EP2

#ทวงคืน(รัก)เมียเก่า(2)

เป็นเวลาเนิ่นนานหลายนาทีที่กันตานั่งนิ่งหวนคิดถึงเรื่องของเธอกับพีรภัทรอยู่ตรงนี้ ยิ่งภาพวันวานที่เราเคยมีความสุขฉายชัดขึ้นเท่าไร ความเจ็บปวดในใจของเธอก็ยิ่งชัดขึ้นเท่านั้น…

กันตายกมือปาดน้ำตาที่ไหลลงมาออกจากใบหน้าจนหมดเกลี้ยงก่อนจะลุกพรวดจากเก้าอี้เตรียมจะเดินกลับเข้าห้องแต่แล้วหญิงสาวก็ต้องชะงักกึกเมื่อหันหลังมาแล้วเจอเข้ากับคนรักที่ยืนกอดอกมองเธออยู่ เรียวคิ้วสวยเลิกขึ้นเป็นคำถามตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่พีรภัทรยืนอยู่ตรงนี้

“กลับมานานยังคะ” เสียงหวานเอ่ยถามยังชายคนรักที่เอาแต่ยืนจ้องหน้าเธอนิ่งไม่แสดงท่าทีใดออกมา แววตาคมเข้มว่างเปล่าไม่ได้มองเธอด้วยความรักเหมือนอย่างเก่าจนหัวใจดวงน้อยของหญิงสาวรู้สึกเจ็บแปลบยามที่ได้มอง

“ก็นานเท่าที่เห็น” กันตาสะอึกกับคำตอบไร้เยื้อใยที่ได้รับ พลันชายหนุ่มร่างสูงก็หันหลังเดินหนีหญิงสาวเข้าห้องไปก่อน ทิ้งให้เธอยืนมองตามแผ่นหลังหนาของเขาด้วยแววตาเจ็บปวด

กันตายืนนิ่งสูดลมหายใจเข้า-ออกอยู่สักพักให้อารมณ์ภายในใจสงบ แล้วเธอจึงเดินตามพีรภัทรเข้าห้องมาทีหลัง เรียวคิ้วสวยขมวดเข้าหากันแน่นเป็นปมเมื่อเดินเข้าห้องมาแล้วพบว่าชายหนุ่มกำลังเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋า

“เฮียจะไปไหน” กันตาไม่รีรอที่จะเอ่ยถาม

“เฮียจะไปนอนที่ร้านสักสองสามคืน” พีรภัทรตอบโดยไม่หันมามองหน้า เขาจึงไม่ได้เห็นสีหน้าเจ็บปวดของคนรักที่ทอดมองเขาอยู่ เรียวมือหนาคว้าเสื้อผ้าลงกระเป๋าด้วยความไวเพราะไม่อยากอยู่ในห้องนี้นานเกินไปมากกว่านี้แล้ว

“ทำไมต้องไปนอนร้านด้วยคะ ทำไมไม่นอนห้องของเรา” กันตาถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจชายหนุ่ม ทำไมเขาต้องหนีไปนอนที่อื่นทั้งที่ห้องของเราก็มี

หรือแท้จริงแล้วเขาไม่อยากอยู่กับเธอกันแน่

ยิ่งคิดหัวใจของเธอก็ยิ่งเจ็บปวด ในขณะที่ชายหนุ่มยังคงสีหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงความรู้สึกใดออกมา

“งานมีปัญหา”

“งานมีปัญหาหรือเฮียไม่อยากนอนกับหนูกันแน่” น้ำเสียงหวานสั่นเครือยากจะควบคุมเมื่อความรู้สึกมากมายภายในมันกำลังรับไม่ไหวกับสิ่งที่เจออยู่ตอนนี้

แค่เขาเมินเฉย แค่เขาเฉยชาใส่ เธอก็แทบบ้า นี่เขาจะหนีเธอไปอยู่ที่อื่นอีกเหรอ ไม่สงสารกันบ้างหรือไง ไม่คิดจะเห็นใจกันสักนิดเลยใช่ไหม

กันตาอยากถามเขาแทบขาดใจแต่เธอก็ต้องกลืนทุกคำพูดลงคอไปเมื่อเห็นชายหนุ่มชักสีหน้าใส่ราวกับว่าเขากำลังรำคาญเธอเต็มทน

ใช่ เขาคงรำคาญเธอมาก

“ตอบหนูมาสิคะ” เห็นเขานิ่งเฉยไม่ตอบคำตอบของเธอ กันตาจึงถามย้ำขึ้นอีกครั้ง

“งี่เง่าว่ะ” ก่อนที่เธอจะชะงักนิ่งงันไปกับประโยคนี้ของชายหนุ่ม กันตามองหน้าพีรภัทรด้วยแววตาสั่นระริกเต็มทน ผิดกับพีรภัทรที่เมินเฉยท่าทีของเธออย่างไม่คิดจะสนใจ “น่าเบื่อฉิบหาย” เขาพึมพำออกมาคล้ายพูดกับตัวเองคนเดียว ทว่าคำว่า ‘น่าเบื่อ’ ของเขากลับดังชัดในความรู้สึกของหญิงสาวอย่างชัดเจน