ตอนที่ 21 อย่าคิดไปมีใคร (ฉากเรท)

EP21

"อื้อ!" เสียงหวานครางอื้ออึงในลำคอกับความเจ็บที่ริมฝีปากเมื่อเมฆาออกแรงกัดกลีบนุ่มที่กำลังเม้มแน่นเพื่อต่อต้านสัมผัสจากเขา มือบางขยํ้าคอเสื้อของเขาแน่น พยายามหลบเลี่ยงสัมผัสก็ถูกคนตรงหน้าไล่ต้อนให้จนมุม

สัมผัสจากลิ้นสากมันดุเดือดและร้อนแรงจนทำให้ของขวัญเริ่มหายใจไม่ออก กลิ่นคาวของเลือดลอยคละคลุ้งในโพรงปากจากแผลที่โดนกัด เธอแทบจะขาดอากาศหายใจแต่ก็ต้องอดทนเอาไว้ด้วยความทรมาน

"เมฆาอยู่ในห้องรึเปล่า" ในตอนนั้นเองก็ดูเหมือนว่าโชคจะเข้าข้างของขวัญเพราะมีเสียงของเจนนี่ดังอยู่นอกประตูห้อง

"…" เจ้าของชื่อไม่ได้สนใจกับเสียงเรียกนั้น เขายังคงจัดการจูบคนตัวเล็กอย่างดุเดือด

"พี่มีเรื่องคุณเดชาจะคุยกับนายหน่อย ออกมาเปิดประตูหน่อยสิ"

"…" พอได้ยินชื่อของผู้เป็นพ่อชายหนุ่มก็ยอมหยุดการกระทำแล้วถอนหายใจออกมา แววตาที่เต็มไปด้วยความกรุ่นเคืองยังเพ่งมองใบหน้าหวานอยู่ก่อนจะผละร่างกายถอยห่างออกมา

ของขวัญจึงรีบจัดการกับตนเองแล้วลงมาจากโต๊ะ มือบางยกขึ้นปาดน้ำตาที่ใกล้จะไหลปริ่มออกจากดวงตาคู่สวย จังหวะนั้นเองเมฆาก็เดินออกไปเปิดประตูให้เจนนี่พอดีคนตัวเล็กจึงรีบวิ่งออกมาโดยไม่สนใจว่าเมฆาจะมองตนเองด้วยแววตาแบบไหน

"เดี๋ยวนี้พาผู้หญิงมาที่ห้องแล้วหรอ" เจนนี่ถามแล้วมองตามแผ่นหลังบางไป

"มีธุระอะไร" ชายหนุ่มไม่ได้ตอบคำถามเจนนี่ เขาหันหลังให้แล้วเดินไปหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ

"อาทิตย์หน้ามีออกงานการกุศลกับคุณเดชา ท่านฝากมาบอกให้นายเตรียมตัวด้วย"

"ไม่ว่าง" เมฆาตอบออกมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เขากำลังระบายอารมณ์กับมวลบุหรี่ยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิมที่เจนนี่มาตอนนี้เลยทำให้ของขวัญรอดไปแต่ถึงยังไงเขาก็ต้องเคลียร์กับเธอให้รู้เรื่องภายในวันนี้ อยากรู้คำตอบจากปากคนตัวเล็กให้ชัดเจนเพราะเขาไม่เชื่อว่าของขวัญไม่ได้รักตนเองแล้ว

"เคลียร์ทุกอย่างให้เรียบร้อยดีกว่านะ การออกงานกับคุณเดชานายควรทำมันในฐานะลูกชาย" เจนนี่บอกแล้วยกแขนขึ้นกอดอก ถึงจะเป็นนักบินสาวของวายโอเชี่ยนแต่เธอก็พ่วงด้วยตำแหน่งในการดูแลสี่หนุ่มนอกมหาลัยอีกด้วยเพราะพ่อของทั้งสี่คนรู้จักกันและมักจะทำธุรกิจร่วมกันอยู่บ่อยครั้ง นี้จึงเป็นสาเหตุถึงการรวมตัวของทั้งสี่คนในแก๊ง 'เทวดาบนดิน'

