13 | ฉันเกลียดคุณ Nc25

“คุณคริปโตสเอาโซ่ที่เท้าฉันออกให้หน่อยได้ไหมคะ ฉันปิดประตูห้องน้ำไม่ได้”พูดด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอดทั้งที่พยายามปิดประตูห้องน้ำให้ได้มากที่สุด

“จะอะไรนักหนา”ร่างสูงลุกไปยังห้องน้ำที่มีร่างบางอยู่หลังประตูที่พยายามปิดมันลง

“ไม่ต้องปิดมันแล้วมานี่ ฉันอาบด้วย”ฝ่ามือหนาผลักประตูห้องน้ำเข้าไปด้วยความโมโหอย่างปัดความรำคาญจนพบกับร่างบอบบางที่ยืนล่อนจ้อนปิดของสงวนของตนเองอยู่

“ว๊าย!!! คุณออกไปนะ”หญิงสาวพยายามถอยหลังให้ห่างจากเขาแต่ไม่เป็นผลเพราะโซ่ที่ล่ามเธอไว้

“จะอายทำไม ร่างกายเธอฉันเห็นหมดแล้ว”ร่างบางถูกกระชากเข้าหาร่างบึกบึน

“นี่อย่ามองนะคนบ้า”ใบหน้าหวานแดงซ่านกระดากอายเหลือเกินที่เขาจ้องมองร่างกายเธออย่างนี้ และต้องเห็นร่างกายที่สมบูรณ์แบบอย่างคนที่หมั่นออกกำลังกายเป็นประจำของเขาอีก ไม่รู้จักมียางอายบ้างหรือยังไง

“หึ~ เธอห้ามฉันไม่ได้หรอก”ใบหน้าคมคายลดต่ำลงให้อยู่ระดับเดียวกับหน้าอกอวบอิ่มของเธอ

“อย่านะคะคุณคริปโตส”แต่กับตรงกันข้ามเมื่อเขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ริมฝีปากหยักก็ครอบครองยอดอกอิ่มตรงหน้า มือหนาเคล้นทรวงสาวทั้งสองข้างเข้ามาชิดกันแล้วตวัดลิ้นเลียอย่างหื่นกระหาย

ณัฐริกามองการกระทำของเขาที่ทำต่อร่างกายของเธอ อย่างคนมักมากในกามมันทั้งหยาบกระด้างไม่ต่างจากสัตว์ร้ายที่กำลังขย้ำลูกกวางให้ตายใต้อุ้งเล็บของมัน

“ขอให้รู้ไว้ว่าคุณตักตวงความใคร่จากร่างกายฉันให้ได้ที่สุด เมื่อมีโอกาสฉันจะไปจากคุณและเราจะไม่ได้พบกับอีก อ๊ะ!”ณัฐริการ้องเสียงหลง

กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่นตะโบมจูบร่างบางทุกส่วนของหญิงสาวด้วยความโมโหที่ได้ยินสิ่งที่หญิงสาวบอกออกมา

“สงสัยฉันจะใจดีกับเธอมากเกินไปสินะ”ได้ในเมื่ออ่อนโยนไม่ชอบ ต่อไปนี้เขาก็จะทำกับเธอเหมือนกับเธอไม่มีจิตใจ ไม่มีความรู้สึก

“นี่! ปล่อยนะ! ฉันเจ็บ”ฝ่ามือน้อยผลักหน้าอันหล่อเหลาของเขาออก ในขณะที่คริปโตสใช้ฟันกัดที่อกอวบของเธออย่างแรงจนเจ็บแสบไปหมด แต่แล้วร่างสูงก็ยืนขึ้นพร้อมกับจับร่างบางให้ยืนหันหลัง มือบางยันกำแพงห้องน้ำเอาไว้ จับสะโพกงามงอนไว้มั่นก่อนจะจับแก่นกายเข้าไปช่องทางรักอันคับแน่นอย่างรุนแรงในคราเดียวจนสุดลำยาว

