CLOSE FRIEND 5

CLOSE FRIEND 5

ฉันไม่พูดเปล่าแต่รั้งแขนมันให้ลงมานอนด้วยกัน คนตัวใหญ่เพียงแค่เซลงมาทับเท่านั้น มันดึงมือฉันออกจากแขน แล้วถอนหายใจเบาๆ

“เมาแล้วชอบอ่อยมึงเนี่ย” คนข้างๆ พึมพำ แต่ถึงงั้นมันก็ไม่ได้ผละไปไหน แต่แค่ไม่ได้นอนลงมา ทำแค่นั่งข้างๆ ดึงผ้าห่มมาห่มให้จนถึงคอ

ฉันหลับตาลงแล้วนอนตะแคงตัวดึงมือมันมากอดไว้อย่างเอาแต่ใจ รามคงชินแล้วกับการที่ฉันเมาแล้วชอบถึงเนื้อถึงตัว มันก็แค่นั่งนิ่งๆ รอให้ฉันหลับไปเหมือนทุกครั้งที่ฉันคิดอยากจะเอาแต่ใจ

มันคงคิดว่าฉันเป็นแบบนี้กับทุกคน แต่ไม่ใช่เลย… ฉันอ้อนแค่กับมันคนเดียวเท่านั้น และการกระทำแบบนี้ไม่เคยมีใครได้เห็นด้วย…

RAM TALK

ผมนั่งเงียบๆ รอคนเมาหลับมาเกือบสิบนาทีแล้ว เวลามันเมาแล้วเป็นแบบนี้ตลอดชอบขอให้อยู่เป็นเพื่อน ถึงผมจะเป็นเพื่อนมัน แต่ยังไงผมก็ผู้ชายมันคงไม่คิดหรอกว่าการไม่ระมัดระวังตัวแบบนี้ทำให้ผมหงุดหงิดมากแค่ไหน

มันเป็นคนที่ติดจะเซ็กซี่มากไปหน่อยโดยไม่ต้องพยายามด้วยซ้ำ เพราะหุ่นเอ็กซ์ๆ รวมถึงการแต่งตัวที่ไม่ค่อยจะเรียบร้อย ถ้าไม่เห็นกันมานานคงคิดว่ามันอ่อย แต่พวกผมรู้ดีว่ามันแค่เป็นพวกไม่ระวังตัวเลยไม่มีใครสนใจอะไร แต่ผมสน…

ร่างบางพยายามจะถีบผ้าห่มออกครั้งแล้วครั้งเล่า ผมก็พยายามดึงมันขึ้นไปจนชิดคอครั้งแล้วครั้งเล่า ถึงมันจะเป็นเพื่อนแต่ผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่เห็นนมเป็นเต้า เห็นเอวเล็กๆ แล้วไม่รู้สึกอะไร แต่แค่ไม่พูดออกมา ไม่ใช่แค่ผมหรอกไอ้พวกนั้นก็เหมือนกัน เพียงแต่พวกมันเห็นแล้วก็ทำเป็นไม่เห็นไปอย่างนั้นเอง

แกร๊ก…

ประตูห้องนอนเปิดออกพร้อมกับร่างสูงของไอ้เจินเดินเข้ามาดู มันเลื่อนคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นว่าผมนั่งหาวหวอดๆ อยู่ข้างๆ คนเมาโดยที่ไปไหนไม่ได้เพราะโดนล็อกมือเอาไว้

“มันหลับแล้วมั้ง” ไอ้เจินเดินเข้ามาจนใกล้แล้วพึมพำบอก

“กูไปไม่ได้เนี่ยมึงช่วยกูแงะมือมันหน่อย” ผมชูมือให้มันดู เจินหัวเราะเบาๆ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร

มันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าบานยักษ์เพื่อขนหมอนขนผ้าห่มออกมา ผมหันกลับมามองเสี้ยวหน้าหวานที่กำลังหลับตาพริ้ม แล้วแงะมือตัวเองออกมาเมื่อคิดว่ามันคงหลับไปแล้ว แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อจู่ๆ คนที่นอนหลับไปแล้วผุดตัวลุกขึ้นนั่งกะทันหัน นัยน์ตาเบิกโพลง ส่งเสียงในลำคอ

“ไม่เอานะไอ้สัส ห้ามอ้วกบนเตียง!”

