Husband 05(1)

ตกลงกันคร่าว ๆ ได้แล้วทั้งสองจึงทานอาหารที่สั่งมาจากนั้นสายลมก็มาส่งฟ้าประทานที่โรงแรม ให้เธอเก็บข้าวของแล้วไปอยู่ที่บ้านสวนกับเขา เนื่องจากสายลมคิดว่าแผนการที่จะแต่งงานปุบปับเลยมันดูไม่น่าเชื่อ ฟ้าประทานคิดตามที่สายลมบอก เธอเห็นด้วยกับเขา การที่จู่ ๆ เธอและเขาจะแต่งงานกันเลยมันเป็นเรื่องที่ดูไม่เข้าท่าจริง ๆ เธอกับเขายังไม่เคยคบหาดูใจกันผู้ใหญ่ทั้งสองทางจะเชื่อได้ยังไง จริงอยู่ที่ครอบครัวสายลมไม่เชื่อแน่นอนว่าสายลมกับเธอรักกันเพราะครอบครัวเขารู้อยู่แล้วว่าสายลมไม่มีทางรักคนอื่นได้ง่าย ๆ ขนาดนั้น ก็เขายังไม่ลืมแฟนเก่า

แต่ครอบครัวเธอจะไม่เชื่อไม่ได้

เมื่อเป็นแบบนี้ฟ้าประทานจึงต้องมานั่งเขียนบทรักของเขาและเธอเพื่อให้สมบทบาท ปู่ ย่า พ่อ แม่และเหล่าพี่ชายของเธอจะได้เชื่อว่าเธอมีแฟนและกำลังจะเป็นสามีของเธอจริง ๆ

“ว้าว สวยมาก เราชอบมากเลย” บ้านสวนของสายลมสวยอย่างที่เขาโพสต์ลงโซเชียล สวยตรงปกมาก สวยตาแตก

“เธอคิดว่าอยู่ที่นี่ได้แน่ใช่ไหม”

“ได้สิ บรรยากาศแบบนี้ใช่เลย สบายมาก”

“เรื่องตั๋วเครื่องบินเดี๋ยวฉันจัดการให้เธอเอง ขอโทษที่ฉันไปกับเธอไม่ได้” ฟ้าประทานจองตั๋วเครื่องบินไว้สองใบ เธอตั้งใจจองให้เขาด้วย เธอมั่นใจมากว่าเขาจะไปกับเธอถึงได้จองตั้งแต่วันเดินทางมา

ความมุ่งมั่นของผู้หญิงคนนี้น่ากลัวจริง ๆ

“ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า เอาไว้ทุกอย่างเข้าที่อีกนิดเราค่อยพาสายลมไปโชว์ตัว”

“ช่วยเลิกพูดคำว่าโชว์ตัวด้วย มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนฉันเป็นสัตว์ที่สวนสัตว์”

“บ้า สายลมก็คิดมากเกินไป” เธอยิ้มอีกแล้ว ยัยนี่ยิ้มบ่อยจริง ๆ ไม่รู้ว่าภายใต้รอยยิ้มนี้คิดอะไรอยู่บ้าง

“ฉันว่าเธอต่างหากที่คิดน้อย นี่ถ้าไปพูดที่ไหนคนอื่นได้ยินก็คงคิดไม่ต่างกับฉัน”

“แล้วจะสนใจทำไมล่ะ สายลมไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย เชื่อมั่นในตัวเองหน่อยสิสุดหล่อ”

“มันเกี่ยวกับเชื่อมั่นในตัวเองที่ไหน”

“เราไม่เถียงกับสายลมแล้ว ตรงไหนห้องพักเรา”

“ห้องติดกับห้องฉัน ฉันว่าห้องนั้นดีที่สุด เผื่อย่าได้ออกจากโรงพยาบาลย่าจะได้เชื่อว่าเธอเป็นคนที่ฉันเปิดใจให้จริง ๆ”

“ห้องเก็บเสียงไหม”

“บ้านเรือนไทยสมัยก่อนเธอว่าเก็บเสียงไหมล่ะ”

“…”

“แต่เธอไม่ต้องห่วง ย่าให้ช่างมาซ่อมบำรุง ห้องปิดมิดชิด ด้านในมีแอร์ถ้าเธอชอบแอร์ก็เปิดได้ ถ้าไม่ชอบก็มีพัดลม”

“เรื่องค่าไฟค่าใช้จ่ายเดี๋ยวเราออกช่วยนะ”

“เรื่องเล็กน้อย เธอเป็นแฟนฉันถ้าให้เธอออกมันดูไม่เข้าท่า”

“นี่เราเป็นแฟนกันแล้วเหรอสายลม”

“ยัยขี้นก”

“หื้อ ห้ามเรียกเราแบบนี้ เราจะบอกให้นะขั้นแรกของการเป็นแฟน ต่อไปเราจะเรียกสายลมว่าลม สายลมเรียกเราว่าฟ้า มันถึงจะดูสนิทสนมสมกับคำว่าแฟน”

“ต้องเรียก?”

“มันจำเป็น สายลมไม่เคยมีแฟนหรือไง เรื่องแค่นี้ก็ไม่เข้าใจ”

“เออ ๆ ได้ ๆ ปะไปดูห้องเธอ ฉันให้คนงานมาทำความสะอาดให้แล้ว ถ้าเธอไม่โอเคก็บอกจะได้ให้มาทำอีกรอบ”

“เราไม่ใช่คนเรื่องมากขนาดนั้น”

“ให้มันจริง”

“จริงสิ” เปิดประตูเข้ามาในห้อง สำรวจรอบ ๆ “ว้าว สวยมาก ขอบคุณนะลม”

“เรื่อง?” จู่ ๆ ก็มาขอบคุณเขาเนี่ยนะ

“ก็ที่ตอบตกลงไง เพราะลมตอบตกลงฟ้าถึงได้มาอยู่ที่นี่”

“อื้ม” เขาเองก็ทำเพื่อตัวเอง เราทั้งสองได้ผลประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ

“ว่าแต่ลม” ฟ้าประทานหันมามองหน้าสายลม

“อะไร” คำว่าว่าแต่ของผู้หญิงคนนี้ทำเขาใจหวิว

“สามีในนามนี่มีอะไรกันจริง ๆ ได้ไหม”

“…” นั่นไงว่าแล้ว

“ทำไมทำหน้าแบบนั้น เราพูดอะไรผิด” นี่คำถามจริงจังเลยนะ

“เปล่า เธอก็เก็บของไปนะ ขาดอะไรก็บอกฉัน”

ก่อนที่เขาจะเดินออกไปเธอคว้ามือเขาไว้ “เอาใหม่ พูดใหม่”