First Love 5

"อิพรีม"เสียงเรียกของนางกะเทยที่ดูตกใจพร้อมกับเหงื่อที่ไหล่ออกจากใบหน้าของมัน เริ่มทำให้ฉันตงิดใจจนต้องหยุดฟังมันพูดและประโยคที่ได้รับทำให้ฉันสตั๊นไปหนึ่งนาทีแต่แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วไง!!

"มึง!!หยุดเลยนะกะเทย..มึงเห็นผู้ชายหล่อหน่อยไม่ได้ มึงก็เข้าข้างตลอด" เพื่อนฉันนางเธอผู้ชายหล่อเป็นไม่ได้ชอบเข้าข้างตลอด ขนาดฉันเป็นเพื่อนมันแท้ ๆ มันยังเข้าข้างอีก นี่ไม่ใช่ครั้งแรกนะที่นางกะเทยมันเข้าข้างผู้ชายมันเป็นแบบนี้ตลอดจนฉันแทบจะเลิกคบมันเป็นเพื่อนแล้ว

"ไม่ใช่แบบนั้น"

"ทำไมกูจะด่าไม่ได้ ทำไมเค้าเป็นประธานค่ายเหรอ?" จะกลัวอะไรนักหนาก็แค่ผู้ชายหน้าตาดีแต่นิสัยแย่ ฉันไม่กระโดดเตะก้านคอก็บุญแค่ไหนแล้ว

"เอ่อค่ะ ชะนี"เสียงแปดหลอดที่หมดความอดทนตะโกนบอกฉันออกมา ประโยคที่ได้ยินทำให้ฉันคิดในใจคำเดียวว่า ฉิบหาย!! แล้วฉันไปอยู่ไหนมาทำไมไม่รู้จักประธานค่ายวะ..ก็เผลอด่าไปเรียบร้อยและคะแนนอาสาของฉันจะผ่านรึเปล่า เอาแล้วไงทำไงดี เหมือนฟ้าผ่าลงกลางหน้าผาก!!อยากจะตบหัวตัวเองตอนนี้และถามตัวเองว่าฉันทำอะไรลงไป..ทำไมฉันไม่รู้ว่าเขาคือใคร ฉันไปอยู่หลังเขาที่ไหนมา ซวยแล้วไงพรีมเอ๊ย) :

"เอ๋อแดกเลยสิมึง ทำหน้าปัญญาอ่อนอีก รีบขอโทษพี่เขาเลยนะ"

"ทำไมกูต้องขอโทษก็เมื่อเช้า เค้าเดินชนกูยังไม่ขอโทษกูเลย ถือว่าหายกันดิ" เป็นประธานค่ายแล้วยังไงในเมื่อเขาทำผิดทำไมฉันต้องขอโทษและคนอย่างฉันถ้าฉันไม่ผิดร้อยเปอร์เซ็นต์ฉันไม่ขอโทษก่อนเด็ดขาดยังไงก็ไม่

"อิพรีม กูไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามึง" เพื่อนฉันทั้งสามทำหน้าเอี่ยมกับความดื้อรั้นของฉันจนตอนนี้ทุกคนเงียบกันไปหมดและรอคุณประธานค่ายจะว่ายังไง ตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังรอยืนรับบทลงโทษอยู่!!

Part ธีร์

"หึ" แสบมาก ตัวเล็กแค่นี้ เธอทำให้ผมอึ้งกับคำด่าที่มอบให้ผมมันทำให้ผมยิ่งสนใจคนตัวเล็กมากขึ้น ผู้หญิงที่ทำให้ผมใจเต้นแรงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ

เมื่อเช้าผมรีบจริงๆ ถึงได้เดินชนเธอตอนแรกผมไม่รู้ว่าชนใครก็คิดว่าจะขอโทษและช่วยพยุงขึ้นนั่นแหละแต่พอผมเจอหน้าเธอเท่านั้น ผมมัวแต่อึ้งอยู่ครับที่ผมเงียบคือผมไม่รู้จะพูดอะไร ผมพูดไม่ออก ทำให้ผมพูดประโยคที่เหมือนจะใจร้ายนั้นออกไปและไม่คิดว่าคนตัวเล็กจะเจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้แค่ผมเดินชนแค้นขนาดนี้ถ้าผมไปเผ่าบ้านเธอ เธอคงตามฆ่าผมแน่นอน!!

ชีวิตผมไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมาก่อน มีผู้หญิงมากมายเข้าหาผมแต่ผมไม่คิดที่จะ สนใจ จนมาเจอเธอคนนี้ เหตุการณ์ที่เธอปารองเท้าใส่ผมเมื่อกี้ ยิ่งทำให้ผมยิ่งอึ้ง ไม่เคยมีใครกล้าทำกับผมแบบนี้ แถมยังยืนชี้หน้าด่าผมสารพัดและผมอยากจะถามว่าวันรายงานตัวเธอไปอยู่ไหนมาทำไมถึงไม่รู้จักผม วันที่แจ้งรายละเอียดผมก็เป็นคนขึ้นไปพูดหน้าเวทีที่หอประชุม ขนาดเพื่อนของเธอทุกคนยังรู้จักผมเลย

"ปีหน้าค่อยกลับมาเข้าค่ายอีกรอบดีมั้ย?"

"ไม่ มะ ไม่นะไม่ได้"

"มาได้ไม่ถึงวันก่อเรื่องเลยนะครับ จะให้ผมลงโทษยังไงดี?" ผมเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้าตอนนี้ก้มมองพื้นดินอยู่ไม่กล้าเงยขึ้นมาสบตา ในขณะที่ผมจ้องมองทุกการกระทำของเธอ

"ขอโทษก็ได้ค่ะ" เพื่อนเธอสะกิดให้ขอโทษผม (คงงอนเพื่อนไม่น้อย แก้มป่อง ปากคว่ำ น่ารักฉิบหาย) เอาไว้ถ้ามีโอกาสผมจะขอโทษเธอคืนแล้วกันแต่ตอนนี้ขอแกล้งคนตัวเล็กก่อนแล้วกัน

"งั้นผมจะให้คุณล้างห้องน้ำคนเดียว ห้ามให้เพื่อนช่วยเด็ดขาด ผมจะเป็นคนไปตรวจด้วยตัวเอง"

"เข้าใจมั้ย" ความเงียบคือคำตอบที่น้องมอบให้ น้องไม่เงยหน้ามองผมเลยด้วยซ้ำแถมยังไม่ตอบรับอะไรเลย จนผมต้องเล่นบทพี่ว๊ากโหดตะโกนถามเสียงดังจนน้องและเพื่อนสะดุ้งกันไปหมด

"______"

"ผมถาม ว่าเข้าใจมั้ย?"

"เข้าใจค่ะ"

"ดี งั้นไปรวมตัวกันเพื่อนได้แล้ว" ผมทำหน้าโหดและทำเสียงเข้มใส่ ถ้าผมไม่ทำแบบนี้มีหวังน้องคงไม่กลัวผม ผมว๊ากเด็กวิศวะมาหลายรุ่นมีแต่คนกลัวแต่กลับไม่ใช่ผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ ถ้าไม่ใช่งานมหาลัยผมรับรองว่าเธอจะเถียงเอาชนะให้ได้ น้องยังยืนก้มหน้าอยู่ที่เดิมจนเพื่อนของน้องต้องรีบลากตัวออกไปจากบริเวณนั้น

"ไปไหนมาวะไอ้ธีร์" ไอ้โน่และกลุ่มเพื่อนผมเดินมาและเจอผมเข้าพอดี

"ไปเช็คอุปกรณ์ทำค่ายมาวะ"

"เฮีย!! เอาเสื้อไปรับตีนใครมา"

"ฮ่าฮ่า!! ใครมันกล้าทำมึงวะ" หัวเราะเข้าไปในค่ายนี้จะมีใครกล้าทำกับผมคงไม่มีนอกจากน้องผู้หญิงที่กลุ่มเพื่อนผมต่างชมว่าสวยแต่น้องก็สวยจริงข้อนี้ผมยอมรับ

"ใครวะ? นี่มันเท้าผู้หญิงชัดๆ"

"น้องคนสวยของพวกมึงไง ปารองเท้าเกือบโดนหัวกูเนี้ย"

"ห๊ะ!!น้องพรีมคนสวยอะนะ ใจเด็ดฉิบ” เสียงอุทานพร้อมเพรียงกันของกลุ่มเพื่อนเมื่อได้รู้คำตอบ พร้อมหน้าตาที่ดูตกใจไม่คิดว่าผู้หญิงที่พวกมันหลงใหลจะแสบได้ขนาดนี้

"เอ่อ!! แสบฉิบหาย”

"แล้วมึงไปทำไรให้น้องมันปารองเท้าใส่วะ"

"เมื่อเช้ากูรีบไปเอาอุปกรณ์ที่ตึกคณะไง เลยรีบเดินไปหน่อย ก็เลยเดินไปชนน้องเขา แต่กูลืมขอโทษ" (จะบอกพวกมันว่าไม่ได้ขอโทษเพราะมัวแต่อึ้ง เดี๋ยวพวกมันก็ล้อยันลูกบวชอีกรักษาภาพลักษณ์ที่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนดีที่สุดแล้วสำหรับเวลานี้)

"สมควร" พวกมันรวมตัวกันตอบพร้อมเพรียงกัน

"สัส!!" หงุดหงิดพวกมันฉิบหาย