ตอนที่ 12 หายก็ซื้อใหม่

ฉันโดนแจมลากขึ้นมาที่ห้องทำงาน..อารมณ์ของฉันตอนนี้มันราวกับคนฟุ้งซ่าน อยากจะตามพี่กูเกิลไปมากเพื่อจะคุยกับเขาให้รู้เรื่อง

"มึงลากกูขึ้นมาทำไมว่ะ"ฉันพูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่

"แล้วมึงจะตามเขาไปเพื่อ.."

"ไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องไง.."ฉันสวนกลับ

"เฮ้อ..กูว่าอย่าหมั้นกันเลย"ฉันหันขวับไปที่แจมเมื่อมันพูดจบ

"ทำไม?..ก่อนหน้านี้มึงยัง..."

"ดูท่าแล้วไม่น่าจะรอดว่ะ"แจมพูดแทรกขึ้น

"..."ฉันก้มหน้ามองนิ้วนางข้างซ้ายแล้วเม้มปากทั้งสอง คิดในใจ 'ต้องรอดสิ"

"ยังไม่พ้นวันก็เกิดเรื่องแล้ว..นี้ถ้าหมั้นกันจริง ๆ มึงกับพี่กูเกิลจะไม่ทะเลาะกันทุกวันเลยเหรอ"

"แต่กูเป็นของเขาแล้ว..เขาเป็นผู้ชายคนแรกของกูนะ"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ๆ

"มึงคิดเรื่องพวกนี้ด้วยเหรออีเหมย"

"..."ฉันเงยหน้ามองเพื่อน

"ที่มึงบอกว่า เอาอยู่ กูดูทรงแล้วว่าไม่น่าจะเอาพี่กูเกิลอยู่นะ"แจมพูดจบ แล้วเอามือมากุมมือฉัน

"อะไรที่เสียไปแล้วก็ช่างมัน"

"ไม่.ยังไงกูก็จะหมั้นกับเขาและงานหมั้นจะต้องยิ่งใหญ่ด้วย ใคร ๆ จะได้รู้ว่าพี่กูเกิลมีคู่หมั้นแล้ว"ฉันพูดขึ้นก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าปอดแล้วพ่นออกมา

"คิดดี ๆ นะมึง"

"กูคิดดีแล้ว กูจะต้องเอาพี่กูเกิลมาเป็นของกูและของกูแค่คนเดียว"

"เฮ้อ"แจมพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ

"พรุ่งนี้กูจะไปหาพ่อแม่เขา มึงไปกับกูนะ"ฉันหันไปพูดกับเพื่อนรักพร้อมกับคลี่ยิ้มบาง ๆ

"เออ ๆ"แจมตอบรับ ฉันก็โผเข้ากอดเพื่อนด้วยความดีใจ ยังไงฉันจะต้องหมั้นกับพี่กูเกิลอย่างเป็นพิธี ไม่ใช่แค่ปากเปล่า

จากนั้นฉันก็ลงมาช่วยพนักงานดูแลลูกค้าต่อ โดยที่ไม่มีผู้หญิงคนนั้นอยู่ในร้านแล้ว พอผับปิดฉันก็ขับรถกลับมาที่บ้าน ตอนนี้คนในบ้านก็หลับกันหมดแล้ว ฉันเดินเข้ามาในห้องวางกระเป๋าแล้วนั่งลงที่โซฟา ก่อนที่จะมือข้างซ้ายที่สวมใส่แหวนมาลูบ ๆ คลำ ๆ ในหัวก็ผุดคิดถึงเรื่องแหวนของพี่กูเกิลขึ้นมา

"แหวนหายงั้นเหรอ"ฉันพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

"ถ้าหาย เหมยจะซื้อวงใหม่ให้"ฉันพูดกับตัวเองแล้วแสยะยิ้ม

ฉันตื่นมาตอนสาย ๆ รีบหยิบโทรศัพท์โทรหาแจมทันที แล้วนัดมันมาที่บ้าน เพื่อจะไปหาพ่อแม่พี่กูเกิลด้วยกัน หลังจากฉันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย พอลงมาจากห้องก็ไม่พบใครเลยนอกจากแม่บ้าน

