EP 7 สตอล์กเกอร์!!!

Engineering Stalker

วิศวะซ่อน(คลั่ง)รัก!

EP 7

สตอล์กเกอร์!!!

..................................

@มหาลัย

"ขวัญ!"

"อุ๊ย!" ของขวัญสะดุ้งแรงเมื่อจู่ ๆ เพียงฟ้าก็มาจับไหล่เธอจากด้านหลัง

"เป็นอะไร"

"ทำไมตกใจขนาดนั้น" เพียงฟ้าขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนที่ดูลนลานแปลก ๆ

"คือช่วงนี้ขวัญรู้สึกเหมือนมีคนคอยตามอ่ะ"

"คอยตาม?"

"พวกสตอล์กเกอร์อ่ะหรอ"

"อื้อ ๆ" ขวัญพยักหน้าหงึกหงัก ใบหน้าสวยตอนนี้ซีดเผือดบ่งบอกว่ากลัวจับใจ

"แกไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม"

"ก็อยากให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน"

"แต่ขวัญรู้สึกว่าช่วงนี้เจอแต่เรื่องแปลก ๆ"

"เหมือนมีคนคอยจับตาดูอยู่ตลอด แล้วก็ เอ่อ.....พวกชั้นในก็หายบ่อย ๆ ด้วยอ่ะ (- ﹏ - |||) "

"อึ๊ย! น่ากลัวมากแก"

"แจ้งตำรวจหรือยัง"เพียงฟ้าขนลุกเกรียวขนาดเธอเป็นแค่คนฟังยังรู้สึกกลัวขนาดนี้ ไม่ต้องถามก็รู้ว่าคนที่โดนเองกับตัวจะกลัวขนาดไหน

"จะเอาหลักฐานที่ไหนไปแจ้งล่ะ"

"ก็รู้ว่าประเทศนี้ถ้าเหยื่อยังไม่ถูกทำร้ายก็ไม่มีทางทำอะไรได้หรอก" ของขวัญฟุบลงกับโต๊ะอย่างอ่อนใจ ตอนนี้เธอนอนไม่หลับมาหลายวันแล้ว เพราะเอาแต่หวาดระแวง

"แล้วแกจะเอาไง"

"จะมาอยู่กับฉันที่คอนโดก่อนไหมล่ะ" เพียงฟ้าเสนอแนะ

"ไม่เป็นไร ไม่อยากรบกวนอ่ะ"

"อีกอย่างน้องของฟ้าก็อยู่ด้วยกันอีกตั้งสองคน แค่นั้นก็คับแคบพอแล้ว"

"ขอบใจมากนะที่เป็นห่วง" ของขวัญส่งยิ้มบาง ๆ ให้เพื่อนเป็นการขอบคุณ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะกลัวมากแค่ไหน แต่ทว่าเธอกลับเกรงใจเพื่อนมากกว่า

"งั้นก็ระวังตัวดี ๆ แล้วกัน"

"ล็อกประตูห้องดี ๆ ไปไหนก็ระวังตัวมาก ๆ"

"อื้อ ขอบใจนะ"

19.00 น.

@คอนโดของขวัญ

แกร๊ก! แอ๊ด

"นี่มันอะไรกัน!?" ทันทีที่ของขวัญเดินเข้ามาในห้องก็ต้องตกใจแทบผงะ เมื่อเห็นสภาพห้องที่ถูกรื้อค้นกระจุยกระจายราวกับถูกโจรเข้าบ้าน พอเห็นดังนั้นเธอก็รีบวิ่งออกมาจากห้องทันทีเพราะกลัวว่าจะมีใครอยู่ข้างใน

ฟึบ!

