ตอนที่ 22 รู้จักให้มากกว่านี้ (ฉากเรท)

EP22

สัมผัสหยาบโลนกระหน่ำบนร่างกายสาวอยู่แบบนั้นจนกระทั่งผ่านไปครั้งแล้วครั้งเล่าเอวสอบก็ยังไม่หยุดจับร่างคนตัวเล็กพลิกไปมาให้ได้ตามความต้องการของตนเอง

"อ๊ะ …กรี๊ดดดดดด!" ของขวัญกรีดร้องออกมาเมื่อร่างกายปลดปล่อยอีกรอบพร้อมกับของเหลวอุ่นร้อนที่กระตุกในกายสาย

เนื้อตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ กรอบหน้านวลมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้น ทรงผมไม่เป็นทรงร่างกายแทบจะฟุบลงบนเตียงแต่กลับถูกแขนแกร่งโอบหน้าท้องแบนราบเอาไว้ มือหนาบีบเคล้นมองเต้าอวบด้วยการกระทำหนักมือ

ริมฝีปากหยักลากเพลียตามลำคอระหงพร้อมกับลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดผิวกายละเอียดอ่อนที่เต็มไปด้วยรอยดูด เอวยังคงขยับเสียดสีเป็นจังหวะเนิบนาบก่อนจะหยุดแช่แก่นกายเอาไว้แบบนั้นแล้วคร่อมร่างบางทางด้านหลังแทน

"อึก…" ของขวัญฟุบหน้าลงบนเตียงนอนสภาพยับเยินข้อมือถูกปลดกุญแจออกแล้วหนึ่งข้าง เธอหายใจเหนื่อยหอบร่างกายกระตุกเร้าตามสัมผัสจากลิ้นร้อน

เมฆาใช้ลิ้นลากเลียตามใบหูขาวสะอาดแล้วไล่ลงมาตามแผ่นหลังบาง ปากพรหมจูบสลับกับดูดเม้มฝากรอย มือสองข้างบีบเคล้นตามเอวขอดอย่างคนคลั่งไคล้ แม้เหงื่อจะอาบตัวมากแค่ไหนก็ไม่อาจทำให้เกมสวาทของเขาจบลงได้

"…" ปากบางขบเม้มเข้าหากันแน่นเธอกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้อย่างสุดจะทน ร่องบอบบางที่ถูกกระแทกรุนแรงต่อเนื่องทำให้ปวดแสบขึ้นมา ถึงแม้จะมีความเสียวบ้างแต่มันก็สัมผัสถึงได้ความเจ็บปวดมากกว่า

"อื้ม…" น้ำเสียงแหบพร่าครางงึมงำในลำคอชายหนุ่มพอใจกับเรือนร่างของเธอ ได้ลิ้มลองมากขนาดไหนก็ติดสัมผัสของเธอมากขึ้น หากไปมีอะไรกับคนอื่นคงทำไม่ได้ ติดร่างกายและเสียงครางหวานๆนี้ไปแล้ว

"ในสายตาพี่ หนูเป็นอะไรหรอคะ" ของขวัญหมดความอดทนเธอถามออกไปด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เครื่องมือแก้แค้น หรือ ตุ๊กตายาง?

เป็นทั้งสองอย่างแบบนั้นหรอ เมฆาไม่ได้สนใจเลยว่าร่างกายของเธอจะรู้สึกแบบไหนแม้กรีดร้องออกมาว่าเจ็บปวดเขาก็ไม่สนใจ ตอบสนองแค่ตนเอง

"ไม่มีสถานะ" ชายหนุ่มตอบออกมาโดยที่ไม่ได้คิดอะไร เขาคิดว่าคำถามของเธอมันไร้สาระสิ้นดี ของขวัญก็อยู่แบบนี้รู้แค่ว่าเขาเป็นเจ้าของชีวิตเธอก็พอ

"ถึงหนูจะตาย…พี่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรใช่ไหม"

