EP.1 | รู้ทั้งรู้

#1

พระพาย POV :

“ใส่ถุงยางให้หน่อยสิ พอดีมือไม่ว่าง...” น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างใบหูพร้อมเคลื่อนฝ่ามือขึ้นมาบีบเคล้นหน้าอกหน้าใจของฉันไปด้วย เล่นเอาฉันตัวแข็งทื่อไปโดยปริยาย

ใช่ว่าฉันไม่เคยผ่านประสบการณ์แบบนี้ หมายถึงว่าฉันเคยผ่านประสบการณ์ที่อันตรายแบบนี้กับฟาโรห์มาหลายต่อหลายครั้งแล้ว แต่ทุกครั้งมันไม่มีอะไรเกินเลย เราสองคนแค่สัมผัสกัน กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันบนเตียง พอเขามีท่าทีที่จะทำมากกว่านั้น ฉันเองก็เป็นฝ่ายห้ามทัพเขาทุกครั้งไป แต่ครั้งนี้...ฉัน...

“ฟะ...ฟา...” ฉันยกฝ่ามือดันอกแกร่งเพื่อให้ร่างกายของเราสองคนไม่ต้องสัมผัสกันมากไปกว่านี้ แต่ยิ่งฉันห้ามฟาโรห์ก็กลับโถมแรงใส่ฉันมากกว่าเดิม เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าครั้งนี้เขาจะไม่ทนกับฉัยอีกต่อไปแล้ว

“หื้ม?” เจ้าของร่างหนาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเป็นเชิงถามพร้อมจ้องมองมายังฉันด้วยสายตาหวานเยิ้ม นี่สินะ เสน่ห์ของเขาที่ทำเอาสาวๆหลายต่อหลายคนหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

“เรา...หยุดกันเเค่นี้เถอะ ฉะ...ฉัน...” รู้เลยว่าน้ำเสียงที่ฉันพูดออกไปมันทั้งสั่นและประหม่า จะไม่ให้ประหม่าได้ยังไงนี่ฉันเกือบจะโดนเขาจับกินจริงๆแล้วนะ

“หยุดไม่ได้แล้ว...” ฟาโรห์พูดก่อนที่จะคาบซองถุงยางอนามัยไว้ในปาก ก่อนที่จะใช้ซี่ฟันขาวสะอาดกัดซองเพื่อแกะสิ่งของที่อยู่ด้านในออกมา

“แต่...ฉะ...ฉัน...”

“ฉันทำไม?”

“ฉัน...ยะ...ยังไม่พร้อม…”

“แต่ตรงนั้นมันแฉะหมดแล้วนะ ถ้าหยุดตอนนี้ฉันคิดว่าเธอคงทรมานน่าดู” ใบหน้าคมคายเคลื่อนเข้ามาใกล้ก่อนที่จะพูดต่อ “ให้ฉันช่วยดีกว่า ฉันทนเห็นเธอทรมานไม่ได้หรอก” คนเข้าเล่ห์ เขามันเจ้าเล่ห์ที่สุด แล้วฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองมัวทำอะไรอยู่ถึงไม่รู้ว่าตอนนี้ฟาโรห์สวมถุงยางอนามัยเสร็จเรียบร้อยแล้ว

แล้วก็ไม่รู้ว่าตัวเองพลาดอะไรไปตรงไหนหรือมัวแต่เคลิ้มไปกับสัมผัสของฟาโรห์ถึงได้โดนเขาถอดเสื้อผ้าออกจากตัวไปจนหมด แม้แต่อันเดอร์แวร์ที่ใส่อยู่ก่อนหน้าตอนนี้มันก็ไม่อยู่ในจุดที่มันควรจะอยู่แล้ว

“ฟา...” ฉันเอ่ยเรียกฟาโรห์ออกไปอีกครั้งเมื่อรู้สึกได้ถึงบางอย่างที่แข็งขืนดุนดันอยู่ตรงขาอ่อนด้านใน

“หื้ม?” เขาครางรับด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น ฉันรู้สึกได้ถึงความต้องการของฟาโรห์ที่ตอนนี้กำลังพุ่งสูงจนไม่สามารถหยุดเรื่องราวที่จะเกิดต่อจากนี้ได้

“มะ...ไม่เอา…” ฉันเอ่ยห้ามออกไปอีกครั้งเมื่อฟาโรห์โถมร่างลงมาจนหน้าอกของเราสองคนบดเบียดกันอีกครั้ง

ริมฝีปากได้รูปเคลื่อนมาทาบทับริมฝีปากของฉันอย่างเร่าร้อนในคราวเดียว ฝ่ามือหนาลูบไล้อยู่บริเวณเนินเนื้อที่กึ่งกลางร่างเบาๆก่อนที่จะใช้นิ้วมือค่อยๆแหวกกลีบเนื้อที่ปิดสนิทอยู่ให้แยกออกอย่างแผ่วเบา

“อื้ออ...” ฉันสะท้านไปทั้งร่างเมื่อโดนนิ้วมือแกร่งบดขยี้ลงมาบนปุ่มเนื้อที่เป็นจุดอ่อนไหวที่สุดของร่างกาย

