนที่รู้มาตลอดว่าทุกครั้งที่มีผู้ชายเข้ามาจีบจีจี้หรือเข้ามาตีสนิทกับหญิงสาว คนที่อยู่เบื้องหลังทำให้ผู้ชายพวกนั้นหายไปก็คือแอนดริวคนนี้ที่คอยกันท่ามาตลอด

ร่างสูงได้ยินแบบนั้นก็นิ่งไป ก่อนที่ภาพในอดีตจะแวบเข้ามาในหัวของเขา

‘ฝากดูแลจี้ด้วยนะ ห้ามให้ผู้ชายเข้าใกล้เป็นอันขาดเพราะพี่ไม่อยากเห็นน้องสาวพี่เสียใจ ‘

หลายปีที่แล้ว ก่อนที่พี่จอมทัพพี่ชายของจีจี้จะบินไปเป็นนักแข่งที่ต่างประเทศ จอมทัพเคยบอกเขาเอาไว้แบบนั้นและหลังจากน้้นร่างสูงก็มักจะคอยกันท่าผู้ชายให้ออกห่างจากเพื่อนรักมาโดยตลอดจนกลายเป็นความเคยชิน

เขากับจีจี้สนิทกันมาตั้งแต่จำความได้เพราะบ้านของเธอและเขาอยู่ข้างกันทำให้ได้เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ตอนอนุบาล พอขึ้นประถมพวกเขาก็ได้เจอกับเรนเดลและล่าสุดตอนขึ้นมอปลายก็มีโบว์วี่เพิ่มเข้ากลุ่มมาอีกคน

“ไม่รู้ แต่ก็ไม่อยากผิดคำพูดที่ให้ไว้กับพี่จอมทัพ “

เรนเดลได้ยินคำตอบก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกยิ้มมุมปาก

” หึ มึงแน่ใจนะว่าเหตุผลมีแค่นั้น “สิ้นเสียงหัวเราะในลำคอของเรนเดล แอนดริวก็ไม่รอช้าที่จะหันไปมองหน้าเพื่อน

“อะไรของมึง” เขาถามกลับอย่างไม่เข้าใจในคำพูดนั้น

“ก็....มึงแน่ใจนะว่ามึงรู้สึกกับยัยนั่นแค่เพื่อน”

“......” ใบหน้าหล่อชะงักไปเล็กน้อยเพราะเขามั่นใจว่าตัวเองไม่เคยคิดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อน

เขากับจีจี้สนิทกันมาเกินกว่าที่จะคิดอะไรเลยเถิดแบบนั้นไปได้ อีกอย่าง.....ยันนั่นก็ไม่ใช่สเปคเขา

“ไม่มีทาง กูไม่ได้คิดอะไรกับยัยนั่น”

เมื่อมั่นใจในความรู้สึกแอนดริวก็ไม่รอช้าที่จะตอบออกไป แต่เรนเดลกลับไม่ได้คิดแบบนั้น บางครั้งคนเราก็มีช่วงระยะเวลาที่โง่เกินกว่าจะเข้าใจความรู้สึกของตัวเอง ซึ่งคนนอกอย่างเขาจะมองออกมากกว่า

“หึ กูจะคอยดู “

หลายวันต่อมา.....

“กรี๊ดด อีจี้ มึงพูดจริงเหรอ” เสียงกรี๊ดของโบว์วี่ที่นั่งอยู่ข้างจีจี้ดังขึ้นมา ทำให้สองหนุ่มอดไม่ได้ที่จะหันไปสนใจ

“กรี๊ดอะไร?” แอนดริวเอ่ยปากถามโบว์วี่ที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเขา

“ก็ไอ้น้องคนนั้นอะ ที่ติดสติ๊กเกอร์ให้อีจี้ น้องเขาชวนมันออกไปเดต~ “โบว์วี่ทำสีหน้าตื่นเต้นออกมาหลังจากที่ได้รับรู้ข่าวจากเพื่อนรักว่ามีหนุ่มๆ มาชวนไปออกเดต คนที่อยากให้เพื่อนเปิดใจจึงรู้สึกตื่นเต้นมากกว่าใคร

