02 | ย้อนรอยรัก

11 เดือนต่อมา

ชีวิตของในเรือนจำที่วีไอพีสุดๆ แต่เอาเข้าจริงๆ เขาไม่อยู่เสียดีกว่า ภายในอีก 1 เดือนเท่านั้นสำหรับอิสรภาพที่กำลังจะมาถึงคริสตัลได้แต่เฝ้านับวันรอ สำหรับเขา 1 เดือนเหมือน 1 ปี 1 วินาทีเหมือน 1 เดือน

“คุณคริสตัลพ่อกับแม่ของคุณมาเยี่ยม”ผู้คลุมที่เป็นคนดูแลเขาตลอดเวลาตอนอยู่ในนี้ โดยเป็นสายให้ผู้เป็นพ่อเขาด้วย ที่ารู้ว่าพ่อแอบดูอยู่ห่างๆ เรื่อยๆ ท่านกำลังสอนเขาให้อดทนและรอบคอบ 4 ปี 11 เดือนกับการนั่งๆ นอนๆ ทำงานบ้างแต่ไม่ได้หนักหนาเหมือนคนอื่น ประตูกรงที่ถูกเปิดออกและร่างสูงของคริสตัลกำลังเดินตามผู้คลุมไปเรื่อยๆ ไม่พูดหรือแสดงอาการใดๆ ใบหน้าเรียบเฉยตามสไตล์ทายาทมาเฟียผู้เหี้ยมโหดที่ตอนนี้วางมือจากวงการนี้ไปแล้ว

รอยยิ้มของมาดามณัฐริกาถูกระบายออกมาเมื่อเห็นหน้าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตนเดินออกมาจากประตูลูกกรงที่เรียงรายเป็นทางยาว เมื่อมองผ่านเข้าไปแต่อีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอนั่นคือคริปโตสสามีของเธอ ใบหน้าของเขาเรียบเฉยไม่รู้สึกสะทกสะท้านตื่นเต้นใดๆ กับการพบกันในรอบหลายปี

คริสตัลเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผู้เป็นพ่อและแม่ของตน กระจกใสที่กลางกลั้นเขาและผู้เป็นพ่อเอาไว้ไม่มีใครเปิดประเด็นใดๆ ออกมาเพียงจ้องหน้ากันอยู่แบบนั้นไม่มีใครกลัวใคร

“คริปโตสพูดอะไรกับลูกหน่อยสิค่ะ”มาดามณัฐริกาบอกสามีที่กำลังจ้องหน้าลูกชายอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ฝ่ามือบางจับเข้าที่ต้นแขนคริปโตสเบาๆ

“ฉันไม่ได้พบแกนานเกือบลืมไปแล้วว่ามีฉันมีลูกชายด้วย”สุรเสียงเข้มพูดแขวะออกมาอย่างหนักแน่น

“ครับผมก็ลืมเหมือนกันว่ามีพ่อด้วยตลอดเวลาเกือบ 5 ปีผมเห็นแต่มั้มกับยัยณัฐมาไม่คิดว่าวันนี้ผมจะเจอพ่อด้วย อาวุธล็อตสุดท้ายรายได้ที่ผมต้องสูญเสียเป็นร้อยๆ ดอลล่าน่าเสียดายนะ”คริสตัลพูดออกมาอย่างตัดพ้อโดยไม่รู้สึกอะไร มุมปากหยักสวยกระตุกยิ้มขึ้น ต่างจากผู้ชายตรงหน้าที่มีศักดิ์เป็นบิดาของเขากำลังขบกรามตัวเองแน่น

“ฉันไม่ได้เลี้ยงแกมาให้มาทำอะไรชั่วๆ แบบนี้”น้ำเสียงดุดันบอกกล่าวกับลูกชายตรงหน้าอย่างพยายามข่มอารมณ์กรุ่นเอาไว้ ถามว่าเขาผิดหวังไหมผิดหวังมาก

