บอสหนุ่ม : 2

'สิ่งแรกที่ต้องเรียนรู้งานคือความอะไร?'

นิ้วแกร่งเคาะเป็นจังหวะบนโต๊ะทำงานพลางรอคำตอบ หากแต่เลขาที่เพิ่งรับเข้ามาทำงานได้เพียงหนึ่งสัปดาห์กลับทำเพียงก้มหน้ามองเท้าตัวเอง

'สิ่งที่เลขาทุกคนต้องเรียนรู้เป็นอันดับแรดคือความชอบของเจ้านาย เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ฉันไม่คิดว่าคนที่จบเอกเลขาสายตรงอย่างเธอจะลืมได้'

ยิ่งศิลาลอกข้อบกพร่องของเธอมากเท่าไร เกรซยิ่งตัวสั่นกลัวความจริงบางอย่างจะถูกเปิดโปง

'ถ้าไม่ติดว่าช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันต้องไปต่างประเทศ เธอคงยืนอยู่ในบริษัทนี้ไม่ถึงวันนี้แน่ ๆ'

'เกรซขอโทษค่ะ คุณศิลาชอบกาแฟแบบไหนคะ เดี๋ยวเกรซรีบจัดการให้'

คำขอโทษรีบเอายออกมาจนกลัวลิ้นจะพันกัน หากแต่ศิลากลับส่ายหน้าแล้วออกคำสั่งทันที

'ฉันชอบกาแฟที่มีนมราดบนหน้า ฟองนมละมุน ๆ ยิ่งดี มีลวดลายสวยงามยิ่งช่วยดึงดูด'

'เข้าใจแล้วค่ะ เกรซจะรีบจัดการให้ตอนนี้เลย'

'ไม่ต้อง!'

'ทะ...ทำไมคะ'

'ฉันไล่เธอออก'

ในตอนนั้นกระทิงมีเรื่องจะมารายงานเจ้านายหนุ่มพิดีแต่ได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดเล็ดลอดออกมาเขาจึงยืนรออยู่ด้านนอก ห้องนั้นค่อนข้างเก็บเสียงทำให้กระทิงคงฟังได้ยินชัดบ้างไม่ชัดบ้างเลยจับใจความได้ว่าเลขาคนนั้นถูกไล่ออกเพราะเธอไม่มีความดึงดูดสายตาและหน้าอกเล็ก

"ที่กูไล่เธอออกเพราะตอนที่กูนั่งดูเรซูเม่ย้อนหลังมีพิรุธหลายอย่าง ใบเกียรตินิยมก็ปลอม ปลอมยังวุฒิการศึกษา แลบนี้มึงจะให้กูเก็บไว้ทำซากอะไร"

อา...ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง นี่กระทิงเข้าใจเรื่องรับสมัครเลขาคนใหม่ผิดไปงั้นหรือ

มิน่าเจ้านายเขาถึงได้เอาเรื่อง HR ที่สัมภาษณ์และรับเกรซเข้าทำงานในวันนั้นอีกคน

"แล้วก็หัวหน้า HR คนนั้นมึงจัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหม"

"ไล่ออกเรียบร้อยแล้วครับ"

สมแล้วที่เป็นมือขวาของเขา บางเรื่องกระทิงก็ทำได้ดี ที่จริงก็ดีหมดยกเว้นอย่างเดียวคือชอบคิดไปเองและยัดเยียดนิสัยกะล่อนของตัวเองให้เจ้านาย

"ดี คนอื่นจะได้รู้ว่าไม่มีการใช้เส้นสายในบริษัทนี้!"

และสาเหตุที่หัวหน้าฝ่ายคัดกรองบุคลากรเข้ามาทำงานคนนั้นถูกไล่ออกเพราะเขาใช้เส้นสายเลือกหลานสาวของเพื่อนภรรยาตนเข้ามาเป็นเลขาในวันนั้น โดยที่ปลอมแปลงเอกสารแถมยังเรียกเงินเดือนถึงสามหมื่น หวังจะเกาะหลานสาวไต่เต้าระดับสูงขึ้นไปอีกทาง

"นายครับ"

เสียงลูกน้องคนสนิทอีกหนึ่งดังขึ้น ชายหนุ่มหน้าตาสะอาดสะอ้าน ผิวพรรณดี หล่อคมเข้มแต่น้อยกว่าศิลาเท่าหนึ่งกำลังเดินเข้ามาพร้อมเอกสารในมือ

"ว่าไง มึงคงไม่ทำกูผิดหวังเหมือนน้องมึงอีกคน"

ศิลารีบเอ่ยปากดักทางทำเอา 'สิงโต' แฝดผู้พี่ของ 'กระทิง' รีบใช้สายตาเอือมระอามองหน้าน้องชายที่คลานตามออกมาทีหลังเพียงแค่หนึ่งนาที

"มีคนมาสมัครงานกับผมสามคน บอสจะให้ฝ่ายบุคคลเรียกมาสัมภาษณ์งานเลยไหมครับ"

ศิลาส่ายหัวช้า ๆ ก่อนจะหยิบขวดน้ำแร่อย่างดีขึ้นมาบิดฝาขวดเพื่อดื่ม หลังจากนั้นจึงเอ่ยตอบ

"เดี๋ยวกูสัมภาษณ์เอง พรุ่งนี้นัดมาสักช่วงบ่าย วันนี้อี้เฉินเพิ่งบินมากูจะไปหามันที่คลับไอ้ต้วน"

สองแฝดมองหน้ากันอย่างไม่เชื่อหูที่เจ้านายของเขาเพิ่งเอ่ยปากว่าจะสัมภาษณ์งานเอง

ร้อยวันพันปีศิลาไม่เคยเข้ามายุ่งในส่วนนี้ของ HR เลยสักนิด สงสัยจะเข็ดกับรอบที่แล้วที่เขาเพิ่งเจอเด็กเส้นเข้าไปเลยขยาด

"ยืนบื้ออะไรอยู่ ไอ้กระทิงไปเตรียมรถ คืนนี้มึงไปกับกู ส่วนมึงอยู่บริษัทจัดการความเรียบร้อยและอบรมพวกการ์ดมาใหม่ให้ดี ๆ"

"ครับบอส!"

สองฝาแฝดตอบรับเสียงหนักแน่น ก่อนที่กระทิงจะยิ้มเยาะเย้ยแฝดพี่อย่างสิงโตที่คืนนี้ตนจะได้ไปลั้นลาที่คลับ ได้ดูอาหารตาและดื่มเหล้า

"ดูแลบอสให้ดี ถ้าบอสมีแผลแค่รอยเล็บข่วน มึงจะโดนขังลืม"

หากกระทิงคือมือขวาของศิลาแล้ว สิงโตเปรียบเสมือนเนื้อหนังที่คอยปกป้องความปลอดภัยของบอสหนุ่ม เขาอยู่เหนือบอกี้การ์ดทุกคน เป็นรองเพียงแค่ศิลาเพียงผู้เดียว

"เฮียสิงอย่าโหด ระวังชาตินี้จะหาเมียไม่ได้"

ก่อนจะเดินตามบอสหนุ่มออกไป กระทิงผู้ทะเล้นเล่นไม่เลิกยังไม่วายหันมากวนส้นแฝดผู้พี่ก่อนจะรีบวิ่งตามบอสหนุ่มเข้าลิฟต์เพื่อทำหน้าที่สารถีต่อไป