ตอนที่ 13 ตามรังควาน

EP13

[เมฆา]

ผมจ้องคนตัวเล็กแทบจะอยากฉีกร่างกายเธอออกเป็นชิ้น เผลอแป๊บเดียวก็ยิ้มกริ่มมีความสุขกับผู้ชายหว่านเสน่ห์ไปทั่ว มันบ่งบอกว่ายัยนี้มีความสุขซึ่งมันก็ขัดหูขัดตาผมมากจนความอดทนมันหมดลงต้องไล่ไอ้หน้าอ่อนนั้นไปให้พ้นตีน

"พี่ปล่อยหนูสักที คะ…คนมองหมดแล้ว" ของขวัญบอกผมด้วยน้ำเสียงสั่น เธอคงกลัวแม้จะสบตาก็ไม่กล้า คนมองแบบนั้นหรอแล้วใครสนกันล่ะ?

"ก็ทำไปสิ"

"หนูทำไม่ได้ถ้าพี่ยังไม่ยอมปล่อย"

"แล้ว?"

"พี่เมด!" ใบหน้าหวานฉายแววไม่พอใจแต่มันกลับไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด ซึ่งมันก็ทำให้ผมนิ่งยัยนี้ไม่ได้มีอิทธิพลอะไรต่อผมเลยสักนิด

"…"

"หนูก็เคยบอกพี่ไปแล้วว่าไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเรารู้จักกัน แต่ทำไมพี่ถึงไม่ยอมไปไหนอีก" ไม่อยากให้คนอื่นว่ารู้จักกัน ทั้งที่แตกในไปด้วยกันหลายรอบขนาดนั้นมันมากกว่าคนรู้จักซะอีก หรือกลัวไอ้เด็กนั้นรู้แล้วไม่ได้ไปมีอะไรกับมันแบบนั้นหรอ? มันจะมากเกินไปแล้ว เห็นหน้าใสๆแบบนี้เด็กนี่มันร้ายมาก ผมไม่ยอมปล่อยให้คลาดสายตาเด็ดขาด ยิ่งในป่าบนดอยแบบนี้จะเผลอไม่ได้ ฝันไปเถอะว่าเธอจะได้มีความสุขกับไอ้หน้าอ่อน

"…"

"พี่ได้ยินที่หนูพูดรึเปล่า"

"หุบปากแล้วทำต่อ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"

"…" ผมขู่ของขวัญจนเธอยอมเงียบ หลังจากนั้นก็ตวัดสายตามองหาเชือกก่อนจะเดินไปหยิบมันมาแล้วผูกข้อมือกับของขวัญเอาไว้ไม่ให้เธอห่างไปไหน ใครจะมองก็ช่างหัวมัน ผมไม่สน

"พี่ทำอะไร พี่เมด ไม่นะ อย่าทำแบบนี้สิ" ของขวัญพยายามห้ามแต่กลับถูกสายตาผมหยุดเอาไว้ก่อน ภายในระยะเวลาไม่นานมือของเราสองคนก็ติดกันเป็นที่เรียบร้อย เธอมองไปยังกลุ่มนักศึกษาพวกนั้นด้วยความอับอายใบหน้าคล้ายจะร้องไห้ออกมาก่อนจะเริ่มจัดฐานต่อโดยมีผมอยู่ข้างกายตลอด

"…" สายตาจ้องมองคนตัวเล็กที่ทำหน้าที่ของตนเองด้วยความทุลักทุเล ใบหน้าหวานยังคงบึ้งตึงอยู่ตลอดเวลา แล้วยังไงต่อผมต้องยอมปล่อยให้ยัยนี้ไปอ่อยไปยิ้มมีความสุขกับไอ้นั้นต่อแบบนั้นหรอ ถ้าผมไม่เข้ามาห้ามคงแลกไลน์กับมันไปแล้ว คิดแล้วก็โมโหชะมัดอยากจะจับมาตีด้วยคxยให้เข็ด

"พี่…เมื่อไหร่จะปล่อยหนูสักที" ของขวัญเงยหน้ามองแล้วถามเสียงแผ่ว ดวงตากลมโตนั้นเคลือบด้วยหยาดนํ้าสีใสเหมือนจะร้องไห้ออกมา มันอับอายขนาดนั้นเลยรึไง?

