ความหวัง(3)

“จริง ยิ้มไม่เคยพามาบ้าน ยังไม่ได้คิดจริงจังมีแค่จับมือนิดหน่อยเอง” จับมือกับใครก่อน ผู้ชายมาจีบไม่เคยสน ยังมีหน้ามาแต่งเรื่องจับมงจับมือ พูดแล้วก็อายตัวเอง

(เออยิ้ม พี่ไม่เคยถามเลยว่าแฟนยิ้มเป็นใครเพื่อนหรือรุ่นพี่หรือรุ่นน้อง)

“เอ่อ…เป็น เพื่อนค่ะ” ยิ้มก็ไม่เคยคิดว่าแฟนเป็นคนแบบไหน เพราะที่มีน่ะแฟนทิพย์

(หล่อปะ)

“ก็หน้าตาดีนะ” หน้าตาเป็นแบบไหนก่อน ในฝันยิ้มมีแต่พี่ไทน์ทั้งใจ จะไปมองใครหล่อได้อีก

(ได้ครึ่งของพี่ไหม)

“แฟนยิ้มต้องหล่อกว่าอยู่แล้ว ไม่หล่อจะเป็นแฟนยิ้มได้ไง” โกหกขนาดนี้ต้องขยันทำบุญลบล้างเท่าไหร่ถึงจะพอ

(อืม ก็จริง)

“ใช่ไหมล่ะ จะมีแฟนทั้งทีก็ต้องเลือกเยอะ ๆ สิ” เลือกกับรอสะกดต่างกันนะยิ้ม เลือกสะกดยากกว่ารอ ยิ้มก็เลยชอบรอมากกว่าเลือกคนใหม่

(ยิ้มหวาน)

“คะ” ชอบเวลาที่เขาเรียกชื่อที่สุด มันละมุนใจ ละมุนแบบบอกไม่ถูก

(ยิ้มหวานให้พี่ดูหน่อย ไม่ได้เห็นนานแล้ว เห็นแต่รูปที่อัพลงไอจี คิดถึง)

บ้าไปแล้ว อ้อนแบบนี้เลยเหรอ เอาสิยิ้ม หล่อนต้องยิ้มหวาน ๆ แล้วไหม เดี๋ยวนี้มีลักยิ้มแล้วด้วย เอาให้เขาหลงแกสักทีเถอะวะ อยากรับบทเป็นแฟนพี่ไทน์สักครั้ง จะคลั่งรักให้ถึงที่สุดเลย ว่าแล้วก็ อะเริ่ม ก่อนจะส่งยิ้มก็พูดกับพี่ไทน์ว่า “งั้นแคปหน้าจอไว้เลยนะคะ จะได้เก็บไว้ดู”

พูดแล้วก็ยิ้มหวาน ๆ ไปหนึ่งที รู้สึกหลงตัวเองจัง มั่นใจเหลือเกินว่าเขาจะดูซ้ำ

(แคปเรียบร้อย น่ารักจัง)

ไอ้บ้า แบบนี้เรียกผู้ชายโทรมาอ่อยได้ไหม โอ๊ยหัวใจเต้นรัว ถ้าไม่ติดว่าวีดีโอคอลจะกรี๊ดดัง ๆ ให้ลั่นบ้าน

แต่ทำไม่ได้ไง ต้องเก็บอาการ

“ขอบคุณค่า” เขินจัง หาอะไรคุยแก้เขินดี อะนึกออกแล้ว “เออใช่พี่ไทน์ จำพวกที่ชอบล้อยิ้มว่าช้างยิ้มตอนเด็กได้ปะ”

(จำได้ดิ พี่ต่อยพวกมันตั้งหลายรอบ มันชอบรังแกยิ้มจนร้องไห้) เนี่ยความจำดีแบบนี้จะไม่รักได้ไง

“เดี๋ยวนี้พูดดีกับยิ้มแล้วนะ เอาขนมมาให้ยิ้มทุกวัน”

(มันมาจีบอะดิ)

