ตอนที่18

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีเสียงเคาะประตูเรียกสติของคนที่กำลังคิดอะไรไปฟุ้งซ่านให้หลุดจากภวังค์ มือเรียวสลัดผ้าห่มผืนหนาออกจากขาทั้งสองก่อนจะรีบลงจากเตียงเดินไปเปิดประตูหน้ามุ่ย ก็เธอบอกว่าไม่หิวฟังกันไม่รู้เรื่องหรือยังไง

“ก็บอกว่า...” เงยหน้ามองคนที่ยืนอยู่หน้าห้องได้ชัดเต็มสองตาเธอก็พูดไม่จบบประโยคเพราะคนตรงหน้าของเธอตอนนี้ไม่ใช่เมเลอร์ ปารวีถอยหลังสองก้าวและหันหน้าหนีให้คนที่ก้าวเข้ามาในอาณาเขตห้องนอนของเธอ

“ทำไมไม่ทานข้าว”

“ไม่หิว”

เสียงตอบกลับห้วนขนาดนั้น ราเดนหรือจะมองไม่ออกว่าคนตัวเล็กกำลังประชด “ผมลืมบอกคุณหรือเปล่าว่าผมไม่ชอบคนประชด”

“ใครประชด”

“หิวก็บอกว่าหิว”

“ไม่หิว ฟังภาษาไทยไม่ออกหรือไง หรือต้องให้พูดภาษาอังกฤษ” ครั้งนี้สาวเจ้าเงยหน้ากอดอกพ่นเสียงแข็งใส่คนตัวโต

ราเดนมองจ้องหน้าสาวเจ้าที่กำลังพยศด้วยสายตาเย็นชา ความนิ่งของเขาทำปารวีเริ่มสลดลงเล็กน้อยที่ทำเสียมารยาทกับเขาไปเมื่อครู่

“ฉันไม่หิว คุณออกไปได้แล้วค่ะ” สายตาของเขาในตอนนี้ทำให้เธอรู้สึกขนลุกขึ้นมาดื้อๆ

แกร๊ก เสียงลงกลอนแน่นหนาดังลั่นเข้ามาโสตประสาทของหญิงสาว ดวงตากลมโตเบิกโพลงเท่าทวี หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นรัว เขากำลังจะทำอะไร ไม่ใช่ว่าไม่พอใจแล้วจะลงไม้ลงมือกับเธอหรอกเหรอ ลืมนึกถึงข้อนี้ไปเสียสนิท ทว่าก็ยังชั่งใจว่าคนดีๆ อย่างเขาคงไม่คิดลงไม้ลงมือกับผู้หญิง แต่สถานการณ์ตอนนี้มันก็ทำให้เธออดคิดไม่ได้

ดวงตากลมโตเริ่มมองไปที่เขาด้วยความตื่นกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ ขาเรียวเริ่มก้าวถอยหลังช้าๆ และเริ่มกลืนน้ำลายไม่ลงคอ

ใช่...เขาเป็นมาเฟีย มาเฟียที่มีอิทธิพลจนถึงขั้นที่จะทำให้เธอสูญชื่อไปอย่างไร้ร่องรอย หรือว่า...

“คุณ จะทำอะไร” ปราวีรู้สึกเหมือนมีก้อนแข็งคาอยู่กลางลำคอ ในขณะที่อีกฝ่ายเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ

เธอเริ่มก้มหน้างุดเมื่อหลังแทบติดกำแพง หัวไหล่มนเริ่มไหวระริกราวกับลูกแมวที่กำลังตื่นกลัว และพฤติกรรมของเธอก็กำลังทำให้ราเดนเริ่มที่จะยกยิ้มมุมปากด้วยความขบขัน

“หึ่... นี่คุณกำลังกลัวผม” เขาเชยคางหญิงสาวขึ้น และฉีกยิ้มจากมุมปากมากขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะส่งเสียงขบขันออกมานอกลำคอ ทว่าเมื่อเห็นแววตาของอีกฝ่ายเริ่มแปรเปลี่ยนจากความตื่นกลัวเป็นประกายแวววาว ทั้งมีสีหน้าฉงน รอยยิ้มทรงเสน่ห์ก็เริ่มคลายแปรเปลี่ยนเป็นการย่นคิ้วสงสัยในอาการของคนตัวเล็กแทน

“มีอะไร” ตกลงหญิงสาวตรงหน้าของเขาอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่

“เอ่อ... เปล่าค่ะ” ปารวีตอบด้วยคำตรงกันข้ามกับหัวใจ ทั้งที่เมื่อครู่ความตื่นกลัวของเธอหายไปหมดก็เพราะกำลังพึงพอใจในรอยยิ้มของเขา

