1.หมั้นกับลูกสาวอาได้ไหม

ตอนที่ 1.หมั้นกับลูกสาวอาได้ไหม

ติ๊ง~

ติ๊ง~

ติ๊ง~

เสียงโทรศัพท์ของเจ้าสัวใหญ่ดังขึ้นมา ก่อนที่มือเหี่ยวย่นของเจ้าสัวเปรมชัย ดำรงเดช จะค่อยๆเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ราคาแพงของตนเองขึ้นมากดดูการแจ้งเตือนที่เด้งเข้ามาราวกับรัวกลองด้วยสีหน้าสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันถึงสั่นไหวติดต่อกันบ่อยเช่นนี้ ก่อนที่ดวงตาของชายสูงวัยจะค่อยๆชะงักไปเมื่อเห็นจำนวนยอดเงินมากมายที่ถูกถอนออกไปจากบัญชีบัตรเครดิตของตนเอง

‘ยอดเงินจากบัญชีxxxxx45xx ถูกหัก 50,000 บาท‘

’ยอดเงินจากบัญชีxxxxx45xx ถูกหัก 150,000 บาท‘

’ยอดเงินจากบัญชีxxxxx45xx ถูกหัก 87,000 บาท‘

เจ้าสัวใหญ่แทบจะกุมขมับเมื่อเห็นจำนวนเงินมากมายที่หลั่งไหลออกจากกระเป๋าตังค์อิเล็กทรอนิกส์ที่ตนเองมอบให้แก่ลูกสาวเพียงคนเดียวเอาไว้ใช้ เหตุการณ์แบบนี้ใช่ว่าจะเพิ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก เพราะลูกสาวเพียงคนเดียวของเขามักจะใช้เงินซื้อความสุขแบบนี้อยู่เป็นประจำ

“มีอะไรหรือเปล่าครับคุณอา” เสียงทุ้มของเจ้าของใบหน้าหล่อที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเอ่ยถามขึ้น

‘อาชา อาชานัย เบนเนดิก‘จ้องมองคนตรงหน้าด้วยสีหน้าราบเรียบ เพราะเขาสังเกตุเห็นสีหน้ากังวลของเพื่อนสนิทบิดาตนเองมาสักพักแล้ว

วันนี้เขากับอาเปรมชัยมีนัดคุยเรื่องธุรกิจด้วยกัน หลังจากที่มาเฟียหนุ่มเพิ่งบินกลับมาจากประเทศฝรั่งเศษได้ไม่กี่วันเขาก็ตรงดิ่งมาที่จังหวัดกรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของประเทศไทยเพื่อพบปะกับผู้เป็นอา....ผู้ซึ่งคอยช่วยเหลือดูแลเขาอยู่ห่างๆ นับตั้งแต่พอกับแม่ของเขาเสียไป ก่อนที่วันพรุ่งนี้อาชาจะต้องเดินทางไปที่จังหวัดบ้านเกิดของตัวเองนั่นก็คือจังหวัดเชียงราย ที่ตั้งอยู่เกือบเหนือสุดของประเทศสยาม

หลายคนอาจรู้จักเขาในนามของมาเฟียหนุ่มที่เป็นตัวกลางในการนำเข้าสิ่งของเลี่ยงภาษีจากต่างประเทศ โดยส่วนใหญ่อาชาจะต้องเดินทางไปจัดการธุรกิจที่ประเทศบ้านเกิดของพ่อเขาเป็นระยะเวลาหลายเดือนและหลังจากนั้นเขาก็มักจะบินกลับมาพักผ่อนที่เมืองไทย ซึ่งเป็นบ้านเกิดของแม่ตนเองอยู่เสมอ เขาชอบที่นั่น บ้านและสวนส้มบนเขาทำให้มาเฟียหนุ่มผู้ดุดันดูแตกต่างออกไปและมันทำให้เขารู้สึกเหมือนได้กลับมาเป็นตัวเองอย่างแท้จริง ทุกครั้งที่ได้กลับไป

คนธรรมดาที่ไม่มีอำนาจหรือเรื่องน่าปวดหัวมารบกวนจิตใจ เขาน่ะฝันหาชีวิตที่เรียบง่ายมาโดยตลอด

