ตอนที่ 11 ลืมแหวน?

"รักกัน?..ถามจริงมีอะไรมากกว่านั้นหรือเปล่า"เพื่อนรักฉันพูดขึ้น ก็ทำให้ฉันนึกถึงสัญญาข้อตกลงนั้นที่เพิ่งเซ็นไป..

"มะ ไม่มีอะไร"ฉันไม่ได้พูดความจริงให้เพื่อนฟังหรอก เพราะยังไงผับนี้ก็จะต้องเป็นของฉันเหมือนเดิม แน่นอนว่าฉันจะไม่ถอนหมั้นกับพี่กูเกิลแน่

"มึงควรบอกให้เขา พาผู้ใหญ่มาพูดคุยแล้วจัดพิธีหมั้นให้เรียบร้อย ให้คนเขารู้กันไปเลยว่ามึงกับพี่กูเกิลเป็นคู่หมั้นกันแล้ว"

"กูก็คิดแบบนั้น..แต่พี่กูเกิลนะสิ"ฉันเอ่ยแล้วลอบถอนหายใจเบา ๆ

"...."แจมจ้องหน้าฉันพร้อมขมวดคิ้ว

"เขาบอกกับกูว่ายังไม่พร้อม ให้กูรอไปก่อน"

"ไม่พร้อมอะไรว่ะ กูรู้มาว่าพ่อเขารวยจะตาย แค่จัดงานหมั้นกระดิกนิ้วแปบเดียวก็จัดได้แล้ว"เพื่อนรักสวนขึ้น

"แต่.."

"ไม่ต้องแต่ นี่มึงหลงเขาจนเขาพูดอะไรก็เชื่อ อีเหมยคนเก่าหายไปไหนแล้วว่ะ"แจมพูดจบแล้วพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ

"กูเปลี่ยนไปขนาดนั้นเลยเหรอ"ฉันเอ่ยแล้วยิ้มเจื่อน ๆ

"ใช่ ปกติมึงไม่ได้โง่แบบนี้ ถามจริงเมื่อคืนมึงเจออะไรเข้าไปว่ะ กลับมาถึงเปลี่ยนเป็นคนล่ะคนแบบนี้"

"ก็อนาคอนด้าแหละมึง"ฉันพูดแล้วก้มหน้าอมยิ้ม ๆ ด้วยความเขินเมื่อนึกถึงไอ้นั้นพี่กูเกิล

"มึงนี้ แม่ง..ไม่รู้แหละมึงอย่าโง่ รีบไปบอกพ่อแม่มึง ส่วนถ้าเขาไม่บอกพ่อแม่เขา มึงก็ไปบอกเองเลย"พอเพื่อนพูดจบ ฉันก็จ้องหน้าแล้วขมวดคิ้ว

"ไปบอกพ่อแม่เขา?"

"เออ เดี๋ยวกูจะไปเป็นเพื่อน"คำพูดแจมทำให้ฉันคิด ฉันกับพี่กูเกิลควรจะหมั้นกันแบบมีพิธีเพื่อประกาศให้ทุกคน รวมถึงบรรดาผู้หญิงที่คิดจะแย่งพี่กูเกิลไป ได้รับรู้ว่าเขาเป็นของฉัน แล้วเราสองคนเป็นคู่หมั้นกัน

"โอเค มึงไปกับกูนะ"ฉันตอบกลับ

"มันต้องแบบนี้สิเพื่อน"แจมเอ่ยพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง

ฉันขึ้นไปเคลียร์งานกับแจมที่ห้องทำงาน พอเสร็จก็พากันลงมาช่วยพนักงานดูแลลูกค้าด้านล่าง จนเริ่มดึกมากแล้วพี่กูเกิลก็ยังไม่มา ฉันได้แต่ชะเง้อมองเขาอยู่ที่ประตูทางเข้า

"ชะเง้อจนคอจะหักแล้วมึง"เพื่อนรักเอ่ยแซว

"ก็พี่กูเกิลนะสิ เห็นบอกว่าจะเข้ามา นี้ก็ดึกมากแล้วทำไมเขายังไม่มาอีกนะ"

"ตายยาก นั้นไงมาแล้ว มากับพี่เลขด้วย"แจมสะกิดให้ฉันหันไปมองที่ประตูทางเข้า พอเห็นว่าพี่กูเกิลเดินมา ฉันจึงรีบเดินเข้าไปหาเขา

"ทำไมถึงเพิ่งมาล่ะ"ฉันหยุดยืนตรงหน้าเขาแล้วเอ่ยขึ้นด้วยเสียงออดอ้อน เอาจริง ๆ มันไม่ใช่ฉันเลย ไม่รู้ทำไปได้ยังไง.