"ไม่"

"พี่ต้องการอะไรกันแน่ หนูเจ็บแขนไปหมดแล้ว"

"มันเรื่องของเธอ" ผมหลุบตามองข้อมือเล็กก็พบว่าผิวขาวเนียนเกิดรอยแดงจากเชือกที่ผูกเอาไว้แน่น ถึงยังไงผมก็ไม่ยอมปล่อยหรอกนะมันเรื่องของเธอจะเจ็บหรือไม่เจ็บก็ตาม ใครใช้ให้รนหาที่

"อื้อ!" หลังจากที่ของขวัญจัดฐานเสร็จผมก็ออกแรงเดินขึ้นมาจากลำธาร ตามมาด้วยคนตัวเล็กที่เดินตามด้วยความยากลำบากมือบางพยายามแกะเชือกออกแต่ก็ยังคงทำไม่สำเร็จ

"อ้าวเมด ทำไมผูกเชือกติดแขนน้องแบบนั้นล่ะ" เจนนี่ที่เดินมาตรวจงานถาม เธอหลุบตามองด้วยความสงสัย

"พี่ไม่ต้องยุ่งจะดีกว่า"

"แล้วแบบนี้น้องจะทำกิจกรรมได้ไง?"

"เดี๋ยวปล่อย" ตอบเพื่อตัดความรำคาญก็พาของขวัญเดินมาดูงานกับกลุ่มนักศึกษาผู้หญิงที่กำลังเขียนป้ายชื่อฐานอยู่ ความจริงแล้วผมไม่ปล่อยยัยนี้ง่ายๆหรอกนะ วันนี้คงทั้งวันเพื่อเตือนสักหน่อยว่าไม่ควรทำตัวให้ผมหงุดหงิด

"พี่เมดคะ มาช่วยพวกเราทำหน่อยได้มั้ยคะ"

"ใช่ค่ะ ถ้าพี่เมดมาทำช่วยงานคงออกมาดีมากแน่ๆ"

"แล้วนี่ทำไมต้องผูกเชือกติดกันด้วยคะ เป็นอะไรกันหรอ?" เป็นอะไรกันแบบนั้นหรอ ถ้าจะให้ตอบตามความเป็นจริงที่ได้เปิดซิงยัยนี้ก็คงเป็นผัว แต่ไม่หรอกผมไม่ตอบแบบนั้นแน่นอนเพราะผมไม่ได้รักยัยนี้

"คือ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะ ทุกคนอย่าพึ่งเข้าใจผิด เราแค่แอบอู้แล้วโดนจับได้เลยโดนลงโทษแบบนี้" ของขวัญรีบปฏิเสธว่ารู้จักกับผม กลัวคนรู้จังเลยนะ

"จริงหรอคะพี่เมด"

"ครับ" ตอบออกไปก็ปรายตามองไปยังไอ้หน้าอ่อน มันเหมือนจะอ้าปากพูดอะไรขึ้นมาแต่พอเห็นสายตาผมก็ยอมปิดปากเงียบ ถึงของขวัญจะบอกออกไปแบบนั้นแต่เชื่อสิคงไม่มีใครเชื่อสนิทใจหรอก รุ่นพี่ที่ไหนจะลงโทษรุ่นน้องด้วยการผูกเชือกติดกันเอาไว้แบบนี้ คงมีสังสัยกับความสัมพันธ์ของเราสองคนบ้างแหละ…

•••

[ของขวัญ]

ใช่ค่ะ…วันนี้ทั้งวันพี่เมฆาไม่ยอมปล่อยเชือกจนกระทั่งจนถึงช่วงดึกที่จะต้องลอบกองไฟเราก็ยังตัวติดกันอยู่แบบนี้ เขากำลังคิดอะไรของเขาอยู่กันแน่นะ ถึงทำเรื่องน่าไม่อายแบบนี้ขึ้นมาได้ อับอายชะมัดเลยTT

