ตอนที่2 แมวน้อย

คามินมองร่างบางที่ทรุดนั่งกับพื้นหอบหายใจอยู่ตรงหน้าตัวเองอย่างพอใจ ร่างกายที่ไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม นอกจากสายตาที่เริ่มแปรเปลี่ยนไปจากความกลัวกลายเป็นแมวน้อยที่เงยมองเขาอย่างยั่วยวน

ทำเอาเขาพอใจกับยาตัวใหม่ของนาวาเพื่อนสนิทอย่างมาก เพราะยาตัวนี้ไม่สามารถมองออกได้เลยว่าคนตรงหน้ากำลังถูกควบคุมด้วยยา

“ให้ฉันเอาเธอไหม” คามินย่อตัวลงไปนั่งตรงหน้าเธอก่อนจะถามเธอขึ้น

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใคร หรือว่ามีคนส่งเธอมาเพื่อสืบอะไรเกี่ยวกับงานของเขา แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าใบหน้าเล็กที่จ้องมองเขาอยู่ทั้งสวยและน่าดึงดูดมาก

“อื้อ” เธอพยักหน้าขึ้นอย่างว่าง่ายโดยไม่มีอาการทุรนทุรายเหมือนยาตัวเก่าๆ แต่ก็มีความต้องการอย่างควบคุมไม่ได้อยู่ในตัวตามชนิดยา

“หึ!” คามินแค่นหัวเราะอย่างพอใจ

“มึงจะให้พวกกูดูหนังสดของมึงเหรอวะ” นาวาเอ่ยขึ้นอย่างไม่จริงจัง เพราะพวกเขาก็ไม่ได้เขินอายกับการมีอะไรกับผู้หญิงต่อหน้ากัน

“อยากให้พวกมันดูเราสองคนไหม” คามินหันไปถามหญิงสาวขึ้นด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี

“ไม่” เสียงกะเซ่าเอ่ยปฏิเสธขึ้น

ถึงแม้ว่าร่างกายที่ควบคุมความต้องการพวกนั้นไม่ได้ แต่เธอก็ยังมีสติน้อยนิดรับรู้เรื่องราว นั่นทำให้เธอไม่อยากให้มีใครมานั่งดูเธอทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้น

แม้แต่จิตใต้สำนึกของเธอที่อยากปฏิเสธออกไปไม่ให้เขาทำอะไรเธอ แต่สุดท้ายปากของเธอก็ไม่ได้พูดแบบนั้น

“เธอไม่อยากให้พวกมึงดูว่ะ” คามินหันไปพูดกับเพื่อนก่อนจะเดินกลับมานั่งที่โซฟาอีกครั้ง

“แต่นี่ยาของฉันนะ ฉันก็อยากดูผลของมันเหมือนกัน” นาวาเอ่ยกับหญิงสาวขึ้นด้วยรอยยิ้มไม่ต่างจากคามิน

“มานี่สิ” คามินเอ่ยเรียกหญิงสาวขึ้นก่อนจะตบตักตัวเอง

นั่นทำให้เธอเดินเข้ามาหาเขาทั้งที่จิตใต้สำนึกสั่งให้เธอเดินออกจากห้องนี้ไป แต่ความต้องการที่เกิดขึ้นภายในทำให้เธอเลือกจะเดินไปหาเขา เพราะตอนนี้เขาดึงดูดเธอที่สุด

ร่างบางพาตัวเองขึ้นไปนั่งคร่อมตักคามินอย่างไร้ความอาย ยิ่งได้ใกล้ ยิ่งได้สัมผัส ยิ่งได้กลิ่น มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกอยากทำอะไรมากกว่านี้ อยากอย่างที่ไม่เคยมีความรู้สึกพวกนี้มาก่อน

“อยากแล้วเหรอ” คามินเอ่ยถามหญิงสาวบนร่างตัวเองขึ้น เพราะตอนนี้เธอกลับเคลื่อนไหวร่างกายเบาๆ ช้าๆ เหมือนกับพยายามฝืน

“.....” ร่างบางกัดปากแน่นพยายามสู้กับร่างกายที่เปลี่ยนไป แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ทำได้เพียงทำตามความต้องการของร่างกาย

