บทที่ 6

แต่แล้ววันหนึ่งพอรู้ว่าธามจะแต่งงานก็เกิดหวงขึ้นมา จึงพยายามจะกลับมาขอคืนดีด้วย และมั่นใจว่าเขาแค่พูดประชดเธอเท่านั้น ไม่ได้คิดจะแต่งงานจริงจัง

“คุณก็รู้ว่าผมกำลังจะแต่งงาน เลิกยุ่งเกี่ยวกับผมสักที” ธามมองหน้าอดีตคู่ควงอย่างดารินไปตรงๆ หนึ่งในเหตุผลที่เขาออกมาประกาศว่าจะแต่งงานคือรู้สึกเบื่อหน่าย บรรดาสาวๆ ที่ต่างสนใจแค่เรื่องรูปร่างหน้าตาหรือความร่ำรวยที่เขามี ถึงขนาดพร้อมจะขึ้นเตียงด้วยตลอดเวลาหากเขาตอบตกลง

จึงพยายามที่จะสลัดสาวๆ เหล่านั้น รวมถึงดารินให้ออกไปจากชีวิต เมื่อก่อนเขายอมรับว่าเคยรู้สึกดีๆ กับดารินมากกว่าใคร เธอมีเสน่ห์ เซ็กซี่ แต่อยู่ๆ เขากลับถูกเธอหักหลัง เพราะผู้หญิงที่เต็มไปด้วยเซ็กซ์แอพพีลอย่างดารินกลับคบซ้อนลับหลังเขา ซึ่งคนอย่างธามไม่มีวันให้ใครหยามได้ถึงขนาดนั้น ทำให้ความรู้สึกดีๆ ที่เคยมีให้หมดลงและไม่คิดที่จะหวนกลับไปคบเธออีกเป็นแน่

บวกกับความเบื่อในความสัมพันธ์แบบฉาบฉวย รวมทั้งต้องการอยู่คนเดียวเงียบๆ ใช้เวลาว่างไปกับงานศิลปะที่เขาชอบแบบไร้คู่ควงดูบ้าง อยู่ๆ แผนกำจัดสาวๆ เพื่อไม่ให้ตามตอแย ก็ดันผุดเข้ามาในหัวขณะยืนให้บรรดาสื่อมวลชนสัมภาษณ์ในงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัท ธามจึงตัดสินใจประกาศออกไปว่าเขากำลังจะแต่งงาน จนสร้างความฮือฮาไปทั่วบ้านทั่วเมืองและข่าวนี้ยังข้ามไปอีกซีกโลก เพื่อทำลายหัวใจของนาราชาให้บอบช้ำ

และดูเหมือนเงื่อนที่ผูกกำลังหวนกลับมาเล่นงานเขา เมื่อมารดาได้ยินข่าวนี้ จึงตามตัวไปเค้นเอาความจริง พอรู้ความจริงแทนที่จะปล่อยเลยตามเลย แต่มารดากลับจับเขาคลุมถุงชนซะนี่ ซึ่งถึงตอนนี้ธามก็ยังหาทางรอดไม่ได้

แม้หลายวันก่อนจะยอมไปดูตัวกับว่าที่เจ้าสาวมาแล้ว เพื่อตกลงว่าเขาไม่ยอมแต่งงานด้วย และมั่นใจว่าเธอเองก็คงไม่ยอมเช่นกัน แต่ว่าที่สาวจ้าวที่แสนจะลึกลับกลับไม่ยอมมาตามนัด

“แต่ดารินไม่เชื่อว่าธามจะแต่งงาน”

“เดือนหน้าคุณก็จะรู้เอง ว่าผมพูดเรื่องจริงหรือหลอก”ธามมองหน้าดาริน เพราะการจะสลัดเธอให้ออกไปจากชีวิต แค่การประกาศว่าจะแต่งงานคงยังไม่พอ ธามต้องระบุวันไปด้วย ซึ่งเขามั่นใจว่าก่อนจะถึงวันแต่งงานปลอมๆ นั้น เขาจะสามารถทำให้ดารินเลิกตามตอแยได้สำเร็จ

“เดือนหน้า หมายความว่ายังไงคะธาม”ใช่ว่าดารินคนเดียวที่อยากรู้ นาราชาที่ยืนฟังอยู่ด้วยหัวใจที่แสนจะเจ็บปวดก็อยากรู้เช่นกัน ขณะรอฟังคำตอบหัวใจเธอเหมือนถูกบีบแล้วบีบอีกจนแทบจะหายใจไม่ออก