"กลุ่มเราจะเล่นอะไรกันดีคะพี่เมฆา กลุ่มอื่นคงจะสนุกกันมากเลย" เอมี่ ผู้หญิงในกลุ่มที่เหมือนจะไม่ค่อยชอบหน้าฉันสักเท่าไหร่นักที่ตัวกับพี่เมฆาทั้งวันเอ่ยขึ้น

"เล่นไรก็ได้"

"งั้นกลุ่มเรามาเล่นหมุนขวดกันดีกว่า ดีไหมคะทุกคน"

"เห็นด้วยนะ กิจกรรมลอบกองไฟจัดขึ้นเพราะอยากให้เราสนิทกันเพราะงั้นเกมส์นี้ก็เหมาะ" จินตอบ แล้วกวาดสายตามองทุกคนภายในกลุ่ม ตอนนี้เรากำลังนั่งล้อมวงกันอยู่บนก้อนเฟืองโดยมีกองไฟอยู่ตรงกลางและแสงไฟตกแต่งตามบริเวณต่างๆให้สวยงาม มีเสียงเพลงเปิดกระหึ่มให้มีสีสันมากขึ้น กิจกรรมนี้เป็นการผ่อนคลายในกลุ่มมากกว่าหลังจากที่เราจัดหนักมาเมื่อช่วงบ่ายแล้วและฉันเองก็ไม่ได้เล่นกับเพื่อนต้องติดกับพี่เมฆาอยู่ตลอด เขาจงใจทำให้ฉันอับอายแน่ๆ ทุกคนคงจะเริ่มเกลียดฉันที่สนิทกับพี่เมฆามากเกินไป

"กติกาของเกมส์ก็คือให้ตอบตามความจริง ใครโกหกต้องโดนทำโทษโดยเราจะมอบการสั่งการนี้ให้พี่สตาฟสุดหล่ออย่างพี่เมฆา~" เอมี่สรุปอีกครั้ง

"แต่เราเปลี่ยนจากหมุนขวดมาเป็นนับเลขแทนดีกว่าไหม ให้พี่เมฆากำหนดเลขแล้วเราก็นับวนเลขนั้นตกที่ใครก็ต้องเป็นคนถามคนใดคนนึงก็ได้ในกลุ่ม ทำแบบนี้วนไปเรื่อยๆจะทั่วถึงดีกว่านะ"

"เอาแบบนั้นก็ได้ พี่เมฆาเริ่มเลยค่ะ" เอมมี่ตอบรับจินแล้วมองมาที่พี่เมฆา

"สิบสอง" แล้วทุกคนก็เริ่มนับเลขขึ้นมาโดยใครตกเป็นคนสุดท้ายจะต้องถูกถาม ซึ่งรอบแรกก็ตกที่จัสติน เพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มจึงยกมือขึ้นเพื่อขอเป็นคนถามซึ่งแต่ละคนจะถามได้แค่หนึ่งครั้งส่วนคนตอบไม่จำกัด

"จัสติน นายคิดว่าในกลุ่มนี้ผู้หญิงใครหน้าตาดีที่สุด"

"นี้…คำถามแรกก็เล่นกันเลยหรอ" จัสตินถามแล้วยิ้มขึ้นมา เขานั่งห่างกับฉันมากพอสมควรแทบจะคนละฝั่งเลยก็ว่าได้ นายนั้นกวาดสายตามองทุกคนภายในกลุ่มแล้วมาหยุดที่ฉัน อย่านะจัสติน ฉันต้องโดนพี่เมฆาหาเรื่องแน่อีกเลยTT

"เร็วสิจัสติน ตอบช้าโดนลงโทษน้าาา"

"ของขวัญแล้วกัน เธอน่ารักดี" แล้วสุดท้ายจัสตินก็ตอบฉันจนได้ แค่ไม่ได้มองหน้าพี่เมฆายังรับรู้ถึงรังสีอะไรบางอย่างแล้ว

"เธอต่อเลยสิ" เอมี่บอก

"ยี่สิบสี่" ฉันไม่ได้คิดอะไรก่อนจะพูดออกมาเลย รู้แค่ว่าตอบให้มันจบๆไปอยากจะเกมส์นี้มันจบลงเร็วๆรู้สึกเหมือนตัวเองจะเป็นเป้าหมายของทุกคนในกลุ่มแล้ว โยเกิร์ตช่วยเราด้วย...

