12 อย่าบอกใคร

“ใครมาส่งเหรอลูก” สุชาดาถามลูกสาวคนโตเมื่อเห็นเธอเดินเข้าบ้านพร้อมกับตุ๊กตาหมีตัวโตและดอกไม้อีกหลายช่อ

“วัชร์ค่ะแม่”

“วัชร์ที่อยู่ข้างบ้านเราน่ะเหรอ”

“ค่ะแม่”

“ไปสนิทสนมกันตั้งแต่ตอนไหนล่ะ ทำไมเขาถึงมาส่งได้”

“ก็วันนี้รวีของเยอะค่ะวัชร์เขาเลยมาส่งญาดาแล้วก็กลับไปรับรวีอีกครั้งหนึ่งเขาเป็นคนมีน้ำใจมากเลยนะคะแม่”

“จ้ะบ้านใกล้กันก็ต้องมีน้ำใจให้กันแบบนี้แต่เตือนไว้เลยนะคบกันเป็นเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยกันได้แต่อย่าให้เกินเลยอย่าคบกันเป็นแฟน”

“ทำไมล่ะคะแม่วัชร์เขาเสียหายอะไรตรงไหน”

“ไม่ได้เสียหายหรอกแต่เราน่ะยังเด็กทั้งคู่แม่อยากให้หนูตั้งใจเรียนก่อนอนาคตเราอาจจะเจอคนอีกเยอะ”

“ค่ะแม่รวีก็ไม่ได้คิดจะคบกับใครตอนนี้หรอกค่ะ” ฉัตรรวีรีบปฏิเสธเพราะเธอเองก็คิดแบบนั้นแต่ที่พูดกับวีรวัชร์ก็เพราะเห็นว่าเขาบ้านอยู่ใกล้และพาเธอไปไหนมาไหนได้ในระหว่างที่ปิดเทอมและพอเปิดเทอมเธอก็จะเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยในกรุงเทพตามที่วางแผนไว้

“ดีแล้วล่ะลูกถ้างั้นรีบไปอาบน้ำนะเดี๋ยวจะได้กินข้าวพร้อมกัน เย็นนี้เรากินข้าวกันแค่สามคนนะแล้ว”

“ลุงองอาจล่ะคะ”

“ลุงเขาไปส่งของที่ต่างจังหวัดน่ะ”

“กินกันสามคนแบบนี้ก็ดีเหมือนกันค่ะ” ฉัตรรวีไม่ค่อยชอบพ่อเลี้ยงของเธอเท่าไหร่เพราะเขามักจะมองเธอด้วยสายตาแปลกๆ จนไม่อยากจะให้เขาอยู่ใกล้

ฉัตรญาดาอาบน้ำเสร็จก่อนใครเด็กสาวมานั่งรอทุกคนที่โต๊ะทานอาหารซึ่งวันนี้มารดาของเธอทำกับข้าวหลายอย่างเพื่อฉลองให้กับการเรียนจบของลูกสาวคนโต

“หิวมากเหรอญาดา”

“ค่ะแม่ กับข้าวน่ากินมากเลยค่ะ ถ้าหนูเรียนจบแม่จะฉลองให้แบบนี้ไหม”

“ได้สิ ไม่ว่าลูกคนไหนเรียนจบแม่ก็ต้องฉลองให้อยู่แล้วล่ะ ”

“แต่วันนี้ฉลองให้รวีก่อนนะคะแม่” ฉัตรรวีพูดอย่างอารมณ์ดีก่อนจะนั่งลงเพื่อทานอาหารพร้อมกับทุกคน

“จ้ะลูก แล้วปิดเทอมนี้คิดไว้หรือยังว่าจะทำอะไรระหว่างรอเข้ามหาวิทยาลัย”

“ก็คงอยู่บ้านค่ะ รวีจะนอนดูทีวีทั้งวันเลยค่ะ”

“แล้วญาดาล่ะลูกปิดเทอมจะทำอะไร”

“หนูก็คงอยู่บ้านค่ะแม่”

“อยากเรียนพิเศษอะไรเพิ่มเติมไหมล่ะลูก”

“หนูคิดว่าอ่านหนังสือเอาเองดีกว่าค่ะแม่หนูเพิ่งจะขึ้นม. 3 เองนะคะ”

“ถ้างั้นไปเอาหนังสือในห้องพี่มาอ่านได้เลยนะ หนังสือพวกนั้นพี่คงไม่ใช่อีกแล้ว”

“ขอบคุณค่ะ”