ทำไมคนที่มีรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์อย่างเขาถึงได้ชอบทำสีหน้าเย็นชากัน จู่ๆ ในใจเธอก็นึกหวงแหนรอยยิ้มเมื่อครู่เสียอย่างนั้น หากเขาได้ไปยิ้มให้ผู้หญิงคนไหน เป็นอันได้ทำให้เธอคนนั้นได้ตกหลุมรักเขาแน่

ไม่ทันจะหลุดจากภวังค์ความคิด ตัวของเธอก็เข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มเรียบร้อยแล้ว แล้วความรู้สึกกลัวตายก็แล่นเข้ามาในหัวใจอีกรอบ

“เอ่อ...ฉัน” เธอจะพูดยังไงให้เขาไว้ชีวิต เขาจะทรมานเธอด้วยวิธีไหน หากอยากให้เธอเชื่อฟังก็พูดกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องใช้ความรุนแรงอะไรเลย

“ทำไมมองผมแบบนี้อีกแล้ว” ดวงตากลมโตเริ่มมีความกลัวอยู่ในแววตาอีกครั้งจนราเดนจับสังเกตได้

“คุณจะฆ่าฉันไม่ได้นะคะ ฉันจะยอมทานข้าวดีๆ ก็ได้ ฉันยังมีอีกหลายชีวิตที่ต้องดูแลนะ”

“หึ่...” ราเดนยกยิ้มมุมปาก อยากรู้นักว่าสมองของมีอะไรอยู่ในนั้นบ้างถึงได้ช่างจินตนาการได้กว้างไกลเสียจริง ดวงคู่สวยราวดวงตาของลูกแมวตัวน้อยตอนนี้ดูตื่นกลัวเป็นที่น่าพอใจในสายตาของเขาเป็นพิเศษ หากเขาจะลองแกล้งเธออีกสักหน่อยจะเป็นไร

“ผมจะพาคุณขึ้นไปที่เตียง แล้วจะทำให้คุณได้พบเจอกับหลากหลายความรู้สึกที่คุณไม่เคยพบ”

“อะไรนะคะ” เสียงหวานใสเริ่มสั่นไปด้วยความตระหนก ไม่ทันที่จะได้คำตอบตัวของเธอก็ไปอยู่บนเตียงนุ่ม แล้วก็ถูกราเดนทาบทับร่างกายไม่ให้ขยับเขยื้อนไปไหนได้เลย

ขอบตาของเธอเริ่มร้อนผ่าว เริ่มจะมีน้ำตาคลอ ทั้งยังมีอาการตัวสั่นเพิ่มขึ้นทุกวินาที มันจะทรมานมากไหมกับวิธีที่เขาจะทำให้เธอสิ้นลม หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเป็นเท่าทวี ตอนนี้เธอไม่สามารถหายใจให้เป็นปกติได้เลยเมื่อรู้ว่าอีกไม่กี่นาทีชีวิตของเธอก็จะสิ้นลงเป็นผีเฝ้าเตียงอยู่ที่นี่

ถ้าเธอตายแล้วเขาจะใช้ห้องนี้นอนกับใครเพื่อหยามหน้าผีเช่นเธอไหม คิดแล้วก็อดที่จะเสียใจล่วงหน้าไม่ได้

“ผมกำลังจะทำเรื่องจดทะเบียนสมรสกับคุณ”

“คะ?” ความมโนแจ่มในหัวเมื่อครู่หายไปเป็นปลิดทิ้ง เมื่อครู่เธอไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม เขาจะพูดกับเธออีกสักครั้งได้หรือเปล่า นี่แสดงว่าเขายกไห้เธอเป็นตัวจริงในหัวใจแล้วใช่ไหม

ทว่าราเดนก็ไม่คิดจะเอ่ยย้ำอะไรซ้ำๆ เขาก้มกดจมูกซุกไซร้ลำคอระหงส์ดอมดมกลิ่นหอมอ่อนๆ จากร่างกายของหญิงสาว

คนที่ยังไม่ทันตั้งตัวเพราะเพิ่งจะปรับอารมณ์ให้หายตื่นกลัวจากความตายต้องมาตกใจกับการกระทำของคนตัวโต เธอนอนตัวเกร็งปล่อยให้เขากระทำกับร่างกายของเธอครู่หนึ่งก็เริ่มผ่อนคลายลง และทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ว่ามันเป็นเรื่องปกติของคนที่อยู่ในสถานะสามีภรรยาจะทำกัน เขาจะบอกให้เธอรู้ตัวก่อนไม่ได้หรือยังไงกัน

ทว่าก็มีบางอย่างที่เธอจะต้องคุยกับเขาก่อน คิดได้ดังนั้นพลันยกสองมือเรียวยันใบหน้าของเขาให้ห่างจากลำคอของเธอในทันที