โชคไม่มีดีที่พ่อกับแม่ของชายหนุ่มประสบอุบัติเหตุทางเครื่องบินตั้งแต่ตอนที่เขายังเรียนอยู่มัธยม นั่นทำให้ร่างสูงจำต้องรับช่วงต่องานของผู้เป็นพ่อมานับตั้งแต่นั้น โดยมีน้องชายของพ่อของเขาเป็นคนคอยสอนเรื่องงานและธุรกิจต่างๆให้ นั่นก็คืออาฟรานเชสโก้ ที่เป็นอาแท้ๆของเขาอาศัยอยู่ที่ฝรั่งเศษ แต่ในขณะเดียวกันชายหนุ่มก็ยังคงเลือกที่เก็บไร่ส้มของแม่ตัวเองที่จังหวัดเชียงรายเอาไว้ โดยมีอาเปรมชัยที่เป็นเพื่อนของบิดาของเขาคอยช่วยเหลือและดูแลสวนนั้นอยู่ห่างๆ

“เฮ้อ ไม่มีอะไรหรอก” เจ้าสัวใหญ่เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าคืนไปด้วยสีหน้าที่ยังแสดงถึงความไม่สบายใจในเรื่องบางอย่าง แม้อีกคนจะไม่พูดออกมา แต่อาชาสัมผัสได้ถึงความรู้สึกกังวลพวกนั้น

“แต่ผมคิดว่าไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ” น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอก ใบหน้าหล่อคมจ้องมองผู้เป็นอาอย่างกดดัน หวังให้อีกคนพูดออกมา

จนสุดท้าย....เปรมชัยก็ทนไม่ไหว เขาเองก็คิดเรื่องนี้มาสักพักและมันก็ค่อนข้างที่จะกวนใจเขาอยู่ไม่น้อย

“อาชารู้ใช่ไหมว่าอามีลูกสาวอยู่คนหนี่ง”

“ครับ” เขาตอบกลับด้วยท่าทางนิ่งๆ โดยปกติมาเฟียหนุ่มก็ไม่ใช่คนที่ชอบยิ้มหรือคนที่มีหน้าตาเป็นมิตรอยู่แล้ว

“ตอนนี้ลูกสาวอาอายุจะเข้ายี่สิบแปดปีแล้ว แต่ยังทำตัวให้อาเป็นห่วงอยู่เลย ตอนนี้อาคิดมากทุกวัน อากลัวว่าถ้าวันหนี่งอาเป็นอะไรไป ปริมจะดูแลตัวเองไม่ได้”

อาชาเลิ่กคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยความรู้สึกแปลกใจ เพราะเขาไม่คิดว่าอาชาจะคิดมากในเรื่องนี้ เขาเองก็พอจะจำได้ลางๆว่าอาเปรมชัยมีลูกสาวและเขาอาจจะเคยเจอกับเธอเมื่อนานมาแล้ว แน่นอนว่าเขาจำหน้าเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ

“ลูกสาวของคุณอา?“

”อืม เราอาจจะเคยเจอน้องเมื่อนานมาแล้ว ตอนนี้ปริมเรียนจบมาก็หลายปีแล้ว แต่งานไม่ยอมทำ แฟนไม่ยอมมี วันๆเอาแต่ช้อปปิ้งก็แล้วก็ใช้เงิน อาไม่อยากจะว่าลูกสาวของตัวเองหรอกนะ แต่มันเป็นเพราะอาเองที่เลี้ยงปริมมาแบบตามใจเกินไป“

เปรมชัยบ่นทุกสิ่งที่ตัวเองรู้สึกอัดอั้นตันใจออกมา เพราะตั้งแต่ที่แม่ของปรีชญาทิ้งเขากับลูกไป เจ้าสัวเปรมชัยก็ต้องเลี้ยงดูลูกคนเดียวมาโดยตลอด เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกสาวของตัวเองสะดวกสบายและมีชีวิตที่ดีที่สุด จนลืมคิดไปว่าอาจเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น เนื่องจากเขาตามใจเธอมากจนเกินไป ทำให้หญิงสาวอาจจะลืมตัวและไม่ยอมโตสักทีแม้อายุจะป่านนี้แล้ว นั่นทำให้เปรมชัยรู้สึกผิดอยู่ไม่น้อยที่เลี้ยงลูกมาแบบผิดๆ