“ยิ้มไม่เอาหรอก ตอนเด็กแกล้งยิ้มร้องไห้โคตรจะบ่อย พวกนั้นเป็นคนที่ยิ้มเรียกว่าฝันร้าย ไม่ชอบนิสัยพวกนั้นเลยอะ นิสัยไม่ดี” ไม่เหมือนพี่ไทน์ พี่ไทน์น่ารัก

(ไม่ชอบแต่รับขนมเขาหรือเปล่า)

“ไม่รับก็ไม่จบไง ยิ้มรับขนมมาแล้วก็เอาให้เพื่อนในห้องกิน ยิ้มไม่กินของพวกมันหรอก เผื่อใส่ยาเสน่ห์ให้ยิ้มหลงรักจะทำไง”

(เดี๋ยวนี้น้องสาวของพี่สวยเลือกได้แล้ว)

“ช่าย สวยมากด้วย” พูดแล้วก็หัวเราะออกมาดัง ๆ ยิ้มไม่ได้สวยอะไรขนาดนั้นหรอก แค่พยายามพูดเรื่องตลก อยากให้พี่ไทน์หัวเราะบ้าง ถึงพี่ไทน์จะเลิกกับพี่ขนมผิงเกือบปีแต่ว่าเขาน่ะรักพี่ขนมผิงมาก คงไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าจะผ่านความรู้สึกเศร้ามาได้

(คุยกับยิ้มแล้วโคตรรู้สึกดี)

กรี๊ด! ยิ้มก็ด้วยค่ะ ยิ้มก็เป็น อยากคุยด้วยทุกวัน

“ก็โทรมาหายิ้มบ่อย ๆ สิ” เดี๋ยวยิ้มอันนี้เหมือนมึงอ่อยนะ ไม่ได้สิ ห้ามอ่อยเดี๋ยวเขาก็ตกใจหนีหายหรอก อะ ว่าแล้วก็กลบเกลื่อนหน่อย “เมื่อก่อนเราโทรคุยกันบ่อยมากเลยนะ พี่ไทน์ชอบให้ยิ้มติวผ่านวีดีโอคอล จะได้ไม่ต้องปะทะกับพี่ยักษ์”

(ใช่ ๆ ก็ตอนนั้นจะทำไงได้ แอบเข้าบ้านก็ต้องรอตอนไอ้ยักษ์ไม่อยู่บ้าน)

“ไม่น่าเชื่อว่าพี่ไทน์จะช่วยยิ้มไว้เยอะมาก ความจริงเวลาที่ยิ้มโดนล้อโดนแกล้ง พี่ไทน์ไม่ช่วยยังได้เพราะยิ้มเป็นน้องพี่ยักษ์ มีคนทำยิ้มเจ็บพี่ยักษ์ก็โมโหด้วย พี่ไทน์ควรสะใจไม่ใช่เหรอ”

(จะเป็นแบบนั้นได้ยังไง ยิ้มหวานก็คือยิ้มหวาน ไอ้ยักษ์ก็คือไอ้ยักษ์ คนละคนกันพี่จะเหมารวมได้ไง พี่ทะเลาะกับไอ้ยักษ์แต่ไม่คิดจะดึงยิ้มหวานเข้ามาเอี่ยวอยู่แล้ว ยิ้มหวานตอนเด็ก ๆ น่ารักขนาดนั้นพี่จะรังแกลงได้ยังไง)

“ตอนเด็กน่ารักแล้วตอนนี้น่ารักไหม”

(น่ารักสิครับ ตอนไหนก็น่ารัก)

“เขินจัง” เพราะว่าเขาเป็นคนแบบนี้ไงยิ้มถึงได้รัก พี่ไทน์น่ะช่วยยิ้มจากคนนิสัยไม่ดีบ่อยมาก เขาเป็นมายฮีโร่ของยิ้มเลยล่ะ

