Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่7 ต้องการเป็นคู่นอน
“คุณพ่อดูไม่ค่อยโอเคนะ ที่เธอไม่ไปร่วมโต๊ะอาหารวันนี้”
การันต์กลับบ้านมาได้ก็มาเอ่ยเตือนน้องสาว เพราะเขาไม่อยากให้คนเป็นพ่อมองน้องตนไม่ดี
“ใครอยากจะไปเห็นหน้ายัยนั่นให้ช้ำใจล่ะคะ”
คนตรงไปตรงมาอย่างกชกร สบถออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ เธอแสดงออกมาเนิ่นนานว่าพึงพอใจในตัวของมาเทโอ จนพ่อเห็นว่าทั้งสองต่างไม่มีใครจึงอยากให้หมั้นกัน แต่จู่ๆ ก็มีหนามแท่งโตมายอกอกเธอจนได้ พี่ชายเธอควรจะขอบคุณเธอด้วยซ้ำที่ไม่ไปให้เสียบรรยากาศในวันนี้ เพราะเธอคงจะพูดคุยดีๆ กับมาเทโอและว่าที่ภรรยาเขาไม่ได้
“จะอะไรกับมันนักหนา ผู้ชายที่มาขายขนมจีบแกมีตั้งเยอะตั้งแยะ ดูดีมีชาติตระกูลทั้งนั้น”
การันต์ส่ายหัว น้องสาวตนไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ แถมคนที่มาสนใจน้องสาวของเขาแต่ละคนก็ดูดีทั้งฐานะชาติตระกูล ไม่รู้ว่ากชกรฝังใจอะไรกับมาเทโอนักหนา
“ก็เกรซไม่ได้ชอบพวกเค้านี่คะ”
“ทางที่ดีตัดใจซะ ฉันบอกแกได้แค่นี้”
การันต์เอ่ยเสียงแข็งกับน้องสาวจอมเอาแต่ใจ เขาเตือนเธอได้เท่านี้ ก่อนจะเดินดุ่มกลับห้องไปพักผ่อน
และแล้วก็มาถึงวันที่สองสาวย้ายเข้าคอนโดใกล้ที่ทำงาน ส่วนมากจะเป็นของพอใจเสียส่วนใหญ่ที่ขนมาแล้วจะต้องจัดวางกันมือเป็นระวิง ส่วนของมินตราที่ขนมาไม่ได้เอาเก็บเข้าที่นี่ รอให้คนของมาเทโอมาขนไปเข้าบ้านมาเทโอในวันพรุ่งนี้เท่านั้น
“เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย”
กว่าจะย้ายของจัดของกันเสร็จก็ปาไปบ่ายเกือบเย็น สองสาวมานั่งทิ้งตัวที่โซฟาสีครีมด้วยสีหน้าท่าทีเหนื่อยอ่อน
“มะลิต้องรีบไปแล้วค่ะ พี่พอใจจะไปด้วยกันไหมคะ”
วันนี้ช่วงดึกมีงานประมูลเครื่องเพชรการกุศล มินตราถูกลูกพีชจองตัวเอาไว้เป็นนางแบบ ตอนนี้เธอจึงพักเหนื่อยต่อไม่ได้
“เดี๋ยวพี่ไปด้วย อยากเจอยัยลูกพีชอยู่พอดี”
“งั้นเตรียมตัวกันเถอะค่ะ”
แม้จะเหนื่อยแต่พอใจก็อยากจะไปเจอลูกพีชโมเดลลิ่งสาวเพื่อนรักเพื่อนเลิฟอีกคนของเธอ อีกอย่างก็อยากจะไปดูแลน้องสาวเธอด้วย งานนี้งานใหญ่พวกท่านๆ เยอะเกิดสนใจน้องสาวเธอขึ้นมาเธอจะได้ช่วยปฏิเสธได้
“ผมนึกว่าคุณพ่อจะไม่มางานนี้ซะอีก”