อาชาได้ยินแบบนั้นก็ไม่รู้จะเสนอความคิดเห็นอย่างไร เขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจถึงเหตุผลจริงๆของผู้เป็นอาและผู้หญิงคนนั้น เขาเพียงคิดว่าเรื่องนี้มันอาจจะขึ้นอยู่กับตัวบุคคลด้วย ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการเลี้ยงดูถึงร้อยเปอร์เซ็นต์

“ทำไมคุณอาไม่ลองหาแฟนให้ลูกสาวคุณอาสักคนล่ะครับ“ นั่นคือหนทางง่ายๆเพียงหนทางเดียวที่อาชาพอจะคิดได้ หากเธอมีแฟน อาจจะทำให้เธอรู้สึกอยากทำอย่างอื่นนอกจากช้อปปิ้งและใช้เงินไปวันๆ

“ไม่ใช่ว่าอาไม่ลองนะอาชา อาหาคนมาหมั้นกับปริมสามคน นอกจากลูกสาวอาจะไม่ถูกใจแล้ว ปริมยังทำทุกอย่างเพื่อต่อต้านผู้ชายพวกนั้นอีก” คิดถึงเรื่องนี้แล้วเปรมชัยก็ยิ่งรู้สึกปวดหัว

ตอนนี้เขารู้สึกว่าหนทางที่ลูกสาวของตนเองจะได้แต่งงานมีครอบครัวนั้นเริ่มมืดมิดลงทุกที

“ต่อต้าน?” อาชาถามกลับอย่างไม่เข้าใจ เขานึกไม่ออกว่าคำนั้นมันหมายความว่าประมาณไหน

ฟังมาถึงตรงนี้มาเฟียหนุ่มก็เริ่มรู้สึกได้ว่าลูกสาวของอาเปรมชัย คงจะเป็นคนที่ดื้ออยู่ไม่น้อย ถ้าเธอสามารถทำให้คู่หมั้นทั้งสามคนยกเลิกการหมั้นหมายได้ละก็แปลว่าเธอ....น่าจะมีนิสัยที่ไม่ธรรมดา

“ใช่ คนแรกเป็นลูกชายของรองนายก เดทแรกปริมก็พาไปดื่มจนเมา ไม่รู้เมาอีท่าไหน ตื่นเช้ามาอีกฝ่ายก็โทรมาขอยกเลิกงานหมั้น คนที่สองเป็นตำรวจ ยังไม่ทันรู้จักกันข้ามวันก็บอกลากันแล้ว ส่วนคนสุดท้ายเป็นหมอ เกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะปรัชญาทำครัวไฟไหม้ในเดทแรก“

”......“ อาชาได้ยินทุกอย่างที่คนเป็นอาพูดก็ได้แต่นั่งนิ่งไปกับวีรกรรมพวกนั้นของหญิงสาวที่ผู้เป็นอาของเขากำลังพูดถึง

แม้จะฟังดูบ้าไปหน่อย แต่เขาก็แอบคิดว่าเธอเก่ง ถึงได้ทำให้ผู้ชายทั้งสามคนหนีหายออกจากชีวิตได้ในระยะเวลาอันรวดเร็วขนาดนั้น บางคน....ยกเลิกงานหมั้นในระยะเวลาไม่ถึงหนึ่งงันด้วยซ้ำ

เปรมชัยถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายเพราะไม่รู้จะทำอย่างไรดีกับลูกสาวจอมแสบของตัวเอง ที่พยายามต่อต้านผู้ชายทุกคนที่เขาพยายามหามาให้ ก่อนที่เจ้าสัวหนุ่มจะเหลือบตาไปมองคนที่กำลังนั่งทำสีหน้าเย็นชาอยู่ตรงหน้าของเขา พร้อมกับมีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา

