First Love 8

Part ธีร์

“อึ้ง อึ้งอีกแล้วครับทุกคน น้องทำให้ผมอึ้ง อึ้งตั้งแต่เพลงที่ขอและท่าเต้นของน้อง พูดได้คำเดียวเลยว่า ท่าอะไรวะนั้น ขอเพลง วอเอ๊ะๆ แต่เสือกเต้นท่าไก่ย่าง!! งง เลยครับ

“ฮ่าฮ่าฮ่า” เสียงหัวเราะจากทั่วทุกสาระทิศ

“ไอ้เชี้ย” ขำฉิบหาย

“ทึ่งมากมึง กูไม่อยากเชื่อว่าน้องจะโก๊ะได้ขนาดนี้ ขัดกับหน้าตาและลุคคุณหนูฉิบ” ไอ้พวกเพื่อนผมและคนในค่ายพากันขำน้องและเพื่อนน้อง ขนาดไอ้เวย์เห็นมันนิ่งแบบนี้ขำจนตบทั้งมือทั้งตีนเลยครับ

“มึงกูได้ยินว่าไอ้เป้ คณะแพทย์ สนใจน้องพรีมว่ะ”

“ทำไมทำมึงน่ากลัวแบบนั้นว่ะไอ้ธีร์”

“อย่าบอกนะ!! ว่ามึงสนใจน้องพรีม โอ้ มาย ก๊อต” ไอ้เหี้ยนี้ก็เล่นใหญ่ฉิบหาย ผมแค่ชอบผู้หญิงมั้ย ดูพวกมันตื่นเต้นกันทุกคน!!

“ถ้ามึงชอบ พวกกูจะช่วย”

“อ้าวๆ ไม่ให้พวกกูช่วย คนอย่างมึงจะเข้าหาผู้หญิงเป็นเหรอครับ? เดี๋ยวก็โดนคาบไปแดกเหรอครับ) :น้องยิ่งสวยอยู่ด้วย ตกลงว่าไง จะให้ช่วยมั้ย?”

“เออ”

“กูตกใจครับ ไอ้ธีร์สนใจผู้หญิง น้องเป็นรักแรกพบของมึงรึเปล่าครับเนี้ย”

“--------”

สรุปคืนนี้ คนที่เมาสุดก็คนเป็นกลุ่มน้องแหละครับ เมาเหมือนเก็บกดจากที่ไหนมา ขนาดเดินกลับที่พักยังเดินหน้าสามก้าวถอยหลังสี่ก้าวเลยครับ เห็นแบบนี้ผมก็เลยอาสาอุ้มคนตัวเล็กเข้านอน เพราะเป็นห่วงกลัวล้มแล้วเจ็บตัว (ผมชอบผู้หญิงในอ้อมแขนคนนี้มาก มองใกล้ๆ แม่ง!! ขนาดน้องไม่ได้แต่งหน้านะ สวยฉิบหาย สวยมาก ผมเริ่มหวงน้องแล้วว่ะ ไม่อยากให้ใครมาใกล้น้องเลย) : ผมต้องทำยังไง ให้เธอเป็นของผมคนเดียววะ

เช้าวันที่ 2 ของการออกค่าย

6.00 น

ตู้ม ต้าม ตู้ม ต้าม ไม่ใช่เสียงอะไรที่ไหนหรอกครับ เสียงพลุที่ผมจุดเพื่อปลุกน้อง ๆ ในค่ายเอง!! ถ้าจะให้ผมไปไล่ปลุกแต่ละกลุ่ม) : ผมทำไม่ครับ..ไม่ชอบพูดหลายรอบมันเหนื่อย

“กรี๊ด” เสียงน้องผู้หญิงหลายคนในค่ายวิ่งลงอาคารเรียนกันจ้าละหวั่น รวมถึงน้องผู้ชายที่อยู่ในเต้นด้วย

“น้อง ๆ ทุกคนที่ตื่นแล้วเตรียมตัวรับประทานอาหารเวลาเจ็ดโมงครึ่ง เพราะแปดโมงเราจะรวมตัวกันทำกิจกรรมกันแล้วนะครับ”

“จุดพลุปลุกคน เจ๋งสัส!! ไม่ต้องปลุกหลายรอบ”

“อือ” ปลุกได้ทุกคนแหละครับ ยกเว้นคนตัวเล็กที่เพื่อนของน้องกำลังหิ้วปีกทั้งสองข้างลงมาจากอาคารนอนหน้าตาน้องเหมือนคนกึ่งหลับกึ่งตื่นลงมา

8.00 น

วันนี้จะเป็นกิจกรรมสุดท้ายของค่าย เพราะพรุ่งนี้พวกเราต้องเดินทางกลับมหาลัยกันแล้ว ซึ่งช่วงเช้านี้จะต้องเร่งงานให้เสร็จและตอนบ่ายเราจะให้ทุกคนพักผ่อนตามอัธยาศัยผมอยากให้พวกคุณทำอย่างเต็มที่ ทำให้เกิดประโยชน์มากที่สุด เข้าใจมั้ยครับ?

