Frist Lady.1 พี่เหยิน

"ไอ้พี่เหยิน ทำอะไรวะ!! " ฉันแผดเสียงใส่คนตรงหน้าอย่างเหลืออดพลางดึงเสื้อนักเรียนที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำแดงขึ้นมาดู เสื้อนักเรียนฉัน!!! จากสีขาวสะอาดตา ไอ้พี่เหยิน!!! มันเปียกแฉะจนทำให้มองเห็นชั้นในอย่างชัดเจน

"ฮ่าๆ ดูดิ เธอเอาอะไรยัดมาเต็มนมเลยวะ?? พวกมึงดูสิ" พวกผู้ชายหัวเราะเสียงดัง ตอนนี้ฉันกลายเป็นจุดเด่นไปแล้ว เวลาเลิกเรียนมันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ ฉันยังไม่ได้เดินข้ามถนนไปซื้อโตเกียวเลย อีกไม่กี่นาทีรถที่บ้านก็จะมารับแล้ว มันจะต้องไม่ใช่แบบนี้สิ

"เฮ้ย พี่ไม่ได้ตั้งใจ คือ ไอ้วิน!! มึงชนกูทำไมวะ??! " พี่เหยินหันไปปรามเพื่อนเสียงดัง จนคนที่หันมามองรีบหันหน้ากลับไปทันที ส่วนพวกเพื่อนๆ ของเขาก็เริ่มหน้าเสีย อึกอักโยนกันไปโยนกันมา

"กูเปล่า กูไม่รู้ "

"พี่ไม่ได้ตั้งใจ พอดีไอ้วินมันเดินมาชน " ฉันรีบกอดหน้าอกของตัวเองเอาไว้แน่น เหมือนกำลังจะร้องไห้เพราะสายตาผู้ชายพวกนั้นมองมาที่หน้าอกของฉันไม่หยุด ถ้าเป็นเสื้อในธรรมดาก็ไม่เท่าไหร่ แต่ฉันดันเอากระดาษทิชชู่ยัดนมมาด้วยนี่สิ มันอมน้ำจนชุ่มแล้วดันออกมาจนผู้ชายพวกนั้นหัวเราะเสียงดังกันอีกรอบ

"ไปให้พ้น! ถ้าอยากจะเห็นนมผู้หญิง ก็กลับไปดูของแม่พวกมึงที่บ้านดิวะ!! ไอ้พวกเวรรรร" ฉันตะโกนใส่หน้าพวกมันเสียงดัง ก็เอาสิ กูก็มีปาก รุ่นพี่แล้วไงถ้ายังไม่หยุดกูจะด่ายันโคตรเลยคอยดู!!!

"ใครบอกจะดูนม จะดูทิชชู่ที่ยัดอยู่ข้างในต่างหาก ฮ่าๆ ใช้วันละกี่ม้วนวะ ฮ่าๆ " ฉันกอดหน้าอกแน่นกว่าเดิม สั่นไปทั้งตัว โกรธมากๆ แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะตอนนี้เสื้อฉันเปียกอยู่ อยากจะวิ่งเข้าไปซัดหน้ามันให้หงายตึง! ไอ้พวกชั่ว!! เวลาเลิกเรียนเด็กก็จะเยอะเป็นพิเศษ แล้วตอนนี้ทุกคนก็เริ่มหันมามองอีกรอบ สายตาไม่ได้มองมาที่หน้าของฉันเลย ทุกคนซุบซิบกันแล้วมองมาที่หน้าอกของฉันแทน TT!

"ไอ้วิน!! มึงจะเหี้ยไปแล้วนะ "

"ทำไมวะ น้องชอบพี่ไม่ใช่หรอสิตา จะบอกอะไรให้ พี่ไม่ชอบหน้าอกเสริมทิชชู่ว่ะ ฮ่าๆ " นี่หรอผู้ชายที่ฉันแอบชอบ เฝ้าแอบมองมาตลอด ความหน้าตาดีมันแฝงไปด้วยนิสัยส้นตีนแบบนี้เองหรอ!!! ไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันไม่ไหวแล้ว

อึก

ฉันพยายามกลั้นน้ำตา กลืนก้อนบางอย่าลงคออย่างลำบาก ฉันยอมรับ ฉันแอบชอบพี่วิน ถ้ารู้ว่ามันชั่วช้าสารเลวแบบนี้ฉันคงไม่เสียวเวลามีใจให้มันหรอก เพราะที่ผ่านมาสิ่งที่พี่วินแสดงออกมันไม่ใช่แบบนี้เลย เขาดีกว่านี้มาก นี่หน่ะหรอไส้ในของผู้ชายหน้าตาดี