ถ้าหากเขากำลังมองหาใครสักคนที่จะสามารถปราบปรีชญาลูกสาวของเขาได้อยู่หมัด คนนั้นอาจจะต้องมีท่าทางที่สงบนิ่ง เยือกเย็นและดุดันเฉกเช่นกับ....อาชา ชายหนุ่มวัยสามสิบสามปีที่กำลังนั่งสง่างามอยู่ตรงหน้าของเขาก็เป็นได้

“คุณอามองผมทำไมครับ“ อาชาถามออกไปอย่างคลางเเคลงใจในสายตาที่อีกคนมองมาที่ตนเอง

”อามีเรื่องอยากให้อาชาช่วยอา ตอนนี้อาชาไม่ได้มีใครใช่ไหม“

“คุณอาหมายความว่ายังไงครับ” ปากหนาถามกลับออกไปอย่างไม่แน่ใจในคำถามนั้นที่ตนเองได้ยิน

“อาอยากให้อาชามาลองหมั้นกับลูกสาวของอา เพราะอาคิดว่าคนอย่างปริมจะต้องเจอกับผู้ชายอย่างหลาน อาคิดว่าอาชาจะเอาน้องอยู่หมัด อาไม่ขออะไรมากเลย อาแค่อยากให้ปริมหันมาทำงาน สนใจในอนาคตของตัวเองเหมือนคนอื่นเขา”

“.....” มาเฟียหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็นิ่งไปอย่างขบคิด

อันที่จริงเขาไม่ได้มีใครและก็ไม่ได้คิดที่จะมีใครเช่นกัน แต่นักธุรกิจ(สีเทา)อย่างเขาหากจะทำอะไรมันก็ต้องพินิจพิจารณาว่าสิ่งนั้นมันจะคุ้มค่าหรือไม่ คนอย่างเขาไม่ชอบช่วยเหลือใครฟรีๆ

“คุณอารู้ใช่ไหมครับว่าผมเป็นนักธุรกิจ“

ได้ยินประโยคนั้นเปรมชัยก็พยักหน้าออกมาอย่างเข้าใจในสิ่งที่อีกคนพยายามจะสื่อ

”ถ้าอาชายอมตกลงหมั้นกับน้อง อาจจะลองไปคุยเรื่องการลดเปอร์เซ็นต์การนำเข้าสินค้ากับนายกรัฐมนตรีให้“

ได้ยินแบบนั้นอาชาก็รู้สึกพึงพอใจกับข้อเสนอนั้นอยู่ไม่น้อย เพราะตอนนี้ธุรกิจของเขากำลังมีปัญหาเรื่องเปอร์เซ็นต์ส่วนต่างจากการนำเข้าสินค้าอยู่นิดหน่อย ซึ่งโชคดีที่เปรมชัยเป็นเพื่อนกับนายกและค่อนข้าวมีเส้นสายในเรื่องการเมือง ด้วยเหตุนี้วันนี้อาชาถึงได้อยากมาขอคำปรึกษาจากผู้เป็นอา

”ถ้าคุณอารับปากว่าจะช่วยผม ผมก็ตกลงครับ แต่การหมั้นของผมอาจจะมีข้อแม้เล็กน้อย“ อาชากระตุกยิ้มนิดๆ ทางทีดีควรมีสัญญาอย่างแน่ชัดว่าเขาจะหมั้นกับลูกสาวของอีกคนนานเท่าไหน

”ผมสามารถหมั้นกับลูกสาวคุณอาได้นานที่สุดแค่สามเดือนนะครับ เพราะหลังจากนั้นผมจะต้องบินกลับไปเคลียร์งานที่ฝรั่งเศษ ถ้าคุณอาตกลงตามนี้ ผมจะยอมหมั้นกับลูกสาวของคุณอา“

เปรมชัยพยักหน้าตอบตกลง เพราะเขารู้จักอาชาดีว่าเป็นคนมีระเบียบแบบแผนในชีวิตมากแค่ไหน หรือเรียกง่ายๆว่านิสัยของอาชากับปรีชญานั้นแตกต่างกันลิบลับ เขามั่นใจว่าภายในระยะเวลาสามเดือนนี้ อาชาจะสามารถทำให้ปรีชญาเติบโตขึ้นได้อย่างแน่นอน

”อาตกลง“