"เตี่ยกับแม่?"ฉันเอ่ยถามป้าแม่บ้านที่เดินเข้ามาพอดี

"เจ้าสัวไปที่ห้างแล้วค่ะ ส่วนคุณนายออกไปหาเพื่อน"ป้าแม่บ้านตอบกลับมา

"อ่อ"ฉันตอบรับพร้อมผงกหัว

"แล้วคุณเหมยจะรับอะไรไหมคะ ป้าจะไปจัดให้"

"ไม่ค่ะ เดี๋ยวเหมยจะออกไปข้างนอก แล้วจะหาอะไรทานด้วยเลย"ฉันพูดแล้วคลี่ยิ้มหวานให้ป้าแม่บ้าน ก่อนที่จะเดินมานั่งที่โซฟารับแขกรอแจม เรื่องหมั้นฉันคิดว่าจะไปบอกกับพ่อแม่พี่กูเกิลก่อน แล้วค่อยบอกกับพ่อแม่ฉัน

ไม่นานนักเสียงรถยนต์ก็ขับเข้ามา ฉันจึงหยัดกายลุกขึ้นแล้วเดินออกมา เพราะรู้ว่าเสียงรถนั้นเป็นของแจม และก็เห็นเพื่อนลงมาจากรถพอดี

"ไปรถกู"ฉันเดินไปที่แจมแล้วดึงแขนมาที่รถของตัวเอง

"แล้วแม่กับเตี่ยมึงไม่อยู่?"

"อือ ออกไปข้างนอกกันหมดแล้ว ไอ้ตี๋ก็น่าจะไม่ได้กลับบ้าน"ฉันตอบกลับแล้วเดินมาเปิดประตูรถ

"แวะไปร้านเพชรก่อนนะ"พอแจมเข้ามานั่งในรถเรียบร้อย ก็หันไปพูดกับเพื่อน

"ไปทำไมว่ะ"แจมหันมาเอ่ยถามพร้อมขมวดคิ้ว

"พี่กูเกิลทำแหวนหมั้นหาย..กูจะไปซื้อวงใหม่ให้เขา"

"เปย์เก่ง"แจมเอ่ยแกมประชดประชันแล้วเบ้ปากใส่ฉัน

จากนั้นฉันก็ขับรถออกจากบ้านมุ่งหน้าไปที่ร้านเพชร ซึ่งเป็นร้านเดียวกับที่พี่กูเกิลพามาซื้อนั้นแหละ และโชคดีมากที่มีแหวนคล้ายกับวงเดิมของเขา ฉันจึงตัดสินใจซื้อมาเลย จากนั้นก็ขับรถไปที่บริษัทพ่อพี่กูเกลทันที และฉันก็มั่นใจว่าเขาจะต้องอยู่ที่นั้น

พอมาถึงที่บริษัทฉันเดินเข้ามาด้านในกับแจมเพื่อนรัก แล้วมาหยุดที่ประชาสัมพันธ์ที่ด้านหน้า

"มาพบใครคะ"พนักงานสาวเอ่ยถาม

"คุณกชพลค่ะ"ฉันไปสืบมาแล้วว่าพ่อพี่กูเกิลชื่อว่ากชพล

"นัดไว้หรือเปล่า"พนักงานถามพร้อมกับมองไปที่จอคอมพิวเตอร์

"ไม่ได้นัดค่ะ ท่านไม่ว่าง?"

"จากไหนคะ เอ่อชื่อคุณ.."

