บทที่ 4

ทันทีที่เสียงเพลงที่ชื่นชอบดังขึ้นร่างบางในชุดสีดำรัดรูปก็รีบควงแขนเพื่อนๆ ที่รักของเธอทั้งสี่คนลุกจากเก้าอี้ตรงไปยังพื้นที่ว่างที่มีเพียงน้อยนิดแล้ววาดลวดลายพริ้วไหว หลังจากที่เหนื่อยจากการบินระยะไกลไม่ได้พักมาเกือบหนึ่งเดือนเต็มๆ แอร์โฮสเตสสาวประจำสายการบินโฮเมอร์แอร์ไลน์ ก็ขอสนุกสุดเหวี่ยงกับการออกมาเที่ยวในรอบหนึ่งเดือนอย่างเต็มที่

“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ”

“คุณ..”

เธออยากจะเก็บขอโทษคืนจากผู้ชายตรงหน้าขึ้นมาทันที มีอย่างที่ไหนช่วยแล้วไม่ยอมปล่อยแบบนี้ สู้ปล่อยให้เธอล้มลงกับพื้นยังจะดีกว่า

“ปล่อยได้แล้วค่ะ”

ลูฟไม่อยากจะปล่อยร่างนุ่มนิ่มที่หอมกลิ่นกุหลาบไปทั่วทั้งตัวแบบนี้ออกจากอ้อมกอดเลยสักนิด เขาไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองยื่นมือเข้าไปประคองหญิงสาวได้ยังไง รู้ตัวอีกทีก็มีร่างนุ่มนิ่มอยู่ในอ้อมแขนเสียแล้ว ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะปล่อยมือร่างทั้งคู่ก็ถูกดันด้วยคลื่นมนุษย์ที่ถาโถมกันเข้ามาในร้านเข้าไปติดอยู่ในมุมหนึ่งของร้านจนไม่สามารถขยับตัวได้ ต้องขอบคุณเหล่านักเที่ยวทั้งหลายที่เบียดเสียดกันเข้ามายังสถานที่แห่งนี้จนแน่นขนัดและเหมือนจะแน่นมากขึ้นทุกทีจนตอนนี้กลายเป็นว่าชายหนุ่มกำลังกอดร่างหอมกรุ่นนี้ไว้อ้อมกอด

“มันเกิดอะไรขึ้นเนี้ย”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” แต่ขออยู่แบบนี้นานๆ จะดีมาก

“โอ๊ย ฉันอึดอัดหายใจไม่ออก”

ลูฟหมุนตัวให้หญิงสาวเข้าไปอยู่ด้านในแทนเขาแล้วใช้ตัวเองเป็นเกราะกำบังผู้คนที่เบียดเสียดเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย ตอนนี้กลายเป็นว่าทั้งคู่หันหน้ามาเผชิญหน้ากันในระยะที่ใบหน้าห่างกันไปถึงห้านิ้ว ยิ่งได้เห็นใบหน้าใกล้ๆ แบบนี้ยิ่งทำให้รู้ว่าคนตรงหน้านั้นสวยมากจนทำให้ใจเขาเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนอยากจะมอบค่ำคืนที่เร่าร้อนให้คนตรงหน้าเป็นการตอบแทนซะเหลือเกิน

“คุณหน้าคุ้นๆ เหมือนฉันเคยเห็นที่ไหนมาก่อน”

“คงเป็นที่ลานจอดรถเมื่อกี้ละมั้ง”

“เปล่า ฉันหมายถึงที่อื่น”

“งั้นก็คงเป็นตามหน้าหนังสือพิมพ์หรือไม่ก็นิตยสารทั่วไปละมั้ง”

“โอ้โห คุณดังขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ผมถูกโหวตให้เป็นผู้ชายที่น่ากอดที่สุดในโลกนะครับคุณผู้หญิง รู้ไหมว่าคุณโชคดีขนาดไหนที่คืนนี้คุณได้กอดผมแนบสนิทขนาดนี้”

“ตาแก่หูตึงอย่างคุณไม่น่าจะใช่ผู้ชายที่น่ากอดที่สุดในโลกหรอก แต่เป็นผู้ชายที่ไร้มารยาทที่สุดในโลกต่างหากละ”

“คำก็แก่ สองคำก็แก่ ลองจูบกับตาแก่หน่อยไหม”

ริมฝีปากหยักวูบฉกลงมาปิดทับริมฝีปากอิ่มไม่ทันตั้งตัว สองมือเล็กดันร่างหนาใหญ่ให้ถอยห่างแต่เพราะผู้คนที่เบียดเสียดแน่นหนาอีกทั้งยังถูกชายหนุ่มกอดไว้แนบสนิททำให้ไม่สามารถขยับไปไหนได้ ปากอิ่มหวานละมุนอยากจะรู้ว่าข้างในจะหวานมากขนาดไหน จึงส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากที่กำลังอ้าปากเพื่อสูดอากาศหายใจดูดซับความหวานที่ไม่เคยพบพานและกำลังจะทำให้เขาคลั่งตายไม่หยุด ลิ้นร้อนดูดดึงลิ้นเล็กไม่ให้หนีไปไหนทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่ หัวสมองมึนงงไปกับรสจูบหอมหวานที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนความร้อนพุ่งกระฉูดไปทั่วร่าง แขนขาเริ่มไร้เรี่ยวแรงแล้วสติอันน้อยนิดของเธอก็ดับวูบ

“อ้าว เฮ้ย”

ร่างบางหมดสติเพราะจูบอันร้อนแรงของชายหนุ่ม ยังดีที่ลูฟกอดเธอไว้แน่นไม่อย่างนั้นคงได้ร่วงลงไปกองกับพื้นเป็นแน่

เมื่อหันไปรอบๆ จึงเห็นว่าผู้คนเริ่มเคลื่อนย้ายออกจากตรงนี้จนบางตากันไปหมดแล้ว ชายหนุ่มจึงอุ้มร่างบางกลับไปยังโต๊ะที่เพื่อนๆ ของเธอนั่งอยู่ แต่ก็พบกับความว่างเปล่า ลูฟจึงพาร่างที่หมดสติออกจากร้านตรงไปยังรถสปอร์ตส่วนตัวของเขาแล้วขับออกไปพร้อมกับความมืดมิดในยามค่ำคืน