ตอนที่ 3 อยากกินของดี[2]

“เออ โตแล้วจะทำอะไรก็ได้” เตวิชรีบสำทับทันที คำทักท้วงที่แฝงความห่วงใยไม่เข้าหูแม้แต่นิดเดียว เพราะเสียงของหัวใจตัวเองมันดังกว่า

“เออ โต ๆ กันแล้วบอกทีเดียวพอ แยกย้าย”

เธอไม่ใช่พวกชอบพูดซ้ำซากอยู่แล้วจึงตัดบทเพียงเท่านั้นแล้วลุกไปล้างจานที่ห้องครัว ภาคินก็ตามไปช่วยด้วยเพราะเกรงใจที่เพื่อนต้องมาเก็บล้างให้

เตวิชเห็นภาพชายหนุ่มเดินตามพรฟ้าต้อย ๆ แล้วอดนึกถึงแมวเดินตามเจ้าของไม่ได้ เขาเบนความสนใจไปยังโทรศัพท์มือถือทันทีที่เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันสนทนาดัง

น้องเบล ❤︎ : พี่เทมส์ ทำไรอยู่คะ

น้องเบล ❤︎ : เบลคิดถึงค่ะ

เตวิชยิ้มกว้างปากแทบจะฉีกถึงรูหู มือรัวแป้นพิมพ์ตอบข้อความว่าคิดถึงกลับไป อีหรอบนี้มองยังไงสาวเจ้าก็ใจตรงกับเขาแน่นอน พวกเพื่อนนั่นแหละที่วิตกกังวลไม่เข้าท่า

“ยิ้มเหี้ยไรขนาดนั้น กูกลัว” อาวิณณ์ชำเลืองมองคนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พลางขยับตัวหนี “กัญชาเสรีทำให้มึงเป็นแบบนี้ใช่มั้ย”

“เล่นเกมของมึงไปนู่นไอ้สัส ไม่ต้องมายุ่งกับกู” คนกำลังอยู่ในห้วงความรักไล่เพื่อนปากหมาเพราะขี้เกียจฟัง นาทีนี้เขาสนแต่น้องเบลคนเดียวเท่านั้น

—————————

เรียวขายาวภายใต้กางเกงสกินนียีนส์สีน้ำเงินเข้มรีบก้าวฉับไปหน้าลิฟต์แล้วเข้ากล่องโดยสารทันทีที่ประตูเปิด เงาจากกระจกสะท้อนผู้หญิงรูปร่างดีสวมเสื้อสายเดี่ยวประดับลูกไม้สีดำ

ปกติแล้วพรฟ้าจะไม่ค่อยห่วงสวย เป็นผู้หญิงลุย ๆ ถึงไหนถึงกัน แต่ตอนนี้เส้นผมสีน้ำตาลเข้มม้วนลอนจัดทรงอย่างดี บวกกับชุดที่สวมใส่เลยส่งให้เธอดูสวยมั่นและแฝงความเซ็กซี่เบา ๆ

เมื่อสองชั่วโมงก่อนเพื่อนที่เรียนเซกชันเดียวกันโทรมาชวนไปแดนซ์ ถึงจะอยู่คนละกลุ่มแต่เธอก็คบหาพูดคุยกันได้อย่างสนิทใจกับเพื่อนกลุ่มอื่น คืนนี้จึงขอไปร่วมวงด้วย

ภาคินติดนัดกับแฟนสาว อาวิณณ์ไม่ไปเพราะขี้เกียจ ส่วนคนชอบเข้าสังคมอย่างเตวิชไม่เคยปฏิเสธงานสังสรรค์ อีกฝ่ายเลยอาสามารับแล้วไปสถานที่นัดหมายพร้อมกัน

22.16 น.

ครู่ใหญ่พวกเขาก็มาถึงผับสุดหรูชื่อ Andromeda ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองย่านธุรกิจและรถติดแม่งตั้งแต่เช้ายันค่ำ สถานบันเทิงแห่งนี้เพิ่งเปิดกิจการได้ไม่นาน แต่เป็นที่พูดถึงในหมู่นักท่องราตรีอย่างมาก

ที่นี่เปิดให้บริการสองส่วน ส่วนแรกเป็นบาร์รูฟท็อปตั้งอยู่บนดาดฟ้าชั้น 24 ไว้สำหรับนั่งดื่มชิล ๆ ชมแสงสีในเมืองยามค่ำคืน อีกส่วนเปิดบริการเป็นผับที่ตบแต่งภายในเหมือนภาพจำลองอวกาศ เหมาะสำหรับสายปาร์ตี้และขาแดนซ์ทั้งหลาย แน่นอนว่ากลุ่มเพื่อนเธอต้องอยู่โซนนี้

สำหรับผับบาร์ที่เปิดให้บริการเกือบสว่าง เวลาสี่ทุ่มกว่าเช่นนี้ถือว่ามาเร็วไปสักหน่อย เพราะบรรยากาศจะสนุกสนานขึ้นเมื่อเลยหลังเที่ยงคืนไปแล้ว ถึงอย่างนั้นเพลงที่ดีเจเปิดก็ชวนให้คึกคักไม่น้อย

“ตายแล้ว วันนี้เปรี้ยวเยี่ยวราดมากแม่” กระแตเพื่อนสาวร่วมเซกชันอุทาน พรฟ้ายามไปเรียนถึงจะมีแต่งหน้าบาง ๆ บ้าง ก็คนละลุคกับชุดเที่ยวกลางคืนอยู่ดี

“มา ๆ” อีกคนในโต๊ะกวักมือเรียกเตวิชและพรฟ้าให้เข้าไป จัดแจงชงเหล้าให้อย่างเร็วรี่

“กูแดกแก้วเดียวนะ ขับรถมา เดี๋ยวเจอด่านล่ะบรรลัยเลย” ถึงเตวิชจะมีนิสัยน่าต่อยอยู่บ้าง แต่เจ้าตัวก็เคารพกติกาของสังคม เขาจึงรีบออกปากก่อนเพราะไอ้พวกนี้ชอบยัดเยียดให้ดื่ม “มาเอาบรรยากาศพอ”

“โอเค กูก็ไม่กินเหมือนกัน รอมอมคนอื่นเอา ฮ่า ๆ” จ๋าเป็นผู้หญิงหน้าตาเรียบร้อยแต่ชอบวางแผนแกล้งคนอื่นอยู่ตลอด นิสัยค่อนข้างกวนประสาทต่างจากโหงวเฮ้งของมันมาก