INTRO

[INTRO]

แสงตะวันคล้อยต่ำลับขอบฟ้า เข็มนาฬิกาเดินอ้อยอิงสวนทางกับวิถีชีวิตมนุษย์เงินเดือน ดูเวลาตอนนี้ก็ใกล้เลิกงานแล้ว บางคนเตรียมตัวแต่งหน้าทาปากเพื่อออกแรดตามถนัด ในขณะที่มนุษย์ป้าอีกหลายคนก็เริ่มจับกลุ่มนินทาคนอื่น

ตั้งแต่จำความได้ชีวิตของมิ้นท์ไม่เคยหวือหวาเหมือนคนอื่นเลย คงเพราะฐานะปานกลางหน้าตาบ้านๆ และเป็นคนเรียบเฉยจึงไม่โดดเด่นในทุกสถานะ โชคดีที่เกิดมาหุ่นดีผิวดีทำให้อะไรๆ ที่จืดชืดพอน่าดูอยู่บ้าง แต่ก็แค่นั้นแหล่ะเพราะวันๆ มิ้นท์เอาแต่ทำงานจนไม่มีเวลาหาความสุขให้ตัวเอง

"นี่มิ้นท์ พี่รบกวนเราเอาเอกสารไปให้ลูกค้าที่ออฟฟิศหน่อยซิ" เสียงพี่นวลฉวีหัวหน้าแผนกเอ่ยสั่ง พร้อมวางซองสีน้ำตาลปึกใหญ่ลงตรงหน้า มิ้นท์กรอกตางงเธอไม่ได้รับปากสักหน่อยว่าจะไป แต่ก็เหมือนงานเลือกเธอแล้วจึงพูดอะไรไม่ได้ เธอไม่ได้เรียบร้อยอย่างหน้าตาเลย ออกไปทางเช้าชามเย็นชามไม่อยากสุงสิงกับใครด้วยซ้ำ แต่ที่ทุกงานเลือกใช่เธอก็เพราะความไม่มีลูกไม่มีผัวกวนตัวนี่แหล่ะ เฮ้อ! เป็นเพียงรุ่นน้องจะให้เถียงสู้รุ่นพี่ได้ไง ก้มหน้าก้มตาทำต่อไปเถอะ

"ออฟฟิศลูกค้าอยู่ไหนอะพี่ ถ้าแถวบ้านหนูก็ได้ค่ะแต่ถ้าไกลเดี๋ยวหนูเรียกแมสเซนเจอร์ไปส่งให้นะ" มิ้นท์ตอบรับ พลิกดูซองเอกสารไม่เห็นที่อยู่จึงเอ่ยถาม

"ไม่ได้ซิ! ลูกค้าคนนี้ระดับวีวีไอพีนะ เอกสารสำคัญขนาดนี้เธอจะใช้ใครซี้ซั้วได้ไง" เสียงพี่ฉวีดุทั้งยังตีมือเพี๊ยะลงต้นแทน มิ้นท์รู้ดีว่าขัดใจไม่ได้จึงแอบถอนหายใจเหนื่อย ส่ายหน้าเบาๆ แบบไม่อยากจะทำสักเท่าไร

"ถ้าสำคัญทำไมพี่ไม่ไปเองล่ะคะ ถ้ามิ้นท์ไปทำอะไรซี้ซั้วเข้าจะเป็นยังไง" มิ้นท์ตีหน้าซื้อตาใสบ่นอุบอิบตามประสาเด็กสาว

"ก็ฉันไว้ใจเธอไง หรือว่าไว้ใจไม่ได้ห้ะ! " พี่ฉวีเริ่มเสียงอ่อนลงแต่ดวงตาลุกวาวคล้ายไม่พอใจนัก

"ได้ค่ะได้ จะให้มิ้นท์ไปทำอะไรที่ไหนบอกได้เลยค่ะ" เสียงเจื่อนตอบรับ ไหนๆ ก็ปฏิเสธไม่ได้แล้วนี่อย่างน้อยออกไปข้างนอกก็ยังดีกว่านั่งบื้อฟังกลุ่มมนุษย์ป้านินทาคนอื่น

พี่ฉวีจัดการเขียนชื่อที่อยู่ลูกค้าให้ กระดาษโน้ตแผ่นเล็กถูกยื่นมาอยู่ตรงหน้ามิ้นท์ หญิงสาวรีบเก็บของลงกระเป๋า ปิดโน้ตบุ๊กรวบงานที่ทำค้างอยู่กลับบ้าน แม้จะหงุดหงิดที่ต้องเอางานไปทำที่บ้าน ไม่เหลือเวลาให้ทำอย่างอื่นอีกแล้ว

"ไปที่นี่หรอคะ" ที่อยู่ที่พี่ฉวีเขียนให้เป็นโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง มิ้นท์ทำหน้างงๆ เพราะไม่คิดว่าบริษัทรับจัดสวนเล็กๆ ต้องเอางานไปให้ลูกค้าดูถึงโรงแรมใหญ่

"ใช่ รีบไปให้ตรงเวลาล่ะ ท่านไม่ชอบรอใคร" พี่ฉวีสั่งต่อ

"ค่ะ" พอถูกสั่งซ้ำอีกรอบมิ้นท์ก็เบ้ปากไม่อยากสนใจ มือเก็บของสมองคิดแผนจะซิ่งวินมอเตอร์ไซค์ยังไงให้ถึงที่หมาย คอยดูเถอะฉันจะฝากประชาสัมพันธ์ให้จบๆ ไป แต่อีกใจหนึ่งก็กังวลเพราะพี่ฉวีกำชับว่าให้ส่งถึงมือ มิ้นท์สงสัยจะอ้าปากถามแต่ถูกพี่ฉวียกมือห้ามไว้ "อย่ารู้มากเลย ทำแค่หน้าที่เธอเถอะ! "