EP 8 ลูกหมา หรือ หมาล่าเนื้อ

Engineering Stalker

วิศวะซ่อน(คลั่ง)รัก!

EP 8

ลูกหมา หรือ หมาล่าเนื้อ

..................................

@คอนโดสายฟ้า

23.45น.

"ทำตัวตามสบายได้เลยนะครับพี่ (^_^) "

"จะอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้ หรือจะอยู่ตลอดไปเลยก็ได้นะครับ"

"ขอบคุณนะ.....แต่พี่คงจะไม่รบกวนนานนัก" ของขวัญเอ่ยด้วยท่าทางเกรงใจ เธอกะจะรอให้ทางคอนโดแก้ไขเรื่องระบบรักษาความปลอดภัยให้เรียบร้อยก่อน เพราะงั้นเธอคงจะอยู่รบกวนรุ่นน้องหนุ่มไม่นานนัก

"จิ๊!"

" (-_-) ?" ของขวัญหันไปมองทางสายฟ้า เพราะเหมือนจะได้ยินเสียงจิ๊ปากเบา ๆ

" (^_^) "

"เอากระเป๋าไปเก็บในห้องแล้วก็อาบน้ำนอนกันดีกว่าครับพี่"

"วันนี้พี่คงเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว" สายฟ้าเอ่ย ก่อนจะจับไหล่เล็กเบา ๆ และผลักให้เธอเดินเข้าไปในห้อง

"สะอาดเหมือนเดิมเลย" ของขวัญพึมพำเมื่อมองไปรอบ ๆ ห้องแล้วพบว่าข้าวของถูกจัดอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

"ให้ผมช่วยเก็บเสื้อผ้าเข้าตู้ให้ไหมครับ พี่จะได้ไปอาบน้ำ (^_^) "

"ไม่เป็นไร ๆ ขอบใจมากนะ"

"พี่หิวไหมครับ"

"พี่น่าจะยังไม่ได้กินอะไรเลยใช่ไหม เดี๋ยวผมไปหาอะไรให้พี่รองท้องสักหน่อยแล้วกันนะครับ" สายฟ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ซึ่งพอของขวัญพยักหน้าตอบรับเขาก็รีบกุลีกุจอออกจากห้องนอนไปทันที

"ทำตัวเหมือนตอนเด็ก ๆ ไม่มีผิดเลย (^_^) " ของขวัญพึมพำเมื่อภาพความทรงจำตอนเด็กที่แสนเลือนรางแวบเข้ามาในหัว ภาพของเด็กน้อยแก้มอ้วนที่เอาแต่เดินตามเธอไปรอบหมู่บ้าน และเอาแต่เรียกพี่ครับ ๆ ไม่หยุด

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ของขวัญเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางผ่อนคลาย หลังจากที่เก็บเสื้อผ้าเข้าตู้เสร็จ เธอก็ไปอาบน้ำชำระล้างร่างกาย ซึ่งก็พอช่วยทำให้ความเครียดที่มีตลอดทั้งวันลดน้อยลงไปบ้าง

ตึก ตึก ตึก.....

ของขวัญเดินออกมานอกห้องนอน ก่อนจะกวาดตามองหาร่างเจ้าของห้องที่หายเงียบไปสักพักแล้ว

แกร๊ก!

ประตูห้องน้ำห้องรับแขกถูกเปิดออกเรียกสายตาของคนตัวเล็กให้หันไปมอง ก่อนจะพบว่าเป็นสายฟ้านั่นเองที่เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แถมยังมัดซะหมิ่นเหม่ไม่กลัวหลุดอีกต่างหาก

" (-////////-) " ของขวัญมองร่างกายกำยำที่กำลังเปียกซกไปด้วยหยดน้ำนิ่ง ก่อนที่ใบหน้าของเธอจะพลันขึ้นสีแดงระเรื่อขึ้นมา

"พี่ครับ (^_^) "

"อาบน้ำเสร็จแล้วหรอครับ ผมก็เพิ่งอาบเสร็จพอดีเลย"

"พี่มานั่งนี่สิครับ ผมทำข้าวต้มเอาไว้ให้แล้ว พี่กินกุ้งได้ใช่ไหมครับ" สายฟ้าเอ่ย ก่อนจะเดินมาจูงมือคนตัวเล็กให้มานั่งที่โต๊ะกินข้าวที่มีข้าวต้มหอมฉุยวางตั้งเอาไว้

"ขะ ขอบใจ" ของขวัญเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เธอรู้สึกควบคุมลมหายใจได้ลำบาก เพราะสายฟ้าในสภาพที่เกือบเปลือยเอาแต่นั่งจ้องหน้าเธอไม่หยุดด้วยรอยยิ้มหวานหยดย้อย

"สายฟ้าไปแต่งตัวเถอะ (-/////-) "

"คือ.....พี่ครับ"

"ปกติผมไม่ใส่เสื้อผ้านอนน่ะครับ มันอึดอัด.....ผมนอนไม่หลับ (^_^) "

"อ๋อ.....งะ งั้นหรอ (-_- ;) "

"พี่รีบกินข้าวต้มเถอะครับ เดี๋ยวมันจะเย็นชืดหมด" สายฟ้าเอ่ย ก่อนจะเท้าคางมองคนตัวเล็กด้วยสายตาเอ็นดู