“กรี๊ด!!! อื้อ เอาออกไปก่อน ฉันเจ็บ”เสียงกรีดร้องดังสนั่นเจ็บจากการกระทำของเขาไม่มีแม้แต่การเล้าโลม ให้ณัฐริกาพักพร้อมของร่างกายเลยสักนิด คริปโตสหาได้ฟังร่างบางแต่อย่างใด เขาโหมสะโพกเข้าใส่ร่างอรชรอย่างบ้าคลั่ง

“อะ...เอามันออกไป กรี๊ด!!! ฉันเจ็บไม่ไหวแล้ว”ราวกับร่างแตกเป็นเสี่ยงๆ ในขณะที่ณัฐริกาแทบทนรับการกระทำอันป่าเถื่อนของเขาจนเกือบขาดใจ ชายหนุ่มกลับครางระงมด้วยความเสียวซ่านมือหนากำไหล่บอบบางแน่นก่อนจะฉีดพ่นพิษรักเข้าสู่ตัวเธอ

‘ขอโทษ’ทันทีที่คริปโตสดึงแก่นกายใหญ่ออกจากโพรงสวาทเลือดสาวก็ไหลย้อนออกมาจนเขารู้สึกผิด แต่คำว่าขอโทษหลับจุกที่ลำคอหอยไม่ได้เอือนเอ่ยออกมาให้ร่างบางได้ยิน

“ฉันเกลียด ได้ยินไหมฉันเกลียดคุณ ฮื้อๆ”แผดเสียงใส่ก่อนที่ร่างบางจะทรุดฮวบลงพื้นด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัส หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มนวล ในสภาพที่ดูไม่จืดนักโซ่เส้นใหญ่ยังคงคล้องข้อเท้าเอาไว้ต่างจากนักโทษ

“ฉันไม่ได้ขอให้มารักนิ”คริปโตสสวนคำพูดกลับแล้วกัดกรามแน่น ด้วยความรู้สึกหลายหลายปะปนกันออกมา ไม่ว่าจะเป็นสงสาร ที่เขาทำให้เธอเลือดตกยางออก หรือจะเป็นความรู้สึกเสียใจที่หญิงสาวพูดว่าเกลียดเขากันแน่ก็ยังไม่แน่ใจ

“ปล่อยฉันจากไอ้โซ่บ้าๆ นี่สักที!!”เขาจะรู้บางหรือเปล่าว่าข้อเท้าของเธอถลอกและอักเสบมากแค่ไหน บางครั้งที่อยากจะเดินไปรับลมตรงระเบียงห้องก็ไม่สามารถไปได้ มิหนำซ้ำมันยังทำให้เกิดการเสียดสีทุกครั้งที่ย่างก้าวไปข้างหน้าอีกต่างหาก

“ไม่!! เธอต้องเป็นนางบำเรอของฉันอย่างเต็มรูปแบบสักที”คริปโตสพูดพร้อมกับผลักร่างบางสู่พื้นกระเบื้องห้องน้ำอย่างแรง

“โอ๊ย! เจ็บ”เจ็บทางกายไม่เท่าไหร่แต่เจ็บปวดหัวใจเพราะคำว่า ‘นางบำเรอ’ ที่ทิ่มแทงหัวใจของเธอจนรวดร้าวนี่สิ

“ผลักนิดเดียวอย่ามาสำออย”ไร้ซึ่งความเห็นใจกระชากแขนเรียวให้ลุกขึ้นยืน

“อาบน้ำซะ!! ฉันให้เวลาสิบนาที ฉันจะนอนรอเธอบนเตียง อย่าให้ฉันรอนาน ไม่งั้นเธอเจอดีแน่!!!!”เมื่อชายหนุ่มพูดจบก็เดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำที่ถูกพับเป็นระเบียบเดินไปอาบน้ำที่ห้องทำงานของตัวเองที่อยู่อีกห้องทันที

“ทำไมๆ ฉันต้องมาอยู่กับคนแบบนี้ด้วย อื้อ อื้อๆ”ณัฐริการ้องไห้ออกมาอย่างอดสูกับชีวิต ที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้