EP.1

แอ๊ดดดดดด

ประตูห้องประชุมถูกดึงเปิดเพื่อต้อนรับการมาเยือนของทหารอากาศยศระดับพันเอก เสื้อลำลองเบาสบายก้าวเข้ามาหยุดยืนอย่างนิ่งเฉย

[พันเอกวิคเตอร์ แองโควเวอร์

เกิดสิบเดือนหก อายุสามสิบห้า

กรุ๊ปเลือด โอ]

แววตาคมกริบมองประธานาธิบดีหญิงคนแรก ขนาบข้างมีบอดี้การ์ดคุ้มกันเต็มห้องตามจุด รวมถึงทหารอากาศอีกสามคนที่ถูกเรียกตัวด่วน เมื่อเห็นวิคเตอร์ทั้งสามแสดงความเคารพตามวินัยทันที

“ขอบคุณผู้พันที่ต้อนรับคำเชิญ ดูเหมือนลูกทีมคุณจะไม่ขยับหากคุณไม่สั่ง เชิญนั่ง” ผายมือเชิญอย่างสุขุมแต่สำหรับคนถูกเชิญไม่ใช่ เขาถอนหายใจลากยาวจำใจนั่งลงประชันหน้าหญิงวัยกลางคนผู้มีอำนาจ

“เข้าประเด็นดีกว่าครับ ตอนนี้กำลังเบียดเบียนเวลาพักร้อนของผม”

“รบกวนผู้พันเสียจริง งั้นมาเข้าเรื่องกันเลย ตอนนี้มีข่าวรั่วไหลเรื่องคริสตัล”

“คริสตัล” วิคเตอร์ทวนคำขมวดคิ้วครุ่นรับเอกสารและภาพถ่ายมาจดจ้อง

“แร่แหล่งรวมพลังงาน หากเราได้ครอบครองทั้งประเทศไม่ต้องผลิตน้ำมันหรือไฟฟ้า ทุกอย่างจะตกอยู่ในมือประเทศเรา ประชากรยกระดับยิ่งขึ้น ฉันต้องการให้ผู้พันกับลูกทีมที่เก่งกาจนำแร่กลับมา” รอยยิ้มกว้างเผยพร้อมมองมาทางคนฟัง หัวหน้านิ่งเงียบแต่ลูกน้องเริ่มมองหน้ากันถกเถียงกันในลำคออยู่ด้านหลังวิคเตอร์

“ฉันทำเรื่องขอนาซ่าขึ้นดวงจันทร์เรียบร้อยแล้ว แต่ก่อนที่คุณจะไปที่นั่น ฉันได้หาผู้เชี่ยวชาญเรื่องคริสตัลไว้ เป้าหมายแรกที่จีน ตั๋วเครื่องบินทั้งหมดถูกจัดเตรียมเป็นที่เรียบร้อย หวังว่าคุณและลูกทีมไม่ทำให้ฉันผิดหวัง ประเทศต้องการคุณผู้พัน ขอบคุณที่มา” จบบทสรุปราวกับพูดเองเออเอง ลุกขึ้นเดินยิ้มกริ่มออกจากห้องพร้อมบอดี้การ์ดติดตาม

หลังปิดประตูลูกทีมหญิงหนึ่ง ชายสอง รีบเข้ามาตรงหน้าหัวหน้าทันที ข้อสงสัยมากมายรุมเร้าจนวิคเตอร์นั่งเคาะนิ้วก่อนผ่อนลมหายใจยาว

“ผู้พันคิดว่า แร่อะไรนั่นมันมีจริงงั้นหรือ เหลือเชื่อเกินไป” โอเวอร์รีบทักท้วงทันทีที่มีโอกาสพร้อมเสยผมสีทองวางมือลงบนโต๊ะเปิดประเด็นคนแรก ชายผู้มีลักษณะคล้ายวิคเตอร์ต่างกันเพียงนิสัยและอายุ

“พักร้อนยังไม่ถึงสามวัน กลับมาทำงานอีกแล้ว เหนื่อยชะมัด มีงานไหนเบาบ้าง” ไครส์ ชายร่างใหญ่กล้ามโตผิวสีหัวเกรียนเท้าเอวส่ายหน้าบ่นอุบ

“น่าตื่นเต้นจะตายไป ได้ไปจีน” วิว หญิงเดียวในทีมสุดอึดกล้ามโตไม่แพ้กัน

“เราจะไปจีนกันจริงหรือผู้พัน” โอเวอร์ยังคงอาลัยอาวรณ์กับพักร้อนแสนสั้นด้วยความเซ็งหน่าย

“ได้ยินแล้วเต็มหูไม่ใช่หรือไง ขัดได้รึคำสั่งประธานาธิบดี” วิคเตอร์เริ่มเอนหลังพิงเก้าอี้อาการเซ็งไม่แพ้ลูกน้อง

“หมดกันปาร์ตี้สาว ไม่ต้องได้สืบพันธุ์กันแล้ว แต่งกับงานไปเลย” ไม่วายบ่นต่อ

“จะรีบตกนรกทำไมเล่าอยู่แก่ด้วยกันก่อน เปลี่ยนจากขับไอพ่นเป็นยานอวกาศ เยี่ยมไม่เบา” วิวเอื้อมมือตบไหล่โอเวอร์ด้วยความหยอกล้อ เช่นเดียวกับวิคเตอร์ที่ลุกขึ้นตบบ่าให้กำลังใจเขาเช่นกัน เพื่อนมีทีมทำไม่เท่าไหร่เจอหัวหน้าไปงานนี้มีสิ้นหวังชนิดกู่ไม่กลับ

ณ หอสมุด…

หญิงสาวผมสีน้ำตาลแดงเดินออกมายืนเอามือซุกเสื้อกันหนาวชะเง้อมองหาบางอย่างสลับนาฬิกาอยู่หลายครั้ง ใบหน้าสะอาดสะอ้านสมวัยชวนน่าชม

[แพรอท พรามิเวล

เกิด สามสิบเอ็ด เดือนสิบสอง

อายุ ยี่สิบ กรุ๊ปเลือด เอบี]

รอแล้วรอเล่ายังคงไร้วี่แวว มีแต่คนเดินเข้าหอสมุดไม่สนใจเธอ จวบจนครึ่งชั่วโมงทำให้หญิงสาวต้องนั่งลงที่บันไดมองหนุ่มสาวหลายคู่จูงมือสนิทสนมชวนยิ้มตาม

“แพรอท” เสียงผู้ชายร้องเรียกพร้อมวิ่งเข้ามาตรงหน้าเธอด้วยรอยยิ้ม

“วานิลาละไมค์” แพรอทรีบยืนขึ้นทันทีด้วยรอยยิ้มหมดเวลารอ

“แวะไปเอาจดหมาย รอนานแล้วใช่ไหม โทษทีตื่นสาย เมื่อคืนปาร์ตี้หนักไปหน่อย”

“อย่างน้อยคนสายประจำยังครองตำแหน่งอยู่” ฉีกยิ้มก่อนเหลือบมองหญิงสาวผมดำวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา