05

“นั่นไงมานู้นแล้ว”

ลดาพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองชายหนุ่มที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ราคาแพง ที่ทุกคนเห็นต่างก็ต้องมองตามและอิจฉาคนที่ได้รับ

“พี่ให้หนูครับ”

“ขอบคุณนะคะ” พิพลอยรับช่อดอกไม้มาถือด้วยความรู้สึกที่หลากหลายจนไม่สามารถอธิบายออกมาได้

“ไปตอนนี้เลยไหมครับ” กวินถามอย่างใส่ใจ

“ค่ะ”

“ไปทานข้าวด้วยกันไหมครับ” ชายหนุ่มหันไปถามเพื่อนๆ ของแฟนสาวตามมารยาท

“พวกเราไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอหรอกค่ะ” ควีนตอบไปตามมารยาทเช่นกัน ถึงแม้ว่าในใจจะไม่อยากให้เพื่อนไปก็ตาม

“อย่าลืมถามเรื่องนั้นล่ะ”

ก่อนที่กวินกับพิพลอยจะเดินออกไป ลดาก็ไม่ลืมที่จะกระซิบบอกเพื่อที่จะย้ำเพื่อนรักอีกครั้ง

ระหว่างทางไปร้านอาหารบรรยากาศบนรถก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ เงียบจนผิดปกติ เงียบจนกวินสังเกตได้

เมื่อมาถึงร้านอาหารกวินก็ชวนพิพลอยคุยเพื่อไม่ให้บรรยากาศดูเงียบจนเกินไป

ร่างบางก็ถามคำตอบคำ ทำตัวไม่ถูก ในใจก็อยากจะรู้ อยากจะถามเรื่องเมื่อคืน แต่ก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยถามออกมาตรงๆ สุดท้ายก็ได้แต่เก็บทุกอย่างเอาไว้ในใจ

หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จกวินก็มาส่งพิพลอยที่มหาวิทยาลัย เพราะเธอมีเรียนต่อ ถึงแม้เขาจะอ้อนไม่ให้เธอมาเรียน แต่เธอก็ใจแข็งยืนยันที่จะมาเรียนเหมือนเดิม

“พี่ไปก่อนนะครับ”

“ค่ะ”

เมื่อเดินเข้ามาในห้องยังไม่ทันที่เพื่อนจะได้ถามอะไร อาจารย์ก็เข้ามาสอนพอดี และวันนี้เป็นวันที่พิพลอยเรียนไม่รู้เรื่องเลย ในใจเอาแต่คิดมากเรื่องที่กวินพาผู้หญิงขึ้นคอนโด

ทว่าตอนอยู่ร้านอาหารเธอกลับไม่กล้าที่จะถาม แต่พอกลับมาเรียนก็มีคำถามมากมายเต็มหัวไปหมด

ในใจก็อยากจะเชื่อใจชายหนุ่ม ภาพที่เธอเห็นมันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ แต่อีกใจก็อดที่จะคิดไม่ได้เลยจริงๆ

ในตอนที่พิพลอยออกไปทานข้าว เพื่อนๆ ต่างก็เป็นห่วงและช่วยกันสืบว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร จนได้คำตอบที่แน่ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นรุ่นน้องในคณะที่กวินเคยคุยด้วย แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าทั้งสองคนอยู่สถานะไหนกัน

พิพลอยถึงกับคิดหนักไม่รู้เลยว่าตอนนี้เธอจะต้องทำตัวยังไงต่อไป เธอยังจะเชื่อใจและไว้ใจผู้ชายที่เธอรักได้อยู่หรือเปล่า หัวใจดวงน้อยจุกหน่วงไปหมด

ส่วนทางด้านกวินที่ไม่มีเรียนก็กลับมาที่ห้อง มือหนาเลื่อนโทรศัพท์ไปมาก่อนจะเห็นภาพที่ตัวเองพาผู้หญิงขึ้นคอนโด เสือร้ายถึงกับตกใจที่มีคนเห็นและแอบถ่ายภาพมาลงโซเชียล

“ใครแอบถ่ายวะ!”