“ผมถามว่าเข้าใจมั้ย”

“เข้าใจค่ะ/ครับ”

“แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของแต่ละคนได้แล้วครับ เชิญ!!”

“น้องพรีม พี่ขอน้ำหน่อยครับ”

“ได้จ้ะ พี่จ๋า” ตอนนี้ฉันเริ่มสนิทกับพวกพี่โน่ พี่เวย์ และก็รุ่นพี่บางคนแล้วนะ

“พูดหวานขนาดนี้ มึงระวังหมาหวงก้างนะโว้ย”

“ตัวไหน พี่โน่ พรีมไม่เห็นหมาแถวนี้สักตัว จะเห็นก็แต่ไอ้ด่างอยู่ปากทางเข้าหมูบ้านอ่ะ”

“-------------” ความเงียบคือคำตอบที่ไม่ชัดเจน..อ้าวก็ฉันพูดความจริงนิ ทำไมพี่เขาทำหน้าโง่แบบนั้นว่ะ พรีม งง นะเนี้ย

“บางทีกูก็คิดว่ามึงซื่อจริงๆ หรือมึงตอแหลว่ะพรีม”

“จะแดกมั้ยค่ะน้ำ (:ถ้าไม่จะได้ไปแจกคนอื่นต่อ) :เสียเวลาฉิบ”

“เอาดิว่ะ แล้วเอาไปให้ไอ้ธีร์ตรงโน้นด้วยนะ”

"Ok" แกล้งพี่ธีร์เล่นดีกว่า รายนั้นอะนะ นางไม่ค่อยพูดชอบทำแต่หน้านิ่งหรือนางฟันหลอรึเปล่าวะ

“พี่ธีร์!! พี่อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ อย่าโดดนะพี่..ถ้าโดดจริงเอาให้ตายนะ>: อย่าแค่พิการ”

“พรีม กวนตีนว่ะ!! มาทำไรตรงนี้ แดดร้อนจะตาย”

“เอาน้ำมาเสิร์ฟพี่สุดหล่อจ๊ะ” น้องมันยิ้มจนตาหยี แก้มเป็นซาลาเปาเลย ><

“อือ” เสิร์ฟแล้วก็รีบไปดิ อยู่ตรงนี้มันร้อนเดี๋ยวไม่สบายเอา

“เป็นห่วงเค้าหย๋อ? ”

“อือ ห่วง” เขินเลย หน้าฉันไหม้เหมือนพระอาทิตย์อยู่กลางหัว (: ทำไมใจเต้นแรงเหมือนเจอไอดอลในดวงใจเลยวะ) :

15.00 น

“เฮ้ย!! เสร็จสักที เหนื่อยจังฮู้”

“กู ยัง ไม่ เห็น มึง ทำ อะ ไร เลย นะ อิพรีม”

“อ้าวกะเทย กูก็เดินแจกน้ำมั้ย?”

“ตรงนั้นเค้าเสียงดังอะไรกัน นาเห็นตรงสะพานมีผู้ชายถอดเสื้อเต็มเลย”

“ขวับ” ฉัน มะนาว กะเทย หันไปดูคอแทบเคล็ด เรื่องผู้ชายพวกฉันไม่น้อยหน้าใครคะ//รีบไปตรงสะพานเลยสิคะ..รออะไร!!

พวกเราเดินตามเสียงโหวกเหวกโวยวายมาทางสะพาน ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ บอกเลยว่า “เลือดกำเดาแทบไหล” ผู้ชายถอดเสื้อซ่อมสะพานค่ะทุกคน อื้อฮือ!! บอกเลยว่าเด็ด แม่เจ้าโว้ยยยยย!!พวกผู้หญิงในค่ายอาสา มากองกันตรงนี้หมดเลยค่ะ ยิ่งผู้ชายจากคณะวิศวะนะงานดีพรีเมี่ยมมาก

“เช็ดน้ำลายด้วยค่ะ กะเทย”

“เด็ดเนอะ ป๊าดติโท๊ะ พุทโธ ทำโม สังโฆ”

“Hi” พวกน้อง ๆ ก็มาเล่นน้ำกับเค้าด้วยเหรอ?

