04

หลังจากที่กวินตัดสายไป เสียงแจ้งเตือนข้อความก็ดังขึ้นมาแทน

‘เพื่อนหนูเจอพี่วินหน้าโรงหนัง’

‘พี่วินมาดูหนังกับใครคะ?’

ซึ่งเป็นข้อความจากน้องดรีมกิ๊กคนล่าสุดของกวินที่ส่งมาถาม สงสัยจะรู้เรื่องนี้จากผู้หญิงที่เดินเข้ามาทักเขาอย่างแน่นอน

‘ถ้าพี่วินไม่ตอบหนูจะเข้าไปหาข้างในนะ’

ซวยแล้วไหม! กวินได้แต่คิดในใจ หลังจากที่อ่านข้อความจบเขาก็รีบเก็บโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิมทันที

“หนังยังไม่จบเลย พี่วินจะพาหนูไปไหนคะ” พิพลอยถามขึ้นด้วยความสงสัยเมื่อกวินจับมือเธอให้ลุกขึ้นแล้วเดินตามเขาออกไป

“พี่จะพาหนูไปทำอะไรที่ดีกว่านี้ครับ” กวินพาพิพลอยเดินออกไปยังทางด้านหลังของโรงหนัง เพื่อที่จะไม่ให้ใครเจอ

ถึงในหัวพิพลอยจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่เธอก็เดินตามชายหนุ่มไปอยู่ดี

กวินขับรถมาจอดยังตึกสูงที่เป็นร้านอาหารชื่อดังและเป็นรูฟท็อประดับห้าดาว ชมบรรยากาศรอบเมืองยามค่ำคืน

เนื่องจากกวินเป็นลูกค้าวีไอพีพาสาวๆ มาทานอาหารไม่ซ้ำหน้า จึงไม่ใช่เรื่องยากในการหาโต๊ะนั่ง กวินดูแลเอาใจใส่พิพลอยเป็นอย่างดี ตลอดทั้งการทานอาหารด้วยกัน

ใช้เวลาทานอาหารด้วยกันอยู่นานหลายชั่วโมงกว่ากวินจะมาส่งพิพลอยที่คอนโด

“ขอบคุณนะคะ” พิพลอยขอบคุณชายหนุ่มจากใจ วันนี้เธอมีความสุขมากที่ได้ใช้เวลาอยู่กับผู้ชายที่เธอรัก

“ด้วยความยินดีครับ พี่กลับก่อนนะ” กวินยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า เมื่อเธอเปิดประตูและเดินเข้าไปภายในห้อง

“ขับรถดีๆ นะคะ” พิพลอย

“ครับ” กวินปิดประตูห้องให้หญิงสาว ก่อนจะเดินลงมาด้านล่างคอนโดอย่างอารมณ์ดี

รถยนต์คันหรูขับออกจากคอนโดของพิพลอยด้วยความเร็ว เนื่องจากเขามีนัดกับโดนัทรุ่นน้องต่างคณะที่พึ่งจะเจอกันตอนเช้า

ถึงแม้จะมีแฟนแล้วแต่เสืออย่างกวินก็ไม่เคยทิ้งลาย ที่เขาคบกับพิพลอยก็เพราะได้ท้าทายกับเพื่อนเอาไว้ และเขาคิดว่าจะเก็บเธอเอาไว้เหมือนขนมที่เขาคิดอยากจะกินตอนไหนก็ได้

พิพลอยเปรียบเสมือนลูกไก่ในกำมือที่ดูใสซื่อและไร้เดียงสากว่าผู้หญิงทุกคนที่เขาเคยเจอมา ตอนแรกเขาคิดว่าไอริน (เพื่อนในกลุ่ม) ใสซื่อที่สุดแล้ว แต่พอได้มาเจอพิพลอยเธอดูใสซื่อกว่าไอรินเสียอีก แถมเธอยังดูหลงและรักเขามากอีกด้วย แบบนี้ยิ่งง่ายสำหรับเสือร้ายอย่างเขา

