บทที่ 2

Honey, I hate you

บทที่ 02

ร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูปอวดอกอึ๋ม อวบอิ่มภายใต้เสื้อนักศึกษาสีขาวสะอาดตา เรียกสายตาผู้ชายระแวกนั้นได้เป็นอย่างดี นักศึกษาหนุ่มๆหลายคนต่างจ้องมองร่างบางที่เดินตรงไปยังรถมอเตอร์ไซค์คนเก่าของแฟนหนุ่มที่จอดรออยู่

"ทำไมใส่สั้นขนาดนี้!..บอกไม่เคยจำเลย" เสียงทุ้มเอ่ยบ่นแฟนสาวทันทีที่เธอเดินมาถึงรถ คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างไม่ชอบใจ

"อะไรกัน เค้าก็ใส่แบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรนี่นา" เสียงหวานใสเอ่ยบอกแฟนหนุ่ม มือบางยื่นไปบีบแก้มสากอย่างหมั่นเขี้ยวในความขี้หึงขี้หวงของเขา

"ไม่รู้แหละ พี่ไม่ชอบ..คราวหลังถ้าเห็นใส่อีกนะ จะจับเผาทิ้งให้หมดเลย" ปากหยักสวยได้รูปบ่นกระเง้ากระงอดตามประสา

"ไม่งอนสิคะ เดี๋ยวเค้าพาไปเลี้ยงไอติมโอเคม่ะ" เธอฉีกยิ้มกว้างให้แฟนหนุ่ม แววตาคมจ้องเธอนิ่ง ก่อนจะหันไปขึงตาใส่พวกผู้ชายที่มองเธออย่างกับจะกลืนกิน

"ไม่ต้องเอามาอ้าง จะง้อพี่หรือตัวเองอยากกินกันแน่" เขาเอ่ยอย่างรู้ทัน

"หว้าา รู้ทันอีกแล้ว ฮ่าๆๆ " เสียงหวานใสหัวเราะร่าอย่างถูกอกถูกใจ

"มาขึ้นรถเร็วๆเลย พวกนั้นมองจนตาจะถลนอยู่แล้ว!" ชายหนุ่มเอ่ยอย่างหงุดหงิด เขาไม่ชอบสายตาพวกนั้นเลย เขาหวงคนของเขา

"เอ้า เค้าเป็นถึงดาวมหาลัยคนก็ต้องมองเป็นธรรมดาสิ คิกๆ " เธอเอ่ยอย่างสนุกสนานที่ทำให้แฟนหนุ่มหึงได้ ไม่บ่อยนักที่เขาจะแสดงอาการแบบนี้

"มาเลยๆ " มือหนาดึงร่างบางของแฟนสาวให้มาขึ้นรถ ก่อนจะสตาร์ทแล้วขับออกไป มือบางโอบกอดรอบเอวหนาไว้แน่น ใบหน้าซบลงที่แผ่นหลังกว้างของชายหนุ่ม กลิ่นโคโลญอ่อนๆลอยเตะจมูก เธอชอบกลิ่นตัวของเขา

"เตี้ย..หลับหรอ" เขาเอ่ยเรียกเธอเมื่อเห็นว่าเธอนั้นเงียบไป

"เปล่า.." เธอตอบเบาๆ พลางหลับตาพริ้มเธออยากกอดและสัมผัสเขาแบบนี้ไปนานๆ

"อ้าว เห็นเงียบไปนึกว่าหลับ..เตี้ยเอ้ย" เขาบ่นเบาๆ เธอได้แต่เพียงคลี่ยิ้มน้อยๆ

ครื้นนน~ ซ่าาาา~~

จู่ๆฝนก็ลงมาขณะที่หนุ่มสาวกำลังขี่รถอยู่จนชายหนุ่มต้องหักรถหลบข้างทางอย่างรวดเร็ว

"มานี่เร็ว" มือหนาโอบร่างบางวิ่งเข้าไปหลบฝนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ ทั้งคู่เปียกปอนไปทั้งร่างกาย เสื้อผ้าเปียกโชกจนชุดที่ใส่แบบลู่ไปกับลำตัว ชายหนุ่มกลืนน้ำลายเบา เมื่อเหลือบไปเห็นทรวงอกอิ่มในร่มผ้าที่บางเฉียบของแฟนสาว หากอยู่ในที่ลับตาเขาคงจับเธอกดไปแล้ว ดีที่ป้ายรถเมล์ไม่มีใคร มีแค่เขาสองคน

"เปียกหมดเลย.." เสียงหวานใสบ่นอุบอิบพลางสะบัดผมไปมาให้มันแห้ง

"เตี้ยมานี่มา" เขาตบลงที่เก้าอี้ข้างๆ ฝนตกหนักมากคงอีกนานกว่าจะหยุด เธอเดินไปนั่งลงอย่างว่าง่าย

"พี่หมีเปียกหมดเลย เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" เธอปัดผมที่เปียกแนบลู่กับใบหน้าชายหนุ่ม ใบหน้าเธอและเขาอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ

"ขอจูบได้มั้ย.." เสียงทุ้มเอ่ยถามแผ่วเบา ลมหายใจติดขัด มือหนาลูบไล้ที่ใบหน้าเนียนใสไปมา

"อื้อ!.."ยังไม่ทันตอบรับเขาก็ขว้าเธอเข้ามาจูบทันที ปากหยักสวยได้รูปขบเม้มริมฝีปากเธอแรงๆ จนเธอเผยอปากออก ลิ้นร้อนชื้นสอดเข้าไปตักตวงความหวานในโพลงปากของหญิงสาว เธอหลับตาพริ้มอย่างยินยอม ลิ้นเล็กๆ ตวัดไปมาเบาๆ มือหนาประคองใบหน้าเธอเพื่อรับจูบให้ถนัดยิ่งขึ้น ลมหายใจเธอขาดห้วงเมื่อเขาบดจูบเธอจนแทบไม่หายใจ เสียงลมหายใจที่เต้นไม่เป็นส่ำ บ่งบอกอารมณ์ที่กำลังพุ่งพล่านอยู่ตอนี้

ครื้นนน~~ เปรี้ยงงงง!!!

เสียงฟ้าร้องบวกกับฟ้าผ่าดังขึ้นจนร่างสูงสะดุ้งตื่น ลุกพร่วดขึ้นอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยเหงื่อเม็ดโต เขามองไปยังนอกหน้าต่างที่มีฝนสาดกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย มือหนายกขึ้นลูบหน้าเบาๆ

"ฝันอีกแล้วหรอเนี่ย" ชายหนุ่มพึมพำเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตา เขามองตัวเองในกระจก ก่อนจะนึกถึงฝันเมื่อสักครู่ นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่ฝันถึงเธอ แล้วทำไมจึงกลับมาฝันอีก เขาเคยฝันแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง เรื่องราวในอดีตผุดขึ้นมาในความฝันเป็นประจำ แต่มันหายไปนานมากแล้ว แล้วทำไมตอนนี้กลับมาฝันอีก..

ร่างสูงเดินเข้าไปเปิดตู้เย็นก่อนจะหยิบน้ำออกมาดื่มแก้กระหาย

"เธอตายจากใจฉันไปแล้ว..." เสียงทุ้มเอ่ยออกมา ก่อนที่เขาจะหมุนตัวกลับไปนอน แต่นอนยังไงก็ไม่หลับ ในหัวเขาคิดถึงแต่เรื่องที่พึ่งฝันเมื่อสักครู่.. เอาเข้าจริงๆ เขาไม่เคยลืมเธอได้เลย.... ช่อเอื้อง....