“มึงอย่าเวอร์ได้ไหม เขาแค่ชวนกูไปกินไอติม” จีจี้ที่นั่งเลื่อนโทรศัพท์ตอบแชทรุ่นน้องคนนั้นตอบกลับอย่างไม่ได้สนใจสีหน้าของเพื่อนๆ ในกลุ่มของตัวเองเลยสักนิด

หลังจากวันวาเลนไทน์ เมฆก็แอดเฟสบุ๊คเธอมาพร้อมกันส่งข้อความทักทายมาตามปกติ ซึ่งจีจี้เองก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร เธอจึงเลือกที่จะลองเปิดใจให้รุ่นน้องคนนี้ดู เพราะอีกคนก็ดูน่ารักเป็นถึงมือกลองของโรงเรียน

” ก็นั่นแหละมึง เขาก็เรียกว่าเดตปะวะ “

ในขณะที่สองสาวกำลังนั่งกรี๊ดกร๊าดกันอยู่นั้น ใบหน้าหล่อของแอนดริวก็ค่อยๆ ตึงเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เพียงแต่ไม่มีใครสังเกตุเห็น ก่อนที่ร่างสูงจะตัดสินใจผุดลุกขึ้นนั่งจากเก้าอี้นักเรียนอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสองมือที่ล้วงกระเป๋าเอาไว้แบบลวกๆ

“เดี๋ยวกูมา” เสียงทุ้มพูดขึ้นก่อนจะเดินหายออกไปจากห้องเรียนด้วยสีหน้าราบเรียบ สร้างความรู้สึกงุนงงให้เพื่อนสาวทั้งสองคนเป็นอย่างมาก ยกเว้นเรนเดล

“มันไปไหนของมัน” จีจี้หันมาถามเรนเดล

“ไม่รู้สิ....มันอาจจะไปจัดการบางอย่างที่ขวางหูขวางตามันมั้ง “

“ฮะ? มึงพูดอะไรของมึงอีเดล เข้าใจยาก “จีจี้ขมวดคิ้วให้กับคำตอบที่มีลับลมคมในของเพื่อน เรนเดลได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่ไหวไหล่ตอบกลับเพราะเขารู้ดีว่าแอนดริวกำลังไปไหน

มันก็คงไปจัดการ....รุ่นน้องคนนั้นอย่างที่มันเคยทำมาตลอด

@สนามบอล

“เชี้ย แม่งเหนื่อยว่ะ”

“เออ วันนี้ร้อนจัด”

เสียงนักเรียนชายชั้นมอห้าหลายคนบ่นออกมาหลังจากการเล่นบอลในสนามจบลง แอนดริวที่เห็นว่าคนที่ตัวเองต้องการพบกำลังยืนดื่มน้ำอยู่บริเวณขอบสนามก็ไม่รอช้าที่จะสาวเท้าเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปหาอีกคนด้วยสีหน้าเรียบนิ่งออกไปทางบอกบุญไม่รับ

ตึก

ตึก

“ชื่อเมฆใช่ไหม”

“คะครับ? ครับ ผมเมฆ” หนุ่มน้อยหน้าใสวัยสิบเจ็ดปีหันมามองรุ่นพี่หนุ่มด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อยก่อนที่เขาจะนึกได้ลางๆ ว่าผู้ชายคนนี้คือเพื่อนของรุ่นพี่สาวที่ตัวเองกำลังตามจีบอยู่

“ขอคุยด้วยหน่อย” เสียงเข้มเอ่ยบอกก่อนที่จะเดินนำออกมานอกสนามบอล ซึ่งเมฆที่ได้ยินแบบนั้นก็ยอมเดินตามออกมาแต่โดยดีเพราะเขาเองก็รู้สึกข้องใจอยู่ไม่น้อยว่าอีกคนมีอะไรจะพูดกับเขา

“เลิกยุ่งกับเพื่อนฉันซะ”