“อุ… อัวะ!”

เสียงไอ้เจินตะโกนข้ามห้องมา พร้อมๆ กันพริกก็ยกมือขึ้นปิดปากทำท่าจะอ้วก ผมที่อยู่ใกล้มันที่สุดรีบคว้าเอวบาง อุ้มกระเตงไปที่ห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนทันที

“อ้วก!!!”

“ไอ้สัส…”

ผมหลับตาลงอย่างหมดคำจะพูดเมื่อของเหลวจากปากคนข้างๆ เทราดลงมาบนตัวผมทั้งๆ ที่เรามายืนอยู่ในห้องน้ำแล้วแท้ๆ พริกหน้าแดงจัด หันรีซ้ายขวาหาโถส้วม ก่อนจะทิ้งเข่าลงนั่งกอดคอห่านอ้วกเสียงดัง

“จัดการมันด้วยนะเดี๋ยวกูเอาของไปให้คนอื่นก่อน ให้มันใส่เสื้อผ้าอ้ายไปก่อนก็ได้” ไอ้เจินรีบหันมาบอกแล้วสาวเท้าเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ไอ้เวรนี่… ปัดภาระให้กูตลอดเลย…

ผมถอดเสื้อของตัวเองที่ตอนนี้เลอะเทอะไปด้วยของเหลวออกอย่างหงุดหงิด โชคยังดีที่อ้วกมันมีแต่น้ำ ระหว่างนั้นก็ยืนถอนหายใจมองคนตัวเล็กรวบผมตัวเองขึ้นมัด แล้วส่งเสียงโอ้กอ้ากไม่หยุด

ก่อนจะขยับตัวเดินเข้าไปลูบหลังให้มันเงียบๆ นัยน์ตาใสปรือมามองอย่างเมาๆ ตัวมันเองก็เปียกอ้วกเต็มไปหมด และหลังจากที่มันอ้วกจนพอใจแล้ว ผมก็รีบพามันเข้าไปอาบน้ำในโซนเปียกทันที โดยไม่ได้ถอดเสื้อผ้าออกสักชิ้นก็เปิดฝักบัวรดน้ำมันไปตั้งแต่หน้ายันตัวนั่นแหละ

“หนาว…” ร่างเล็กสั่นสะท้านยกแขนขึ้นกอดอก

“อาบน้ำก่อน... มึงเลอะอ้วกเต็มเลย”

ผมพยายามดึงมือมันออกแล้วล้างตามแขนตามใบหน้าให้ พริกนั่งนิ่งๆ ตัวสั่นปล่อยให้ผมจัดการ เสื้อสายเดี่ยวบางๆ เปียกจนเห็นไปถึงไหนต่อไหน มันไม่ใช่พวกเซฟตัวเองอยู่แล้วเรื่องบราไม่ต้องพูดถึงไม่มีฟองน้ำด้วยซ้ำ ผมพยายามที่จะไม่มอง รีบเดินไปหาผ้าขนหนูมาหุ้มตัวมันไว้ ก่อนจะช่วยคนเมาถอดเสื้อออกโดยที่มีผ้าคลุมตัวอยู่ ท่อนล่างก็ด้วย

จริงๆ ก็ถอดมันทั้งตัวนั่นแหละ…

มันยืนคางสั่นเพราะความหนาวแต่ก็ยอมให้ผมจัดการตัวเองให้ เพราะไม่อยากมองมันในสภาพนี้นานๆ เลยต้องรีบพาเพื่อนออกจากห้องน้ำ แล้วไปหาเสื้อผ้าของน้องอ้ายแฟนไอ้เจินมาให้มันใส่ แต่แค่เปิดตู้มาผมก็ต้องกุมขมับ เสื้อผ้าน้องอ้ายก็คือแทบจะเหมือนของไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างหลังผมเลย มีแต่ตัวเล็กตัวน้อยทั้งนั้น

