ตอนที่5

“เออ...เป็นฉันก็ทำ ถ้าฉันรัก แล้วก็จะไม่ปล่อยให้เค้ารอดมือฉันไปนานแบบแกหรอก แม่คุณเอ๊ย แม่นางเอก”

“แล้วถ้าไปหาเค้าต้องทำยังไงบ้าง ตอนนี้เงินฉันก็ไม่ได้มีมากพอที่จะใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายหลายหมื่น เงินก้อนที่มีก็ต้องเก็บเอาไว้ลงทุนทำไร่กับจ่ายค่าคนงาน” เธอพูดไปตามตรงเพราะเงินเก็บที่เธอสะสมมาก็เอาไปทำบ้านหมดแล้ว ส่วนเงินก้อนที่ราเดนเคยให้เอาไว้ก่อนหน้าก็หมดไปกับการซื้อที่ดินเพื่อขยายไร่ในไม่กี่เดือนก่อนนี้เอง

“แกรักเค้ามากไหม” ไก่หวานดึงตัวปารวีให้ยืนขึ้น และเอ่ยถามเพื่อนรักด้วยสีหน้าและแววตาจริงจัง

ปารวีพยักหน้าหงึกๆ “ก็มาก มากจนคิดว่าไม่น่าจะรักใครได้อีก”

“ค่าเครื่องทั้งไปทั้งกลับแล้วก็ค่าอยู่ค่ากินฉันจะออกให้ก่อน”

“แต่ว่ามันเยอะมากเลยนะ” ปารวีไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าคนที่ขยันทำงานและงกเงินเพื่อจะเอามาเสริมสวยกับเก็บเงินเอาไว้ทำธุรกิจส่วนตัวอย่างไก่หวานจะยอมให้เงินเธอหลายหมื่นมาให้เธอยืมเพื่อบินไปรัสเซีย ไหนจะค่าอยู่ค่ากิน โดยที่ไม่รู้ว่าเธอกับราเดนจะได้เจอกันหรือเปล่า

“แกไปสารภาพรักกับเค้า แล้วก็เอาเค้ามาเป็นของแกให้สำเร็จ แล้ววันนั้นแกก็เอาเงินมาคืนฉัน” ไก่หวานคิดดีแล้ว หากวันหน้าปารวีได้รักกันกับราเดน วันนั้นเพื่อนเธอก็คงมีเงินก้อนมาคืนเอง

“ฉันช่วยออกอีกห้าหมื่น ถ้าขาดเหลือก็โทรมาหาฉันได้” อารยาเอ่ยเสริม ในเมื่อเป็นความสุขของปารวี เธอก็อยากทำให้เพื่อนที่คอยช่วยเหลือมาตลอดตั้งแต่สมัยเรียนได้สมหวังในรัก

“ฉันไปกับแกด้วย เดี๋ยวออกค่าเครื่องค่ากินเอง ถ้าแกคิดว่าเค้าเป็นคนดี ทั้งหล่อทั้งรวย พวกฉันก็จะช่วยให้เค้าตกเป็นของแก” มุขรินทร์เอ่ยด้วยสีหน้าระรื่น เธอทำงานเป็นบัญชีฟรีแลนซ์อยู่แล้วก็เลยอยากถือโอกาสนี้ไปเที่ยวด้วยเสียเลย

“ขอบใจพวกแกมากๆ นะที่อยากช่วย แต่งานที่ไร่ทางนี้ใครจะดูแล” เธอซึ้งในน้ำใจของเพื่อนทั้งสามจริงๆ ทว่าก็ยังอดห่วงเรื่องที่ไร่ไม่ได้ เพราะไม่นานก็จะมีการเก็บผลผลิตแล้ว

“พ่อกับแม่แกก็ดูแลได้ เชื่อสิว่าถ้าแกบอกว่าแกจะไปตามหัวใจของแก พ่อกับแม่แกสนับสนุนเต็มที่ เพราะเค้าก็ดูปลื้มราเดนมากไม่ใช่เหรอ”

มุขรินทร์เคยได้ยินพ่อกับแม่ของปารวีพูดอยู่บ่อยๆ ว่าได้ลืมตาอ้าปากได้เพราะลูกเขยอย่างราเดน ท่าทางก็คงจะปลื้มชายหนุ่มไม่น้อย หากปารวีจะเดินทางไปหาราเดน เธอเชื่อว่าพวกท่านทั้งสองก็ต้องสนับสนุนเต็มที่แน่นอน