"ยี่สิบสี่…ตกที่ฉันสินะ" คราวนี้ตกอยู่ที่เอมมี่ ผู้ชายคนหนึ่งจึงยกมือขึ้นเพื่อจะถาม

"เมื่อกี้ถามว่าผู้หญิงใครหน้าตาดีที่สุดแล้ว ฉันจะถามเธอบ้างว่าผู้ชายใครหน้าตาที่สุดในสายตาเธอ"

"ก็ต้องพี่เมฆาสิ" เอมี่ตอบแล้วยิ้มกริ่มแต่คนชมกลับทำสีหน้านิ่ง

"ถ้าฉันได้คำถามนี้ก็จะตอบเหมือนกันนะ" จินพูดเสริม แล้วเอมี่ก็กำหนดเลขต่อไป

"ยี่สิบแล้วกัน" รอบต่อมาเลขก็มาตกที่พี่เมฆาพอดี ครั้งนี้เป็นจินที่ยกมือขึ้นเพื่อจะถาม เกมส์แต่ละรอบมันก็ทำให้ใจฉันแทบจะหลุดจากเบ้าอยู่ตลอด

"จินขอถามพี่เมฆาค่ะ"

"…"

"พี่เมฆาเคยมีแฟนไหมคะ แล้วตอนนี้ยังคบกันอยู่ไหม"

"เคย…เธอเสียแล้ว"

"ขอโทษค่ะ จินนึกว่ายังอยู่ด้วยกัน"

"…" เขาเงียบ แววตาคู่นั้นเหม่อลอยเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่แล้วพี่เมฆาก็กำหนดเลขขึ้นมาใหม่

"ยี่สิบเอ็ด" ทุกคนต่างเริ่มนับกันจนกระทั่งหมายเลขยี่สิบเอ็ดตกอยู่ที่ฉัน

"ยี่สิบเอ็ด"

"ฉันขอเป็นคนถาม" เอมี่ยกมือขึ้น เธอมองมาที่ฉันเหมือนกำลังอยากรู้อะไรบางอย่าง ที่จินถามเมื่อกี้คงเพราะอยากรู้ความสัมพันธ์ของฉันและพี่เมฆา แล้วคราวนี้เอมี่ก็คงจะถามเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของฉันอีก

"เธอเคยชอบใครนี้กลุ่มรึเปล่า?"

"…" สิ่งที่ฉันกลัวมากที่สุดถูกถามออกมาแล้ว ถ้าฉันโกหกสิ่งที่พี่เมฆาจะสั่งลงโทษมันจะสาหัสกว่าการตอบคำถามนี้ไหมนะ

"ตอบสิ หรือจะให้ฉันสั่งลงโทษ" พี่เมฆายื่นใบหน้าเข้ามากระซิบ ซึ่งเวลาในการตอบคำถามมันก็จำกัดฉันต้องเลือกแล้วสินะ

"เคย…" คำถามว่าเคยชอบใครในกลุ่มนี้ ไม่ได้แปลว่าตอนนี้ยังชอบอยู่ ฉันไม่ได้ทำผิดกติกาและยังเอาตัวรอดจากการถูกสั่งลงโทษของเขาได้เพราะงั้นก็ควรตอบออกไปสินะ

"ใครหรอ" เอมี่ยังคงถามต่อ จะตอบออกไปดีไหม จะถูกเกลียดมากกว่าเดิมรึเปล่า มองก็รู้ว่ามีผู้หญิงหลายคนชอบพี่เมฆา กลัวจัง กลัวว่าทุกอย่างจะเป็นเหมือนอย่างอดีต

"แต่ก็แค่เคยนะ ตอนนี้ไม่รู้สึกอะไรแล้ว"

"ใครล่ะ?"

"พี่เมฆา…"

"…"

"เราเคยชอบพี่เมฆา แต่ตอนนี้เรามีแฟนแล้วนะ"

•••

ยัยน้องงงงงงง โดนตีแน่ๆ?