“วันที่สิบเก้า เดือนกุมภา คือฤกษ์แต่งงานของผม ถ้าคุณว่างก็เชิญนะครับดาริน” คำตอบของธามทำเอาดารินแทบล้มทั้งยืน รวมไปถึงนาราชาเองก็ด้วย เพราะไม่คิดว่าฤกษ์แต่งงานของธามจะเร็วขนาดนี้

“ธาม…ไม่จริงใช่ไหมคะ ธามแค่กำลังโกรธดารินก็เลยประชดใช่ไหม ใช่ไหมคะ”

“อย่าคิดว่าคุณสำคัญถึงขนาดผมต้องโกหก แล้วที่สำคัญผมไม่เคยโกรธที่เราต้องเลิกกัน” คำพูดของธามทำให้ ดารินรู้สึกชาทั้งใบหน้า รู้ว่าเรื่องจะลงเอยแบบนี้ เธอจะไม่หลงผู้ชายที่มีแต่ความหล่อราวเทพบุตรแต่กลับไม่มีจะกินอย่างโจเซฟ จนลืมไปว่าตอนนั้นเธอกับธามกำลังไปได้สวย พอจะหวนกลับมาหา ธามกลับถอยห่างแต่มีหรือที่เธอจะยอมให้ผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ฉกธามของเธอไปได้ ต่อให้เขาจะแต่งงานแล้วไง แต่งได้ก็หย่าได้!

“ถ้าอย่างนั้นคนไหนล่ะว่าที่เจ้าสาวของคุณ ถ้าไม่ได้เจอเธอดารินก็ไม่มีทางปล่อยธามไปแน่นอน” ต่อให้เจอผู้หญิงคนนั้น ดารินก็ไม่ยอมปล่อยธามไปง่ายๆ แน่ ตอนนี้เธอต้องมีเขาไว้ข้างกาย เธอจะไม่มีวันยอมเสียทั้งหน้า ทั้งธามไปแน่นอน เพราะเขาเคยหลงเธอและเธอก็จะทำให้ธามกลับมาหาให้ได้

“เดี๋ยวคุณก็ได้เจอเธอ แต่ตอนนี้เชิญคุณกลับไปได้แล้ว ผมจะพักผ่อน”ต่อให้อดีตจะเคยหลง แต่ปัจจุบันธามตอบได้ว่าไม่ ต่อให้ดารินสวมเสื้อผ้าที่เซ็กซี่กว่านี้หรือแทบไม่ได้ใส่อะไรเลย ธามก็มั่นใจว่าเขานั้นไม่สะทกสะท้าน

“ดารินไม่กลับค่ะ!” แขกที่ไม่ได้รับเชิญตอบกลับเสียงดังฟังชัด ถึงแม้ตอนนี้ธามแค่โกรธจนไม่อยากมองหน้า แต่เธอก็จะง้อเขาให้กลับมาคืนนี้ให้จงได้ แม้ว่าคนอย่างเธอเกิดมาจะไม่เคยง้อใครก็ตามที

“จิ้ง…ส่งแขกที” เสียงที่ธามเอ่ยเรียก ทำเอานาราชาที่ยืนนิ่งฟังอยู่นานถึงกับสะดุ้ง เพราะเธอไม่เคยเห็นเวลาที่ธามโมโหหรือไม่พอใจแบบนี้มาก่อน ดูๆ ไปแล้วเขาก็น่ากลัวอยู่เหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่อาจเลิกรักเขาได้

“ค่ะๆ”

“แต่ดารินไม่กลับค่ะ” จังหวะที่นาราชากำลังเดินเข้ามาใกล้ดารินก็ผลักเธอให้ออกห่างอย่างแรง จนร่างบางเซถลา ก่อนจะเอ่ยเสียงห้วนใส่เจ้าของบ้านที่ยืนกอดอกมองเธอราวกับไม่เคยรู้จักกันมาก่อนด้วยซ้ำ แต่ถึงอย่างนั้นดารินก็ต้องอดทนต่อแววตาและท่าทางที่เฉยชาของธามให้ได้ หากต้องการเป็นผู้ชนะอีกครั้ง