บทที่ 4 ดูแลอย่างดี

"ตื่นแล้วหรือคะคุณ" เสียงป้าแม่บ้านเอ่ยขึ้นเมือเห็นว่าเธอลืมตา

เธอตื่นจากพวัง พร้อมสำรวจร่างกายตัวเอง ใช่! เสื้อผ้าเธอถูกเปลี่ยน

"ไม่ต้องตกใจนะคะ ป้าเป็นคนเปลี่ยนให้คุณเอง เมื่อคืนคุยอาการหนักมาก เจ้านายของป้าเลยอุ้มคุณมาแช่ตัว "

"แช่ตัวหรือคะ?" เธอสับสนในสิ่งที่ป้าพูด

"ใช่ค่ะ คุณน่าจะโดนวางยามา เจ้านายป้าช่วยคุณไว้ "

เธอนั่งเรียบเเรียงเหตุการณ์เมื่อคืนเท่าที่จะจำได้ ใช่และเธอจำได้แค่เพียงเธออยู่ในลิฟต์กับออฟเท่านั้น นี้ออฟพยายามจะวางยาเธอหรอ!

"คุณป้าค่ะ หนูขอบคุณมากนะคะ ที่ช่วยดูแลหนู ตอนนี้หนูอยู่ที่ไหนหรือคะ "

"หนูอยู่ที่ แถว xxx นะ "

"คุณป้าค่ะ หนูฝากขอบคุณเจ้านายของป้าด้วยนะคะ ขอบคณจากใจจริงเลยที่ช่วยหนู " เธอกล่าวขอบคุณจากใจจริงทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าคือใคร

"เจ้านายป้าอยู่ที่ไหนหรือคะ เดี๋ยวหนูขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว หนุอยากไปขอบคุณเค้า"

"ป้าเตรียมของใช้ กับเสื้อผ้าของคุณไว้แล้วนะ อยู่ในห้องน้ำ เสื้อผ้าคุณใส่ชุดนั้นได้เลย "

"ขอบคุณค่ะ คุณป้า " เธอกล่าวขอบคุณพร้อมทั้งเตรียมลุกขึ้นเก็บที่นอน

"ไม่ต้องๆ เดี๋ยวป้าจัดการเอง คุณทำป้าตกใจนะ ปกติเจ้านายป้าไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่บ้านเลย แล้วนี่อุ้มพาเข้าห้องนอนตัวเองยิ่งทำป้าตกใจไปใหญ่" ป้าเล่าพร้อมทำความสะอาด เธอพึ่งเริ่มมองไปรอบๆ ห้องที่เธอนอนอยู่ ใช่มันเป็นห้องที่หรูหรามาก เป็นสัดเป็นส่วน แต่ดูก็รู้ว่าเป็นห้องของผู้ชายแน่ๆ การตกแต่งเต็มไปด้วยสีดำสะส่วนใหญ่

"เจ้านายป้าจิตใจดีจังเลยนะคะ " เธอพูดพร้อมกับเตรียมตัวเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเอง

ในระหว่างอาบน้ำเธอมีคิดเรื่องต่างๆ ที่ผ่านมาเมื่อคืน ไม่รู้ว่าเลยว่าถ้าไม่มีคนช่วยไว้ เธอจะต้อเจอกับอะไรบ้าง แอปมันช่างน่ากลัวจริงๆ "ถ้าบอกยายเบลมีหวังโดนบ่นหูชาแน่ๆ" เมื่อคืนเธอได้บทเรียนอันยิ่งใหญ่ ไม่เอาแล้ว ลาขาดจากแอปบ้าๆนี้ ในระหว่างที่คิดอะไรเพลินๆนั้น

ก๊อก ๆ "คุณค่ะ ถ้าเสร็จแล้วลงไปด้านล่างได้เลยนะ ป้าจัดโต๊ะอาหารไว้ให้แล้ว"

"ค่ะ คุณป้า" เธอรีบอาบน้ำ มองดูเสื้อผ้าที่เค้าเตรียมไว้ให้คือ เป็นแบรนด์เนมที่เธอคิดว่าเธอไม่มีทางซื้อมันแน่นอน ราคามันค่อนข้างสูง แล้วพนักงานอย่างเธอคงไม่สิ้นเปลืองกับชุดพวกนี้แน่ๆ "ดูแลดีจัง" เธอคิดในใจไม่รู้จะตอบแทนผู้มีพระคุณคนนี้ยังไงดี

"มาแล้วค่ะ คุณป้า" เธอแต่งตัวเสร็จแล้วรีบลงมาด้านล่าง

"ทานอาหารก่อนค่ะ ป้าเตรียมไว้ให้แล้ว เป็นข้าวต้มกับนมง่ายๆ พอดีว่าป้าไม่รู้คุณจะทานอะไร เลยเตรียมไว้ให้แค่นี้ ปกติเจ้านายป้าไม่ทานข้าวเช้าค่ะ"

"ขอบคุณค่ะ คุณป้าแค่นี้ก็มากพอแล้ว เอิ่มม คุณป้าค่ะ เจ้านายคุณป้าอยู่ที่ไหนหรือคะ หนูอยากไปขอบคุณเค้า"