“แม่คะ วัชร์เขาชวนรวีออกไปฉลองที่รวีเรียนจบค่ะ”

“เด็กข้างบ้านที่มาส่งเมื่อกี้ใช่ไหม”

“ค่ะแม่”

“ทำไมเขาต้องฉลองให้รวีด้วยล่ะลูก หรือหนูกับเขาแอบคบกันอยู่”

“ไม่ใช่แบบนั้นนะคะแม่เขาก็แค่เห็นว่ารวีเป็นรุ่นพี่แล้วบ้านเราก็อยู่ติดกันก็เลยอยากจะพาไปเลี้ยงฉลอง”

“จะไปฉลองที่ไหนเมื่อไหร่”

“ก็แค่พาไปกินข้าวไปกินไอติมค่ะแม่ไม่ได้ไปไหนไกลเลย”

“ถ้าอยากไปก็เอาน้องไปด้วยนะ คนอื่นเห็นมันจะได้ไม่น่าเกลียดว่าเราไปกับผู้ชายตามลำพังสองคน ญาดาไปกับพี่เขาด้วยนะ” สุชาดาพูดกับลูกสาวคนโตก่อนจะหันมาพูดกับลูกสาวคนเล็กต่อ

“แม่คะแต่หนูขี้เกียจออกจากบ้าน”

“ถ้าญาดาไม่ไปรวีก็ไม่ต้องออกจากบ้านถ้าอยากจะฉลองก็มาฉลองที่บ้านเราก็ได้แม่ไม่อยากให้หนูออกไปกับผู้ชายตามลำพังถึงแม้เขาจะเป็นคนที่เรารู้จักมานานแล้วก็ตาม”

“ถ้างั้นญาดาไปกับพี่เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง ร้านไอติมหน้าโรงเรียนญาดาชอบไม่ใช่เหรอ”

“แน่นะพี่”

“อือ”

“งั้นก็ได้”

“ตกลงแม่ให้หนูไปนะคะ”

“ได้สิแต่อย่าออกไปไหนกันบ่อยและไปไกลก็แล้วกันนะแล้วจะไปกันยังไงล่ะรวียังขี่มอเตอร์ไซค์ไม่เก่งเลยนะ”

“ก็คงซ้อนสามกันไปค่ะแม่ญาดาตัวเล็กนิดเดียวนั่งรถไปด้วยกันก็คงไม่เป็นอะไรหรอก”

“อย่ากลับกันค่ำนักล่ะ”

“ค่ะแม่”

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จแล้วฉัตรรวีก็เข้าห้องของตัวเองส่วนฉัตรญาดาก็ช่วยมารดาล้างจานจนเสร็จก่อนจะเดินมาเคาะประตูห้องพี่สาว

“มาเอาหนังสือเหรอญาดา”

“หนูไม่ได้มาเอาหนังสือ”

“แล้วมาทำไม”

“หนูจะมาถามว่าพี่กับพี่วัชร์ก็เป็นอะไรกัน”

“ก็บอกไปแล้วนี่ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน” ฉัตรรวีปฏิเสธเสียงแข็ง

“หนูไม่เชื่อหรอกแต่ก่อนไม่เห็นจะสนิทกันแบบนี้เลยบอกหนูมานะว่ามันเกิดอะไรขึ้นระหว่างพี่กับพี่วัชร์”

“ญาดาจะมาคาดคั้นอะไรกับพี่กันล่ะ”

“ก็หนูอยากรู้นี่ถ้าพี่รวีไม่บอกความจริงหนูจะไม่ออกไปกับพี่และแม่ก็คงไม่ยอมให้พี่ไปกับพี่วัชร์สองคนแน่ๆ”

“ทำไมถึงอยากจะรู้เรื่องของผู้ใหญ่กันนะ”

“พี่รวีก็เพิ่งเรียนจบ ม. 6 ไม่ใช่เป็นผู้ใหญ่สักหน่อย”

“แต่พี่ก็อายุมากกว่าเธอ”

“ก็ใช่พี่อายุมากกว่าหนูเพราะฉะนั้นหนูคิดว่าพี่คงไม่โกหกหนูใช่ไหมล่ะ”

“ถ้าอยากรู้ก็ปิดประตูก่อนสิ” ฉัตรญาดารีบปิดประตูแล้วขึ้นมานั่งบนเตียงกับพี่สาวอย่างรวดเร็ว

“ตกลงพี่กับพี่วัชร์เป็นแฟนกันเหรอ” เธอถามด้วยความอยากรู้

“วัชร์เขามาสารภาพว่าชอบพี่”