"ไอ้วิน!!! " ฉันดึงแขนพี่เหยินเอาไว้ แรงพี่เหยินเยอะจนทำให้ฉันเซตาม

"กูแค่ไม่อยากให้ความหวังใคร แล้วกูก็ไม่ชอบให้ยัยนี่ซื้อของปัญญาอ่อนพวกนี้มาให้กูด้วย " มันปัญญาอ่อนงั้นหรอกับสิ่งที่ฉันทำ แสดงว่าพี่วินรู้มาตลอด

ตุบ!!

เบเกอรี่ร้านดัง ช็อกโกแลตทำเองที่ฉันชอบแอบเอาไปใส่ในกระเป๋าของวินหล่นลงพื้นอย่างไร้ค่า ฉันก้มเก็บมันขึ้นมา ไม่แคร์สายตาของคนรอบข้างว่าใครจะมองยังไง จะสมเพชเอาฉันไปนินทา หรือยังไงก็ช่าง ฉันไม่สนใจแล้ว ไม่รักไม่สนใจก็ไม่จำเป็นต้องทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ก็ได้ ฉันหมดความอดทนปล่อยน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ให้ไหลออกมา เอามันออกมาให้หมด ให้มันหมดซะวันนี้

"พี่วินคะ ไปกินโตเกียวกัน อ้าว สิตา ทำไม?? " ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองเสียงใสที่แฝงไปด้วยมารยามาพร้อมกับสายตาที่กำลังพยายามสงสารฉันอย่างจับใจ

"ไปสิแหวน " ฉันหอบทุกอย่างขึ้นมาแล้วมองหน้าผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เพราะเธอคือเพื่อนสนิทของฉันเอง พยายามจะแอ๊บหน้าสลดสินะ ยังไงก็ไม่เนียน

"คบกัน จริงๆ สินะ ทำไมไม่ยอมบอกว่าคบกัน "

"ก็เรายังไม่แน่ใจนี่ เราก็นึกว่าพี่วินจะชอบสิตาซะอีก แต่ผิดคาด เมื่อวานพี่วินทำเซอร์ไพรท์เรา ขอเราเป็นแฟน แล้วเราก็ตกลงกันว่าจะไปเรียนต่อเมืองนอกด้วยกัน " ฉันแค่นยิ้มออกมา รู้สึกสมเพชตัวเองแบบสุดๆ เพื่อนรักกับคนที่ตัวเองแอบรัก ฉันกลายเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ในสายตาของพวกมัน! เพื่อน คนรู้จัก หรือว่าศัตรู??

"ดีใจด้วยนะ ขอให้ไปกันรอด ฉันจะยืนสมน้ำหน้าอยู่ห่างๆ รอดูวันที่พวกเธอ เลิกกัน! " ฉันเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำแดงที่เหลืออยู่น้อยนิดในมือของพี่เหยิน ใช้เวลาตัดสินใจแค่เสี้ยววินาทีสาดใส่ทั้งคู่อย่างเต็มแรง ไหนๆ ก็เกลียดกันแล้วนี่ เกลียดเพิ่มอีกสักหน่อยจะเป็นอะไรไป

"กรี๊ดดดดด สิตา! เธอ เธอมันขี้อิจฉาที่สุด พี่วินเขาเลือกฉัน ไม่ได้เลือกเธอ เธอทำแบบนี้ได้ไง "

"เธอก็รู้อยู่แก่ใจ อีแหวน! มึงกับกู เลิกเป็นเพื่อนกันตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ไม่ใช่เพราะผู้ชาย แต่เพราะความตอแหลของมึง!! "

"อีสิตาาาาา กรี๊ดดด " พี่เหยินเข้ามาดึงฉันออกไปจากตรงนั้น ฉันแค่นหัวเราะให้กับเสียงกรี๊ดโหยหวนของเพื่อนทรยศอย่างสะใจ ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่ใช่ตัวตลกนะ ความรู้สึกฉันมันไม่มีค่าเลยหรอ?? แต่ก็แอบมีน้ำตาไหลอยู่ตลอดทุกก้าวที่เดินออกมา ฉันเดินออกมาไกลแค่ไหนไม่รู้ รู้แค่ว่าพี่เหยินยังไม่ไปไหนเดินตามฉันมาตลอด