แต่ถ้าคิดในทางกลับกันเขาเคยทำกับคนอื่นไว้มากหลายคนที่เป็นแพะรับบาปให้เขา หลายสิ่งหลายอย่างย้อนเข้ามาในหัวแล้วณัฐริกาที่เขาได้มา เพราะบังคับขู่เข็ญแล้วลูกสาวเขาล่ะ

“ออกไปผมจะไม่ทำให้แด๊ดผิดหวัง แน่นอนเข้ามาในนี้ถือเสียว่าผมเข้ามาหาประสบการณ์และทบทวนอะไรหลายอย่าง เอาเป็นว่าผมจะไปให้ไกลแด๊ด อีกหนึ่งเดือนเจอกันครับ”ชายหนุ่มพูดทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้นก่อนจะถอยหลังออกจากกระจกใสที่กลางกลั้นเขากับพ่อและแม่อยู่ เขาคิดแล้วว่าออกไปจะไม่มีทางกลับมาที่นี่อีกตลอดชีวิต

คริปโตสมองแผ่นหลังกว้างที่เดินจากไปจนลับสายตามือโอบไหล่เล็กของภรรยา ก่อนจะพาณัฐริกาออกไปจากที่นี่โดยไม่ได้พูดหรือคุยอะไรกับเธอเลยสักอย่าง ถามว่าผิดหวังไหมเขาผิดหวังในตัวคริสตัลมากแต่ถึงกระนั้นลูกก็ยังเป็นลูกลูกที่เขาและณัฐริกาสร้างขึ้นด้วยความรัก

“อีก 1 เดือนสินะคริสตัส”มือบางกำปากกาเมจิกกาปฏิทินรอเวลาอีกสามสิบวันเท่านั้นที่ชายหนุ่มที่เธอเคยรักหมดหัวใจจะพ้นโทษจากเรือนจำ อันที่จริงเจ้าหล่อนสะใจเสียด้วยซ้ำเพราะเขาทำร้ายจิตใจเธอมากมายขนาดไหนก่อนที่สมองจะผุดเรื่องราวในอดีต

‘คริสตัลไวท์รักคุณนะคะ’หญิงสาวโอบกอดจากทางด้านหลังในสภาพเปล่าเปลือยเช่นเดียวกับชายหนุ่มหลังจากเสร็จจากกิจกรรมรักอันเร่าร้อน

‘เธอก็รู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ผูกมัดกับใครถ้ายังอยากอยู่กับฉันเธอต้องทนในทุกๆ เรื่องๆ ได้’มือหนาดึงแขนเรียวขาวที่โอบกอดกายหนาของเขาออกไปโดยไม่ยีระเธอเลยสักนิด ถึงเขาจะเลวแต่ก็มีความรู้สึกบางอย่างที่ถาโถมเข้ามาทำให้ไม่อยากปล่อยไวโอเล็ตไป

เพราะความบริสุทธิ์เหรอ เปล่าหรอกเพราะอะไรเขาก็มิอาจทราบได้ กำแพงเล็กๆ ที่ถูกสร้างขึ้นทำให้เขาไม่กล้าพูดบางอย่างออกไป

‘ค่ะไวท์จะทน’หญิงสาวตอบออกมาอย่างไม่เต็มเสียงนักเพราะรักเขามากจึงไม่อยากเสียไป

หญิงสาวนั่งคิดอะไรอดีตหลายอย่างในตอนนั้นเธออายุเพียงยี่สิบปีความรักที่เธอมีให้คริสตัลนั้นมากล้น แต่เขาเพียงต้องการแค่เซ็กส์เท่านั้นหลังจากที่เขาได้ทุกอย่างในร่างกายเธอไปแล้วเขาก็เขี่ยเธอทิ้งอย่างไม่ใยดีเหมือนขยะชิ้นหนึ่งเท่านั้น