มาเทโอเข้ามาถึงงานการกุศลในโรงแรมใหญ่ได้ เขาเห็นคนเป็นพ่ออยู่ที่นี่ก่อนแล้วจึงรีบเข้ามาทัก เขาค่อนข้างแปลกใจที่เห็นพ่อที่นี่เพราะปกติแล้วให้งานใหญ่หรือคนใหญ่คนโตมาเชิญยังไงพ่อเขาก็ไม่คิดอยากจะออกงาน
“ฉันว่าจะประมูลเครื่องเพชรต้อนรับลูกสะใภ้คนใหม่ซะหน่อย”
มเหศักดิ์รู้ว่างานนี้งานใหญ่ แว่วๆ ว่ามีเพชรเก่าน้ำงามเอาออกมาประมูลด้วย ตัวของเขาเองไม่ค่อยจะมีอะไรแบบนี้จึงอยากจะมาประมูลเป็นของขวัญต้อนรับมินตราเข้าเป็นสมาชิกในครอบครัว
“ขอบคุณที่คุณพ่อเอ็นดูเธอครับ”
“อืม ไปนั่งกันเถอะ การันต์กับยัยเกรซรออยู่”
“ครับ”
“เด็กเธอสวยมากเลยนะลูกพีช เด็กใหม่ด้วยท่านๆ น่าจะชอบ”
ตุ๊กตาโมเดลลิ่งสาววัยกลางคนแต่ยังดูสวยสะพรั่ง เพราะเข้าใช้บริการคลินิกเสริมความงามเป็นประจำ เธอเดินเข้ามาทักทายลูกพีชหลังจากที่เห็นมินตรานางแบบหน้าใหม่ที่ดูสวยโดดเด่นกว่าใครหลังจากแต่งองค์ทรงเครื่องครบ
“น้องมะลิไม่ได้เป็นนางแบบอาชีพค่ะ เธอมาช่วยงานลูกพีชเฉยๆ ไม่ได้รับงานแบบนั้น”
ลูกพีชยิ้มแห้ง พอจะรู้ว่าตุ๊กตาคิดอะไรอยู่
“อืม พี่ขอตัวไปดูเด็กพี่ก่อนนะ”
“ค่ะ”
พอใจเห็นตุ๊กตาเดินออกจากเพื่อนเธอไปได้ก็รีบเข้ามาหาลูกพีช
“นั่นเจ๊ตุ๊กตาที่ชอบเอาเด็กไปเสริฟให้พวกท่านๆ อะไรหรือเปล่า”
“ใช่”
“แกช่วยดูให้เจ้นั่นอยู่ห่างๆ มะลิเลยนะ”
พอใจกำชับลูกพีชเสียงแข็ง ก่อนจะเปรยมองตามหลังตุ๊กตาด้วยสายตาที่ไม่ค่อยไว้ใจ
“นางไม่กล้ามายุ่งหรอกน่ะ ไม่ใช่เด็กนาง”
ลูกพีชส่ายหัว หากตุ๊กตาทำแบบนั้นก็ถือว่าหยามหน้าคนที่ทำงานวงการเดียวกันเกินไปแล้ว
“นั่นหนูมะลินี่ แกไม่เห็นบอกเลยว่าเธอมาเป็นนางแบบ”
มเหศักดิ์นั่งดูเหล่านักธุรกิจประมูลเครื่องเพชรกันพักใหญ่แต่ก็ยังไม่มีชุดไหนถูกใจเขาเสียที หลังจากการประมูลเริ่มไปพักใหญ่เขาก็เห็นหญิงสาวคุ้นหน้าในชุดเดรสเปิดไหล่กระโปรงหางปลาสีขาว สวมเครื่องเพชรสีชมพูที่มีราคาแพงที่สุดในงานเดินออกมา ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของเขาเอง และพอจะรู้แล้วว่าเครื่องเพชรชุดไหนเหมาะกับลูกสะใภ้ของเขา
“ก็ รอเซอร์ไพรซ์คุณพ่อไงครับ”
มาเทโอเริ่มอึกอัก เขาก็เพิ่งจะรู้ตอนนี้เหมือนกันว่ามินตราจะมาเป็นนางแบบ หากรู้ก็คงจะต้องห้าม เพราะนางแบบในงานทุกคนจะต้องถูกเหล่านักธุรกิจหรือไฮโซ ต่างมองเป็นสินค้าซื้อขาย ด้วยตัวของเขาเองก็ใช้บริการนางแบบหรือพริตตี้จากโมเดลลิ่งอยู่บ่อยๆ