ผมถอนหายใจเบาๆ คว้าเอาเสื้อยืดของไอ้เจินมาแทน แล้วเดินกลับไปยัดเสื้อใส่หัวให้คนที่กำลังนั่งปากสั่นอยู่ที่ปลายเตียง

หลังจากจัดการมันเสร็จก็ดึงร่างบางขึ้นไปนอน ห่มผ้าให้เรียบร้อย ก่อนที่จะเดินเข้าห้องน้ำอีกรอบเพื่อจัดการกับตัวเองที่ก็เปียกปอนไปทั้งตัวเหมือนกัน

พริกคงนอนหลับไปอีกรอบแล้วเพราะมันดูเมา และง่วงมาก คงเหลือก็แค่ผมที่กำลังเก็บชุดชั้นในรวมถึงเสื้อผ้าของมันเพื่อจะเอาไปตากให้แห้ง

ไม่มีใครเข้ามาหรอก… พวกมันรู้กันทั้งนั้นว่าไอ้พริกเมาแล้วชอบอ้วกแตก ไม่ค่อยมีใครอยากตามเช็ดอ้วกให้มันหรอกดูตัวอย่างได้จากไอ้เจินนั่นแหละ หน้าที่เวรนี่ก็ต้องตกเป็นของผมแทบจะทุกที ตื่นเช้ามามันต้องโวยวายแน่ๆ ว่าใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ตัวเอง

ผมได้แต่นึกขำอยู่ในใจ ชุดชั้นในของมันเซ็กซี่ขนาดนี้ แต่ตัวคนใส่ยังสดๆ ซิงๆ ก็คงต้องเก็บไว้ล้อจนถึงชาติหน้านั่นแหละ...

พอเดินออกมาก็สวนทางกับน้องอ้าย และน้องเหมยพอดี

“เจ๊หลับแล้วเหรอคะ?” อ้ายถามพร้อมชะโงกหน้าเข้าไปมองในห้อง

“อืม… ไปนอนเถอะ”

ผมเดินเลี่ยงออกมาโดยไม่ได้สนใจอะไรอีก แค่เดินไปตากเสื้อผ้าของพริกที่ระเบียง เดินกลับเข้ามาอีกทีก็ต้องเจอกับสายตาของคนตัวโตอีกสามคนที่มองมาอย่างพร้อมเพรียงกัน พวกมันไม่ได้พูดอะไรก็แค่มอง แล้วหันกลับไปเลื่อนมือถือเล่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ล้างอ้วกยัง?” ไอ้เจินผงกหัวขึ้นมาถาม

“เออ จัดการหมดแล้ว”

ผมทิ้งตัวลงนอนบนพื้นที่ถูกปูรองด้วยผ้านวมผืนหนาไว้เรียบร้อย เว้นที่ว่างเอาไว้ให้โดยเฉพาะ เพราะเพลียมาตั้งแต่เมื่อคืนก่อนเลยอยากนอนให้มันหลับๆ ไปซะ แต่ไอ้ยักษ์ก็ส่งเสียงถามมา

“มึงไปแก้ผ้ามันเดี๋ยวก็ได้โดนด่า”

“กูไม่ได้มอง” ผมเถียงกลับทันที

“ไอ้ควาย… พรุ่งนี้กูจะรอดู”

“เออ ไอ้สัสเดี๋ยวจัดการเอง”

ผมพ่นลมหายใจเบาๆ ขี้เกียจจะคุยกับเพื่อนต่อ ก็แค่หลับไปง่ายๆ แบบไม่คิดอะไร ถ้าตื่นมาโดนด่าก็แค่นั้นแหละ มันไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อยอะไรอยู่แล้ว ถึงผมเองก็เหมือนกันใช่ว่าไม่เคยเห็นสภาพแบบนี้เสียเมื่อไหร่ ไม่ได้แอบมองเลยนะจริงๆ =______=

