EP01 ทักทาย

EP01

.

.

.

1 ปีที่แล้ว…

สวัสดีค่ะฉันชื่อวันใสที่ตั้งชื่อนี้ก็เพราะว่าการเกิดมาของฉันมันตรงกับวันตายของคุณแม่ ยายเคยบอกว่าไม่อยากเห็นฉันต้องจมอยู่กับความรู้สึกผิดของตนเองอยากให้ชีวิตฉันมันสดใสมากกว่านี้แม้จะเกิดในวันที่หม่นหมอง ส่วนวันใหม่คือน้องสาวคนละแม่ของฉันหลังจากที่คุณแม่ตายคุณพ่อก็แต่งภรรยาใหม่เข้าบ้านและมีลูกอีกคนคือวันใหม่

เพราะอยากให้เหมือนพี่น้องกันจริงๆคุณพ่อเลยตั้งชื่อเริ่มต้นด้วยวันให้ ครอบครัวใหม่ของฉันมันก็ดีนะดีแค่คนภายนอกมอง ข้างในเน่าเฟะสิ้นดี ฟังดูเหมือนคุณพ่อของฉันจะใจดีนะแต่ไม่เลย เขาคอยโทษฉันมาตลอดว่าเป็นต้นเหตุทำให้แม่ตายทั้งที่ความจริงแล้วตัวเองก็รู้อยู่แก่ใจ

หลังจากที่คุณยายเสียชีวิตในวัยที่ฉันสิบห้าขวบพร้อมกับคุณพ่อเเละเมียใหม่จากอุบัติเหตุเราก็เหลือกันสองคนพี่น้อง วันใหม่เคยเป็นคนเงียบและเก็บตัว การที่ตกอยู่ในสถานการณ์บีบบังคับแบบนั้นทำให้ฉันเลือกที่จะทิ้งน้องไม่ได้ เราเลยเติบโตมาพร้อมกันโดยมีฉันคอยดูแลจนวันใหม่กลายเป็นเด็กที่สดใสร่าเริงขึ้นมาบ้าง

แล้วตอนนี้อาชีพของฉันก็ไม่มีตายตัวหรอก ตัวคนเดียวก็ต้องดิ้นรนทุกอย่างอะไรทำได้ก็ทำ ส่วนวันนี้ฉันก็พึ่งเลิกกองจากการเป็นทีมงานในกองถ่ายที่ไม่กลับพร้อมรถกองก็เพราะว่าฉันอยากใช้เวลาอยู่คนเดียวสักพักและต้องการความเงียบ

ตึก ตึก ตึก…

'ข่าวรอบดึกวันนี้นะคะ เป็นข่าวที่น่าสลดใจเป็นอย่างมากเมื่อเกิดเหตุขึ้นที่คอนโดแห่งหนึ่งย่านใจกลางเมือง ตำรวจเตรียมสอบหลักฐานก็ไม่พบร่องรอยอะไร คาดว่าน่าจะเกิดจากการฆ่าตัวตายค่ะ'

ในตอนที่ฉันกำลังเดินออกมาจากซอยที่เงียบสงัดช่วงเที่ยงคืนเสียงทีวีของลุงร้านขายของชำก็ดังขึ้น ทำให้ปลายท้าวฉันหยุดก้าวสายตาเหลือบมองไปที่จอทีวี เกิดเหตุการณ์ฆ่าตัวตายงั้นหรอ ทำไมมองไปที่ห้องนั้นแล้วมันคุ้นเหมือนห้องของ…

ไม่จริง…คงไม่ใช่เขา

…

คอนโดหรูกลางใจเมือง

วันใสเดินมุ่งหน้ามายังหน้าคอนโดแห่งหนึ่งที่กำลังมีนักข่าวและตำรวจยืนดักรออยู่ด้านหน้าโดยมีพนักงานของคอนโดและเจ้าหน้าที่คอยห้ามไว้ ดวงตากลมโตเริ่มคลอเบ้าด้วยหยาดนํ้าสีใสมือบางล้วงหยิบกุญแจสำรองขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายใบโปรดมือเรียวยกขึ้นปาดนํ้าตาออกแล้วเดินแทรกผู้คนพวกนั้นเพื่อจะเข้าไปในคอนโด

"เข้าไม่ได้นะครับ…ตอนนี้เจ้าหน้าที่กำลังปฏิบัติงาน"

"…" วันใสมองหน้าเจ้าของคำพูดนั้นแล้วชูกุญแจสำรองขึ้น "เข้าได้รึยังคะ"

"ตามผมมาครับ" สิ้นเสียงพูดเจ้าหน้าที่ก็เดินนำวันใสเข้ามาในคอนโด ร่างผอมบางเดินตามมาที่ห้องของติณด้วยหัวใจที่เต้นระทึก

"คุณเป็นญาติของผู้ตายใช่ไหมครับ…ถึงมีกุญแจสำรองจากห้องนี้"

"…คนสนิทค่ะ"

"ผมเสียใจด้วยนะครับ" วันใสไม่ได้ตอบอะไรกลับแล้วทั้งสองก็หยุดอยู่ตรงหน้าห้องของติณที่กำลังมีตำรวจยืนสำรวจอยู่ วันใสเดินเข้าไปอยู่หน้าประตูแววตาสั่นระริกเพ่งมองไปที่เตียง มือบางยกขึ้นปิดปากตัวเองไม่อยากเชืื่อกับสิ่งที่เห็น

สภาพศพตรงหน้านอนแขวนคอพาดลงจากเตียง เลือดไหลนองเต็มที่นองและพื้นใกล้กันมีมีดเล่มใหญ่ทิ้งอยู่ เขาพึ่งเสียชีวิตได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก่อนที่แม่บ้านจะเข้ามาพบศพ