ชอบเขาจัง ชอบเขามาก ๆ แต่ก็นะเขาไม่ได้ชอบยิ้มแบบนั้น ทั้งที่บอกว่ายิ้มน่ารักแต่ทำไมไม่รักยิ้มบ้างล่ะ ถ้ารักยิ้มยิ้มจะดูแลพี่ไทน์อย่างดี จะทำให้พี่ไทน์เป็นคนที่น่าอิจฉาที่สุด

(ยิ้ม)

(ยิ้มหวาน)

(ยิ้มหวานตื่นได้แล้ว ไปเรียนสายนะ)

(ยิ้มหวาน)

“อือ ยิ้มขออีกห้านาทีนะคะแม่”

(ไม่ได้แล้วค่ะ ห้านาทีก่อนขอไปแล้ว ตื่นเร็ว)

“ห้านาทีทำไมเร็วแบบนี้อ่าแม่” ยิ้มหวานสะลึมสะลือขึ้นมานั่ง ตั้งสติดี ๆ จึงรู้ว่าไม่แม่เพราะว่าแม่ไปหาพ่อ

ณ ตอนนั้นเสียงพี่ไทน์ก็ดังขึ้น (ไม่งอแงดิ ตื่นเลยเดี๋ยวก็ไปเรียนสาย)

เสียงของพี่ไทน์ทำให้ยิ้มหวานหันมองโทรศัพท์มือถือ “หือ นี่พี่ยังไม่วางเหรอ”

(ค่ะลูก แม่ยังไม่วางค่ะ)

“ฮาฮาฮา ทำเสียงแบบนั้นมันตลกอะพี่ไทน์”

(ก็เห็นเรียกพี่ว่าแม่)

“ตอนนั้นง่วงไง ยิ้มเคยชินกับการโดนแม่ปลุก”

(ตั้งนาฬิกาปลุกก็กดปิดว่างั้น)

“พี่ไทน์รู้ได้ไง”

(เดา สรุปใช่ปะ)

“ใช่เลย สุดท้ายแม่ก็เป็นคนปลุก”

(น้าแรกแย้มไม่อยู่ทำไง)

“ยิ้มก็จะตั้งปลุกทุกสามนาที แต่เมื่อคืนคุยกับพี่ไทน์จนลืมตั้ง”

(งั้นต่อไปให้พี่ปลุกดีไหม)

“หืม” คุยถึงเช้ายิ้มก็คิดไปไกลแล้วนะ นี่ยังจะโทรปลุกอีกเหรอ

(เป็นการขอโทษที่พี่คุยกับยิ้มจนทำให้ยิ้มลืมตั้งนาฬิกาปลุกไง)

“ไม่ใช่ความผิดของพี่ไทน์สักหน่อย แต่ก็ดีเหมือนกันค่ะ ยอมให้ยิ้มลงโทษซะดี ๆ”

(ค้าบ เชิญเธอลงทัณฑ์บัญชา แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำก่อนดีไหม จะสายแล้วนะ)

“จริงด้วยค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะพี่ไทน์”

(ไม่ต้องวางนะเดี๋ยวพี่กดวางเอง ยิ้มไปอาบน้ำเลย)

“เอางั้นเหรอ”

(อืม แต่ถ้ายิ้มไม่สะดวกจะกดวางก็ได้)

“ยิ้มก็ไม่ติดอะไรนะคะ งั้นยิ้มเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

ในเช้าที่แสงแดดแทบจะแผดเผาผู้คนให้มอดไหม้ แต่ว่ายิ้มหวานกลับมีความสุขซะมากมาย เมื่อคืนยิ้มกับพี่ไทน์เราคุยกันเยอะมาก คุยจนยิ้มเผลอหลับ ขนาดหลับยังฝันว่าคุย อาการยิ้มค่อนข้างหนักซะแล้วสิ

ครั้งนี้พี่ไทน์เขาโสด ยิ้มหวังได้ไหมนะ ยิ้มจะมีโอกาสได้เป็นแฟนกับพี่ไทน์สักครั้งไหม

อยากเป็นแฟนพี่ไทน์จัง