บทที่ 1

ท่าอากาศยานนานาชาติจอห์น เอฟ. เคนเนดี

“พีช ทางนี้”

ร่างบางในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์โบกมือทักทายเพื่อนสนิทที่ห่างหายกันไปนานเพราะหนีมาแต่งงานกับหนุ่มหล่อนักธุรกิจที่เจ้าตัวบอกว่าเปิดกิจการค้าขายเล็กๆ ในครอบครัว สำหรับเธอที่มาจากเมืองไทยคำว่าธุรกิจครอบครัวคือเปิดร้านค้าขายของหน้าบ้านหรืออาจจะมีแค่โรงงานเล็กๆ เป็นของแถม แต่ธุรกิจครอบครัวของปีเตอร์สามีของเพื่อนเธอนั้นครอบคลุมอเมริกาทั้งประเทศอีกทั้งยังมีแพลนขยายสาขาไปยังประเทศแคนาดาในเร็วๆ นี้

เอ่อ..คือ..นั่นเขาเรียกคนทั้งประเทศว่าครอบครัวเล็กๆ อย่างนั้นเหรอ

“สัมภาระมีแค่นี้ใช่ไหมครับคุณพีช”

“ใช่ค่ะ”

พีชญาตอบชายหนุ่มในชุดสูทสีดำที่เดินเข้ามารับกระเป๋าสัมภาระขนาดกลางเพียงใบเดียวของเธอไปถือด้วยมือข้างเดียว ก่อนจะเดินเข้าไปสวมกอดร่างบอบบางของเพื่อนสนิทที่ตอนนี้ลงจากฟ้ามาเป็นคุณนายโรฮาฟท์แล้วกระโดดโลดเต้นเหมือนกับเด็กอายุสิบห้าด้วยความคิดถึง

“คิดถึงเธอจังเลยมิเกล”

“ฉันก็คิดถึงเธอ เราไปคุยกันในรถดีกว่า”

พีชญาเดินตามเพื่อนสนิทไปยังรถที่จอดรออยู่ด้านนอกโดยมีชายหนุ่มในชุดสูทสีดำถือกระเป๋าเดินทางกลับไปที่รถแล้วคอยเปิดประตูให้อย่างรู้หน้าที่ ไม่นานรถคันเล็กแต่ราคาไม่เล็กตามขนาดก็เคลื่อนตัวออกจากสนามบินตรงไปยังเพนเฮาส์ใจกลางมหานครนิวยอร์ก

“ฉันอยากเที่ยวจะตายอยู่แล้วมิเกลคืนนี้เราออกไปเที่ยวกันเลยดีไหม” ดวงตาเป็นประกายถามเพื่อนรักด้วยความตื่นเต้นหลังจากที่ไม่ได้ท่องราตรีมานานหลายเดือนแล้ว

“คืนนี้เลยเหรอ ไหนเธอว่าบินมาตลอดทั้งเดือนเหนื่อยมากอยากพักผ่อนไง นี่อะไรมาถึงก็จะเที่ยว”

“ใช่ นี่ก็เป็นการพักผ่อนอย่างหนึ่งนะมิเกล”

พีชญาตอบเพื่อนสนิท ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมสาวร่างเล็กที่ลงจากเครื่องบินถึงบอกว่าเธอบินมาตลอดทั้งเดือนทั้งที่ชั่วโมงบินจากลอสแอนเจลิสมายังนิวยอร์กไม่ได้ใช้เวลาเดินทางเป็นเดือน แต่เป็นเพราะเธอคือแอร์โฮสเตส ใช่แล้ว! พีชญาคือแอร์โฮสเตสสาวที่มีตารางบินหนาแน่นติดต่อกันมากที่สุดถึงขนาดไม่ได้พักเป็นเดือนไม่ใช่เพราะเธองกหรือขยันทำงานเก็บเงินเพราะขัดสนเรื่องค่าใช้จ่ายอะไรมากมาย แต่เป็นเพราะรุ่นพี่ที่รักในสายงานต้องการให้เธอไม่มีเวลาว่างไปมีตารางบินตรงกัปตันมาร์ติน กัปตันสุดหล่อเนื้อหอมที่เป็นที่หมายตาของเหล่านางฟ้าแสนสวยบนเครื่องบินแต่ดันมาแจกขนมจีบให้กับสาวเอเชียอย่างเธอจนเป็นที่จับตาและเป็นที่รักของเหล่าพี่ๆ เพื่อนๆ แอร์โฮสเตสด้วยกันอย่างทุกวันนี้

แอร์โฮสเตส อาชีพที่ใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็กของพีชญา เธอไขว่คว้าต่อสู้กับผู้หญิงอีกนับพันฝ่าฟันอุปสรรคนานับประการยิ่งกว่าประกวดนางงามจักรวาลเพื่อเข้ามาทำงานกับสายบินอันดับหนึ่งของโลกที่มีสวัสดิการดีงามหรูเลิศอลังการมากการสายการบินอื่นๆ ยิ่งเป็นระดับเฟิสต์คลาสยิ่งไม่ต้องสงสัยสวัสดิการที่ได้ยิ่งกว่านักการเมืองบางประเทศด้วยซ้ำ และตอนนี้เธอก็เป็นหนึ่งในนั้นเรียบร้อยแล้ว

พีชญา ถูกยกให้เป็นแอร์โฮสเตสสาวที่ได้เลื่อนขั้นขึ้นมาในระดับเฟิสต์คลาสรวดเร็วที่สุดในสายการบิน เนื่องจากการทำงานที่เป็นไปตามระเบียบเป๊ะ ทั้งการศึกษาที่พ่วงระดับปริญญาโท และชั่วโมงบินที่ถูกยัดเยียดให้อย่างไม่เต็มใจจนแซงหน้ารุ่นพี่บางคนได้ ถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็ต้องขอบคุณความอิจฉาริษยาของรุ่นพี่นางฟ้าที่ยัดตารางงานให้กับเธอจนดีดตัวขึ้นมาถึงจุดนี้ได้อย่างรวดเร็ว