"อะ อื้อ" ของขวัญได้แต่รีบตักข้าวเข้าปาก ตอนนี้เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เพราะสายฟ้าทำราวกับต้องการจับเธอกินตลอดเวลา

สิบนาทีต่อมา

ตอนนี้ของขวัญกินข้าวหมดแล้ว และกำลังเตรียมจะเข้านอน ซึ่งสายฟ้าเองก็เช่นกัน แต่ทว่าในยามที่ของขวัญกำลังจะเดินเข้าห้อง ก็เห็นว่าสายฟ้ากำลังจะเดินตามเข้ามา

"สายฟ้า คือว่า.....นี่เราคงจะไม่ได้จะนอนห้องเดียวกันใช่ไหม?" ของขวัญกลั้นใจถาม ถึงแม้จะรู้ว่าเธอเป็นแค่คนมาขออาศัยอยู่ แต่จะให้นอนห้องเดียวกันมันก็ยังไงอยู่

"ใช่ครับพี่ (^_^) "

"เอ๋?"

"ทะ ทำไมล่ะ มีสองห้องไม่ใช่หรอ" ของขวัญเริ่มเลิกลัก เพราะตอนนี้สถานะของเธอกับสายฟ้าตกลงที่ว่าจะเป็นคนคุยกันไปก่อน

"คือห้องนั้นเป็นห้องเก็บของน่ะครับ แล้วตอนนี้ก็ฝุ่นเขรอะไปหมดเลยด้วย"

"พี่กลัวผมหรอครับ (•᷄Θ•᷅) " สายฟ้าว่าพลางทำหน้าเศร้า ๆ

"ปะ เปล่า"

"พี่ก็แค่รู้สึกไม่ชินถ้าต้องนอนห้องเดียวกับคนอื่นน่ะ"

"เตียงกว้างมากเลยนะครับ เพราะงั้นไม่เป็นอะไรหรอก"

"ที่สำคัญผมไม่นอนดิ้นด้วยนะครับ"

"ไม่นอนกรน ไม่กัดฟัน มารยาทในการนอนผมดีสุด ๆ เลยนะครับพี่ (•᷄Θ•᷅) "

'ใครเขาถามเรื่องมารยาทในการนอนของนายกันล่ะ'

'ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้นซะหน่อย'

"แต่ถ้าพี่อึดอัดใจ.....ผมไปนอนที่โซฟาก็ได้นะครับ (•᷄Θ•᷅) "

"มะ ไม่ จะให้เจ้าของห้องไปนอนที่โซฟาได้ยังไงกัน"

"พี่นอนได้ (-_- ;) "

"ครับพี่ (^_^) "

"เราไปนอนกันเถอะครับ" สายฟ้าเอ่ยอย่ากระตือรือร้นฉุดลากข้อมือเล็กให้เดินไปที่เตียงทันที

ฟุบ

ร่างเล็กถูกจับให้นอนลงบนที่นอน ก่อนจะถูกห่มผ้าให้อย่างดี

"ฝันดีนะครับพี่ (^_^) " สายฟ้าเอ่ยด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะเดินกลับมายังที่นอนฝั่งตัวเอง และล้มตัวลงนอนเงียบ ๆ

'ตอนแรกก็ตกใจแทบแย่.....คิดว่าวันนี้จะไม่รอดซะแล้ว' ของขวัญพึมพำในใจ เพราะแอบคิดว่าเจ้าหมาเด็กมีเจตนาไม่บริสุทธิ์ แต่พอเห็นเขาล้มตัวนอนเงียบ ๆ แบบนี้ก็รู้สึกเบาใจขึ้นมา

02.00 น.

"อึก!.....อืออออ" เสียงร้องครวญครางราวกับกำลังเจ็บปวดที่ดังข้าง ๆ หูปลุกให้คนตัวเล็กที่เพิ่งหลับไปได้ไม่นานค่อย ๆ ลืมตาขึ้น

"สายฟ้า"

"เป็นอะไรงั้นหรอ" ของขวัญเอ่ยถามในขณะขยี้ตาไปพลางด้วยความงัวเงีย

"พี่ครับ.....พี่ขวัญผมจะทำยังไงดีครับ"

"ตรงนี้ของผมมันไม่ยอมสงบลงเลย" สายฟ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงลนลาน ก่อนจะเปิดผ้าห่มขึ้นเผยให้เห็นบางอย่างภายใต้ผ้าห่มที่กำลังผงาดชูชันอยู่ในตอนนี้

"พี่ช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ"

ฟึบ ๆ ๆ ๆ

สายฟ้าเอ่ยในขณะที่มือของเขาก็ชักรูดแก่นกายที่ไม่ยอมสงบของตัวเองไปพลาง

"ผมขอโทษที่ต้องให้พี่เห็นภาพที่ไม่น่าดูนะครับ"

"แต่ผมบังคับมันไม่ได้จริง ๆ"

"อาจเป็นเพราะวันนี้ผมได้นอนข้าง ๆ พี่ เพราะงั้นมันก็เลย....."

" (⊙＿⊙) !?" คนตัวเล็กมองภาพตรงหน้าตาค้าง ตอนนี้ของเธอชักไม่มั่นใจแล้วว่าคนตรงหน้าจะใช่ลูกหมาจริง ๆ หรือเป็นหมาล่าเนื้อกันแน่

..................................

เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์

= กำลังใจ(◕‿< ❀ )