"อืม…" ใช่…เธอเหมือนรู้สึกจะตายอยู่แล้ว สิ่งที่ทำทุกอย่างเขาทำเพื่อนิดาทั้งนั้น

"…" ของขวัญนิ่งเงียบ เธออดทนและฝืนเอาไว้ไม่ให้ตอนเองแสดงความอ่อนแอออกมา มันรู้สึกเหมือนขาดใจแต่ทว่านํ้าตาไม่ได้ไหลออกมามันเป็นความรู้สึกที่ทุกอย่างมันพร่าเบลอไปหมด ไร้เรี่ยวแรงและพร้อมจะหลับตาลงได้ทุกเมื่อ

ถึงจะเจ็บก็ต้องทนหน่อยนะ เดี๋ยวทุกอย่างก็จบลงแล้ว…

ของขวัญได้แต่ปลอบใจตนเองแล้วหลับตาลง วินาทีต่อมาก็เหมือนร่างหนาจะลุกขึ้นจากร่างกายเธอ เมฆาเดินไปหยิบปลอกคอมาสวมเอาไว้พร้อมกับจุดเทียนสีขาวกลับมาที่เตียง เขาจับร่างบางนอนหงายแล้วไล่สายตามองร่างกายบอบช้ำ

"ในเมื่อไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันแล้ว งั้นมารู้จักกันให้มากกว่าเดิมดีมั้ย" แม้ปากจะเอ่ยถามแต่สายตากลับว่างเปล่าแล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างกายของขวัญ เขากำลังรอให้น้ำตาเทียนไหลออกมา

"รู้จักแค่นี้ก็พอแล้วค่ะ แค่นี้ก็พอแล้ว…"

"แต่ฉันอยากให้เธอรู้จักฉันมากกว่านี้"

"จะ…เจ็บ" ของขวัญกัดฟันแน่นเมื่อปลอกคอถูกกระตุก

"มาฟังเรื่องของฉันดีกว่า"

"อื้อ!!" ร่างบางดิ้นพล่านเมื่อนํ้าตาเทียนหยดลงบนหน้าท้อง พร้อมกับนิ้วแกร่งที่กำลังกรีดเข้าระหว่างสองกลีบสัมผัสจากปลายนิ้วกำลังบดขยี้จุดเสียวของเธอและความร้อนจากน้ำตาเทียนก็ทำให้ของขวัญทรมานในขณะเดียวกัน

"ชีวิตของฉันที่มีนิดาเป็นลมหายใจ ความฝันที่วาดไว้ด้วยกัน มันพังหมดเพราะพี่ชายเธอ"

"…" ของขวัญได้แต่ดิ้นพล่านอดทนกับความร้อนที่กำลังหยดลงบนหน้าท้อง

"ตั้งแต่นิดาตาย ฉันก็ถามตัวเองมาตลอดว่าอยู่เพราะอะไร"

"…" หยาดน้ำตาสีใสไหลออกมาอาบพวงแก้มเป็นสายยาว ตอนนี้เหมือนเมฆากำลังตอกยํ้าว่าเขารักนิดามากขนาดไหน

"จนได้คำตอบ ว่าฉันอยู่เพื่อเห็นเธอกับพี่ตายทั้งเป็น"

"อื้อ!!" ของขวัญไม่รู้ว่าเธอต้องพูดอะไรเพราะตอนนี้ร่างกายสัมผัสได้แค่ความเจ็บ จนกระทั่งเมฆายอมตั้งเทียนลงบนโต๊ะข้างเตียงแล้วนั่งนิ่งเขากวาดสายตามองใบหน้าหวานที่กำลังร้องไห้แล้วถามออกไป

"นี้แค่บางส่วน ที่เธอรู้จักฉันตอนนี้ยังน้อยไป"

"พี่ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่"

"ลองคิดดู" ตอบแล้วก็ประคองใบหน้าหวานแน่นก่อนจะจูบเธออย่างดูดดื่ม มืออีกข้างกำลังเร่งเร้าช่วงล่างกายสาว

