ตอนที่ 3

“ภู...นี่น่ะเหรอแฟนของลูก...หน้าตาน่ารักอย่างนี้นี่เองลูกถึงไม่ยอมบินไปหาพ่อกับแม่ที่ต่างประเทศ”

ภัทรา มารดาของภูวดลเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นลูกชายคนเดียวจูงมือหญิงสาวรูปร่างบอบบางเดินขึ้นมาบนเรือสำราญที่กัปตันพร้อมจะพาออกสู่ทะเลในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

ใช่แล้ว...ภูวดลเป็นคนจัดการทั้งหมด เช่าเรือยอร์ชลำใหญ่เพื่อพาภัทราและทัดเทพ พ่อกับแม่ของเขาออกเที่ยวทะเลอย่างสบายใจกับลูกชายและว่าที่ลูกสะใภ้ ทุกอย่างหรูหราไปหมด ขนาดปนัดดาเองเมื่อย่างก้าวขึ้นบนเรือลำนี้ก็ตื่นตะลึงกับความอลังการของพาหนะที่จะพาหล่อนแล่นล่องไปในท้องทะเล และเมื่อหล่อนได้พบกับพ่อแม่ของเขาหญิงสาวจึงยกมือไหว้อย่างนอบน้อมและทักทายว่า

“สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่”

“พ่อครับแม่ครับ...นี่ปิ๊ก....แฟนผมเองครับ”

ภูวดลเป็นคนแนะนำพร้อมกับจับมือเลขาสาวสวยของเขาที่ออกอาการเขินหน้าแดง คิดดูว่าตอนยู่ที่ทำงานภูวดลเป็นคนดุและเจ้าระเบียบมาก ๆ เขาแทบไม่ยิ้มกับใคร กับหล่อนก็ยิ้มวันนึงไม่เกินสองหน พอมาเจอสถานการณ์แบบนี้และเห็นท่าทางอ่อนหวานน่ารักของเจ้านายใหญ่อย่างนี้ทำให้ปนัดดารู้สึกราวกับว่าหลุดเข้าไปในโลกแห่งความฝัน เฮ้อ...ไม่อยากกลับไปทำงานเล้ยจริง ๆ

“โอ้...นี่น่ะเหรอแฟนของแก เจ้าภู...เฮ้ย...หน้าตาน่ารักกว่าที่พ่อกับแม่แกคิดเอาไว้นะ แถมยังดูเด็กอยู่เลย ระวังนะเดี๋ยวเขาจะหาว่าแกพรากผู้เยาว์”

ภูวดลหัวเราะร่วน “โอย...พ่อครับ ปิ๊กเขาทำงานแล้วนะครับ อายุก็ตั้งยี่สิบกว่าแล้วด้วย แต่ถ้าพ่อว่าเขาน่ารักผมก็ดีใจ ใช่ไหมปิ๊ก”

ประธานหนุ่มหันไปโอบไหล่หญิงสาว ปนัดดายิ่งออกอาการเขินกระทั่งได้ยินแม่ของเขาเอ่ยขึ้นว่า

“มัวแต่เย้าแหย่ว่าที่สะใภ้กันอยู่เนี่ยล่ะ ถ้าเรียบร้อยแล้วก้ให้กัปตันออกเรือเลยดีกว่า แม่ล่ะอยากจะไปอยู่ท่ามกลางทะเลกว้าง ๆ แบบนี้มานานแล้ว ตอนอยู่ต่างประเทศไม่ค่อยได้เที่ยวแบบนี้เลย”