กวินสบถออกมาด้วยท่าทางหัวเสีย และนี่คงจะเป็นสาเหตุที่ทำให้พิพลอยไม่คุยกับเขาอย่างแน่นอน เธอคงโกรธที่เห็นภาพนี้แน่ แล้วเขาจะต้องคิดหาวิธีง้อยังไงดี

เมื่อคิดแผนได้เสือร้ายก็ใช้ไม้ตายด้วยการเลือกที่จะชวนพิพลอยไปทานข้าวที่ห้องเพื่อน มือหนารีบกดเข้าแชทไลน์ของหญิงสาวอย่างไม่รีรอ

GAVIN : หนูเรียนเสร็จกี่โมงครับ

PIPLOY : มีอะไรหรือเปล่าคะ

ข้อความที่ห่างเหินเพียงแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่อย่างแน่นอน

GAVIN : พี่ว่าจะชวนหนูไปทานข้าวที่คอนโดเพื่อนพี่ครับ หนูว่างหรือเปล่า

GAVIN : พี่อยากแนะนำหนูให้เพื่อนๆ รู้จัก

PIPLOY : หนูเรียนเสร็จประมาณห้าโมงเย็นค่ะ

GAVIN : เดี๋ยวพี่ไปรับนะครับ

ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มอย่างพอใจ การง้อผู้หญิงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขาไปแล้ว ซึ่งเป็นการง้อที่ไม่ต้องอธิบายอะไร เพียงแค่เปลี่ยนเรื่องและพาไปแนะนำทำความรู้จักเพื่อนๆ แค่นี้ก็พอแล้ว

..

เมื่อถึงเวลากวินก็ไปรับพิพลอยตามนัดและพาเธอมาที่คอนโดของคริสตัล ซึ่งวันนี้เป็นวันที่เพื่อนๆ นัดทานข้าวและดื่มด้วยกันตามปกติ

พิพลอยเดินตามกวินด้วยอาการประหม่า เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้รู้จักเพื่อนๆ ของเขาอย่างเป็นทางการ

“กว่าจะมาได้นะมึง” ออสตินทักขึ้นมาเป็นคนแรก เพราะเพื่อนๆ มาครบกันหมดแล้ว

“มึงพาใครมาด้วยอะ” ตามด้วยเสียงของนาเดีย ทำเอาทุกคนต่างหันไปมองคนที่มาใหม่ทันที

“นี่พิพลอย แฟนกู” กวินแนะนำหญิงสาวข้างกายด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ให้เพื่อนๆ ได้รู้จัก

“ส่วนนี่ออสติน ไทเกอร์ คริสตัล ไอริน นาเดีย แล้วก็ฮันน่า” กวินแนะนำเพื่อนๆ ให้พิพลอยรู้จัก

“สวัสดีค่ะ” พิพลอยเอ่ยทักทายทุกคนพร้อมรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร

ทุกคนต่างยิ้มให้ถึงแม้จะตกใจอยู่บ้างที่เสือร้ายแนะนำว่าเป็นแฟน เพราะคนอย่างกวินไม่เคยใช้คำว่าแฟนกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

“ทำตัวสบายๆ เหมือนห้องตัวเองเลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ” คริสตัลที่เป็นเจ้าของห้องบอกพร้อมรอยยิ้ม

“มึงทำอะไรผิดมาหรือเปล่า” นาเดียถามขึ้นท่ามกลางความเงียบ ซึ่งเธอรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ

“น้องเขางอนกูอยู่ พวกมึงช่วยกูง้อหน่อย กูไม่เคยง้อผู้หญิง” กวินสารภาพมาตามตรง ตอนนี้เขาอยากให้เธอหายงอนแล้ว

พิพลอยเอาแต่นั่งก้มหน้าก้มตาไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำ

“กูว่าแล้วไง” เหมือนที่คิดไว้ไม่มีผิด นาเดียบ่นขึ้นมา

“หนีได้หนีไป อย่าใกล้ผู้ชายแบบนี้” นาเดียพูดขึ้นแบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าช่วยกวินหรือเปล่า

“รินไปทำอาหารก่อนนะ” ไอรินที่ไม่ค่อยถนัดเรื่องแบบนี้จึงขอตัวเข้าครัว

“หนูช่วยทำค่ะ”