“ไม่มามั้งพี่ ยืนหัวโด่อยู่เนี้ย”

“อ้าวน้องนาว ทำไมพูดจาหมาไม่รับประแดกแบบนี้ละครับ” กัดกันตลอดสองคนนี้ ถ้ามีลูกกูจะขอเอาไว้ไปเลี้ยงเฝ้าบ้านสักตัวนึ่ง

“ปะมึง โดดค่ะ"

ตู้ม "พวกมึงแกล้งกูเหรออินาว อิพรีม ทำไมพวกมึงไม่โดดว่ะ” (:ฉันกับนาวนัดกันแกล้งมัน เห็นแล้วหมั่นไส้ เห็นผู้ชายแก้เสื้อหน่อยไม่ได้ ระริกระรี้เชียว

“น้ำเย็นมาก ไม่ได้เล่นน้ำแบบนี้นานแล้วนะ”

“มึง ตรงต้นไม้มันมีเชือกด้วยว่ะ เดี๋ยวกูจะโหนไปหามึงนะกะเทย” ฉันชอบกิจกรรมโลดโผนนะ มันเร้าใจดี

“เมิงงง กูจะโหนแล้วนะ ดูดีๆ น๊า” หลังจากที่จับเชือกได้แล้ว ฉันก็ทำการโหนเหมือนทาซานเลยค่ะทุกคน แต่มันติดตรงที่ว่าเชือกมันเสือกสั้นไง แล้วขาก็ขยับไม่ได้ เชือดก็โหนไป/มาแบบนั้นแล้วสรุปคือกู เหยียบฝั่งไม่ได้ จะกระโดดลงน้ำมันก็หวาดเสียวเกินไป

“เฮ้ย พี่โน้ หลบๆ” พลั่ก โต้มมม!! เสียงตีนจะปะทะกับหลังของพี่โน่ ที่กำลังซ่อมสะพานอยู่ แล้วตอนนี้ฉันจะทำยังไงดี เชือกมันหยุดไม่ได้ คิดภาพออกมั้ยว่าต้นไม้มันสูงแต่เชือกสั้น ฉันก็ต้องลอยไปมาสิ

“เล่นอะไรวะไอ้พรีม นี่แกทำร้ายร่างกายพี่เหรอ” จากที่เชือกเริ่มหยุด พี่โน่มันเสือกผลักตัวฉันให้ไปตามแรงเชือกอีกครั้ง ไอ้โง่นิ) :

“อิพรีม มึงโดดลงน้ำดิวะ” เพื่อนกะเทยฉันมันวิ่งตามฉันเข้ามาใกล้สะพานไง แต่สะพานตรงนั้นมันมีขี้ควายอยู่กองนึ่งไง ซึ่งฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปโดนตัวมันเลย ต้องโทษแรงเชือกแล้วแหละ

“พลั่ก” อี้!! พรีม มึงลงมาให้กูตบเดี๋ยวนี้เลยนะ อี้เหม็นมาก

“กูไม่ได้ตั้งใจ มึงเสือกมาใกล้ตีนกูทำไมละ พี่ธีร์ช่วยพรีมด้วยย” จากนั้นมันก็เอาขี้ควาย ขว้างใส่ฉันค่ะทุกคน (เหม็นมาก)

“ดื้อจนได้เรื่องอีกแล้วนะพรีม” มันน่าโมโหมั้ย น้องห้อยไปมาอยู่บนต้นไม้ มันอันตรายนะ น้องชอบดื้อให้ผมเป็นห่วงตลอด ทำไมวะ ไม่เข้าใจผมบ้างว่ะ

“ไอ้ธีร์ มึงไปจัดการน้องพรีมให้กูเลย ถีบกูตกน้ำจนจุกหมดแล้ว”

หลังจากพี่ธีร์ ช่วยฉันลงจากเชือกบนต้นไม้ได้แล้ว อิพรีมคนนี้ก็โดนรุมเลยสิ ยิ่งอิกะเทยนะทุกคนมันด่าฉันจนสำนึกผิดไม่ทันแล้ว แต่พี่ธีร์นั้น เงียบ เงียบมาก เงียบจนน่ากลัว อิกะเทยด่ายังไม่น่ากลัวเท่าพี่ธีร์เงียบใส่เลยทุกค เอาไงดีว่ะ!!

##พี่ธีร์โกรธแล้วจะง้อยังไงไหนเล่ามาสิน้องพรีม##

#คนอ่านหน้ารัก มีอะไรแนะนำไรต์ คอมเม้นมาได้น๊ะ

กดหัวใจกดไลท์ กดแชร์ ติดติดตาม กดเพิ่มชั้น กดทุกอย่างที่จะกดได้เป็นกำลังใจให้ไรต์หน่อยนะ