[กุญแจมือ] Chapter 1 ก้านแก้วไวน์ใหญ่ 2

สิ่งที่เหมือนกันของสามคนนั้นคือหน้ากากสีดำแบบเรียบที่แต่ละคนสวม และพวกเขาดูหล่อ เท่ คูล บุคลิกน่าซบ น่าค้นหาสุด ๆ โห! สามคนนั้นดูจี๊ดกว่าหนุ่มวัยมหาลัยที่ผู้จัดการเรียกมาให้หล่อนจริง ๆ ด้วย

“วันนี้ก็ยังไม่เห็นบอกนะคะว่าจะรับแขกมั้ย”

ผู้จัดการตอบแอมแปร์ด้วยรอยยิ้ม สามคนนั้นเป็นโฮสต์พิเศษของร้าน แขกขาประจำรู้กันทั้งนั้นว่าพวกเขาไม่ใช่ตัวเลือกของแขก แต่ถ้าเขาจะรับแขก ชายหนุ่มทั้งสามจะเดินไปนั่งกับแขกคนนั้นเอง แน่นอนว่าต่อให้มีโฮสต์คนอื่นนั่งอยู่ก่อน โฮสต์คนนั้นก็ต้องลุกให้โฮสต์พิเศษนั่งแทน

“เอ้า น้องต่อ รับแขกค่ะ!”

ผู้จัดการแตะบ่ากำยำของต่อ ชายหนุ่มจึงเดินยิ้มโปรยเสน่ห์มาให้โมรา แต่หญิงสาวไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย ถึงแม้ว่าเขาจะหล่อก็เถอะ

แบบที่หล่อนชอบน่ะ หล่อกว่านี้ ดูเถื่อนกว่านี้ หนวดเคราที่ตัดสั้นของเขาทำให้หล่อนรู้สึกจักจี้ไปทั่วเรือนร่าง มากกว่าใบหน้าเกลี้ยงเกลาเหมือนก้นเด็กของต่อ...

พอคิดถึงเขา สีหน้าของโมราก็เปลี่ยนไป หล่อนดูเคลิ้มไปเลย จนพวกเพื่อนแซวกันใหญ่

“อ๊าย ไหนว่าไม่ชอบไง เคลิ้มเชียวนะหมวย”

แอมแปร์ยื่นมือผ่านแผงอกของต่อมาหยิกแก้มโมรา หญิงสาวจึงปัดมือเพื่อนออก แล้วมองแอมแปร์ตาเขียว แก้มป่องด้วยความงอน

“ยุ่งน่า!”

พูดไม่ทันจบ หญิงสาวก็สะดุ้ง เพราะต่อโอบไหล่หล่อน โมราขยับตัวด้วยความอึดอัด แต่เพราะเพื่อนทุกคนก็แทบจะนั่งอยู่บนตักโฮสต์ของตัวเองกันอยู่แล้ว หล่อนเลยไม่รู้จะขยับหนียังไงเหมือนกัน

เรียกว่าเห็นเพื่อนแรด แรดตามเพื่อนก็ได้

“เพิ่งเคยมาครั้งแรกเหรอครับ”

ต่อชวนคุย โมราแอบตอบในใจว่าก็เห็นอยู่นี่นา ยังจะมาถามอีก! แต่หล่อนก็ไม่พูดให้เขาเสียหน้า หญิงสาวยิ้มให้เขา ก่อนจะตอบอย่างสุภาพ

“ใช่ค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นคุณหมวยต้องลองค็อกเทลของผมแล้วละ ผมคิดสูตรไว้สำหรับแขกใหม่โดยเฉพาะเลยนะครับ”

ชายหนุ่มยกมือขึ้นดีดนิ้วหนึ่งครั้ง เสียงเพลงในผับก็เปลี่ยนไป แสงสีของไฟเปลี่ยนเป็นสีออกม่วง เหมือนเสื้อที่ต่อใส่ บาร์เทนเดอร์แสดงการเขย่าค็อกเทลอย่างเร้าใจ ก่อนจะวางใส่ถาดให้พนักงานชายที่ไม่ได้สวมเสื้อ เพื่ออวดกล้ามน่าเลียเดินมาเสิร์ฟ เมื่อแก้วแสนสวยอยู่ในมือต่อ เสียงเพลงและแสงไฟก็กลับไปเป็นเพลงเดิม ไฟสีเดิม

“ว้าย! ฉันยังไม่เคยได้ดื่มเลยนะเมนูนั้นอะ!”

ความเร้าใจของผับนี้ก็อยู่ที่บางเมนู แขกไม่สามารถสั่งได้ ต้องให้โฮสต์จัดให้เท่านั้น หรือโฮสต์บางคนแขกเลือกไม่ได้ ต้องให้โฮสต์เลือกนี่แหละ ที่ทำให้แอมแปร์แอนด์เดอะแก๊งหลงร้านนี้จนโงหัวไม่ขึ้น

ผู้หญิงบางคนก็ไม่ได้จ่ายเงินเพราะอยากเป็นคนออกคำสั่งให้ผู้ชายทำตาม แต่อยากให้ผู้ชายฉุดกระชากหัวใจหล่อน

แล้วทิ่มแทงอย่างเร้าใจมากกว่า!

“ลองดื่มสิครับ คุณหมวย”

กลิ่นแอลกอฮอล์ฉุนกึกเลยละ ตอนที่ต่อยกแก้วค็อกเทลขึ้นมาใกล้ริมฝีปากอวบอิ่ม โมรารู้ทันโฮสต์หนุ่มทันทีว่าคิดสูตรแบบนี้ไว้เพื่อมอมเหล้าแขกใหม่ไร้เดียงสาแบบหล่อนน่ะสิ! พวกโฮสต์ก็แบบนี้แหละ

นี่แกคิดถูกหรือคิดผิดนะ อีหมวยเอ๊ย!

แค่อกหัก ต้องใจแตกเลยเหรอวะ กลับตอนนี้ยังทันนะ ดีกว่านั่งให้โฮสต์ลวนลามไปเรื่อย ๆ

โมราคิดอยู่ในใจด้วยความไม่อยากใจแตกแล้ว แต่เมื่อหล่อนกำลังจะปฏิเสธ โทรศัพท์มือถือในมือก็สั่นขึ้นซะก่อน หญิงสาวยกโทรศัพท์ขึ้นมอง เห็นว่าเป็นข้อความไลน์จากผู้ชายที่ทำให้หล่อนมานั่งอยู่ตรงนี้นี่แหละ!

พี่กันต์ : อยู่ไหน

ทำไมยังไม่กลับบ้าน

พี่เป็นห่วงนะ