Husband 05(2)

“พูดอะไร ไม่ตอบนะคำถามเมื่อกี้”

“ไม่ใช่คำถามเมื่อกี้ หมายถึงประโยคสุดท้ายที่ลมพูดกับฟ้า ลมพูดใหม่”

“อ่อ ฟ้าก็เก็บของไปนะ ขาดอะไรก็บอกลม”

“เก่งมาก แสนรู้ที่สุด”

“เฮ้อ…” สายลมทำหน้าเหนื่อยใจก่อนจะเดินออกจากห้อง

นึกบางอย่างขึ้นมาได้ฟ้าประทานรีบเรียกสายลมไว้ “เดี๋ยวก่อนลม”

“ว่าไง” เขาหันมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ในใจลุ้นว่าเธอจะพูดอะไรอีก เธอยิ่งชอบพูดอะไรไม่เข้าท่าอยู่ด้วย

“เดี๋ยวเราต้องโทรหาครอบครัวเราเรื่องเปลี่ยนวันกลับ รบกวนลมเตรียมตัวไว้ด้วยนะ”

“ได้สิ”

“โอเค แต่เราบอกไว้ก่อนนะ ย่าเราค่อนข้างเอาใจยาก” ความจริงย่าเอาใจง่ายกว่าคนอื่น ๆ ในครอบครัว

“ฉัน...”

“หืม ถ้าลมยังฉันเธออยู่แบบนี้เราว่าด่านแรกก็ไม่น่าจะรอดนะ”

“โทษที ไม่ชิน มันปุบปับ”

“ต้องรีบชินนะเพราะครั้งนี้เราทุ่มหมดหน้าตัก ให้ความร่วมมือแล้วก็ต้องไปให้สุด แล้วเรื่องเงื่อนไขอะลมเขียนแล้วเอามาให้เราได้เลย อยากเพิ่มอะไรก็เพิ่ม อันไหนเราโอเคไม่โอเคเดี๋ยวเราบอก ส่วนเงื่อนไขของเรา เดี๋ยวเราเขียนแล้วให้ลมดูเหมือนกัน ตกลงไหม”

“อื้ม ตามนั้น” ยัยคนนี้บางทีก็ดูเหมือนทำเป็นเล่นไปหมด แต่บางทีก็ดูจริงจังขึ้นมา

ครืด ครืด ครืด

เดินออกมาจากห้องของฟ้าประทานเสียงโทรศัพท์มือถือสายลมแผดเสียง เห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาแล้วก็ไม่อยากจะกดรับสาย

“มีไร”

(เป็นยังไง คุยกันรู้เรื่องไหม) ไม้ทีถามด้วยความอยากรู้ เขาคือผู้ยุยงให้สายลมแต่งงานปลอม ๆ กับฟ้าประทาน ฟ้าประทานที่มีนิสัยไม่เหมือนชาวบ้านน่าจะสร้างความไม่สงบให้ไอ้ลมได้ ไม้ทีเชื่อว่าความไม่สงบสุขของไอ้ลมจะทำให้มันมีชีวิตชีวา

“อืม กำลังเก็บของ”

(ใครเก็บของ)

“ฟ้า”

(เก็บของไปไหน)

“มึงว่างเหรอ”

(ก็ว่างนะ กูอยากรู้ว่ามึงคุยแล้วตกลงว่ายังไง)

“กูอยู่บ้านสวน เย็นจะเข้าไปหาย่าที่โรงพยาบาล”

(มึงทำไมไม่ตอบให้ตรงคำถามกูหน่อยวะ กูแค่อยากรู้ว่ากับไอ้ฟ้าได้ข้อสรุปยังไง)

“กูกำลังจะมีเมีย จบนะ” สายลมกดวางสายทันที เป็นคำตอบสั้น ๆ ที่ชัดเจนทุกอย่าง

เพื่อคำขอครั้งสุดท้ายของย่าแล้วสายลมยอมที่จะฝืนใจตัวเองอีกครั้งแม้ว่าเขาจะหาความสุขจริง ๆ ไม่ได้ ทว่าแกล้งมีความสุขให้ย่ากับแม่เห็นมันก็คงไม่ใช่เรื่องยาก

ฟ้าประทานเก็บของเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยเธอก็เดินออกมาด้านนอกพร้อมกับโทรหาสายลม เนื่องจากเธอเดินออกมานอกห้องแล้วไม่เจอเขา จะเดินออกไปตามหาก็ไม่ใช่เรื่องเพราะเงื่อนไขที่เขายื่นมาคือห้ามเดินไปทั่ว สัญญายังไม่เรียบร้อยเธอไม่คิดผิดกฎ

(ว่าไง)

“ลมอยู่ไหน”

(อยู่ที่สวนเงาะ จะเอาอะไร)

“ฟ้าเก็บของเสร็จแล้ว เดินออกมาไม่เจอลมก็เลยโทรหา ฟ้าไม่กล้าเดินเพ่นพ่าน”

(มาดูคนงานเก็บเงาะ)

“น่าสนุกจัง” ใจอยากพูดว่าอยากไปให้เห็นกับตาตัวเอง แต่ก็ติดตรงที่เงื่อนไขที่เขายื่นมา ถ้าแค่เริ่มต้นยังทำไม่ได้แล้วคำพูดเธอจะน่าเชื่อถือได้ยังไง ถ้าเกิดไม่รักษาคำพูดสายลมได้ยกเลิกสัญญาที่ยังไม่เริ่มแน่

(เดี๋ยวกลับไปหา)

“อื้ม เรานั่งรออยู่บนบ้านนะ” ยังพูดไม่ทันจบสายลมก็ตัดสายไปแล้ว แหมพ่อคุณ ช่างไร้เยื่อใยเหลือเกินนะ

ระหว่างรอฟ้าประทานยืนมองรอบ ๆ บรรยากาศที่นี่สดชื่นดี ถ้าได้อยู่ที่นี่ต้องมีความสุขกว่าอยู่ที่โรงแรมแน่นอน

ฟ้าประทานเป็นมนุษย์ที่ไม่ชอบอยู่บ้านหลังเดียวกับครอบครัว เหตุผลก็เพราะเธออึดอัดและไม่อยากโดนพวกพี่ ๆ กลั่นแกล้ง พี่ชายของเธอน่ะต่อให้โตแค่ไหนก็ยังขยันหาเรื่องมากลั่นแกล้ง ต่อให้เป็นผู้บริหารก็ยังทำตัวเป็นเด็กได้ตลอด พี่ชายวุ่นวายทั้งสี่กับยัยน้องสาวสุดสวย นิยายเรื่องนี้เขียนจบเมื่อไหร่จะลงขายให้นักอ่านที่รักได้อ่านจะได้ช่วยกันหยุมหัวพี่ชายตัวร้าย