"ใครคงไม่เคยมองฉันเป็นลูกชายหรอก"

"นายอย่าพึ่งคิดอะไรเอาเองดีกว่านะ"

"…"

"พี่มาบอกแค่นี้ เดี๋ยวเรื่องชุดและบอดี้การ์ดตอนเดินทางไปที่งานจะจัดการและบอกในไลน์ให้ทราบอีกที" ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นเจนนี่ก็เดินออกจากห้องไป นั้นทำให้เกิดรอบยิ้มนึกสมเพชตนเองขึ้นบนใบหน้าหล่อ

พ่อแบบนั้นหรอ? ถ้าการมีพ่ออย่างเดชาแล้วมีความสุขเขาคงไม่ต้องทุ่มเทความรักมากมายให้นิดา พ่อที่ต้องได้ดั่งใจตนเองและบังคับทุกอย่าง ห่วงชื่อเสียงหน้าตามากกว่าลูกเมีย หากเป็นไปได้อยากมองเขาเสเเสร้งผ่านหน้าจอทีวีมากกว่าไม่อยากให้ใครรู้เลยว่าเป็นลูกชายของเดชา...

ของขวัญรีบวิ่งออกมาให้ห่างจากคอนโดเมฆามากที่สุด สองข้างทางเต็มไปด้วยแสงสีแต่ก็ไม่อาจทำให้น้ำตาที่กลั้นเอาไว้มันหยุดไหลได้ มือบางยกขึ้นปาดคราบน้ำตาออกพร้อมกับขาที่กำลังวิ่ง เมื่อไหร่จะหยุด เมื่อไหร่จะเลิกคิดว่าเธอเองก็เป็นคนร้ายกับเรื่องนี้เหมือนกัน

ของขวัญกำลังจะข้ามถนนเพื่อไปอีกฝั่งแต่ในตอนนั้นเองก็มี รถ Bugatti Chiron Super Sport คันหรูมาขวางหน้าเอาไว้ก่อนทำให้ร่างกายคนตัวเล็กล้มลงบนถนนคอนกรีตจนเข่าถลอกเกิดรอยแผล

เอี๊อด!

"อ๊ะ!" แสงหน้ารถที่แยงตาทำให้ของขวัญไม่สามารถมองออกได้ว่าเจ้าของรถคือใคร เธอรู้เพียงอย่างเดียวคือต้องรีบวิ่งหนีจากเมฆาแต่พอจะลุกขึ้นร่างกายก็ทรุดลงอีกครั้งเพราะข้อเท้าพลิกพร้อมกับร่างสูงของเมฆาที่กำลังเดินมาตรงนี้

"ขึ้นรถ" นํ้าเสียงเรียบนิ่งเอ่ยบอก พลันใบหน้าหวานก็รีบส่ายปฏิเสธ

"ไว้ให้พี่ใจเย็นก่อนแล้วค่อยมาคุยกันได้มั้ย"

"ไม่…"

หมับ!

"โอ๊ย!" ร่างเล็กลอยเหนือพื้นขึ้นมาจากแรงมหาศาลเมฆาผลักคนตัวเล็กเข้าไปในรถแล้วใช้กุญแจมือล็อกเอาไว้เพื่อไม่ให้เธอขัดขืน ก่อนจะเคลื่อนรถกลับมาที่คอนโด มาถึงก็ลากของขวัญเข้ามาในห้องลับ…

"…"

"ปล่อยหนู!"