มือเล็กที่สั่นเทาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่ทว่ากลับไม่รู้ว่าควรโทรหาใครก่อนดี หากเป็นเมื่อก่อนคนที่เธอนึกถึงเป็นคนแรกก็คงจะเป็นบาส อดีตแฟนหนุ่ม แต่ทว่าตอนนี้คนที่เธอสามารถโทรหาได้ในเวลาแบบนี้ก็คงมีแค่คนเดียวเท่านั้น

อีกด้าน

"ครับพี่"

"พี่ใจเย็น ๆ นะครับ เดี๋ยวผมจะรีบไปหา พี่ลงมารอข้างล่างตรงที่มีคนเยอะ ๆ ก่อนนะครับ"

"ไม่ต้องร้องนะครับคนดี.....เดี๋ยวผมจะรีบไป" สายฟ้าเอ่ยกับคนในสายด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย

ติ๊ด!

ตอนนี้สายจากรุ่นพี่สาวที่โทรมาหาด้วยความร้อนรน และ หวาดกลัวได้ถูกตัดไปแล้ว

ใบหน้าหล่อที่ก่อนหน้านี้แสดงออกถึงความร้อนรน และ เป็นห่วงเป็นใยจู่ ๆ ก็ค่อย ๆ เรียบตึงขึ้นอัตโนมัติ ก่อนที่มุมปากของเขาจะยกยิ้มร้ายขึ้นมา

"หึ"

20.00 น.

@คอนโดของขวัญ

"สายฟ้าระวังนะ" ของขวัญที่มีท่าทีกล้า ๆ กลัวหลบอยู่ที่ด้านหลังของสายฟ้าที่กำลังเข้ามาสำรวจในห้องว่ายังมีผู้บุกรุกอยู่ไหมเอ่ยด้วยเสียงสั่น ๆ

"ไม่เป็นไรครับพี่"

"พี่รออยู่ที่หน้าห้องนะครับ เดี๋ยวผมเข้าไปดูเอง"

"ระวังนะ (- ﹏ - |||) " ของขวัญชะโงกหน้ามองสายฟ้าจากหน้าประตูด้วยความเป็นห่วง

ห้านาทีต่อมา

"ไอ้โรคจิตนั่นมันคงไปแล้วแหละครับพี่" สายฟ้าที่เดินสำรวจทั่วห้องแล้วไม่พบร่องรอยของบุคคลที่สามเอ่ย

ฟึบ!

"ฮึก ๆ ๆ ฮือออ"พอได้ฟังดังนั้นของขวัญก็ทรุดลงนั่งกับพื้น ก่อนจะปล่อยโฮออกมาทันทีด้วยความหวาดกลัว

"พี่ครับไม่เป็นอะไรแล้วนะ"

"ไม่ต้องร้องนะครับ" สายฟ้าเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ก่อนจะกอดของขวัญเอาไว้อย่างแผ่วเบา

"ฮึก ๆ ๆ ขอบคุณนะสายฟ้า" คนตัวเล็กซบหน้ากับอกแกร่งของสายฟ้า ก่อนจะยกมือกอดเขาเอาไว้จนแน่น พอมาถึงตอนนี้เธอก็รู้สึกว่าสายฟ้าพึ่งพาได้มากกว่าที่คิดเอาไว้

"ไม่เป็นไรครับ (^_^) "

"ฮึก ๆ ฮือออ" ของขวัญยังคงร้องไห้ไม่หยุด เพราะเธอเพิ่งจะเคยเจอกับเหตุการณ์แบบนี้เป็นครั้งแรก

"ว่าแต่พี่ครับ พอผมเห็นสภาพห้องเป็นแบบนี้แล้วผมไม่อยากให้พี่อยู่ที่นี่เลย"

"พี่ย้ายไปอยู่ที่อื่นก่อนชั่วคราวดีไหมครับ"

"ฮึก ๆ ๆ ที่ไหน?"

"ที่บ้านผมเป็นไงครับ (^_^) "

..................................

เพิ่มลงคลัง+คอมเมนต์+ไลค์

= กำลังใจ(◕‿< ❀ )