"อ่อ เจ้านายป้าวันนี้บินไปทำงานต่างประเทศค่ะ กว่าจะกลับคงวันจันทร์เลย แต่เค้ารู้นะว่าหนูอยากขอบคุณ ป้าบอกไว้ให้แล้ว"

"ขอบคุณมากนะคะ หนูรบกวนขอที่อยู่ไว้ได้ไหมคะ เดี๋ยวหนูส่งเสื้อผ้ามาคืให้"

"ไม่เป็นไรคะ่ เจ้านายป้าให้หนูเลย อ่อ แล้วส่วนของหนู นี้ค่ะ ป้าเตรียมไว้ให้แล้ว มีพวกเสื้อผ้า กระเป๋าต่างๆ ส่วนโทรศัพท์ป้าชาร์จแบตไว้ให้เรียบร้อย"

เธอยิ้มรับพร้อมกับรับของ เธอนั่งกินข้าวต้มไปพลางๆ ไม่กล้าสำรวจหรือมองอะไรมาก แค่นี้เธอก็เกรงใจจะแย่ ตอนนี้ 09.00 ห่างจากคอนโดเธอไม่ถึง 30 นาที ยิ่งเป็นวันอาทิตย์เวลานี้รถไม่ติดเท่าไหร่ ใจเธอก็อยากจะเอาของมาคืนให้ด้วยตัวเอง แต่ใจหนึ่งเธอก็ไม่อยากระราบละล้วงอะไรมากนัก

"ขอบคุณมากนะคะคุณป้า ให้หนูช่วยล้างไหมคะ " เธอทานข้าวเสร็จแล้วพร้อมกับลุกเตรียมเอาจานไปเก็บ

"ไม่เป็นไรจ้า อยากขึ้นไปพักก่อนไหมหรืออยากกลับเลย"

"เดี๋ยวหนูเรียกรถ ขอตัวกลับเลยดีกว่าค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ถ้ามีโอกาสหนูคงได้ทดแทนบุญคุณเจ้านายป้านะคะ"

"ได้ค่ะ แต่เจ้านายป้าเตรียมรถไว้ไปส่งคุณแล้วนะ เจ้านายป้าไม่ให้กลับเองค่ะ เดี๋ยวป้าไปเรียกคนรถให้ "

"คุณป้าค่ะ ไม่ต้องค่ะเดี๋ยวหนูกลับเอง"

"ไม่ได้ๆ ไม่งั้นพวกป้าโดนดุแน่ๆ บอย เตรียมรถ" ป้าใช้วอล์เรียกแจ้งคนขับรถ ใช่แล้วบ้านหลังนี้ใหญ่มาก ไม่แปลกใจที่จะต้องใช้วอล์เพื่อเรียกกันภายในบ้าน

เธอได้แต่ทำตาม พร้อมเดินไปที่รถ

"ขอบคณนะคะ" เธอยกมือไหว้พร้อมยิ้มด้วยความจริงใจ

"โชคดีค่ะคุณ"

เธอนั่งรถออกไปพร้อมบอกทางกลับคอนโด เธอรู้สึกขอบคุณเจ้านายของพวกเค้า ถึงไม่มีโอกาสได้รู้ว่าเค้าเป็นใคร แต่เค้าช่างจิตใจดีกับเธอเหลือเกิน

"ขอบคณค่ะ " เมื่อถึงจุดหมายเธอยกมือไหว้คนบขับรถ ซึ่งระยะทางจากบ้านเค้ามาคอนโดเธอในวันอาทิตย์ใช้เวลาไม่ถึง 20 นาที "เดินทางกลับดีๆนะคะ "

"โชคดีครับคุณ " คนขับรถ ขับออกไปพร้อมยกหูโทรศํพท์ "ครับนาย พักอยู่ที่ คอนโด xxx ครับนาย " คนขับรถโทรรายงานเจ้านายของเค้าตามคำสั่ง

เมื่อถึงห้องหญิงสาวเอนหลังพร้อมสูดลมหายใจลึกๆแล้วหยิบโทรศัพท์

"ยายเบล แกติ่นยัง"

"ตื่นก็ได้ เป็นไงแก ดีไหม"

"ฉันโดนวางยา จากไอ้คนในแอปนั้น แต่ๆๆๆ มีคนช่วยชั้นไว้"

"ห่ะ แกว่าไงนะ "

เธอกับเพื่อนสาวคุยกัน ระบายกันจนร่วมชั่วโมง ใช่และเธอก็โดนบ่นไปตามระเบียบ

"แก ฉันขอวางไปพักก่อน พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงาน"

"เคแก จำไว้ด้วยนะเรื่องเมื่อคืน บทเรียนที่แกควรจำ"

"รับทราบค่า"

เธอยังไม่ทันวางสายจากเพื่อนดี ก็มีสายซ้อนเข้ามา พี่เก่ง แปลกจังทำไมโทรมาวันนี้

"ยายฟ้า ทีมผู้บริหารให้แกนำเสนอพรุ่งนี้นะ"