“แล้วพี่ก็ตกลงคบกับเขาเหรอ”

“อือ”

“แต่แม่ไม่ให้เรามีแฟนนะ”

“ไม่ใช่แฟนนะแค่ลองคุยกันคบกันน่ะ”

“คบกันแต่ไม่เรียกแฟนหนูงงไปหมดแล้ว”

“ก็ญาดายังเด็กไงก็เลยไม่เข้าใจ”

“แล้วพี่ชอบพี่วัชร์เหรอ”

“ตอนนี้ยังไม่ชอบ”

“พี่วัชร์เขาก็หล่อดีนะตัวก็สูงมาก”

“แต่เขาเด็กกว่าพี่ตั้งหนึ่งปี”

“ไม่เห็นเป็นไรเลยผู้ชายตัวโตแบบนั้นไม่มีใครรู้หรอกว่าอายุมากหรืออายุน้อยกว่าพี่ถ้าได้พี่วัชร์มาเป็นแฟนก็คงดีนะ บ้านเราก็อยู่ติดกันแบบนี้น่าจะได้เจอกันเกือบทุกวัน”

“ช่วงนี้ก็คงได้เจอเกือบทุกวันนั่นแหละแต่ถ้าพี่เข้าไปเรียนต่อที่กรุงเทพแล้วมันก็อีกเรื่อง”

“พี่พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง”

“ก็หมายความตามที่พูดไงถ้าพี่ไปเรียนต่อที่กรุงเทพแล้วก็ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง”

“พี่จะเลิกกับเขาเหรอ”

“พี่ก็ไม่รู้แต่ตอนนี้พี่ยังไม่มีใครวัชร์เขาก็ยังไม่มีใครก็คบกันไปกันก่อน คบเล่นๆ ไม่เสียหายอะไรหรอก”

“แล้วถ้าเกิดพี่วัชร์เขาจริงจังขึ้นมาล่ะ”

“มันเป็นเรื่องของอนาคต ญาดาอย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลยตอนนี้มันก็แค่เป็นการคบกันแบบเด็กๆ พอโตขึ้นทุกอย่างก็อาจเปลี่ยน”

“ไม่ยุติธรรมเลยนะ”

“พี่ไม่อยากคุยกับญาดาแล้วถ้าวันนี้ไม่เอาหนังสือก็กลับห้องตัวเองได้แล้ว”

“กลับก็ได้”

“เดี๋ยวญาดา”

“อะไรอีกล่ะ ไล่แล้วจะเรียกทำไม”

“ญาดาอย่าบอกแม่เรื่องที่พี่แอบคบกับวัชร์นะ”

“หนูจะไม่บอกใครก็ได้แต่ตอนเปิดเทอมพี่ต้องซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้หนูด้วยตกลงไหมล่ะ”

“อือ พี่จะซื้อกระเป๋าใบใหม่ให้แลกกับการเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก็แล้วกัน”

เมื่อน้องสาวเดินออกจากห้องไปแล้วก็พอดีกับวีรวัชร์วิดีคอลมาหาเธอพอดี

“รวียังไม่นอนใช่ไหม”

“ยังไม่นอนวัชร์ล่ะทำอะไรอยู่”

“เพิ่งเล่นเกมเสร็จตกลงพรุ่งนี้รวีไปฉลองกับผมได้ใช่ไหม”

“ได้สิขอแม่แล้วแต่มีข้อแม้นะ”

“ข้อแม้อะไร”

“แม่ไม่อยากให้รวีไปกับวัชร์แค่สองคนแม่ก็เลยให้ญาดาไปด้วย เราไปกันสามคนได้ไหมล่ะ”

“แต่ผมอยากไปกับรวีแค่สองคน”

“แม่ไม่ยอมให้ออกบ้างหรอกถ้าญาดาไม่ไปด้วย”

“เอางั้นก็ได้”

“แล้วเราจะไปไหนกันล่ะ”

“เราไปดูหนังที่นครสวรรค์กันไหม”

“เราจะไปยังไงล่ะวัชร์ ให้นั่งมอเตอร์ไซค์ไปคงได้โดนตำรวจจับเพราะซ้อนสามแน่ๆ”

“เราขับมอเตอร์ไซค์ไปจอดที่ท่ารถจากนั้นก็นั่งรถประจำทางไปแต่ต้องออกเช้าหน่อยนะจะได้เดินเที่ยวกันด้วย”

“ก็ได้ รวีก็อยากดูหนังเหมือนกัน”