บทที่ 8 คู่นอนคนใหม่ (◕ᴥ◕)

- เสือ –

ผมรู้สึกหงุดหงิดและไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ เพราะไม่เคยมีใครทำกับผมเช่นนี้มาก่อน ทั้งหลังหรือก่อนหน้านี้ เขาเป็นคนแรกที่กล้าต่อล้อต่อเถียงและยังกวนตีน อีกทั้งยังกล้าขัดคำสั่งผม ถ้าเป็นคนอื่นคงโดนยิงหัวกระจุยไปแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมตั้งแต่ผมเห็นหน้าเขาครั้งแรกที่รถของผมและเขาชนกัน มันทำให้ผมสนใจเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ช่วงบ่ายผมเลยไม่เข้าออฟฟิศเลยมาที่นี่แทน

“มึงเป็นไรวะ ดูไม่ค่อยสบอารมณ์ หรือเมื่อคืนน้ำไม่ออก” เสียงของเพื่อนผมมันชื่อใหญ่ ที่นั่งอยู่ข้างๆ แฟนของมันชื่อต้า ซึ่งมันสองคนคบกันมาสิบกว่าปีแล้วตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยมาด้วยกัน แต่เป็นความรักแบบหวานๆ นัวๆ ขมๆ แต่ก็อยู่ด้วยร่วมกันมาได้ถึงตอนนี้ถือว่าเก่งมาก ถ้าเป็นคู่อื่นคงเลิกมีผัวใหม่ไปแล้ว

“หรือคู่นอนคนใหม่ขัดใจมึงวะ” ไอ้ต้ามันถามผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง นอกจากไอ้ต้ามันเป็นเมียของไอ้ใหญ่แล้ว มันยังเป็นเพื่อนของผมอีกด้วย และมันยังเป็นชายรักชายเช่นเดียวกับผม แต่ต่างกับต้าที่ออกสาว แต่ตัวมีคลาสไลฟ์สไตล์แต่งชาย ไม่แต่งหญิง แต่เครื่องประดับ คือ จัดเต็มมากทุกครั้งที่เจอกัน

“เปล่า กูแค่คิดอะไรนิดหน่อย” ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง แล้วยกแก้วคริสตัลใส่วอดกาไว้ก้นแก้ว ผมยกแก้วนั้นขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

“เมื่อไหร่มึงจะมีเมียเป็นตัวเป็นตน ตั้งแต่มึงเลิกกับไอ้หนึ่ง มึงก็ไม่เคยมีใครเลยนะ นอกจากที่มึงซื้อกิน” ใหญ่มันถามผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้ผมเงียบไม่อยากพูดถึงเรื่องในอดีตที่ขื่นขม และผมก็ไม่อยากรื้อฟื้นมันขึ้นมาอีก

“พูดเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย เงียบไปเลย” ไอ้ต้ามันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“กูก็ไม่อยากให้เพื่อนเป็นพ่อมาลัยลอยไปรอยมาไม่มีหลักแบบนี้” ไอ้ใหญ่มันบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง ผมมองไปยังชายหนุ่มใบหน้าหวานที่ชงเหล้าอยู่ตรงมุมห้อง เขาหันใบหน้ากลับมา สวมใส่ชุดยูนิฟอร์มของทางร้าน เป็นเสื้อสีขาวมีลูกไม้อยู่ที่รังดุมและแขนเสื้อเหมือนเสื้อยุคกลางมากกว่า แต่สวมใส่กางเกงเกงสแล็ก เขานำแก้วเหล้าที่พึ่งเติมมาวางไว้ตรงหน้าผม

“เด็กใหม่เหรอ” ผมถามเขาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ครับ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“ชื่ออะไร” ผมเอ่ยถามเสียงเรียบ

“ผมชื่อบาสครับ” เขาเอ่ยบอกผมด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงเอียงอาย ผมดูออกทันทีว่าเขาต้องการผม

“มึงจะหิ้วเด็กร้านกูไปกินอีกแล้วเหรอ” ไอ้ต้ามันถามผมด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยจริงจัง มันรู้ดีว่าผู้ชายในร้านของมันมากกว่า แปดสิบเปอร์เซ็นต์โดยผมเย็ดมาแล้ว