"เพิ่งจะเสร็จครับ"พี่กูเกิลตอบกลับแล้วยกยิ้มมุมปาก ฉันเดินเข้าไปคล้องแขนเขาแล้วเดินมาที่โต๊ะ ส่วนพี่เลขก็เดินตามมาติด ๆ

พอมาถึงที่โต๊ะ แจมก็เชิญให้พี่เลขนั่งข้าง ๆ เธอ ส่วนฉันก็นั่งข้างพี่กูเกิล

"หนูแจมนะคะเป็นเพื่อนเหมย"เพื่อนรักฉันแนะนำตัวกับพี่เลขทันที

"ครับ พี่ชื่อเลขเพื่อนไอ้เกิล"

"รู้แล้วแหละค่ะ"แจมเอ่ยแล้วทำท่าทางเขินอาย ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องไปที่ใบหน้าพี่เลขที่สวมแว่นหนา ๆ

"สั้นหรือยาวคะเนี่ย"แจมเอ่ยพร้อมกับยิ้มกรุ่มกริ่ม

"หมายถึงอะไรครับ"พี่เลขก็ย้อนถาม แล้วก็อมยิ้มนิด ๆ

"เอ่อ..."

"ถ้าสายตา..สั้นครับ แต่ถ้าเป็น...."พี่เลขดูร้ายไม่เบาเลย เขาหยุดพูดแล้วก้มมองไปที่เป้าตัวเอง

"ต้องมาวัดดูกันครับ"เขาพูดต่อแล้วเงยหน้ามายกยิ้มมุมปากให้แจม เพื่อนฉันก็ทำท่าเขินอายม้วนอย่างกับเลขแปด

เด็กเสิร์ฟยื่นแก้วเหล้าที่ชงแล้วให้ฉัน แล้วฉันก็ส่งต่อให้พี่กูเกิล จังหวะที่เขาหันหน้ามารับ สายตาฉันได้ไปสะดุดที่ต้นคอของเขา ซึ่งมันมีรอยจ้ำแดง ๆ

"พี่เกิล คอไปโดนอะไรมา"ฉันเอ่ยถามสายตาก็เพ่งไปที่ต้นคอเขา พี่กูเกิลยกมือเกาที่ต้นคอตัวเอง

"อะไรไม่รู้กัดน่ะ พี่ยังคัน ๆ อยู่เลย"เขาพูดขึ้นแล้วมองหน้าพี่เลข

"เหอะ"พี่เลขแค่นหัวเราะออกมา แล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม

"แล้วพี่หายาทาหรือยัง เหมยขอดูหน่อย"ฉันเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง แล้วพยายามดึงมือเขาออกเพื่อจะดูที่ต้นคอเขาให้ชัด

"ทาแล้ว ไม่ต้องสนใจหรอกครับ นิดหน่อยเอง"พี่กูเกิลพูดขึ้นแล้วยื่นแก้วเพื่อจะชนกับฉัน

เคร๊งงง ฉันลอบหายใจเบา ๆ แล้วยกแก้วตัวเองชนกับแก้วของเขาก่อนจะยกขึ้นดื่ม

ระหว่างที่นั่งดื่มกันอยู่นั้น พี่กูเกิลเอาแต่ก้มเล่นโทรศัพท์ ซึ่งฉันเองก็ไม่ค่อยได้นั่งอยู่ด้วยนักหรอกเพราะต้องช่วยพนักงานเสิร์ฟเครื่องดื่ม วันนี้ลูกค้าค่อนข้างเยอะ

"มึง ๆ"ระหว่างที่กำลังเอาออเดอร์ไปให้พนักงาน แจมก็เดินเข้ามาสะกิดฉันแล้วชี้ไปที่โต๊ะที่พี่กูเกิลนั่ง เห็นผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามา แล้วชนแก้วกับเขา ทั้งคู่พูดจากันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม หญิงสาวทำท่าทางเขินอาย จนหน้าหมั่นไส้ ฉันทนไม่ไหวจึงเดินปรี่เข้าไป