ไม่ต้องแก้ผ้าก็เห็นวับๆ แวมๆ มาตลอดนั่นแหละ…

วันต่อมา

ทุกคนตื่นสายกันมากเพราะเมื่อคืนดื่มกันไปเยอะถึงจะไม่มีใครเมาขนาดนั้น แต่มันก็เพลียมากอยู่ดี ผมออกไปส่งน้องเหมยเสร็จตั้งแต่ช่วงสายของวันก็กลับมาที่คอนโดเจิน ทุกคนก็ตื่นกันหมดแล้ว ถึงคนที่อ้วกแตกเมื่อคืนก็กำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่โซฟา

ผมผุดยิ้มทันทีที่เห็นแก้มใสแดงแปร๊ดขึ้นมา พริกเบนสายตาหลบไปคงจะเพราะความเขินนั่นแหละ ตอนนี้มันก็ยังอยู่ในเสื้อยืดของเจิน ไอ้ยักษ์กำลังนอนเอกเขนกดูทีวี ในขณะที่เจินกับน้องอ้ายน่าจะอยู่ในห้องนอน

ผมมาถึงก็โยนกุญแจรถทิ้งไว้บนโต๊ะ แล้วเดินออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียง ไอ้ครามอยู่ตรงนั้น ร่างสูงของมันใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว ผมที่ยาวระต้นคอก็มัดเป็นจุกไว้ด้านหลัง นัยน์ตาเบื่อหน่ายหันมามองกันนิดหน่อยแล้วพยักพเยิดไปยังเสื้อผ้าของพริกที่ถูกตากไว้ที่ราว

“ของไอ้พริก?”

“เออ”

“แล้วยังไง... มึงแก้ผ้ามัน?”

“ก็ตัวมันเลอะอ้วก” ผมยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ จุดบุหรี่ขึ้นสูบ คนข้างๆ พยักหน้านิดๆ สายตามันมองเลยเข้าไปในห้อง

“ยังไงมันก็ผู้หญิง”

“กูรู้”

“…”

“กูไม่คิดจะทำอะไรมันหรอกน่า”

“อืม…”

ผมรู้ดีว่าเพื่อนหมายถึงอะไร ทั้งมันทั้งไอ้ยักษ์นั่นแหละ พวกมันคงจะเป็นห่วงกลัวว่าผมจะไปคิดลามกกับเพื่อนตัวเอง ถามว่ามองบ้างรึเปล่าก็คงโกหกไม่ได้ว่ามีบ้าง แต่ผมไม่เคยคิดสิบแปดบวกกับพริกมาก่อน เป็นเพื่อนกันมาก็นาน มันก็สวยขึ้นตลอด พวกผู้ชายงี้เรียงแถวเข้ามาให้เลือกไม่ต่างจากคนอื่นๆ ในกลุ่มเลย

ทั้งสวยทั้งหุ่นดี… ถ้ามองแบบผู้ชายก็ต้องบอกว่าโคตรเซ็กซี่เลยแหละ

ผมกับครามยืนพ่นควันกันเงียบๆ อยู่สักพัก ร่างบางของคนที่เพิ่งจะอยู่ในหัวข้อสนทนาเมื่อครู่ก็เลื่อนเปิดประตูออกมา ผมบิดยิ้มมองมันด้วยสายตากวนๆ คนตัวเล็กหน้าแดงแปร๊ดขึ้นมาอีกรอบ ทำท่าลุกลี้ลุกลน หลบสายตาพวกผมแล้วรีบคว้าเสื้อผ้าตัวเอง ก่อนจะวิ่งกลับเข้าไป

ผมกับไอ้ครามมองหน้ากันเองก่อนจะเบนสายตาไปคนละทาง

เฮ้อ… มีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงนี่ก็ลำบากใจอยู่เหมือนกัน…

RAM END