"ไม่กลับบ้านหรอคะ "

"แล้วเราล่ะ จะเดินไปไหน เย็นแล้วนะ ป่านนี้ที่บ้านไม่รอแย่แล้วหรอ " นั่นสิ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วโทรบอกคนขับรถว่าฉันจะกลับเอง ส่วนคนที่บ้านหรอ ไม่มีใครรอฉันหรอก

"กลับได้แล้วค่ะ ขอบคุณนะคะที่ช่วย"

"พี่ไปส่งดีกว่า เอาเสื้อพี่ไปใส่ไป " ฉันยังไม่ได้ทันได้อ้าปากพูดอะไร พี่เหยินก็ถอดเสื้อนักเรียนของตัวเองยื่นให้ฉันทันที ฉันยืนนิ่งไม่กล้ายื่นมือไปรับเพราะกำลังตกใจ บ้าหรือเปล่า ถอดเสื้อให้คนอื่นแบบนี้ได้ไง หวนมชมพู เอิ่มม สาบานว่ามองแค่หัวนมอย่างเดียว อย่างอื่นไม่ได้มองเลย >.<

"ละ แล้วพี่ล่ะ "

"รับไปสิ มองอะไรนักหนา มองเสื้อหรือว่ามองนม " ไอ้พี่เหยิน!!

"บ้าหรอ แล้วพี่ล่ะ จะใส่อะไรกลับอ่ะ ถอดเสื้อเดี๋ยวตำรวจก็จับหรอก " ฉันยอมรับเสื้อนักเรียนผู้ชายมอปลายของพี่เหยินมาใส่ อ่อ จะบอกว่าพี่คนนี้ไม่ได้ชื่อเหยินหรอกนะ เขาชื่อพี่ที เป็นรุ่นพี่แล้วก็เป็นเพื่อนกับไอ้เลวนั่นด้วย แต่นิสัยต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนกันได้ยังไง

"ไม่กล้าจับหรอก รอนี่นะ พี่เดินกลับไปเอารถแป๊บนึง " อือ แล้วฉันเลือกอะไรได้มั้ยล่ะ

ไม่นานเสียงท่อรถมอเตอร์ไซต์คันใหญ่ก็ดังเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ ฉันหันหลังกลับไปดู ก็เห็นพี่ทีควบบิ๊กไบค์คันใหญ่มาจอดรออยู่ข้างหลัง ที่ฉันต้องเรียกพี่ทีเขาว่าพี่เหยินก็เพราะว่าพี่เขาฟันเหยินยังไงล่ะ แต่อีกไม่นานก็คงจะหายเหยินแล้วล่ะ เพราะพี่ทีกำลังดัดฟัน เวลายิ้มแล้วโคตรน่ารัก ไม่ได้เหยินจนน่าเกลียด ทำไมฉันถึงไม่จีบหน่ะหรอ จีบไปก็ไม่ติดอยู่ดี

"ขึ้นได้มั้ย หรือว่าต้องให้ลงไปอุ้ม " ฉันสูงแค่ร้อยหกสิบอ่ะ คิดว่าไงล่ะคะ?

"ทำไมไม่ขับรถที่มันธรรมดาๆ " ฉันบ่นอุบ พยายามปีนขึ้นรถ ในที่สุดก็ปีขึ้นมาได้ ฉันนั่งคร่อมเพราะใส่กางเกงซับในมา กอดเอวพี่ทีแน่นเพราะกลัวการซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซต์มาก ครั้งแรกเลยก็ว่าได้

"ไม่เคยให้ใครซ้อนเลยนะเว้ย "

"เป็นเกียรติมากค่ะ ขับเบาๆ นะ กลัว "

"ดูจากสกิลการกอดเอวพี่แล้ว คงต้องร้อยหกสิบอัพ "

"บ้าหรอ! "

"ฮ่าๆ ล้อเล่น " ผู้ชายถอดเสื้อขับบิ๊กไบค์กับชะนีที่สวมเสื้อนักเรียนมอปลายของผู้ชาย คือ มันใช่อ่ะ เหมือนแฟนกันโคตรๆ ทำไมฉันถึงคิดผิดไปชอบผู้ชายอย่างพี่วินได้วะ!! เทพบุตรอยู่นี่เว้ย หรือเพราะว่าพี่ทีฟันเหยิน??

___________________________