กำลังจะบอกว่ารักนิดามากและต้องการจะทำให้ต้นเหตุเจ็บมากกว่าตนเองแบบนั้นหรอ หรือกำลังจะสื่อว่านี้แค่การเอาคืนแค่บางส่วน ส่วนที่เหลือถ้าเธอท้าทายเขามากขึ้นมันก็จะถูกเปิดเผยออกมาให้เห็น

"อึก…อื้อ!!" ของขวัญครางออกมาเมื่อปากบางถูกขบเม้มดูดดุ้นอย่างดุเดือดจนทำให้เกิดเสียงการกระทบกันระหว่างสองปากขึ้น หญิงสาวไม่สามารถคาดเดาความคิดอะไรของผู้ชายคนนี้ได้เลย…

"คิดออกรึยัง?" ใบหน้าหล่อผละออกแล้วกระซิบถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า มือลูบไล้ตามเรือนร่างขาวสวยแล้วใช้ปลายนิ้วที่เต็มไปด้วยคราบนํ้ากามแหย่เข้าไปในโพรงปากนุ่มแล้ววนเขี่ยลิ้นบางไปมาเชิงหยอกล้อ

"…" ของขวัญส่ายหน้าปฏิเสธพัลวัน เธอไม่รู้และไม่มั่นใจในสิ่งที่ตนเองคิดเลยสักนิด

"ฉันกำลังจะบอกว่า อีกครั้งเดียวถ้าทำให้ฉันหมดความอดทน ส่วนที่เหลือก็จะถูกเปิดเผยออกมา"

"…" ของขวัญพยักหน้าเข้าใจอย่างคนไร้เรี่ยวแรง นี้คงเป็นการสั่งสอนเธอที่มีท่าทีจะถอยห่างสินะ เดิมทียิ่งไม่มีทางเลือก ตอนนี้ยิ่งเหมือนกรงของเธอจะแน่นหนาขึ้นมาอีกหนึ่งระดับแล้ว

"เข้าใจแล้วก็เชื่องกับเจ้าของสักที" ว่าแล้วก็ผละนิ้วออกจากโพรงปากนุ่มนิ่มแล้วเลียนิ้วตนเองด้วยสายตาหื่นกระหาย ท่าทางของคนตรงหน้าทำให้ขนอ่อนทั่วร่างกายมันลุกชันขึ้นมาพร้อมกันอย่างห้ามไม่ได้

เมฆาจัดการอุ้มคนตัวเล็กมานั่งบนพื้นตรงหว่างขาแกร่งแล้วลูบแก่นกายตนเองสองสามครั้งปากหยักไม่ได้ขยับสั่งแต่สายตากลับพูดแทนไปหมดแล้วว่าต้องการให้ของขวัญทำอะไร

คนตัวเล็กมองเขาด้วยสายตาที่เอ่อคลอไปด้วยหยาดนํ้าสีใสก่อนจะคุกเข่าแล้วก้มหน้าลงตรงนั้น มือบางจับโคนเอาไว้แล้วใช้ลิ้นแตะหัวหยักเบาๆ เธอใช้ลิ้นกวาดเลียอยู่แบบนั้นก่อนจะใช้ปากครอบงำเข้าที่ลำท่อน

ของขวัญทำอยู่แบบนั้นด้วยความละเมียดละไมจนกระทั่งผ่านไปไม่กี่นาทีเมฆาก็ปลดปล่อยของเหลวมากมายไหลเข้าอุ้งปากเล็ก น้ำสีขาวขุ่นไหลท่วมริมฝีปากอมชมพูไหลลงมาถึงคางทำเอาคนตัวเล็กสำลักหน้าแดงก่ำ

เธอลอบกลืนน้ำกามลงคอทุกหยาดหยดอย่างเลี่ยงไม่ได้พร้อมกับลมหายใจเหนื่อยหอบ หลังจากปลดปล่อยรอบแรกออกมาแล้วมือหนาก็กระชากร่างบางขึ้นมาคร่อมบนตักตนเอง