เมื่อโดนขยี้ฉันจึงยกมือหมายจะทุบที่อกแกร่งเพื่อให้คนเหนือร่างหยุดการกระทำที่กำลังจะเลยเถิดระหว่างพวกเรา แต่ยังไม่ทันจะได้ทุบให้สมใจฝ่ามือหนาอีกข้างของฟาโรห์ก็เอื้อมมาคว้าท่อนแขนของฉันไปไขว้ไว้เหนือศีรษะก่อนที่จะกดมันลงด้วยแรงที่มากกว่า

ฉันโดนฟาโรห์ตรึงไว้ทุกช่องทาง ไม่ว่าทางไหนฉันก็ไม่สามารถเอาชนะเขาได้ มองไม่เห็นแม้แต่หนทางที่จะเอาตัวรอดด้วยซ้ำ

“ย่ะ...อย่ามอง....” ฉันเอ่ยปรามเจ้าของร่างหนาที่เคลื่อนลำตัวลงไปจนใบหน้าคมคายจดจ่ออยู่ตรงกึ่งกลางร่างของฉัน

“สวยขนาดนี้ ไม่มองได้ไง...” น้ำเสียงทุ้มเอื้อนเอ่ยก่อนที่จะช้อนสายตามองฉันด้วยแววตาที่กรุ้มกริ่ม ฟาโรห์ยกยิ้มมุมปากให้ฉันหนึ่งทีก่อนที่จะ...

“อ๊ะ...ฟะ...ฟา...” ฉันเอ่ยเรียกชื่อเจ้าของใบลิ้นร้อนที่ตวัดลงมาบนกลีบเนื้อที่ปวดตุบๆของฉันด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นพร้อมจิกเล็บลงบนศีรษะของเขาอย่างแรงเพื่อระบายอาการเสียวซ่านที่เขาเนคนมอบให้

ลิ้นเรียวของฟาโรห์ทำหน้าที่ละเลียดชิมกลีบเนื้อร้อนของฉันอย่างละเมียดละไม เขาลากไล้ปลายลิ้นไปทั่วทั้งกลีบเนื้อทั้งสองก่อนที่จะใช้นิ้วมือใดสักนิ้วค่อยๆแหวกกลีบเนื้อที่ร้อนฉ่าของฉันออกจากกัน

ฉันสะท้านไปทั้งร่างเมื่อปุ่มเนื้อที่ปวดตุบๆถูกใบลิ้นเรียวของฟาโรห์ละเลงใส่อย่างถี่รัวพร้อมเพิ่มแรงที่ขยุ้มเส้นผมอ่อนนุ่มของเขามากกว่าเดิม

ฉันลืมวิธีการส่งเสียงไปชั่วขณะเมื่อถูกจู่โจมจนสมองไม่สามารถประมวลผลได้ทัน

“อารมณ์รุนแรง...” เสียงทุ้มเอ่ยหลังจากละจากกึ่งกลางร่างของฉันเรียบร้อยแล้ว

ตุ้บ!

ฉันยกกำปั้นขึ้นทุบที่อกแกร่งไปหนึ่งทีเมื่อฟาโรห์เคลื่อนร่างหนาขึ้นมาจนใบหน้าของเราสองคนอยู่ในระนาบเดียวกัน ดูสายตาที่เจ้าเล่ห์นั่นสิ เขายังแกล้งฉันไม่พออีกหรือไง แค่โดนเขาช่วงชิมกึ่งกลางร่างเมื่อครู่ฉันก็แทบขาดใจแล้ว

“ทีแรกว่าจะหยุดเพราะสงสาร แต่เปลี่ยนใจละ...”

“อื้ออออ!!!!” พูดจบเจ้าของเสียงทุ้มของประโยคเมื่อครู่ก็เคลื่อนริมฝีปากร้อนผ่าวมาทาบทับริมฝีปากของฉันเอาไว้อีกครั้งและจู่โจมอย่างเร่าร้อนในคราวเดียว

ยังไม่ทันได้ตั้งตัวฉันก็ถูกคนเจ้าเล่ห์จู่โจมอีกครั้ง แถมครั้งนี้เขายังได้ใจจนถึงขั้นสอดนิ้วมือเข้ามาในร่างกายของฉันจนฉันสะดุ้งสุดตัวเพราะความเจ็บ

“อึก...” ฉันพยายามส่งเสียงประท้วงฟาโรห์ออกไปแต่ก็ไม่มีแม้แต่วี่แววที่เขาจะถอดถอนนิ้วมือเรียวออกจากช่องทางรักของฉันแถมยังเพิ่มมันเข้ามาจากหนึ่งเป็นสองก่อนที่จะขยับเข้าออกตามอำเภอใจ

เรื่องพวกนั้นระหว่างเราสองคนมันกำลังจะเกิดขึ้นจริงๆแล้วสินะ...

ฉันยอมคุยกับเขามาถึงหนึ่งเดือนเต็ม ยอมให้เรื่องของพวกเราเกือบจะเลยเถิดมาหลายต่อหลายครั้งทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นฉันไม่เคยคิดจะสานสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหนมากถึงขนาดนี้ด้วยซ้ำ

รู้ทั้งรู้ว่าเขาเข้าหาฉันด้วยเรื่องอะไร แต่ฉันก็ยังจะยอมให้เขาเข้ามาใกล้ ฉันยอมเป็นคนไม่รู้อะไรเพียงเพราะ…อยากเอาชนะคนบางคนก็เท่านั้น