“ถอดเสื้อผ้าสิ” คามินเอ่ยบอกเธออย่างไม่ให้เสียเวลาทดสอบสรรพคุณของยา หญิงสาวหันไปมองเพื่อนสนิทอีกสองคนของคามินอย่างไม่ต้องการให้พวกเขาอยู่ตรงนี้

หมับ! คามินใช้มือบีบเค้นหน้าอกของหญิงสาว การกระทำนั้นสามารถดึงดูดความสนใจให้เธอกลับมาอีกครั้ง และยังมีความต้องการที่เพิ่มมากขึ้น

มือเรียวถอดเสื้อของตัวเองออกพร้อมทั้งน้ำตา เหลือทิ้งไว้เพียงบราตัวเล็กที่ปกปิดหน้าอกของเธอได้เพียงครึ่ง หน้าอกที่เบียดกันอยู่ใต้บราเซียร์ทำให้คามินพอใจอย่างมาก

“ดูเหมือนเหยื่อของมึงจะไม่อยากให้พวกกูดูด้วย” นาวาที่เห็นน้ำตาไหลพรากจากดวงตาของหญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างไม่รู้สึกสงสาร

“กูกลับล่ะ” ธันเดอร์ที่นั่งเงียบมานานเอ่ยขึ้นก่อนจะลุกขึ้นออกจากห้องไป

“กูก็กลับก่อนแล้วกัน ยังไงก็อย่าลืมอัปเดตผลของยาให้กูด้วยล่ะ” นาวาเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินตามธันเดอร์ออกไป

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ถือสากัน แต่การมานั่งดูหนังสดแบบนี้ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าทำให้พวกเขามีอารมณ์ได้เหมือนกัน สู้เขากลับไปหาเหยื่อของตัวเองดีกว่า

“พวกมันออกไปหมดแล้ว ทีนี้จะถอดออกหมดได้หรือยัง” คามินหันมาถามร่างบางที่นั่งคร่อมเขาอยู่อีกครั้ง มือหนายังคงบีบเค้นหน้าอกคู่ใหญ่อยู่ไม่ปล่อย

“อื้อ!” เสียงครางดังขึ้นพร้อมกับฟันขาวกัดลงบนริมฝีปากแน่นตามอารมณ์ของร่างกายที่ถูกควบคุมอยู่

มือเล็กปลดตะขอบราของตัวเองออก หน้าอกคู่ใหญ่เกินตัวที่เป็นอิสระปรากฏต่อหน้าคามินทันที ยอดปทุมถันสีน้ำตาลติดส้มอ่อนธรรมชาติเหมือนไม่เคยผ่านการใช้งานมาก่อน ดึงดูให้คามินขยับเข้าไปครอบครองโดยไม่เสียเวลา

“อ๊า” ร่างบางเปล่งเสียงครางขึ้นอย่างลืมอายเมื่อถูกครอบครองยอดอก

อารมณ์ปรารถนาที่เธอไม่เคยได้รับมันทำให้ร่างกายร้อนรุ่มขึ้นมา ความต้องการที่มีอยู่ในตอนแรกยิ่งเพิ่มมากขึ้นเมื่อถูกสัมผัสจากเพศตรงข้าม

“ถอดเสื้อผ้าให้หมด” คามินเอ่ยสั่งออกมาอีกครั้ง หลังจากอยากเห็นอะไรมากกว่าที่ได้เห็นอยู่ตอนนี้

หญิงสาวพาตัวเองลงจากตักแกร่งก่อนจะถอดกางเกงยีนส์รัดรูปของตัวเอง ตามด้วยกางเกงชั้นในตัวบางตามมาติดๆ ทำให้ร่างเปลือยเปล่าของเธอปรากฏต่อหน้าคามินทันที

ร่างกายที่ไร้อาภรณ์ปกปิดสามารถทำให้คามินพอใจอย่างมากตั้งแต่แรกเห็น ผิวขาวเนียนอมชมพูที่สะดุดตา สัดส่วนที่เว้าและโค้งอย่างสมส่วน จะมากไปก็แค่หน้าอกที่ใหญ่กว่าตัวเล็กน้อยนั่น แต่ก็ทำให้พอใจได้มาก

“นอนลงไป แล้วอ้าขาออก”