"…" ไม่มีเสียงตอบกลับร่างกายของขวัญล้มลงบนเตียงก่อนจะถูกคร่อมด้วยร่างหนา เมฆาประกบจูบลงบนปากบางด้วยการกระทำป่าเถื่อน มือไม้บีบเคล้นตามจุดกระสันของร่างกายสาว ในขณะเดียวกันของขวัญก็พยายามขัดขืน

"พี่เมธ…อย่าทำแบบนี้ หนูขอร้อง" ร่างกายดิ้นพล่านด้วยความทรมาน หัวใจเจ็บปวดกับการกระทำ เขาทำจากความแค้นไม่ใช่ความรักเธอมันก็ไม่ต่างจากตัวร้ายที่กำลังถูกลงโทษในความผิดของตนเอง

"…"

"ขอร้อง…"

"…" ความเงียบทำให้หญิงสาวสิ้นหวังร่างกายอ่อนแรงลงเมื่อปากร้อนเลื่อนลงมาถึงลำคอ เมฆาดูดผิวนุ่มจนเกิดรอยไว้หลายจุด เขาทำทุกอย่างด้วยความรวดเร็วและรุนแรง

พอจัดการเสร็จก็ผละใบหน้าออกแล้วใช้มือฉีกเสื้อตัวบางให้หลุดจากช่วงบนกายสาว นิ้วเกี่ยวช่วงล่างรูดลงตามเรียวขาต่อด้วยเสื้อผ้าบนร่างกายของตนเอง ทุกการกระทำของขวัญมองมันด้วยภาพพร่าเบลอ

"พี่แก้แค้นแบบนี้คิดว่าพี่นิดาเขาจะสบายใจหรอคะ"

"…"

"สู้ไม่ฆ่าให้หนูตายไปเลยดีกว่าหรอ ไม่มีใครอยากเห็นแฟนตนเองแก้แค้นคนอื่นด้วยการข่มขืนแบบนี้ พี่ทำถูกแล้วหรอ…หรือพี่ทำเพราะเหตุผลอื่นกันแน่" ของขวัญถามออกไปดั่งใจคิดเธอบอกเพื่อเตือนสติคนบนร่าง เหตุผลอื่นคงไม่มีมันเป็นไปไม่ได้ที่เมฆาจะทำเพราะรู้สึกแบบนั้น

"…" ชายหนุ่มนิ่งเงียบสายตาของเขาว่างเปล่าแต่ก็ดูเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

"ลองนึกดูให้ดีนะคะ พี่จะทำอะไรกับหนูก็ได้แต่เราอย่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันได้ไหม…" คนที่พยายามตัดใจแบบเธอมันทำได้ยากมากขึ้น ลำพังแค่เจอหน้าก็ลืมยืมยากแล้ว มีความสัมพันธ์ทางกายแบบนี้อีกมันยากยิ่งกว่า

"ตั้งแต่นิดาตาย ฉันก็ไม่เคยมีอะไรกับใครได้"

"…" ใช่…เขาคงทำใจมีอะไรกับคนอื่นไม่ได้ แต่กับเธอคงเพราะแรงแค้น

"เธอต้องรับผิดชอบ"

"หนูไม่ใช่ตัวแทนของใคร…"

"เธอแทนที่นิดาไม่ได้ ก็แค่สนองความอยากให้ฉันเท่านั้น"

"…" จุก คำนี้มันวิ่งตำใจ สมองขาวโพลนไปหมดไร้สติสัมปชัญญะ ใครกันแน่ที่กำลังเตือนสติอีกฝ่ายอยู่ ควรยอมสินะ…ความแค้นนี้มันจะได้จบลงสักที

เมฆาบอกออกไปอย่างคนไร้ความรู้สึกก่อนจะหยิบถุงยางไซต์ใหญ่ออกมาจากถุงกางเกงแล้วใช้ปากฉีก มือหนาลูบไล้แก่นกายตนเองสองสามครั้งแล้วสวมเครื่องป้องกัน ถึงจะนึกคิดตามคำถามของเธอแต่ชายหนุ่มก็คิดว่าตนเองทำถูกแล้ว

เขาควรทำทุกอย่างสิเพื่อให้ของขวัญเจ็บมากที่สุด เธอเองไม่ใช่หรอที่อยากเสนอตัวรับความแค้นของเขาแทนพี่ชายตัวเองทั้งหมด ในเมื่อไม่ได้ยุ่งอะไรกับภูผาแล้วนั้นก็แปลว่าของขวัญต้องได้รับความเจ็บปวดเป็นสองเท่า

สวบ!