“ก็ยังไม่ทั้งร้านนี่ มึงตื่นเต้นอะไร” ผมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียจริงจัง

“คุยกับไอ้บาสมันเองแล้วกัน” ไอ้ใหญ่มันบอกด้วยน้ำเสียงขบขันแล้วหันไปจูบปากกับไอ้ต้าเมียรักของมัน ซึ่งผมเองเห็นจนชินตา

“ไปเปิดห้องเดิม เดี๋ยวฉันตามไป รู้ใช่ไหม” ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ เขาเผยรอยยิ้ม และพยักหน้าเล็กน้อย ก้าวเดินออกไปทันที ผมหันไปหาพวกมันสองตัวที่กำลังแลกลิ้นกันนัวเนีย มือหนาของไอ้ใหญ่เลื้อยมาปลดเสื้อเมียของมัน ไอ้สองตัวนี้เวลามันอยู่กับผม มันก็กินกันประเจิดประเจ้อ ไม่สนใจว่าใครอยู่รอบข้างหรือไม่

จู่ๆ ผมก็นึกถึงใบหน้าของน้ำอุ่นขึ้นมาในหัว ใบหน้าหล่อได้รูปผิวขาวซีด รูปร่างบอบบางเหมือนคนขาดสารอาหาร แต่มันกับติดใจผม ทั้งที่เขามันหยาบคายกับผม ถ้าเป็นคนอื่นผมไล่ออกไปแล้ว หรือไม่ก็โดนลูกปืนสักลูก ผมกลับสนใจตัวเขามากขึ้น เพราะเขาเหมือนใครบางคนที่ผมรู้เคยรู้จักมาก่อน

“ไอ้เสือมีอะไรหรือเปล่าวะ” ไอ้ต้าเอ่ยถามผม ขณะที่ไอ้ใหญ่โอบกอดไอ้ต้าอยู่บนหน้าขา ผมรู้ว่ามันกำลังปลดกางเกงเมียมันอยู่ ผมจึงไม่มองต่ำไปกว่านั้น

“มึงกูเจอเขาแล้วนะ” ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

ผมจึงลุกขึ้นยืนก้าวเดินออกไปทันที ปล่อยให้มันสองตัวนั่งงงกันต่อไป...

“งื้อ...งื้อ...โอ้ว...โอ้...อ๊า...เจ็บ...อย่าแรงขนาดนี้สิ...ไม่ไหวแล้ว...”

เขาเอ่ยบอกผมด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ขณะที่ผมสอดใส่กระแทกดุ้นใส่เขาไม่ยั้ง และผมเดาว่ามันไม่ใช่ครั้งแรกของเขา เพราะรูก้นมันหลวมๆ แต่ดุ้นของผมก็เข้าไปยากเหลือเกิน ไม่อยากได้อย่างไงผมสูงตั้งร้อยเก้าสิบห้า จึงทำให้ดุ้นของผมทั้งใหญ่และยาว เขาจะกรีดร้องก็คงไม่แปลก แต่ผมกลับไม่ชอบเสียงร้องของคู่นอนเท่าไหร่

“แม่งเอ้ย...เงียบสิวะ...” ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แล้วจับขาของเขาทั้งสองข้างดันดุ้นเข้าไปสุดลำ เขาร้องดังลั่นก่อนที่ผมจะปล่อยน้ำกามใส่ถุงยาง แล้วลุกขึ้นยืนก้าวเดินไปถอนถุงยางทิ้งลงถึงขยะ และหยิบกางเกงขึ้นมาสวมใส่ นำซองบุหรี่พร้อมไฟแช็ก เอาบุหรี่ออกมาหนึ่งมวลแล้วจุดไฟแช็ก

“คุณเสือครับ” เขาเอ่ยเรียกผม ผมรู้ว่าเขาต้องการสิ่งใด มีหรือที่ผมไม่รู้

“เดี๋ยวฉันจะเขียนเช็คให้ แล้วจะให้ได้โยเอาไปให้” ผมเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ แล้วนำบุหรี่มาสูบอีกครั้งก่อนที่จะนำบุหรี่มาวางในจานเขี่ยบุหรี่ และเอาเสื้อมาสวมใส่ ก่อนที่จะเดินออกไป

แต่ทำไมผมยังรู้สึกหงุดหงิดและว้าวุ่นในใจ มันเป็นเพราะเขาเหรอ คงไม่ใช่มั้ง

แต่ผมก็ไม่เคยเป็นเช่นนี้มานานแล้ว...

