ความหวัง(1)

มาถึงตอนนี้พี่ไทน์ก็ไปเรียนต่อเป็นเวลาสามปีได้แล้ว เขามีติดต่อมาบ้าง แต่ว่าไม่บ่อยนัก ทักถามสารทุกข์สุกดิบ ทักมาเล่าถึงชีวิตที่นู่น เล่าเรื่องแฟนให้ฟังบ้างเป็นครั้งคราว

(ยิ้มหวาน: ยิ้มสบายดีค่ะ พี่ไทน์ไม่ได้ทักหายิ้มนานมากแล้ว พี่เป็นยังไงบ้าง สบายดีใช่ไหม)

กลับมาถึงบ้านยิ้มหวานรีบส่งข้อความไปหาพี่ไทน์ เนื่องจากเขาหายไปเกือบห้าเดือนการที่เขาทักมาแบบนี้ทำให้ยิ้มดีใจมาก คือว่ายิ้มไม่กล้าทักไปถ้าเขาไม่ทักมา จึงทำได้แค่รอเขาเป็นฝ่ายทักมาเพราะไม่อยากให้เขาทะเลาะกับแฟนด้วยเรื่องของยิ้ม พูดตามตรงยิ้มดีใจทุกครั้งที่พี่ไทน์ทักมา ต่อให้เวลามันผ่านมาสามปี ต่อให้รูปร่างยิ้มเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน ทว่าหัวใจของยิ้มยังมีแต่พี่ไทน์ แม้มันเป็นรักที่ไม่มีหวังยิ้มก็ยินดีจะแอบรักพี่ไทน์อยู่ตรงนี้

ครืด ครืด

ตายแล้วพี่ไทน์โทรเข้ามา นี่เป็นครั้งแรกในรอบสามปีที่ยิ้มจะได้คุยกับเขา เมื่อก่อนมีแค่ส่งข้อความเสียงและพิมพ์หากันเพราะไม่กล้าโทร เกรงใจแฟนของเขา ว่าแต่ทำไมวันนี้เขาถึงโทรมาล่ะ

“สวัสดีค่า”

(สวัสดีครับ) เสียงโคตรน่ารัก ได้ยินกี่ครั้งก็หลงรักได้ตลอดเวลา

“ต้องการพูดกับใครคะ”

(ต้องการพูดกับคนน่ารักครับ)

“ขณะนี้คนน่ารักกำลังพูดสายอยู่ค่ะ”

(เสียงน่ารักสดใสเหมือนเดิม คิดถึงนะครับ)

“คิดถึงเหมือนกันค่ะ” กรี๊ด! เขาบอกคิดถึงเราด้วย “นี่เราไม่ได้โทรคุยกันนานมากเลยนะคะ”

(ใช่ ๆ ตั้งแต่พี่มา ก็สามปีแล้วเนอะ ตอนเรียนแลกเปลี่ยนยังได้คุยบ่อยกว่านี้)

“ใช่ค่ะ” ก็ตอนนั้นพี่บอกว่าเลิกกับแฟนนี่นา เพราะเลิกกันถึงได้โทรหายิ้มบ่อย แต่พอกลับมาดันบอกว่าไม่เคยเลิกกัน หนำซ้ำยังไปเรียนต่อด้วยกันอีก ทำยิ้มช้ำใจแค่ไหนเคยรู้บ้างไหม

(แล้วเรียนเป็นยังไงบ้าง จะจบแล้วใช่ไหม จะต่อที่ไหนตัดสินใจหรือยังครับ)

“อะไรกัน ไม่ได้คุยกันตั้งนานพอจะคุยก็คุยเรื่องเรียน” ก็พูดไปงั้น สำหรับเราสองคนหลังจากถามสบายดีไหมจะคุยเรื่องอะไรได้อีก ก็แค่ตอนนี้เขาเปิดประเด็นเรื่องเรียนขึ้นมาก่อน

(ก็พี่เป็นห่วง)

“ไม่ต้องห่วงค่า ยิ้มเลือกไว้สองสามที่ ติดแน่ ๆ ค่ะ”

(เก่งจัง)

“ไม่คุยเรื่องเรียนกันแล้ว พี่ไทน์สบายดีไหม”

(สบายดีครับ) ชอบน้ำเสียงพี่ไทน์ที่สุด จะว่าโรคจิตก็ได้ ยิ้มมักฟังข้อความเสียงเก่า ๆ ที่พี่ไทน์เคยส่งมาทุกคืน การฟังเสียงเขาทำให้รู้สึกดี ทำให้หัวใจยิ้มรู้สึกอบอุ่นแปลก ๆ (แล้วนี่ทำไรอยู่)

“ยิ้มเพิ่งกลับมาถึงบ้านก็ส่งไลน์หาพี่ ไม่คิดว่าพี่จะโทรมา”

(สะดวกคุยหรือเปล่า)

“อื้ม สะดวกสิ” สะดวกมากค่า ไม่ติดว่าพี่มีแฟนยิ้มอยากคุยกับพี่ไปเรื่อย ๆ

(พี่โทรหาแบบนี้แฟนยิ้มไม่ว่าใช่ไหม)

“ไม่ว่าค่ะ ยิ้มไม่ได้ทำอะไรผิดเขาจะมาว่าได้ยังไง”

(แน่ใจนะ)

“แน่ใจสิคะ” จะมีใครมามีปัญหาล่ะ ยิ้มไม่มีแฟนสักหน่อย ที่เคยไลน์ไปโม้ว่ามีแฟนก็เพราะไม่อยากให้แฟนพี่ไทน์มาระแวง จริงอยู่ยิ้มชอบพี่ไทน์แต่ก็ไม่ได้คิดจะแย่งเขามาจากคนอื่น ขอแค่แอบรักเขาและรู้ว่าเขามีความสุขก็รู้สึกดีมากแล้ว “พี่นั่นแหละ โทรหายิ้มแบบนี้ไม่เกรงใจพี่ผิงเหรอคะ”

(...พี่กับผิงเลิกกันได้เกือบปีแล้วนะ)

“อ้าว แล้วแบบนี้ทำยังไงอ่า” เมื่อสองปีก่อนยิ้มส่องไอจีพี่ผิงนะ เห็นว่ารักกันดีมาตลอดก็เลยเลิกตาม เลิกทำให้ใจเจ็บ และก็บอกพี่ไทน์ไปว่ายิ้มมีคนคุย เพื่อตัดปัญหาพี่ผิงระแวงยิ้ม คือพี่ผิงแกขี้หึงมาก เมื่อก่อนไม่หึงยิ้มหรอกนะเพราะว่าอะไรน่ะเหรอ ก็เพราะยิ้มอ้วนไง แต่พอแกเห็นยิ้มอัปรูปลงไอจีแกก็เริ่มมีอาการหึงหวงขึ้นมา ชอบแบบแซว ๆ ว่าวันนี้คุยกับไทน์หรือยัง ก็เลยรู้สึกไม่สบายใจ ไม่อยากให้เขาทะเลาะกันเพราะเรา

(ก็เลิกกัน)

“อ่อ” เชอะ เดี๋ยวก็ดีกัน คู่นี้เลิกกันหลายรอบแล้ว ชอบหลอกให้ยิ้มมีความหวังบ่อย ๆ กระทั่งยิ้มเลิกหวังและเลือกแอบรักเขาเงียบ ๆ