"คุยอะไรกัน"ทั้งพี่กูเกิล และหญิงสาวก็หันมาที่ฉัน

"ลุกออกไปได้แล้ว"ฉันพูดน้ำเสียงเข้มใส่หญิงสาวเพราะตอนนี้เธอนั่งที่ของฉันอยู่

"เหมย พูดกับลูกค้าดี ๆ หน่อยครับ"พี่กูเกิลเอ่ย

"ใครเหรอคะ พนักงาน?"หญิงสาวหันไปถามพี่กูเกิล ก่อนที่จะมองฉันหัวจรดเท้า

"เด็กดริ้ง?"เธอพูดกับฉันแล้วยกยิ้มมุมปาก

"เหอะ...เจ้าของผับย่ะ"ฉันเบือนหน้าไปทางอื่นแล้วแค่นหัวเราะออกมา ก่อนที่จะหันมาพูดกับเธอแล้วยกมือกอดอก

"เจ้าของผับ?"เธอพึมพำแล้วหันไปที่พี่กูเกิล

"ลุกออกไปเดี๋ยวนี้"ฉันเห็นว่าเธอยังไม่ลุกจากเก้าอี้จึงตวาดใส่เธอ

"เหมย"พี่กูเกิลเอ่ยปรามฉัน

"มันมีสิทธิ์อะไรมานั่งใกล้พี่"ฉันหันไปพูดกับเขา

"แล้วแกมีสิทธิ์อะไร มาสั่งให้ฉันลุก..ขนาดเจ้าของโต๊ะเขายังไม่ไล่ฉันเลย"

"เหอะ เธอคงไม่รู้ว่าฉันกับคนที่เธอกำลังอ่อยเขาอยู่เป็นคู่หมั้นกัน"พูดจบฉันก็ยกมือโชว์แหวนนิ้วนางข้างซ้ายขึ้น หญิงสาวมองแล้วจ้องไปที่นิ้วนางของพี่กูเกิลเช่นเดียวกับฉัน แต่ทว่าพี่กูเกิลไม่ได้สวมแหวน

"พี่เกิล ทำไมไม่ใส่แหวน"ฉันจึงเอ่ยถามเสียงเข้ม

"ไม่รู้ว่าถอดลืมไว้ที่ไหน"เขาตอบอย่างหน้าตาเฉย

"ลืม? พี่ลืมแหวนหมั้นของเราได้ไง"

"คิก คิก"เป็นเสียงหญิงสาวที่ปิดปากหัวเราะออกมา ด้วยความโมโห ฉันจึงกระชากแขนเธอลุกชึ้นแล้วผลักเธอจนฟุบลงที่พื้น

"กรี๊ดดด"

"เหมย!"พี่กูเกิลเอ่ยเอ็ดฉันแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้พยุงหญิงสาวขึ้น ต่อหน้าต่อตาฉัน

"อย่ามายุ่งกับคนของกู"ฉันเดินเข้าไปแยกหญิงสาวออก แล้วผลักเธอ

"เหมย พอสักที"พี่กูเกิลหันมาตวาดฉัน แล้วผลักฉันออกจากตัวเขา

"ไอ้เลขกลับ"แล้วหันไปพูดกับพี่เลขที่นั่งมองแบบอึ้ง ๆ

"พี่เกิล จะไปไหน พี่ยังไม่บอกเหมยเลยนะว่าไปลืมแหวนไว้ที่ไหน"ฉันดึงแขนเขาไว้ไม่ให้ไป แต่พี่เขาก็สะบัดออก

"ตอนนี้พี่ไม่มีอารมณ์จะคุยกับเธอ"พูดจบ พี่กูเกิลก็เดินไป

"พี่เกิลกลับมา"ฉันกำลังจะเดินตามแต่แจมก็มาดึงแขนฉันไว้

"มึงตั้งสติ คนมองกันหมดแล้ว"แล้วดึงฉันมา

"กูจะคุยกับเขาให้รู้เรื่อง"

"อารมณ์ร้อนแบบนี้ อย่าเพิ่งคุยกันเลย เชื่อกูขึ้นไปข้างบนก่อน"พูดจบ แจมก็ดึงฉันขึ้นไปที่ชั้นบนออฟฟิศ...

???????????