หลังจากวันจันทร์จนถึงวันนี้ ผมไม่ได้เข้าบริษัทมาสองวันเพราะไปคุยงานที่เชียงใหม่และเชียงราย ผมก็เข้ามาในบริษัทในวันว่าง ไม่ได้ว่างอะไรหรอก ว่างแค่ช่วงเก้าโมง สิบโมงผมก็ต้องมีประชุมอีก และยังต้องมาดูเรื่องงานประกวดราคาอีก ถ้าไอ้น้องชายมันมาช่วยงานผมคงจะดีไม่น้อย

พนักงานในบริษัทพวกเขาต่างยกมือไหว้ผมด้วยท่าทีนอบน้อมเช่นเคย ผมขึ้นลิฟต์กับไอ้โยกับไอ้คง ซึ่งมันทั้งสองเป็นบอดี้การ์ดของผมเอง ผมเดินผ่านแผนกเลขานุการ ผมกลับไม่เห็นเขา หรือเขาจะไม่มากันนะ

“จักรพรรณ ไม่มาเหรอ” ผมเอ่ยถามก้อง

“ไปเอาเอกสารที่แผนกบัญชีอยู่ครับ จะให้ผมไปเรียกเขามาไหม ผมจะไปตามให้” ไอ้ก้องมันบอกผมด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ไม่ต้อง เดี๋ยวให้ป้าแจ๋วชงกาแฟมาให้หน่อย” ผมเอ่ยบอกแล้วก้าวเดินเข้าไปในห้องทำงาน โดยมีไอ้โยเปิดประตูให้ผม ผมก้าวเดินเข้ามาในห้อง เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน ไอ้ใหม่ก้าวเดินเข้ามากับแฟ้มเอกสาร

“ขออนุญาตครับ” ไอ้ใหม่บอกผมด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อม แล้ววางเอกสารไว้บนโต๊ะ แล้วเปิดแฟ้มเพื่อให้ผมเซ็น

“คุณเสือ นี่คือประกวดราคางานก่อสร้างโรงแรมแกรนด์พาราไดซ์ กระบี่ครับ บริษัท เจพี เซอร์วิส (มหาชน) จำกัด ได้งานประมูลไปในราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้าน” ไอ้ใหม่มันบอกผม ผมอ่านข้อมูลในกระดาษอย่างละเอียด แล้วค่อยเซ็นสัญญาต่อบริษัทนี้ แล้วเหลือบตามองไปยังนอกห้องเห็นว่าเขาเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานด้วยรอยยิ้ม ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมถึงรู้สึกสนใจเขาเหมือนกัน

“วันนี้คุณนครินทร์จะมาพบคุณเสือตอนสิบโมงเช้าที่ห้องประชุมเล็ก ช่วงบ่ายของวันนี้มีรับประทานอาหารกับผู้จัดการพงศ์อมร ที่ร้านของโรงแรมแกรนด์ รีสอร์ต แอนด์ กอล์ฟ คลับ” มันบอกผมอีกครั้ง

“อืม” ผมเอ่ยบอก

“ผมขอตัวก่อนครับท่าน” มันบอกผม แล้วเอาเอกสารบนโต๊ะของผมออกไปทันที

................................

เรื่องนี้ไม่เน้นเนื้อหา เน้นเย็ดดุๆ เน้นกระแทกจุกๆ นะ สาววาย

อย่าลืมเข้ามาคอมเม้นท์และกด ❤️ น้อยๆ

เพื่อเป็นกำลัง ❤️ ให้ด้วยนะฮะ