“เครื่องเพชรชุดนั้นเหมาะกับหนูมะลิดีนะ แพงเท่าไหร่ฉันก็จะประมูล อย่าแย่งฉันล่ะ”
“ครับคุณพ่อ”
“นั่นมะลิว่าที่ภรรยาตีทะเบียนของเรียว”
การันต์ไม่รู้เหมือนกันว่ามาเทโอปล่อยให้ว่าที่ภรรยาของตัวเองมาเป็นนางแบบงานนี้ได้อย่างไร เพราะเท่ากับพาของเล่นชิ้นสวยมาอวดโชว์เป็นอาหารตาให้พวกผู้ชายที่อยู่ในงานได้ดูเล่น และอาจจะมองเธอเป็นผู้หญิงที่พากลับไปด้วยได้
“บอกทำไม ไม่ได้อยากรู้จัก ขอตัวไปหาอะไรดื่มก่อนละกัน”
จากกชกรที่นั่งดูนางแบบและเครื่องเพชรที่ประดับบนตัวพวกเธอเพลินๆ เมื่อได้รับรู้ว่านางแบบหน้าหวานในชุดสีขาวเป็นคนที่มาเทโอกำลังจะแต่งงานด้วย สีหน้าของเธอก็เริ่มไม่สบอารมณ์ทันที ก่อนจะลุกเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปจากเก้าอี้
“เกรซ”
คนที่กำลังหน้าหงิกหน้างอจะเดินออกไปจากงาน แต่ยังไม่ทันได้ออกไปไหนก็มีเสียงผู้ชายที่คุ้นเคยเรียกชื่อเธอเสียก่อน
“วิน ไม่รู้ว่าจะชอบมางานนี้ด้วย”
เมื่อกชกรเห็นว่าเป็นอัศวิน จึงเริ่มเปรยยิ้มทักทาย เธอไม่คิดว่าจะเจอเพื่อนในงานนี้เพราะปกติแล้วอัศวิน่าจะอยู่แถวอาบอบนวดหรือผับบาร์มากกว่า
“ก็ไม่ได้ชอบพวกประมูลอะไรมากนักหรอก แค่ดูๆ นางแบบว่ามีหน้าใหม่บ้างหรือเปล่า”
อัศวินเอ่ยด้วยสีหน้ามีเลศนัยก่อนจะเปรยสายตาไปยังที่เวทีที่มีนางแบบหลายคนยืนเรียงรายกันอยู่
“อ๋อ พอจะเข้าใจแล้วถูกใจคนไหนล่ะ”
“ชุดขาวนั่นไง อกเป็นอกเอวเป็นเอว”
กชกรเริ่มคิดอะไรออกเมื่อคนที่อัศวินถูกใจและกำลังมองตาเป็นมัน เป็นคนที่เธอไม่ชอบหน้า
“อย่ายุ่งเลย คนนั้นคุณเรียวจองแล้ว”
กชกรพูดไม่หมดว่ามาเทโอจองมินตราแบบไหน เธอรู้ว่าอัศวินและมาเทโอเคยแข่งกันเปย์โมเดลลิ่งเพื่อที่จะได้เด็กใหม่กันตลอด และเชื่อว่างานนี้อัศวินไม่คิดยอมแพ้มาเทโออีกแน่
“ตัดหน้าอีกแล้วเหรอ”
อัศวินกรอกตาที่รู้ว่ามาเทโอตัดหน้าเขาอีกแล้ว แต่งานนี้มีหรือเขาจะยอม
“สู้สิ ฉันเห็นคุณตุ๊กตาอยู่ทางนั้นนะ”
อัศวินมองตามมือเรียวที่วาดชี้ไปทางด้านหลังของเขา หลังจากนั้นเขาก็รีบปรี่เข้าไปหาตุ๊กตาทันที งานนี้ไม่ว่ามาเทโอจะจ่ายหนักเท่าไร เขาจะจ่ายมากกว่านั้นเป็นสองเท่าหรือมากกว่านั้นก็ได้ เพื่อที่จะได้นางแบบที่ต้องการมาเป็นคู่นอน
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