"ได้ไงอ่ะพี่ ฟ้าไม่เคยนำเสนอ ฟ้าทำไม่ได้ " ใช่ปกติเวลาทำงานเธอจะอยู่เบื้องหลังตลอด เธอนำเสนอคนไม่เก่งและเธอก็ไม่ชอบอะไรที่ต้องคอยมานั่งทำพรีเซนต์รายงานต่างๆ ด้วย งานของเธอคืองานเขียนโปรแกรมอยู่หลังบ้าน แทบไม่เจอลูกค้าหรือทีมอื่นเลยด้วยซ้ำ

"พี่เก่งเป็นหัวหน้าฟ้า พี่เก่งไปเสนอเองเลย" เธอพูดกวนๆ กับหัวหน้าเพราะค่อนข้างสนิทกัน พี่เก่งเป็นหัวหน้าที่นิสัยตรงๆ มีอะไรเตือนตรงๆ ช่วยเหลือตรงๆ ลูกทีมฉัน ฉันด่าได้คนเดียวนี้คือคติประจำตัวแก

"เออ ฉันก็งงแต่อันนี้เลขานายโทรตรงหาฉันเลยว่าต้องเป็นแกเท่านั้น แจ้งมายันชื่อ นามสกุล รหัสพนักงานแกเลย ฉันก็เถียงไปให้ล่ะนะว่าการนำเสนอไม่ใช่หน้าที่แก เค้าบอกว่าอยากฟังงานจากคนที่ทำงาน ไม่ใช่คนที่จำแล้วเอาเสนอ เค้าด่าว่าฉันไม่ทำงานป่ะ แกว่า"

"ฮ่าๆ ไม่หรอกพี่ แล้วเค้าต้องการรู้อะไรอ่ะ ฟ้าจะได้เตรียมไปถูก"

"ฉันเตรียมไว้ให้แกล่ะ ส่วนใหญ่ก็งานที่แกทำแหละไม่มีไร ฉันโทรมาบอกให้แกเตรียมตัวเฉยๆ ส่งไปให้ทางเมล์ล่ะ "

"จ้าพี่ ฟ้าอ่านแป๊บ ขอบคุณนะพี่ เจอกันพรุ่งนี้ค่า "

เธอเปิดเมล์อ่านเพื่อเตรียมตัวสำหรับพรุ่งนี้ พรางคิดในใจปกติเธอไม่เคยต้องเข้าร่วมคุยกับทีมผู้บริหารนิ ทำไมเธอถึงต้องเข้าด้วยนะ หรือว่ามีโปรเจคเร่งด่วน "พอๆ ยายฟ้าเลิกคิดไร้สาระ ตั้งใจๆ" เธอสลัดความคิดในหัวทิ้ง พร้อมตั้งใจอ่านเมล์ที่หัวหน้าส่งมาให้

เช้าวันจันทร์ ณ ห้องหระชุมของบริษัท xxx

"ยายฟ้า พร้อมไหม" พี่เก่งหัวฟหน้าหันมาพูดกับเธอ ใช่เธอควรตื่นเต้นเพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้ามาในห้องของผู้บริหารใหญ่ แล้วคนในห้องประชุมเกือบๆ 20 คนมาจากทุกฝ่าย ซึ่งเมื่อเธอมองรอบๆ สาวสวยจากแผนกอื่นๆ ทั้งน่ารักและสดใส

"พร้อม ก็ไม่มีอะไรมากก็งานที่ฟ้าทำทุกวัน" เธอพูดอย่างๆชิลๆเพราะจากที่ดูเมล์แล้วมันคืองานที่เธอทำจริงๆ ดังนั้นเธอเลยมั่นใจในการพรีเซนต์ครั้งนี้

"แก วันนี้คุณลูคัสเข้าประชุมด้วยนะ"

"หล่อมาก หล่ออ่อร่ามาแต่ไกล" เสียงเมาท์จากสาวแผนกอืนๆ เริ่มดังขึ้นเมื่อรับรู้ว่าคุณลูคัสจะเข้าประชุมด้วย ส่วนเธอไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรเพราะว่าเค้ากับเธอแทบไม่เคยได้เจอ หรือได้คุยกันเลย มีเพียงครั้งเดียวที่เธอเจอเคอเค้า คือคืนนั้นที่เธอเห็นเค้าที่โรงแรม แค่นั้น อีกอย่างที่เธอไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นเพราะด้วยอายุของเค้าที่เด็กกว่าเธอ

"มาแล้วๆ " เสียงสาวๆต่างตื่นเต้นเมื่อลูคัสมาถึง

เค้าเดินเข้ามาพร้อมกับเลขาแสนสวยของเค้า แต่สิ่งที่น่าตกใจคือแทนที่เค้าจะไปนั่งตรงหัวโต๊ะ เค้าหยุดข้างหลังเธอพร้อมยื่นบัตรพนักงานมาเธอ

"คืนก่อน คุณทำตกไว้ที่บ้านผม" เค้ากระซิบข้างหูเธอให้ได้ยินกันเพียงสองคน