ทางด้านพิพลอยที่กลับมาถึงห้องก็รีบส่งไลน์รายงานเพื่อนในกลุ่มทันที

PIPLOY : ฉันถึงห้องแล้วนะ

Lada_ : เป็นยังไงบ้าง

PIPLOY : ก็ปกติดีนะ พี่วินไม่ได้ทำอะไรฉันเลย

Lada_ : จริงเหรอ

PIPLOY : จริงสิ ฉันบอกแล้วว่าพี่วินเป็นสุภาพบุรุษ

Lada_ : ไม่อยากจะเชื่อเลย

PIPLOY : ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ พี่วินเป็นคนดี

Lada_ : จ้า วันนี้ดีแต่วันหน้าใครจะไปรู้ ระวังตัวให้ดีก็แล้วกัน

PIPLOY : แกก็คิดมาก ฉันไปอาบน้ำก่อนนะง่วงแล้ว

Lada_ : ฉันเตือนด้วยความหวังดี ไม่อยากเห็นเพื่อนต้องมานั่งเสียใจเสียน้ำตาทีหลัง

PIPLOY : โอเค

พิพลอยนั่งส่ายหน้ารัวๆ ให้กับลดาที่ดูไม่เชื่อใจกวินเลยสักนิด ก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำและทำธุระส่วนตัว

..

วันต่อมา

พิพลอยนั่งทำงานกลุ่มกับเพื่อนๆ ในห้องสมุดของมหาวิทยาลัย ใบหน้าสวยเอาแต่ยิ้มกริ่มอย่างอารมณ์ดีหลังจากที่คุยไลน์กับแฟนหนุ่มเสร็จ

“คุยกับใครเหรอ?” ควีนเพื่อนสาวสุดแซ่บถามขึ้นเมื่อเห็นพิพลอยเพื่อนรักนั่งยิ้มให้กับโทรศัพท์

“คนมีแฟนก็ต้องคุยกับแฟนสิควีน ถามอะไรแปลกๆ” โซมิตอบออกมาอย่างรู้ใจ

“แล้วคุยอะไรกันเหรอ ทำไมถึงได้ยิ้มมีความสุขขนาดนั้น” ควีนยังคงถามต่อด้วยความอยากรู้

“คือตอนเที่ยงพี่วินจะมารับไปทานข้าวน่ะ” พิพลอยก้มหน้าก้มตาตอบด้วยท่าทางเขิน

“ฉันมีอะไรจะให้แกดู” ลดาที่พึ่งจะมาถึงก็พูดขึ้นมาด้วยท่าทางเคร่งเครียด

“อะไรเหรอ?”

ทุกคนต่างพร้อมใจกันถามด้วยความสงสัย ก่อนที่ลดาจะยื่นโทรศัพท์ให้เพื่อนๆ ดู

“ฉันบอกแล้วว่าอย่าไว้ใจอิพี่วิน” ลดายังคงพูดเพื่อให้พิพลอยได้ตาสว่างสักที

“หูย… ภาพนี้ก็แรงเกิน” ตามด้วยเสียงของโซมิที่เลื่อนดูภาพไปเรื่อยๆ

พิพลอยถึงกับนั่งนิ่งหัวใจดวงน้อยกระตุกสั่นด้วยความตกใจที่เห็นภาพของกวินกำลังโอบกอดผู้หญิงคนอื่นขึ้นคอนโด เพราะแบบนี้สินะเมื่อคืนเขาถึงได้รีบกลับ

“ถ้าเป็นฉัน ฉันจะโทรไปถามให้รู้เรื่องกันไปเลย” ลดาพูดขึ้นเพื่อเรียกสติของพิพลอยที่กำลังหลุดลอยไปไกล

“เดี๋ยวฉันจะถามตอนที่พี่วินมารับ” พิพลอยบอกเสียงสั่นและรู้สึกเจ็บที่ใจ

“ยังไงก็อย่าลืมถามแล้วกัน เรื่องนี้เรื่องใหญ่เลยนะ” โซมิแนะนำอีกเสียง

“แกเป็นแฟน ยังไงก็มีสิทธิ์ถามอยู่แล้ว” ตามด้วยควีนที่เป็นห่วงความรู้สึกของพิพลอย แต่ยังไงเรื่องนี้ก็ต้องเคลียร์ ต้องถามกันให้รู้เรื่อง

“นั่นไงมานู้นแล้ว”