ประโยคนั้นของรุ่นพี่มอหกทำเอาเมฆชะงักไปพร้อมกับแสดงสีหน้างุนงงออกมา

“ครับ....พี่หมายถึง “

” เลิกยุ่งกับจีจี้ “แอนดริวบอกไปอีกครั้งอย่างชัดถ้อยชัดคำ ทำให้เมฆเริ่มที่จะค่อยๆ รู้สึกมั่นใจขึ้นมาว่าอีกคนกำลังหมายถึงอะไร

” ขอโทษนะครับ แต่ทำไมผมต้องทำแบบนั้น “เพราะหลายวันที่ผ่านมาเขาทักไปหารุ่นพี่สาวทุกวันและเธอก็ดูเหมือนจะเปิดใจให้เขา

” เพราะฉันคือแฟนของยัยนั่น “

” ครับ!? “เมฆมีสีหน้าเลิ่กลั่กขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเพราะก่อนหน้านี้เขาถามจีจี้ไปแล้วถึงสถานะของเธอและหญิงสาวบอกว่าตัวเองโสด

“เลิกยุ่งกับคนของฉันซะ “แอนดริวบอกย้ำอีกครั้งก่อนจะเดินออกมาจากตรงนั้นอย่างไม่สนใจว่าอีกคนจะมีท่าทางแบบไหน

เขาเองก็แปลกใจกับตัวเองอยู่เหมือนกันว่าทำไมจู่ๆ ถึงได้พูดแบบนั้นออกไป ทุกครั้งที่เขากันผู้ชายให้ออกห่างจากจีจี้ เขาไม่เคยยกเหตุผลนี้มาอ้างเลยสักครั้ง แต่ในครั้งนี้เพื่อตัดจบคำถามมากมายที่ไอ้เด็กนั่นตั้งท่าจะถามเขา แอนดริวจึงเลือกที่จะตอบออกไปแบบนั้นและเขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรด้วยกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป

เขาไม่อยากเห็นเพื่อนรักต้องมานั่งเสียใจเรื่องผู้ชาย เธอยังเด็กเกินกว่าจะมีแฟนและเขามั่นใจว่ายัยนั่นไม่มีทางตามคารมผู้ชายทันแน่ เพราะเขาก็เป็นผู้ชายเหมือนกันเรื่องนี้เขารู้ดี

” พี่แอนดริว~” ในขณะมี่ชายหนุ่มกำลังเดินกลับไปที่ห้องเรียน จู่ๆ ก็มีเสียงหวานของใครคนหนึ่งเอ่ยเรียกเขา

“ฟ้า? ไม่ไปเรียนเหรอ “ปากหนาเอ่ยถามรุ่นน้องที่ตัวเองเคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งออกไปด้วยสีหน้าแพรวพราวตามสไตล์ของเขา

ก็อีกคนเล่นมองเขาแววตาหวานหยดขนาดนั้น

” อื้ม....วันนี้ฟ้าปวดหัวนิดหน่อยน่ะค่ะ ก็เลยกะว่าจะไปห้องพยาบาล

“พี่แอนดริวสนใจไปช่วยฟ้าฉีดยาหน่อยไหมคะ^^” สาวน้อยหน้าใสเอ่ยปากชวนผู้ชายออกมาอย่างไม่ได้รู้สึกเขินอายอะไรเพราะเธอกับแอนดริวก็เป็นคนที่คุ้นเคยกันอยู่แล้วในระดับหนึ่ง

“หึ เอาสิ เดี๋ยวจะฉีดให้จนกว่าจะหายปวดหัวเลย” ว่าจบทั้งสองก็พากันเดินไปยังห้องพยาบาลที่รุ่นน้องสาวเป็นคนต้องไปเข้าเวรในวันนี้ ก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มขึ้นตามประสาวัยรุ่นเลือดร้อนที่กำลังอยู่ในช่วงฮอร์โมนพุ่งพล่านและแน่นอนว่า คาบบ่ายของวานนี้ร่างสูงไม่ได้เข้าเรียน

#เปิดมาก็หวงแรกมากกก รอดูโบ้ได้เลย อยากอ่านวันละกี่ตอนดีคะ#