ของขวัญกัดฟันแน่นเมื่อถูกมือใหญ่กดเอวขอดกดลงให้กลืนกินแก่นกายแท่งยาวทำเอามันถลำลึกเข้าไปในร่างกายจนสุดโคน…

"อ๊ะ!…หนูเจ็บ" ใบหน้าหวานเงยหน้าขึ้นอย่างสุดจะทน แต่เธอก็ต้องออกแรงขยับเอวตอกอัดตัณหาให้เมฆาอยู่ดี หากไม่ทำปลอกคอคงถูกรัดแน่นมากกว่าเดิม

"อ๊า~" แก่นกายใหญ่ที่ถูกขมิบแน่นพองตัวต่อสู้ เมฆาเสียวซ่านแทบขาดใจยิ่งคนบนร่างสั่นกระเพื่อมมากเท่าไหร่ร่างกายก็ยิ่งต่อสู้

"อ๊ะ…อ๊า! อ๊ะ…" ของขวัญครางออกมาเป็นระยะ เรียวแขนคู่สวยเกาะบ่าแกร่งเอาไว้แน่นในขณะที่ใบหน้าเหยเกกำลังก้มลงหยอกเย้ากับยอดอกเม็ดโตสลับข้างอยู่แบบนั้นก็วนขึ้นมาจูบกับปากบาง

"อื้มส์…" ชายหนุ่มครางออกมาแล้วสอดมือใหญ่เข้าใต้ศีรษะทุยออกแรงกดใบหน้าหวานให้รับรสจูบได้ถนัด ร่างกายขยับเสียดสีกันบนเตียงด้วยการกระทำรุนแรง ตอนเอวขอดอ่อนแรงก็มักถูกกระตุ้นด้วยความเจ็บปวดที่คอ นั้นทำให้เธอต้องทำอย่างสุดความสามารถ

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึก!! ปึก!! ปึก!!...

เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังสนั่นไปทั่วห้องเจือปนเสียงกรีดร้องของหญิงสาวที่ถูกเมฆากระแทกแก่นกายสวนขึ้นมาเป็นจังหวะถี่เร้า ก่อนจะผลักร่างบอบให้นอนแนบบนเตียงแล้วตนเองเป็นฝ่ายคุมเกมแทน

ชายหนุ่มกระแทกอยู่แบบนั้นจนผ่านไปสักพักร่างกายก็เริ่มจะไล่ขึ้นแตะขอบสวรรค์ เมฆาโถมแรงทั้งหมดแล้วกระแทกเน้นจุดสองสามครั้งพร้อมกับปลดปล่อยของเหลวออกมาแตกบนหน้าท้องแบนราบ

"อึก…อ๊าาา!!!"

"อ๊าส!" สายตาเรียบนิ่งเหลือบมองนํ้ากามที่ไหลออกมาจากร่องแดงเถือกแล้วยกมือขึ้นเสยผมหน้าชุ่มเหงื่อขึ้น เมฆาก้มหน้าลงไปจูบปากเธอแล้วรามมาที่ใบหู จูบจนพอใจก็เลื่อนแก่นกายมาเช็ดตามริมฝีปากบางให้ของขวัญเช็ดออกให้

"แค่กๆ" ของขวัญใช้ลิ้นเลียจนสะอาดแล้วกลืนลงคอพร้อมกับสำลักอีกรอบ คนตัวเล็กพยายามรวบรวมแรงลุกขึ้นแล้วคลานไปหยิบเสื้อผ้ามาปิดร่างกายตนเอง เธอหลบสายตาเมฆาแล้วสะอื้นออกมาก่อนที่ร่างหนาจะเดินออกจากห้องไปโดยไม่ทิ้งคำพูดใดๆมันเป็นแบบนี้ทุกครั้งเมื่อเขารังแกเธอจนพอใจ เอาเสร็จ ก็เฉยชาทำเหมือนเธอไม่มีความรู้สึก…

•••

ปากบอกไม่ชอบแต่กินน้องนํ้าแทบจะหมดตัวเลยนะอิเมฆาาา