"มนัสนันท์ จึงตระกูลทิพต์"ฉันตอบกลับไป พนักงานก็หันไปที่เพื่อนแล้วอมยิ้มนิด 'ลูกสาวเจ้าสัว?'ฉันได้ยินพนักงานที่อยู่ข้าง ๆ พูดขึ้น ใช่สิค่ะ ฉันนี้แหละลูกสาวเจ้าสัว เจ้าของห้างดัง.ฉันคิดในใจแล้วอมยิ้มนิด ๆ

"วันนี้ท่านว่างนะคะ เดี๋ยวฉันจะติดต่อเลขาให้"พอพนักงานพูดจบ ฉันก็หันมายิ้มกับเพื่อนด้วยความดีใจ ขณะที่พนักงานกำลังยกหูโทรศัพท์คุยกับใครสักคน ไม่นานพอเธอวางโทรศัพท์แล้วหันมาพูดกับฉัน

"เชิญเข้าพบได้ค่ะ เดี๋ยวคุณกดลิฟต์ไปที่ชั้น สิบเจ็ดนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ/ค่ะ"ฉันกับแจมกล่าวจบก็เดินมาที่ลิฟต์

พอมาถึงชั้นสิบเจ็ดฉันกับแจมจับมือกันออกมา ก็เห็นโต๊ะเลขาที่หน้าห้อง จึงพากันเดินเข้าไป

"คุณมนัสนันท์ ใช่ไหมคะ"เลขาสาวเอ่ยถาม.

"ใช่ค่ะ"ฉันตอบ

"เชิญด้านในเลยค่ะ"เลขาหยุดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินมาเปิดประตูให้ฉันกับแจมเข้าไป

พอได้เข้าไปด้านใน ฉันได้กวาดสายตาไปรอบ ๆ ซึ่งมันเป็นห้องทำงานที่ใหญ่มาก แล้วก็ได้พบกับผู้ชายคนนึงนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน

"สวัสดีค่ะ /สวัสดีค่ะ"ฉันกับแจมยกมือไหว้แล้วเอ่ยพร้อมกัน

"ลูกสาวเจ้าสัว?"เจ้าของห้องเอ่ยพร้อมขมวดคิ้ว

"ใช่ค่ะ คุณอากชพลใช่ไหมคะ"ฉันตอบรับพร้อมเอ่ยถามให้แน่ใจ

"ครับ เชิญนะ"เขาตอบรับแล้วผายมือไปที่เก้าอี้

"มีธุระอะไรจะคุยกับอาเหรอครับ..อย่าบอกนะว่าจะมาขอสินเชื่อ"อากชพลเอ่ยพร้อมกับยกยิ้ม

"ไม่ค่ะ เหมยไม่ได้มาขอสินเชื่อ แต่ที่มาวันนี้เหมยมีเรื่องอยากจะบอกกับคุณอา"

"...."อากชพลจ้องหน้าพร้อมขมวดคิ้ว

"คือ เรื่องเหมยกับพี่กูเกิล"

"กูเกิล? มันไปทำอะไรหนู"

"เอ่อ...พี่กูเกิลบอกกับคุณอาหรือยังคะว่าเราสองคนกำลังจะหมั้นกัน"

"ห๊ะ!"อากชพลอุทานออกมาด้วยความตกใจ ในขณะที่แจมก็เอามือมาสะกิดฉัน

"พี่กูเกิลยังไม่บอก?"

"มันไม่เห็นบอกอะไรอาเลย เดี๋ยวอาจะเรียกมันมาถาม"

"พี่กูเกิลอยู่เหรอคะ"

"ครับ มันทำงานอยู่อีกห้อง"ว่าจบ อากชพลก็ยกโทรศัพท์ขึ้นแล้วกดเบอร์

"มาหาพ่อที่ห้องทำงาน"พอสิ้นเสียง สักแปบอากชพลก็วางโทรศัพท์

"รอสักครู่ มันกำลังมา"พออากชพลพูดจบฉันก็หันไปยิ้มกับเพื่อนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

??????????