"อื้อ!!" ร่างกายบิดเร้าพร้อมกับใบหน้าที่เบ้เมื่อแก่นกายใหญ่กระแทกเข้ามาในร่างกายแล้วเอวหนาก็เริ่มขยับสอดใส่เป็นจังหวะเนิบนาบ ของขวัญหลับตาลงแล้วจิกมือลงบนผ้าปูที่นอนแน่น

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึกก!! ปึกก!! ปึกก!!

จากสัมผัสเนิบนาบกลับกลายเป็นรุนแรงมากขึ้น เมฆาถาโถมความโกรธใส่ร่องบอบบางไม่ยั้ง เธอไม่อยากมีอะไรกับเขานั้นก็แปลว่าของขวัญตัดใจแล้วจริงๆทำไมภายในใจเหมือนกับคนเอาค้อนมาทุบให้บอบช้ำแบบนั้นล่ะ ทั้งโกรธและกลัว…กลัวว่าวันหนึ่งจะไปรักคนอื่น

"อ๊ะ…อื้อ!!" เสียงหวานครางออกมาด้วยความเจ็บ ร่างกายสาวแทบจะฉีกขาดเมื่อมีของแข็งดั่งท่อนเหล็กกระแทกกระทั้นเข้ามาในร่างกายไม่หยุด

"…" ในขณะที่เมฆาขบกรามแน่นพร้อมกับเสียงลมหายใจเหือดหาด ใบหน้าหล่อก้มลงไปใช้ปลายลิ้นหยอกเย้ากับสองเต้าอวบที่กำลังสั่นกระเพื่อมต่อหน้า

"จะ เจ็บ…พี่เมธ อ๊าา!" ร่างกายขาวโพลนแดงพล่านจากการกระทำของมือหนาที่นวดเคล้าทรวดทรงอวบหนักมือ อีกทั้งความจุกที่กลางใจร่างกาย

"อ๊า~" เมฆาไม่อาจกลั้นความเสียวซ่านนี้เอาไว้ได้ ชายหนุ่มอัดกระแทกเอวสอบอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่สายตาจับจ้องใบหน้าเหยเกใต้ร่าง

ภายในใจอยู่ๆก็นึกว่าสักวันของขวัญต้องมีรักครั้งใหม่ ไม่ว่าจะเป็นการแอบรักหรือการรักกันทั้งสองฝ่าย ถ้าวันนั้นมาถึงเขาคงต้องกลายเป็นคนบ้าคลั่งร่างกายนี้เป็นของเขาและหัวใจของของขวัญก็เป็นของผู้ชายที่ชื่อเมฆา เขาจะไม่ยอมให้ใครมาได้เธอไป

จะล่ามเอาไว้ทุกทาง ดักเอาไว้ทุกที่ ต่อให้ต้องขังและล่ามโซ่เอาไว้ก็จะทำ…

สมองคิดเอวก็กระแทกไม่หยุดก่อนจะชักมันออกแล้วกระชากถุงยางทิ้งให้พ้นทาง เขาไม่ควรสวมมันตั้งแต่ทีแรกเพราะคงไม่มีใครมาซํ้ารอยของตนเอง ถ้ามีก็คงจะได้กลายเป็นศพได้อีกไม่นาน

"อ๊ะ…กรี๊ดดดดด!" เมื่อไร้เครื่องป้องกันความแนบเนื้อก็สัมผัสได้ใกล้ชิดมากกว่าเดิม ทำให้ร่างกายเกิดความจุกแน่น เมฆารุนแรงกับเธอมากจนร่างกายสาวแทบจะฉีกขาดทุกจังหวะการกระแทก

"ถ้าคิดจะหนีไปมีใคร"

"อ๊ะ…อ๊า!"

"ฉันไม่ปล่อยเอาไว้แน่…"

•••

อย่าปล่อยเมฆาน้อยใส่น้องนะอิเมธ55555555555

เมฆาชื่อเต็ม เมธ เป็นชื่อเล่นนะคะ ไม่งงเนาะ?