ปารวีปรึกษากับเพื่อนเรียบร้อยถึงเรื่องการบินไปรัสเซีย ทว่าเธอก็เข้ามาปรึกษากับแม่ของตัวเองอีกรอบในเช้าวันใหม่ เพราะอยากแน่ใจว่าพ่อกับแม่ของเธอเห็นด้วยที่จะบินไปหรือไม่

อีกทั้งยังคงห่วงงานที่ไร่ไม่น้อย เพราะบินไปรัสเซียแล้วก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะได้เจอราเดน แม้จะรู้ที่อยู่ของเขาแล้วก็เถอะ เธออยากจะเจอเขาแต่ก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะยินดีที่จะได้เจอกับเธอไหม คิดแล้วก็อดกังวลไปก่อนไม่ได้

“ไปเถอะลูก ไปตามหาหัวใจของตัวเอง” เปรมดีใจที่ลูกสาวของเธอตัดสินใจที่จะไปหาราเดน เพราะเธอเองก็อยากให้ลูกของเธอได้ลงเอยกับราเดนเป็นสามีภรรยากันจริงๆ เพราะเชื่อว่าหากชายหนุ่มได้รักกับลูกของเธอจริงๆ เธอก็จะเบาใจที่ได้ฝากชีวิตลูกสาวคนเดียวไว้กับคนดีๆ อย่างเขา

“งานทางนี้แม่กับพ่อดูแลกันไหวใช่ไหมจ๊ะ”

“มันก็ไม่มีอะไรน่าห่วงนี่ลูก คนงานเราก็ตั้งหลายคน เราน่ะหัดเป็นคนที่ไม่ต้องสนใจไปเสียทุกเรื่องก็ได้ มันจะพาเครียดเอา เข้าใจใช่ไหม”

“จะแม่ เอ่อ...แม่ว่ามันจะดูไม่ดีรึเปล่าที่จู่ๆ หนูจะไปหาผู้ชาย”

“แต่ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่เคยแต่งงานกับลูก แล้วก็เป็นคนที่ลูกรักไม่ใช่เหรอ ลูกจะไปสารภาพความใจใจกับเขาก็ไม่มีอะไรผิด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นถ้าเค้าไม่ได้สนใจลูก ลูกแม่ก็แค่กลับมาหาพ่อกับแม่ เพราะพ่อกับแม่มีความรักให้ลูกเต็มร้อยเสมอ”

“รักแม่ที่สุดเลย” ตอนนี้ปารวีมีกำลังใจเต็มร้อยที่จะเดินทางไปตามหัวใจของเธอแล้ว เธอจะลองทำทุกอย่างเพื่อให้ราเดนได้เห็นความรักของเธอจนสุดความสามารถ

และเมื่อทำทุกอย่างอย่างเต็มที่แล้วมันไม่ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการ วันนั้นก็ค่อยมานั่งทำใจยอมรับความจริง อย่างน้อยเธอก็ยังมีความรักของพ่อกับแม่และเพื่อนฝูงรออยู่ที่นี่อยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน ว่าไปชีวิตของเธอก็ถือว่ามีความโชคดีไม่น้อยไปกว่าใครเลย

ชายสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลาสายตาดุดันในชุดสูทสีเทาเข้มชาวรัสเซีย เขาปล่อยผมยาวสยาย สาวเท้ายาวก้าวสับตรงเข้ามายังในโรงพยาบาลชื่อดังในสิงคโปร์โดยมีเมเลอร์มือขวาคนสนิทคู่ใจเดินตามหลังไม่ห่าง

ดวงตาคมนัยน์ตาฟ้าเต็มไปด้วยเสน่ห์เริ่มฉายแววดุดันแค้นเคืองขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเข้าไปเห็นน้องสาวของเขานอนซมอยู่ที่เตียงคนไข้ ไม่คิดเลยว่าคนอย่างมารีน่าจะมาพ่ายแพ้ให้กับความรัก และเลือกที่จะจบชีวิตโดยที่ไม่สนใจว่าคนข้างหลังจะเป็นอย่างไร

ชีวิตของราเดนตอนนี้เหลือเพียงแค่น้องสาวต่างแม่เพียงสองคน เขาทำให้มิล่ากลายเป็นคนเสียสติเพราะขังเธอเอาไว้ในห้องมืดก็รู้สึกผิดและแค้นตัวเองมาจนถึงวันนี้ก็เจ็บปวดมากพออยู่แล้ว

ตอนนี้ยังต้องมาเห็นน้องสาวคนเล็กเลือกที่จะจบชีวิตโดยการกรีดข้อมือ เพราะชีวิตแต่งงานไม่เป็นไปดั่งฝันอีก ดีที่ตอนนี้น้องของเขาปลอดภัยเพราะแม่บ้านเรียกรถพยาบาลได้ทันเวลา