เสียงกรีดร้องจากสมาร์ตโฟนเครื่องบางดังขึ้นดึงสติของไวโอเล็ตกลับมา มือบางคว้าเครื่องมือสื่อสารขึ้นมากดรับสายเมื่อเห็นเป็นชื่อ ‘ลุกซ์’ โชว์ขึ้นมา

“ว่าไงลุกซ์”

“ไวท์วันนี้ว่างไหมไปเดทกัน”ปลายสายเอ่ยชวนแฟนสาวของตนเมื่อวันนี้เป็นวันครบรอบ 4 ปีพอดี เขาจำได้ทุกอย่างที่เป็นไวโอเล็ตผู้หญิงที่ตนรัก ถึงแม้ในใจของเธอยังมีใครอีกคนก็ชั่งเขาไม่สนขอแค่มีเธอแบบนี้ก็พอ

“วันนี้เป็นวันพิเศษอะไรหรือเปล่า”ไวโอเล็ตสงสัยว่าวันนี้เป็นวันสำคัญอะไรกันแน่ เพราะว่าลุกซ์มีเรื่องเซอร์ไพร์เธอทุกครั้งที่มีโอกาสเจอกันจนเจ้าหล่อนรู้สึกว่ามันไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น

“ก็วันครบรอบ 4 ปีเราไง”

“สะ...สี่ปีแล้วเหรอ”น้ำเสียงกระตุกกระตักของเจ้าหล่อนด้วยความแปลกใจ แทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินสี่ปีแล้วหรอทำไมเธอไม่รู้สึกว่ามันนานเลย แต่เวลาที่เธอรอคริสตัลทำไมแสนนานเหลือเกิน ลุกซ์เป็นเพื่อนที่เรียนคณะบริหารด้วยกันกับเธอตอนนั้นลุกซ์ตามจีบเธอจนรู้สึกน่ารำคาญ แต่หลังจากที่คริสตัลทิ้งไป เธอเปิดใจรับลุกซ์เข้ามาและคนที่เธอรักหมดหัวใจก็ถูกตำรวจจับในคดีค้าอาวุธเถื่อน

“ใช่แล้ว!!! เอาเป็นว่าเย็นนี้เจอกันแต่งตัวสวยๆ ล่ะ”หลังจากที่สายถูกตัดไปความคิดต่างๆ ตีวนเข้ามาในหัวทำไมเธอรู้สึกว่าลุกซ์เป็นเพื่อนที่ดีแต่ไม่รู้สึกว่ารักทั้งที่คบกันมานานมาก แต่กับอีกคนที่เธอรู้จักเขาเพียงสี่เดือนเท่านั้นและยังทำตัวเป็นผู้หญิงใจง่ายทอดกายให้เขาเชยชมแล้วชายหนุ่มก็ทิ้งไปราวกับผู้หญิงไร้ค้าคนหนึ่ง

‘แกก็รู้นิว่าคริสน่ะเลวจะตายไป’

‘ใช่ๆ เรียนจบปี 4 ปุ๊บก็ฆ่าคนแล้วนะแก’

‘เขานอนกับผู้หญิงแค่คนละครั้งฉันเคยได้ยินมา’

‘เจ้าชู้มากเลยนะ เสือผู้หญิงอีกตั้งหาก’

คำพูดของเพื่อนในกลุ่มเดียวกันที่ไวโอเล็ตคบอยู่พูดประโยคนี้อยู่ซ้ำๆ ทุกวันกรอกหูเธอ แต่ใจตัวเองนี่สิที่คิดว่าจะทำให้เสือกลายเป็นแมวได้แต่เธอคิดผิดอย่างมหัน เมื่อตอนนั้นเธอยังเด็กและอ่อนต่อโลกมากแต่จากนี้หนึ่งเดือนเธอจะกลับไปเอาคืนทุกอย่างที่เคยเสียไป

“ฉันไม่ยอมเสียนายไปหรอกคริส”