"พะ…พี่ติณ" เสียงสั่นเอ่ยเรียกชื่อคนรักของเธอด้วยหัวใจที่ปวดร้าว วันใสแทบทรุดลงบนพื้นแต่เธอก็ยังพยายามแข็งใจเอาไว้พร้อมกับหยาดนํ้าสีใสที่ไหลอาบลงมาตามพวงแก้มหนึ่งปีที่รู้จักกันสามเดือนที่กำลังคบมันจบลงแล้ว

"ไหวไหมครับคุณ"

"…" เธอกัดปากตนเองแน่นแล้วเดินเข้าไปหาตำรวจที่กำลังยืนคุยกันพร้อมกับรวบรวมหลักฐานสาเหตุที่จะนำมายืนยันและสรุปผลคดีว่าการตายของติณเป็นอุบัติเหตุ ด้านเจ้าหน้าที่ก็กำลังเก็บศพแต่เธอก็ไม่ได้เกรงกลัวกับเลือดที่นองลงบนพื้น

ดวงตากลมโตที่คลอเบ้าด้วยหยาดนํ้าตาจ้องมองไปที่เจ้าหน้าที่ตำรวจ และมีคนที่พาเธอมาเดินเข้ามาห้ามด้วยกันติดๆเพื่อจะมาห้ามให้วันใสออกไปก่อนแต่เธอกลับสะบัดแขนออก

"ออกไปข้างนอกก่อนนะครับ เจ้าหน้าที่ตำรวจตำรวจกำลังปฏิบัติงาน"

"แค่ห้านาทีค่ะ…แล้วฉันจะไป"

"ไม่ทราบว่าคุณมีอะไรรึเปล่าครับ?"

"…คดีนี้ สรุปเป็นการฆ่าตัวตาย ใช่ไหมคะ"

"ครับ…เราพบหลักฐานยืนยันแล้วว่าผู้ตายมีปัญหาส่วนตัวเลยก่อให้เกิดเหตุการณ์ครั้งนี้" วันใสยกยิ้มขึ้นมาอย่างนึกสมเพช มือบางเสยผมตัวเองขึ้นแล้วเหลือบมองเอกสารยืนยันอาการป่วยของติณ ป่วยงั้นหรอ มะเร็ง? เหตุการณ์นี้มันคุ้น คุ้นเหมือนมีใครบางคนกำลังจัดฉากอย่างที่เคยทำมา

"เหอะ…นี้ไม่ใช่การฆ่าตัวตายค่ะ แต่มันคือการฆ่าตกรรม เอกสารนี้มันหลอกลวงเขาไม่ได้ป่วย ฉันอยู่กับเขาฉันรู้ทุกอย่างดี"

"คุณกำลังพูดอะไรออกมาโดยที่ไม่มีหลักฐาน ผมรู้นะครับว่าคุณคงเสียใจแต่ช่วยกรุณาออกไปก่อน เรากำลังปฏิบัติหน้าที่"

"พูดแบบนี้…แสดงว่า คุณจะสรุปคดีเลยใช่ไหม?" วันใสเอ่ยถามออกไป มือบางกำหมัดเข้าหากันแน่น เธอมั่นใจว่าเหตุการณ์ครั้งนี้มันไม่ใช่การฆ่าตัวตายแต่มันคือการฆ่าตกรรม

"เชิญออกไปด้วยครับ"

"อย่างน้อยๆก็ควรชันสูตรศพ…หรือเก็บหลักฐานให้มันละเอียดกว่านี้แค่หลักฐานฉบับเดียวคุณมั่นใจได้ยังไง!?" ความอดทนของเธอหมดลงแล้ววันใสพูดออกไปอย่างที่ใจคิด ความสงสัยของเธอมันเริ่มจะคลายแล้วและการตายของติณคงเกี่ยวกับเรื่องของเพื่อนสนิทเธออย่างจีเซล

"คุณกำลังหมิ่นประมาทสถาบันของโรงพยาบาลว่าสร้างหลักฐานปลอมแบบนั้นหรอครับ แล้วเขาจะทำไปเพื่ออะไร ถ้ายังไม่มีเหตุผลที่แน่ชัดก็เลิกขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ผมไม่อยากต้องใช้กำลังเพื่อให้คุณออกไป"

"ก็เพราะว่าทำงานห่วยแตกแบบนี้ไง…" มือบางจับใบเอกสารการป่วยของติณขึ้นมาแล้วขยํ้ามันก่อนจะฉีกออกเป็นชิ้นๆ ชีวิตของคนที่ตายไปมันเหมือนเป็นเครื่องมือชำรำแค้นของเขาคนนั้นที่จงใจทำให้เธอเจ็บปวด "ชีวิตคนที่ตายไปถึงไร้ความยุติธรรม"

วันใสฉีกมันออกเป็นชิ้นแล้วฟาดลงบนพื้น ดวงตาคู่สวยเหลือบมองสภาพศพของติณแล้วสะบัดตัวออกเจ้าหน้าที่ เธอตัดสินใจเดินออกมาเพื่อจะไปลากคอคนทำมารับผิดชอบอย่างสาสม…

.

.

.

เอาสิ พี่วินกับน้องวิใครมันจะฟาดกว่ากัน555555555555555555555555

Next ep...

"ไม่มีปัญญาทำให้จีรักตัวเองได้ เลยโทษคนอื่น ควรโทษตัวเองนะคะ ไร้นํ้ายาจนผู้หญิงไม่ต้องการ"