Prologue

Prologue

ฟาโรห์ POV :

"ยัยนั่นน่ะชื่อพระพาย เห็นเค้าว่ากันว่าง่าย ใครๆก็ได้กันทั้งนั้น" อยู่ๆจีน่าก็เอ่ยข้างๆใบหูของผม เหมือนเธอกำลังรู้ว่าตอนนี้ผมกำลังสนใจผู้หญิงที่นั่งอยู่โต๊ะม้าหินที่อยู่ห่างออกไปไม่ถึง 10 เมตร

ผมแอบมองเธอเงียบๆมาเกือบสองอาทิตย์ ไม่เคยรู้ชื่อเสียงเรียงนาม ไม่เคยเดินเฉียดเข้าไปใกล้ ไม่รู้ว่าเธอเรียนคณะอะไร รู้แค่เธอจะมานั่งตรงโต๊ะนั้นช่วงพักกลางวันและได้เจอเธอบ้างเวลาที่ออกไปสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อน แต่ไม่เคยกล้าแม้แต่จะเข้าไปจีบเธอ

"พระพายเหรอ?" ผมพึมพำกับตัวเอง ส่วนสายตาก็ยังคงจับจ้องไปยังผู้หญิงเจ้าของใบหน้าสวยเฉี่ยวคนหนึ่ง ตอนนี้เธอกำลังคุยกับผู้ชายที่ผมมักจะเห็นมันเดินตามเธอไปทุกทีด้วยสายตาที่เย็นชา

"ดูสิ แม่นั่นฮอตไม่ไหว นี่ก็คงจะเบื่อสุดหล่อคนนั้นแล้วสิ เห็นว่าเพิ่งคบกันได้แค่สามอาทิตย์เองมั้งน่ะ" เพื่อนในกลุ่มอีกคนของจีน่าพูดขึ้นบ้าง

"ก็คงจะกินพ่อคนหล่อคนนั้นจนเบื่อแล้วล่ะสิ ไม่งั้นคงไม่มองด้วยสายตาไร้เยื่อใยแบบนั้นหรอก แกดูสิ เค้าวิ่งไปแล้ว แบบนี้คงแอบไปร้องไห้แหง" เพื่อนจีน่าคนนี้พูดไม่เข้าหูผมเลยแหะ

"นายลองจีบดูสิ ไม่แน่ อาจจะได้ยัยนั่นก็...อ้าวฟาโรห์ นายจะไปไหนน่ะ?"

"ขอเบอร์หน่อย..." ผมพูดกับพระพายพร้อมยื่นมือถือไปตรงหน้าเธอ

"..." แล้วดูสายตาที่เธอมองมายังผมสิ ผมไม่ใช่ไอ้หน้าหล่อคนที่เธอเพิ่งเขี่ยทิ้งสักหน่อย ทำไมต้องมองผมด้วยสายตาเย็นชาขนาดนั้นด้วย

"ได้ไม่ได้?" ผมเอ่ยถามผู้หญิงที่สวยทุกกระเบียดนิ้วออกไปพร้อมจ้องใบหน้าที่เย่อหยิ่งของเธอไปด้วย

"นายอยากได้เบอร์...หรืออยากได้เรา?" เธอถามพร้อมกอดอกพร้อมปรายตามองมือถือที่อยู่ในมือผม

"หึ..."

"ตกลงจะ..." ผมยังพูดไม่ทันจบผู้หญิงตรงหน้าก็ยื่นฝ่ามือเล็กมาดึงมือถือไปจากมือของผม ปลายนิ้วเรียวของเธอสัมผัสที่ปลายนิ้วของผมเบาๆแต่เล่นเอาขนลุกไปทั้งตัว

"ถ้าวันนี้นายว่างก็ไปส่งเราที่คอนโดด้วยก็แล้วกัน พอดีวันนี้เราไม่ได้เอารถมา" เธอยื่นมือถือคืนมาพร้อมช้อนสายตามองผม

หนึ่งเดือนต่อมา

"นายใจร้อนเกินไปรึเปล่า?" พระพายเอ่ยถามพร้อมยกฝ่ามือเล็กขึ้นดันแผ่นอกของผมที่บดเบียดอยู่กับหน้าอกหน้าใจของเธออย่างแผ่วเบา

"โดนยั่วทุกวันขนาดนี้จะอดใจยังไงไหว?" ผมเอ่ยถามเธอออกไปด้วยน้ำเสียงกระเส่า

ไม่กระเส่ายังไงไหว ผมคุยกับเธอมาหนึ่งเดือนเต็มๆ โดนยั่วทุกวันขนาดนี้จะให้ผมทนไหวยังไงขอถาม

"นายไม่รู้เหรอว่าของดีมันต้องค่อยๆกิน เล่นมูมมามแบบนี้เดี๋ยวมันจะไม่อร่อยเอาน้า..." พระพายพูดพร้อมใช้ฝ่ามือเล็กไล้วนอยู่แถวๆเป้ากางเกงของผม

"ของอร่อย จะค่อยๆกินหรือกินแบบมูมมามมันก็อร่อยเหมือนเดิม" ผมพูดก่อนที่จะค่อยๆถอดเสื้อนักศึกษาที่มันหลุดรุ่ยอยู่ก่อนหน้าออกให้พ้นจากร่างบางของพระพาย

"อะ...อืออ..." ก่อนที่จะค่อยๆพรมจูบลงบนเนินอกอวบของคนตัวเล็กที่นอนอยู่ใต้ร่างอย่างแผ่วเบา

ผมคุยกับพระพายมาหนึ่งเดือน ทำได้มากสุดก็แค่กอดกับจูบ เราสองคนเกือบจะเกินเลยกันไปหลายต่อหลายครั้งแต่ก็จบลงด้วยการที่พระพายเอ่ยห้ามผมทุกที

แต่มันก็แปลกตรงที่ผมยอมทำตามที่เธอขอทุกครั้ง ทั้งๆที่ความเป็นจริงผมจะใช้กำลังที่มากกว่าทำอะไรที่มันมากกว่านั้นกับเธอก็ได้

ส่วนครั้งนี้ผมคิดว่าผมจะไม่ทน ไหนๆมันก็เลยเถิดมาขนาดนี้แล้ว ถ้าเธอจะตัดสัมพันธ์กับผมเพียงเพราะผมล่วงเกินเธอผมก็จะปล่อยให้เธอทำ

ผมยอมโดนโกรธ เอาไว้เดี๋ยวค่อยหาทางง้อเธอทีหลัง เรื่องอะไรผมจะต้องยอมให้เธอเขี่ยผมทิ้งแบบไอ้หน้าโง่พวกนั้นด้วย

"พาย..." ผมกระซิบไปที่ข้างใบหูของร่างบางที่นอนบิดเร้าอยู่ใต้ร่างพร้อมเอื้อมไปหยิบซองถุงยางอนามัยที่อยู่บนหัวเตียง

"หื้ม?"

"ใส่ถุงยางให้หน่อยสิ พอดีมือไม่ว่าง..."